Νικηφόρος Βρεττάκος

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι. Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου απο χίλιες πληγές. Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω...

  Κάνε με αηδόνι Θεέ μου, πάρε μου όλες τις λέξεις κι άφησέ μου τη φωτιά, τη λαχτάρα, το πάθος,...

Χωρίς τη μαθηματική τάξη, δεν στέκει τίποτε: Ούτε ουρανός έναστρος, ούτε ρόδο. Προπαντός ένα ποίημα. Κι ευτυχώς ότι μ έκανε...

Ἀναδύθηκε δάσος ζοφερὸ ἀπ᾿ τὸ πνεῦμα μας κι ἐκάλυψε τὸν ὁρίζοντα. Μόνο ἀτραποὶ τρυπώνουν καὶ χάνονται μέσα στὸ φόβο.

Ἀνάσκαψα ὅλη τη γῆ νὰ σὲ βρῶ. Κοσκίνισα μὲς τὴν καρδιά μου τὴν ἔρημο· ἤξερα πὼς δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν...

Θα φύγω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό λιθάρι να στήσω το κρεβάτι μου κοντά στη νερομάνα του κόσμου που βροντοχτυπούν...