Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης

Μοναχός Νικήτας Καρυώτης, γνήσιος βιαστής της επουράνιας Βασιλείας. Ο κατά κόσμον Ευστράτιος Γεωργιάδης του Σταύρου και της Ελισάβετ γεννήθηκε στην Προύσα της Μ. Ασίας το 1902. Το 1923 ήλθε στο Διονυσιάτικο Κελλί του Αγίου Νικολάου των Καρύων. Εκάρη μοναχός το 1925. Έμαθε την τέχνη του οδοντοτεχνίτη κοντά στον οδοντίατρο Γέροντα Παΐσιο. Κατόπιν, κάνοντας υπακοή, πήγε στον κόσμο για να τελειοποιήσει τις γνώσεις του. Επί σαράντα περίπου χρόνια εξυπηρέτησε τους πατέρες του Άγιου Όρους, που τότε δεν έβγαιναν εύκολα έξω. Διακρινόταν για την ελεημοσύνη του. Μετά την κοίμησή του, πολλοί ελεημένοι από αυτόν, μοναχοί και λαϊκοί, μίλησαν με κατάνυξη για την κρυφή αυτή του τέχνη. Κατά την εκταφή των λειψάνων του, όπως αναφέρει ο σημερινός Γέροντας του Κελλιού παπα-Αρτέμιος, η κάρα του ...

Γέροντας Νικάνωρ Καυσοκαλυβίτης, πάντοτε ευγενής, καταδεκτικός και φιλόξενος (φωτ. μοναχού Γαβριήλ Φιλοθεΐτου)   Τά προσυπέγραφα άνετα τα παρακάτω λόγια του αγαπητού ιερομονάχου Ιωαννικίου Κοτσώνη για τον αείμνηστο παπα-Νικάνορα, τον οποίο γνωρίσαμε από κοντά, όπως ακριβώς τον περιγράφει: «Ο παπα-Νικάνωρ υπήρξε η δεσπόζουσα των τελευταίων ετών μορφή στα Καυσοκαλύβια. Τον ενθυμούμαι με ευγνωμοσύνη για την αγάπη και τη φιλοξενία του. Ήταν χαρακτηριστικός τύπος και εικών Αγιορείτου ασκητού. Μακρυγένης, υψηλός, άδολος στην ομιλία, στη συμπεριφορά, παιδική καρδιά, εργατικός (ησχολείτο με την κατασκευή μάλλινων φανελλών). Πρόσχαρος, προσηνής κι ομιλητικός, σαν Μωραΐτης που ήταν στην καταγωγή. Προπάντων όμως διεκρίνετο για την αγάπη του προς τη θεία Λατρεία. Υπήρξε φιλακόλουθος και ευλαβής λειτουργός του Κυρίου. Έτρεχε σε όλα τα Καλύβια να λειτουργήσει, να εξυπηρετήσει τους Πατέρες ...

Ιερομόναχος Διονύσιος Μικραγιαννανίτης   Γεννήθηκε στο Λαύριο Αττικής το 1930. Το 1946 προσήλθε στην Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης στην υπακοή του σεβασμίου Γέροντος Αβιμέλεχ († 1965). Στη ρασοευχή ελαβε το όνομα Χρυσόστομος και στη μεγαλοσχημία του Διονύσιος. Το 1953 χειροτονήθηκε διάκονος από τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ιερόθεο († 1956) και το 1959 πρεσβύτερος από τον Κώου Ναθαναήλ († 1978). Όλη του η ζωή πανθομολογουμένως υπήρξε καλογερική, αγωνιστική, αγιορείτικη. Ιερομόναχος Διονύσιος Μικραγιαννανίτης, είχε εξ ουρανού το χάρισμα της εξομολογήσεως (φωτ. D. Lyttle) Εκεί που διακρίθηκε κυρίως ήταν ως εξομολογος-Πνευματικός πολλών μοναχών και λαϊκών. Ανέπαυσε χιλιάδες ψυχές με τη διάκριση, τη σύνεση και την αγάπη του. Το παύλειο λόγιο, «το επιεικές ημών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις», τον διακατείχε. Μάρτυρες ...

