Δώ πέρα ο ουρανός δε λιγοστεύει ούτε στιγμή το λάδι του ματιού μας δώ πέρα ο ήλιος παίρνει πάνω του...
«Ὅσο κι ἂν μπορεῖ νὰ φανεῖ παράξενο, τὴν ἀρχικὴ ἀφορμὴ νὰ γράψω τὸ ποίημα μοῦ τὴν ἔδωσε ἡ διαμονή μου...
Ἦταν μία φορὰ ἕνας Γιάννης σ᾿ ἕνα πράσινο χωριό, καὶ δὲν εἶχε οὔτε χαΐρι καὶ δὲν εἶχε οὔτε μυαλό. Μά,...
Ὅταν ὁ χειμώνας συνάντησε τὴν ἄνοιξη ὁ πρεσβύτης Συμεὼν εὐτύχησε: Συνάντησε τὸν Ἕναν, τὸν πολυαναμενόμενο, Αὐτὸν γιὰ τὸν ὁποῖον...
Δεν έχεις ρυθμό γι’ αυτό δεν έχεις τέλος. * Δίπλα στη θάλασσα προχωράμε απλά ο κόσμος μας είναι εικόνες Δίπλα...
Θεέ, ποὺ βλέπεις τὰ σπιτάκια τὰ φτωχὰ σὰν τὸ δικό μου, στεῖλε στὸ παράθυρό μου μιὰ φωλιὰ χελιδονάκια. Θέ μου,...
Ἆσμα Ἡρωϊκὸ καὶ Πένθιμο γιὰ τὸν Χαμένο Ἀνθυπολοχαγὸ τὴς Ἀλβανίας A΄ Ἐκεῖ ποὺ πρῶτα ἑκατοικοῦσε ὁ ἥλιος Ποὺ μὲ τὰ...
Μισεύεις γιὰ τὴν ξενητιὰ καὶ μένω μοναχή μου Τριανταφυλλένια ἡ στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οἱ δρόμοι, γιὰ χάρη σου ν’ ἀνθοβολοῦν...
Μάννα μου, ἐγὼ ‘μαὶ τ’ ἄμοιρο, τὸ σκοτεινὸ τρυγόνι ὁπού τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος, βροχὴ πού τὸ πληγώνει. Τὸ δόλιο!...
Στὸ κέντρον τῆς ἐπάνω πόλεως μὲ τὸ καμπαναριό της, ποὺ εἲν’ ἕνα στολίδι τοῦ λιμένος καὶ τῆς προσόψεως, στέκει ὁ...
Τὸ ἄκουσε πρὸ ὀγδόντα ἐτῶν στὴ Μάνδρα Ἀττικῆς ὁ Γεώργιος Ἀλεξίου σὲ μικρὴ ἡλικία ἀπὸ τοὺς γονεῖς του, ποὺ ἔχασε...
“Σ’ ἀφήνω γειά, μαννούλα μου, σ’ ἀφήνω γειά, πατέρα, ἔχετε γειά, ἀδερφάκια μου καὶ σεῖς ξαδερφοπούλαις. Θὰ φύγω, θὰ ξενιτευτῶ,...
Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης: «Κατὰ τὴν ἔναρξιν τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος κατεῖχε τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον ὁ Γρηγόριος ὁ Ε΄, ὅστις, ὡς ἀνώτατος πνευματικὸς...
Παναγιά Παντάνασσά μου Γύρε σύ τώρα στην καρδιά μου Κι’άκουσε την ικεσιά μου Που είναι μες στα σωθικά μου. ...
Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’...
Μ’ ἄστατη καρφωμένη ρόδα μοιάζει αὐτὴ ἡ μικρή πολύτροπη ζωή μας Μιὰ πάει τ’ ἀψήλου, μιὰ τραβιέται κάτω δὲ σταματᾶ...
Γράμμα της Αττικής Άνοιξης Όταν ξεκινάμε βέβαιοι για την αποτυχία συλλογιζόμαστε τι μας κάνει να πέφτουμε κι ύστερα τι μας...
Θα φύγω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό λιθάρι να στήσω το κρεβάτι μου κοντά στη νερομάνα του κόσμου που βροντοχτυπούν...
Χλωρίδα μου πατρίδα μου γέννημα θρέμμα σου βορά των ψυχανθών βασιλικός πλατύφυλλης αποδημίας σγουρό μελισσοβότανο της μνήμης που το φυσώ...
Κήρυξ Οικουμένης μέγας φανείς, Πάλιν Βυζαντίδα Συ φωτίζεις κατ’ εξοχήν συν τη του Ευξείνου, Ανδρέα μάκαρ, Πόντου τη Αμισώ και...
