Θαυμαστές διηγήσεις

  Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ιερό θησαύρισμα Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) 30-7-1996 Περιστέρι, Αθήνα «Πέρυσι ήρθα στο μοναστήρι σας και πήρα δύο κορδέλες της Αγίας Ζώνης. Την μία την έδωσα στον κουμπάρο μου που δεν κάνει παιδιά και την άλλη την κράτησα για να την δέσω στην μέση μου για προστασία. Όταν πήγα στην Α. μία πνευματική μου αδελφή, ένιωθα ότι ήθελα να δώσω την κορδέλα στο σύζυγο της Α., τον Κ. Ο Κ. Ταλαιπωρούσε την γυναίκα του με τις οινοποσίες του (μέθη) καθημερινά, δεν δούλευε, της έκανε πόλεμο ως προς τον Χριστό μας. Ήταν δυο άνθρωποι σε εντελώς διαφορετικούς δρόμους. -Κ., του λέω, πάρε την Αγία Ζώνη της Παναγίας να σε προστατεύει και σιγά-σιγά να σου πηγαίνουν όλα καλά. Αφού πέρασε περίπου ένας ...

Παναγία Παντάνασσα. Φορητή εικόνα Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) 8 Σεπτεμβρίου 2000 Λάρνακα, Κύπρος : Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στην Μονή Βατοπαιδίου (30 Ιουλίου – 7 Αυγούστου 2000) συνέβη το παρακάτω γεγονός. Την Παρασκευή 4 Αυγούστου ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός έπαθε οξύ καρδιακό επεισόδιο και οι Πατέρες της Μονής ειδοποίησαν ελικόπτερο για να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Μαζί μας βρίσκονταν και δύο αδέλφια, ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης Κουρσάρη, 14 και 12 ετών. Περιμέναμε όλοι την άφιξη του ελικοπτέρου. Τα παιδιά ζήτησαν άδεια από τον πατέρα τους να πάνε στο χώρο προσγείωσης του ελικοπτέρου για να το δουν από κοντά. Εμείς πήγαμε στο Αρχονταρίκι και από το μπαλκόνι παρακολουθούσαμε. Είδαμε την απογείωση του ελικοπτέρου και το παρακολουθήσαμε μέχρι που χάθηκε πίσω από τα βουνά. Σε ...

Η εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους. (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Τον Αύγουστο του 1960 εξερράγη πυρκαγιά στον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά στην Σπάρτη κοντά στην Ιερά Μονής Παντανάσσης. Η μεγάλη αυτή φωτιά απειλούσε με τελειωτική καταστροφή την ιστορική Μονή της περιοχής. Ως προς την κατάσβεση της πυρκαγιάς και την διάσωση της Μονής δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή κάποια δυνατότητα για ανθρώπινη βοήθεια. Έτσι, λοιπόν, τόσο η Ηγουμένη όσο και οι Μοναχές της Μονής περιήλθαν σε κατάσταση απόγνωσης και αλλοφροσύνης, αφού και οι ίδιες δεν μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε για να σώσουν το Μοναστήρι τους. Την ίδια, όμως, ώρα η Ηγουμένη είχε την έμπνευση να στραφεί στο κοντινό Μετόχι της Παναγίας Πορταϊτίσσας της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους. Για τον λόγο αυτό και ...

Παναγία Παραμυθία. Ιερό θησαύρισμα Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) 10/11/2001 Δρομολαξιά, Κύπρος : …Ήταν Κυριακή και λειτουργούσα στην μεγάλη εκκλησία του χωριού , στον Τίμιο Πρόδρομο. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας, αφού μοίρασα το αντίδωρο, με πλησιάζει ένας νέος και με ρωτά εάν κτίζουμε εκκλησία προς τιμήν της Παναγίας της Παραμυθίας. Του λέω: – Ναι παιδί μου. Και μου αναφέρει: – Ήρθα να κάνω κάποια δωρεά, ενώ κρατούσε στα χέρια του χρήματα. Τον ρώτησα ποιος τον έστειλε, από πού το έμαθε και αμέσως βούρκωσαν τα μάτια του και μου λέει: – Πάτερ ήμουν στο Άγιον Όρος, στην Μονή Βατοπαιδίου και ενώ παρακολουθούσα την θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσιο της Παναγίας της Παραμυθίας άκουσα μία γλυκιά γυναικεία φωνή να μου λέει: «Όταν επιστρέψεις στην Κύπρο, να πας στην Δρομολαξιά και ...