Ο μακάριος Γέροντας Χριστόδουλος Κατουνακιώτης (δεξιά), με τον εκλεκτό υποτακτικό του μοναχό Καλλίνικο Γεννήθηκε στη Λαμία το 1894 ο κατά κόσμον Χρηστός Κοντονικολός. Νέο τον βρίσκουμε τσαγκάρη στη Χαλκίδα. Δεκάχρονος είχε μείνει ορφανός από πατέρα. Η καλή του μητέρα τον πότισε τα νάματα της ευσέβειας. Κατέληξε τον βίο της ως μεγαλόσχημη μοναχή Μαγδαληνή. Το 1923 εισέρχεται με ένθεο πόθο στον αγιορείτικο στίβο. Η φιλέρημη ψυχή του αγκιστρώνεται στα πάντερπνα, πανέρημα και ησυχία Κατουνάκια. Εδώ δεν έχει πράσινο, δέντρα, πουλιά, μόνο βράχους απαράκλητους. Η αγριότητα του τόπου δίνει αγιότητα στις ψυχές των τετρωμένων στρουθιών τ’ ουρανού. Παρά τους πόδες του νηπτικού- ήσυχαστή Γέροντος Καλλινίκου († 1930) βρίσκει διδάσκαλο έμπειρο στην υπακοή και τη νοερά προσευχή. Οι ανθρώπινες παρηγοριές απουσιάζουν από εδώ. Δεν ...

Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Αγιοπαυλίτης, η πολλή γνώση δεν του έδωσε φυσίωση Ο κατά κόσμον Γεώργιος Ίδομενέως γεννήθηκε στα Πεζά Πεδιάδος Ηρακλείου Κρήτης το 1869 από πολύτεκνους και ευσεβείς γονείς. Σπούδασε φυσικομαθηματικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ιατρική στο Μόναχο. Εκεί, κατά τον βιογράφο του, «άστραψε φως μέσα του που άνοιξε τα μάτια της ψυχής του προς ό,τι αιώνιο κι έριξε στη σκιά ό,τι πρόσκαιρο. Το κάλεσμα του Θεού τον βρήκε ξαφνικά κι αναπάντεχα και ο Γεώργιος υπήκουσε αμέσως...». Το 1891 προσήλθε στη μονή Αγίου Παύλου κι εκάρη μοναχός. Το 1893 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1903 πρεσβύτερος. Η ευφυΐα του, η γλωσσομάθειά του, η μόρφωση του έδωσαν λογιότητα, δυναμισμό, γνώση κι εμπειρία. Όμως δεν του έλειπε ο ένθεος ζήλος, το γνήσιο, αθωνικό, μοναχικό ήθος ...

Μοναχός Μακάριος Αγιαννανίτης, ο Μικρασιάτης ασκητικός Γέροντας Ο κατά κόσμον Εμμανουήλ του Ευστρατίου από την Τούσλα της Νικομήδειας ήλθε στην Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της σκήτης της Άγιας Άννης στην υπακοή του μακαρίου Γέροντος Μακαρίου, που ήταν από τη Χίο. Μαζί του είχε τον συμπατριώτη του Θεόκτιστο. Ήταν ιδιαίτερα εγκρατείς, ασκητικοί, αυστηροί και παραδοσιακοί πατέρες. Είχαν σαράντα χρόνια να φάνε ψάρια. Όταν ασθένησε βαριά και ήταν προς θάνατο, του είπε ο Πνευματικός να καταλύσει ψάρι. Πήγε τότε ο Θεόκτιστος στη θάλασσα και δίχως αγγίστρι έπιασε ένα μεγάλο ψάρι, με την ευχή του Γέροντος, το οποίο μαγείρευσε για εκείνον και παράτεινε κάπως τη ζωή του... Σε αυτό το ασκητικό περιβάλλον ήλθε το 1866 και μεγάλωσε πνευματικά και ο νεώτερος Μακάριος. Μαζί ...

Γέροντας Θεόφιλος Λαυριώτης, ένας ασκητής μέσα στη μονή του Κατά κόσμον ονομαζόταν Θωμάς Καψής του Παναγιώτη και της Μαργαρώς. Ο εγνωσμένης αρετής αυτός Λαυριώτης Γέροντας γεννήθηκε στην Κανιάνη Λαμίας το 1885 και προσήλθε στη Μ. Λαύρα το 1910. Η σύνεσή του τον εκανε προϊστάμενο της μονής το 1945. Πρόθυμος πάντοτε διακονητής, αξιοθαύμαστος, φιλακόλουθος, με φωτισμένη σκέψη και μόνιμα αδιάφθορη συνείδηση. Κατά τον επίσκοπο Ροδοστόλου Χρυσόστομο, «δεν βάστηξε για πολύ η ευθυνοτριβής ιδιότητά του ως προϊσταμένου. Σύντομα ανακάλυψε πως ησυχία κέλλας, νηφάλια ένθεη θεωρία και έμπονη προσπάθεια αδιαλείπτου νοεράς προσευχής για μυστικές χαριτώσεις δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν και να συνυπάρξουν με διοικητικές ευθύνες, οικονομικές διαχειρίσεις, αντιμετωπίσεις αντιξοοτήτων, δημόσιες σχέσεις, ντυσίματα και στησίματα για υποδοχές, συντροφεύσεις και συζητήσεις με επισήμους και λοιπά και ...