Στο όρος της Νιτρίας υπήρξε κάποιος αξιοθαύμαστος ασκητής που λεγόταν Βενιαμίν και έζησε ζωή ενάρετη ογδόντα χρόνια. Αυτός, καθώς άσκησε σε μέγιστο βαθμό την αρετή, αξιώθηκε να λάβει το χάρισμα της θεραπείας ασθενειών, έτσι ώστε ο καθένας, στον οποίο ακουμπούσε τα χέρια ή έδινε λάδι που είχε ευλογήσει, απαλλασσόταν από οποιαδήποτε αρρώστια υπέφερε. Ο ασκητής αυτός, οκτώ μήνες πριν την κοίμησή του, αρρώστησε από υδρωπικία, και τόσο πολύ πρήστηκε το σώμα του, ώστε με τα δυο χέρια δεν μπορούσε κανείς να πιάσει το μικρό δάχτυλο του χεριού του! Εμείς λοιπόν, μη μπορώντας να βλέπουμε τη φοβερή αρρώστια του, στρέφαμε αλλού τα μάτια. Μας είπε τότε ο μακάριος: – Να προσεύχεστε, παιδιά μου, να μην πάθει υδρωπικία ο εσωτερικός μου άνθρωπος. Γιατί αυτό το σώμα ...

Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Τελικά, ο Στάρετς έμεινε κατάκοιτος, διότι ήταν τόσο άρρωστος που δεν υπήρχε καμιά ελπίδα αποκαταστάσεως της υγείας του. Ήταν έτοιμος με χαρά να περάση στην αιωνιότητα και είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πήγαινε σε λίγες μέρες. Ο Σάρετς διάβασε την ευχή εις τους ψυχορραγούντας μόνος του και έψαλε τον κανόνα της Αναστάσεως σιγά, με φωνή που μόλις ακουγόταν. Τότε όμως ξαφνικά, αισθάνθηκε μέσα στην καρδιά του ότι ο Μητροπολίτης Τρύφων τον ήθελε και ότι ο Κύριος θα παρέτεινε την ζωή του και θα του χάριζε λίγο χρόνο ακόμα. – Τι είναι αυτό; Γιατί; στέναξε ο Στάρετς στην προσευχή του. Μα γιατί με θέλει τόσο πολύ ο Βλαντίκα Τρύφων; Νομίζω πως θα τον φωνάξω εδώ. Ας μου ...

Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης, Κτήτορας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονα Πεντέλης (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Ήτανε βασίλεμα του ήλιου και ήμουνα στο μοναστήρι . Ήταν και η κυρία Παρασκευή. Της είπα να κατεβούμε μαζί με τα πόδια μέχρι να βρούμε αυτοκίνητο. Μου είπε: – Δεν βλέπω, παιδί μου. – Τι δεν βλέπεις; – Δεν βλέπω μπροστά μου. – Τυφλώθηκες; – Δεν βλέπω καθόλου. Στενοχωρήθηκα και άρχισα να κλαίω. Πήγα στον παππούλη . – Γιατί είσαι ταραγμένος, παιδί μου; Δεν σου έχω πη να μην στενοχωριέσαι, να μην σε πάνε στο νοσοκομείο; Τι έχεις παιδάκι μου, και κλαις; – Η γυναίκα αυτή δεν βλέπει. Είναι τυφλή. – Δεν βλέπει; Φέρτην μέσα εδώ, λοιπόν. Την πήγα μέσα. Πήρε τον Τίμιο Σταυρό στα χέρια και της λέει: – Ο πατήρ Σίμων δεν μπορεί να σου κάνη τίποτα. ...

Μοναχός Θεοφύλακτος Νεοσκητιώτης, (1910-1986), ο διακονητής των Αγίων Αναργύρων (φωτ. Ιερομ. Προδρόμου) (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Αν και γέρων, ο π. Θεοφύλακτος (Μοναχός, π. Θεοφύλακτος Νεοσκητιώτης υποτακτικός του π. Ιωακείμ Σπετσιέρη, αλλά και ευρύτερο μέλος της συνοδίας του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή), εκράτησε το άπλαστον και ταπεινόν φρόνημά του και εφέρετο πάντοτε ως υποτακτικός, ακόμη και εις τον νεώτερον αδελφόν της συνοδίας μας. Άκακος και εξυπηρετικός υπεχώρει πάντοτε χωρίς ποτέ να αντιλέγη ή να προβάλλη ιδικόν του θέλημα ή διαμαρτυρίαν εις την μεταξύ μας αναστροφήν. Εκείνο το οποίον κατ’ εξαίρεσιν τον εχαρακτήριζε ήτο η ολόθερμος ευλάβεια και ο ζήλος του προς τους εικοσιένα Αγίους Αναργύρους, την σύναξιν των οποίων εόρταζε η μικρή του εκκλησία . Η πηγαία και αμείωτος πίστις του προς τους «Αγίους ...