Ο Γέροντας της σιωπής και των δακρύων, Σάββας της Καλύμνου Γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1903 από φτωχούς, ευσεβείς και πολύτεκνους γονείς. Από μικρός ήταν ένας παιδαριογέροντας για τη σοβαρότητα, σεμνότητα και ταπεινότητά του. Από μικρός είχε αγγελοφάνειες. Εργάσθηκε στο τσαγκαράδικο του πατέρα του και στα καράβια. Νέος εισήλθε στο εξομολογητήριο του όσιου Σάββα († 1948) στη μονή των Αγίων Πάντων. Η εξομολόγησή του αυτή αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στη ζωή του. Προσπαθούσε να μιμηθεί τον όσιο Γέροντά του στη νηστεία και την προσευχή. Έμεινε χρόνια κοντά του και θαύμασε τη ζωή του, που τον επηρέασε βαθιά και στη δική του. Ο Καλύμνιος και Αγιορείτης Γέροντας Σάββας ο απλούς Το 1940 με την ευχή κι ευλογία του οσίου Σάββα πήγε στην ιερή Πάτμο. ...

Στην Πέτρα των Σαράντα Εκκλησιών της Α. Θράκης γεννήθηκε το 1883, ο κατά κόσμον Γεώργιος Στάθογλου του Γεωργίου και της Δούκαινας. Στο Άγιον Όρος ήλθε το 1902. Μοναχός εκάρη στην Καλύβη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της σκήτης των Καυσοκαλυβίων από τον ιερομόναχο Αγάπιο τον Πνευματικό († 1919) το 1906. Επρόκειτο περί μονάχου λίαν ευλαβούς και προθύμου. Κατά παραχώρηση Θεού πειράχθηκε από δαιμόνιο και κλείσθηκε στον Πύργο της Μ. Λαύρας. Οι πατέρες στην αγρυπνία της Υπαπαντής στο Κυριακό της σκήτης έκαναν όλοι κομποσχοίνι υπέρ ιάσεως του αδελφού Αγαπίου. Ο μοναχός Αγάπιος την ίδια ώρα είδε τον αρχάγγελο Μιχαήλ να διώχνει τα δαιμόνια. Έτσι επέστρεψε υγιής και χαρούμενος στην πενιχρή Καλύβη του. Είχε κι ένα υποτακτικό, τον μοναχό Πηγάσιο. Από τότε ήταν ακόμη πιο ...

Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Αγιοπαυλίτης, ένας των λαμπρών Αγιορειτών ηγουμένων του εικοστού αιώνος Ένας των λαμπρών Αγιορειτών ηγουμένων του εικοστού αιώνος. Γεννήθηκε στο ωραίο χωριό Καλάτα της Κεφαλλονιάς το 1886, ο κατά κόσμον Νικόλαος Πανταζάτος. Στη μονή Αγίου Παύλου, όπου μόναζαν πολλοί συμπατριώτες του, ήλθε το 1909. Το επόμενο έτος εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1916 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Το 1920 ανέλαβε ηγουμενικά καθήκοντα. Στον ενθρονιστήριο λόγο του, απευθυνόμενος προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, μεταξύ άλλων είπε: «Μεγίστην συγκίνησιν αγαλλιάσεως ησθάνθη η ψυχή μου εκ της αθορύβου ταύτης τελετής, ήτις ενεργήθη υπό αντιπροσώπων του αρχαιοτέρου σωματείου της οικουμένης γης, καθ’ όν τρόπον είθισται απ’ αιώνων εν τω θείω και ομοσπόνδω ημών πολιτεύματι, εν τω οποίω ήθλησαν καλλινίκως στρατιαί των ηρώων του ...

Γέροντας Ηλίας Καρυώτης, η ζωή του δύσκολη αλλά γεμάτη αγάπη Ο κατά κόσμον Ηλίας Αποστολίδης του Σωτηρίου και της Κωνσταντινιάς γεννήθηκε στο Γκιουρέ Κορυτσάς της Β. Ηπείρου το 1907. Προσήλθε στο Άγιον ’Όρος το 1918 κι εκάρη μοναχός στο Κουτλουμουσιανό Κελλί των Είσοδίων της Θεοτόκου στις Καρυές το 1922. Στο Κελλί αυτό έμεναν πατέρες από τη Μυτιλήνη: ο Δαμιανός († 1939), ο Κοσμάς († 1940) και ο Δαμιανός († 1946). Ήταν φιλότιμος, φίλεργος και φιλάδελφος, όπως και οι Γεροντάδες του. Ο Γέροντας Ηλίας ήλθε στο Περιβόλι της Παναγίας μας μόλις ένδεκα ετών. Δεν βγήκε ποτέ στον κόσμο, παρά στο τέλος της ζωής του, από μεγάλη ανάγκη. Τον πήγανε οι υποτακτικοί του στο νοσοκομείο, στους θεράποντες ιατρούς. Είχε μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία. ...

Ιερομόναχος Σάββας Καρυώτης, «προθυμίαν έχων να γίνηται ωφέλιμος εις μοναχούς και λαϊκούς»     Ieromonaxos Savvas Kariotis: Ιερομόναχος Σάββας Καρυώτης, «προθυμίαν έχων να γίνηται ωφέλιμος εις μοναχούς και λαϊκούς». Photo_01: «χωρίς περιγραφή»       Ο κατά κόσμον Συμεών Σταμπολάκης γεννήθηκε στο Απέρειο της Καρπάθου στις 25.2.1837. Μικρός ακολούθησε τον εργολάβο οικοδομών πατέρα του στη Σμύρνη και στα Θείρα της Μικρασίας. Μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του υιοθετήθηκε κατά κάποιο τρόπο «υπό του διαπρεπούς επ’ αρετή και πλούτω» Χατζή Παπαδάκη, κοντά στον οποίο έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Αργότερα στη Σμύρνη έμεινε στον μεγαλέμπορο Θωμά Κουρμπά, «όστις ηγάπησε αυτόν ως υιόν, εστερημένος ων τέκνων», αναχώρησε όμως γιατί ήθελε να τον παρασύρει στον προτεσταντισμό. Άφησε τα πλούτη για τη φίλη Ορθοδοξία. Στη Σμύρνη συνδέθηκε πνευματικά με τον ιατρό ...

Γέροντας Χριστόφορος Κουτλουμουσιανοσκητιώτης, (σχέδιο 1899) Το 1874 γεννήθηκε στο Χελυδόριο Κορινθίας. Μικρός έμεινε ορφανός. Νέος πήγε στην Αθήνα για να εργασθεί. Το Πάσχα του 1898 μετέβη στα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα και κατόπιν ήλθε στο Άγιον ’Όρος. Το 1900 εκάρη μοναχός στη μονή Κουτλουμουσίου. Το επόμενο έτος τον κάλεσε ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ' στα Πατριαρχεία για να βοηθήσει στη γραμματεία. Το 1911 ήλθε στη σκήτη μας, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού, στην Καλύβη του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου. Διακρίθηκε για την ολοσχερή αφοσίωσή του στον μοναχισμό και στις παραδόσεις της Εκκλησίας μας. Ήταν πάντοτε συνεπής στα μοναχικά του καθήκοντα, φιλόθεος, φιλάγιος και φιλάρετος. Αναφέρει με συγκίνηση θαύματα που του έκανε ο Θεός διά των αγίων του κι εσώθη από βέβαιο ...

Γέροντας Θεόκτιστος Εσφιγμενίτης, ο περιβόητος ασκητής της Πάτμου. Ο Μικρασιάτης αναχωρητής Θεόκτιστος νέος έρχεται στον Άγιον Όρος. Η μονή Εσφιγμένου του δίνει ένα κελλί της για τις πρώτες ουράνιες αναβάσεις του. Ύστερα από μία πορεία μέσω Ιεροσολύμων και Σάμου προς ανεύρεση της ιερής ησυχίας καταλήγει στο ιερό νησί της Αποκαλύψεως. Οι πιο απαραμύθητοι τόποι της Πάτμου τον φιλοξενούν επί μισό περίπου αιώνα. Ο Θεός ήταν παντοτεινή συντροφιά του. Δεν έπασχε ποτέ από μοναξιά και ας ήταν πάντα μόνος. Όταν του τέλειωσε κάποτε το νερό, η προσευχή του έφερε ένα σύννεφο να τον ξεδιψάσει και να γεμίσει τη στέρνα του. Τα φίδια ήταν φίλοι του, δεν τα φοβόταν, όπως ο Αδάμ πριν την πτώση. Τον έβλεπαν να μην πατά στη γη. Η ...

Ιερά Μονή Διονυσίου (φωτ. π. 1890) Γεννήθηκε στην Καρδίτσα της Θεσσαλίας το 1840. Διακρινόταν για τη μεγάλη του ταπείνωση. Γράφει περί αυτού ο ευλαβέστατος μο­ναχός Λάζαρος Διονυσιάτης († 1974): «Ούτος ο μακάριος Γερμανός είχεν έμφυτον εν τη καρδία του την αγίαν ταπείνωσιν και τα εξ αυτής συνακόλουθα χαρίσματα και αρετάς: πραότητα, ακακία, σεμνότητα και το παιδικόν και άπλαστον του χαρακτήρος του. Εκ νεαράς ηλικίας έπασχεν ο μακαρίτης από κήλην, η οποία τόσον είχεν εξογκωθή, ώστε όταν ήλθεν εις το νοσκομείον, ήτο ως εν καρπούζιον, δύο κιλών περί­που. Όμως δεν εμεμψιμοίρει, δεν εγόγγυζεν, αλλά διαρκώς εδόξαζε τον Θεόν και Τον ευχαριστούσε, διότι, έλεγε, δικαίως επαιδεύετο διά τας αμαρτίας του». Λεπτομέρεια χαλκογραφίας ιεράς μονής Διονυσίου Μάλιστα το τέλος του ήταν θαυμαστό. Ζήτησε από ...

Ιερομόναχος Γεράσιμος Εσφιγμενίτης, ευγενική ψυχή και ωραίος άνθρωπος   Γεννήθηκε στο Ναύπλιο, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο, και κατόπιν τη στρατιωτική σχολή στην Αθήνα, απ’ όπου εξήλθε αξιωματικός, ο κατά κόσμον Γεώργιος Σμυρνάκης. Το 1887 φθάνει στον ιερό Άθωνα. Το 1902 χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος, αφού πριν είχε καρεί μοναχός στη μονή Εσφιγμένου. Το 1906 αναλαμβάνει καθήκοντα ηγουμένου της μονής, και παραμένει στη θέση αυτή ως το 1908. Κατόπιν διαμένει στη Νέα Σκήτη επί διετία. Από το 1910-1913 βρίσκεται σ’ ελληνορθόδοξες κοινότητες της Αμερικής. Το 1913 γίνεται αδελφός της μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου «ως καταθελχθείς εκ της ιερότητος της νήσου, της ευσεβείας των πατέρων της μονής και της νήσου». Τα έτη 1920-1923 τοποθετείται προϊστάμενος του Ιερού Σπηλαίου της ...

Γεννήθηκε στη Μάνδρα Αττικής το 1892. Εκάρη μοναχός στην ιερά μονή Οσίου Μελετίου Κιθαιρώνος. Στη μονή Γρηγορίου ήλθε το 1920. Το 1921 εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Υπάκουα διακόνησε τη μονή του ως εκκλησιαστικός, μυλωνάς, μάγειρας, μετοχιάρης και κη­πουρός. Παντού και πάντοτε ήταν φιλόθεος, φιλάδελφος, φιλόπονος και φιλότιμος. Αγαπούσε ιδιαίτερα τη μελέτη της Φιλοκαλίας. Φιλακόλουθος στο έπακρον. Ασθενής και ηλικιωμένος έτρεχε στο Καθολικό καθημερινά πριν αρχίσει η ακολουθία. Η ευχή του Ιησού είχε γίνει ένα με την αναπνοή του. Έλεγε: «Πολλές φορές βλέπω προς το δεξιό μέρος φως· αυτό το βλέπω όταν κάνω τον κανόνα με το κομβοσχοίνι· το βλέπω δε τακτικά και μετά πάλι φεύγει ... Αισθάνεται κανείς ένωση με τον Θεό. Καταλαβαίνει ότι το παν είναι ο Θεός. Μόνον αυτός είναι ...