Άγιος Παντελεήμων. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) * Στα εγκαίνια του Αγίου Παντελεήμονα , ερχόταν ο Παντελής φορτωμένος, όπως συνήθως. Πηγαίνει και στην στροφή, εκεί που είναι το εικονοστάσι, τον σταμάτησε ένας νέος και του έδωσε το κουτί με τα Άγια Λείψανα. Του είπε: – Αυτά να τα δώσης στον Γέροντα . Και ρώτησε ο Παντελής: – Από ποιον; – Δώσ’ τα στον Γέροντα και ξέρει. Πήγε ο Παντελής πάνω και του τα έδωσε. Και λέει: – Γέροντα, έτσι κι έτσι. Ένα παιδί με σταμάτησε στην στροφή και μου έδωσε το κουτί αυτό. Δεν ξέρω όμως ποιος ήτανε. – Μα ο Άγιος Παντελεήμονας, ευλογημένε, είδε ότι δεν έχουμε Άγια Λείψανα και μας έστειλε να έχουμε αύριο για τα εγκαίνια. * Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο περιέχεται στο πιο κάτω βιβλίο.   Μαρτυρία από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων ...

Αγία Παρασκευή. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στο χωριό μου υπάρχουν πολλές ελιές και από παλιά υπήρχε η συνήθεια όταν συνέβαινε κάτι καλό σε κάποιον, να δωρίζει μια-δυο ρίζες ελιές στην Αγία Παρασκευή . Έτσι η εκκλησία της Αγίας είχε στην ιδιοκτησία της αρκετά ελαιόδεντρα. Κάποια γυναίκα είχε ένα κοπάδι κατσίκες, και κάθε φορά που περνούσε από τις ελιές της Αγίας με το κοπάδι της, οι κατσίκες της έτρωγαν τις ελιές. Τότε σκέφτηκε ότι, αφού τρώνε που τρώνε τις ελιές τα ζώα της, να μαζέψει κι εκείνη στην ποδιά της μερικές για το σπίτι. Το βράδυ όμως ήρθε στο όνειρο της η Αγία και την μάλωσε: – Γιατί μάζεψες τις ελιές μου; Εκείνη δικαιολογήθηκε πως ούτως ή άλλως τις τρώνε τα ζώα. – Τα ζώα ας τις τρώνε. Εσύ όμως να ...

Ο άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης και το λιοντάρι. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε τέσσερις πρεσβύτεροι έκαναν συμφωνία να ζήσουν σε αυτόν τον κόσμο με μια ψυχή και με τον ίδιο τρόπο ζωής, και μαζί πάλι να βρεθούν στον ουρανό· και αυτό, επειδή πίστεψαν στον λόγο που είπε ο Κύριος: «Αν δύο από σας συμφωνήσουν στη γη για ένα πράγμα που θα ζητήσουν, ο ουράνιος Πατέρας μου θα τους το κάνει». Οι τρεις λοιπόν από αυτούς ζούσαν ως ησυχαστές στην έρημο αφοσιωμένοι στην άσκηση, ενώ ο άλλος τους υπηρετούσε σε ό,τι χρειάζονταν. Μετά από καιρό οι δύο έφυγαν από τη ζωή με οσιακό θάνατο και οδηγήθηκαν στον ίδιο τόπο αναπαύσεως, ενώ οι άλλοι δύο, ο διακονητής και ο ένας ησυχαστής, έμειναν στη γη. Ο διακονητής, από επιβουλή ...

Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος , όταν πήγαινε , δεν έμπαινε μέσα, αλλά έμενε και αυτός εκεί που έμεναν οι εργάτες της Μονής και στην ίδια τράπεζα των εργατών καθόταν να φάη. Ο Ηγούμενος της Μονής φαίνεται κάτι πληροφορήθηκε και είπε στο διακονητή Μοναχό να φροντίζη τον Γέροντα Ασκητή, Πατέρα Άνθιμο. Έκτοτε ο Διακονητής, ο τραπεζάρης των εργατών, τον είχε σε ευλάβεια και τον βοηθούσε και τον παρακολουθούσε. Έτσι απέκτησε και ιδιαίτερη εμπιστοσύνη και μπορούσε να καταλάβη και ορισμένες απ’ τις κρυφές αρετές του. Μια από τις μεγάλες του αρετές ήταν και το χάρισμα που είχε στο θέμα της νηστείας· μπορούσε να νηστεύη πολλές μέρες! Κάποτε είχε πάει στο Ρωσικό Μοναστήρι, πριν την νηστεία των Αγίων Αποστόλων, ...

Γέροντας, παπα-Σάββας Σταυροβουνιώτης (1909-1985). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Χειμώνα καιρός, με τ’ αστραπόβροντα και τ’ αστροπελέκια να βαρούν σαν κανόνια και να δημιουργούν εικόνες κοσμοχαλασιάς, γύρω από το θεοφύλακτο Σταυροβούνι . Καταμεσήμερα, ακριβώς δώδεκα η ώρα και ο Πατήρ Σάββας βρισκόταν ξαπλωμένος στο κελλί του, για ολιγόωρη ανάπαυση. Ο ύπνος τον είχε κιόλας αποπάρει, όταν χτύπησε την πόρτα του κελιού του η μητέρα του. Μόλις σηκώθηκε να της ανοίξει, ένα αστροπελέκι έπεσε πάνω στο μαξιλάρι του κρεβατιού του, μετατρέποντάς το, κυριολεκτικά σε κάρβουνο. Ο Παντεπόπτης των πάντων, «ο τα πάντα ορών» – «ορατών τε πάντων» – και τίποτε δεν λανθάνει της προσοχής Του, που επιβλέπει και προστατεύει την «Άμπελον ην εφύτεψεν δεξιά Του», έστειλε τη μάνα του Όσιου, ως φύλακα άγγελο του, για να τον γλιτώσει ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Πολλές οι επιστολές στο αρχείο της μονής , όπου μητροπόλεις και κοινότητες της Μακεδονίας και της Μ. Ασίας παρακαλούν να έλθουν οι Σιμωνοπετρίτες πατέρες με το τίμιο λείψανο της αγίας Μαγδαληνής. Πολλές και οι ευχαριστήριες επιστολές που αναφέρουν θαύματα της αγίας. Μετά την τέλεση του αγιασμού και της λιτανείας οι ακρίδες εξαφανίζονταν από τους αγρούς. Στις αποστολές αυτές συχνά συνόδευε το άγιο λείψανο και ο π. Ιερώνυμος . Την ίδια περίοδο από τη Γαλάτιστα Χαλκιδικής, γράφει στη μονή «Εδώ ακρίδες δεν είναι άλλαι εις εν μέρος. Φοβούνται όμως ο κόσμος την έφοδον της ακρίδος και παρεκάλεσαν την Αγίαν Μαγδαληνήν. Σκέπτονται δε να κανονίσουν και να έρχεται κατ’ έτος, ευλαβούμενοι την Αγίαν και ζητούντες την χάριν αυτής». Διηγούνται μία παλαιότερη ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Μεταξύ άλλων η Ελένη μάς αποκάλυψε το ακόλουθο θαύμα. Κάποτε ο Άγιος την παρακάλεσε να τον μεταφέρει με το αυτοκίνητό της, διότι έπρεπε να πάει επειγόντως στην Ερέτρια. Εκείνη του απάντησε: – Ευχαρίστως Γέροντα να σας πάω. Από το Μήλεσι θα κατεβαίνανε κάτω στην άσφαλτο και θα στρίβανε δεξιά για να πάνε στον Ωρωπό. Θα παίρνανε το φέρυ-μποτ και θα πηγαίνανε απέναντι στην Ερέτρια, στο νομό Ευβοίας. Ξεκινήσανε λοιπόν, αλλά, μόλις το αυτοκίνητο έφτασε στην άσφαλτο, πέταξε στον αέρα. Απογειώθηκε! Άρχισαν να τρέμουν τα χέρια της Ελένης επάνω στο τιμόνι και να χτυπάει η καρδιά της. Μόλις συνήλθε, γύρισε και είπε στον Γέροντα, που καθότανε δίπλα της: – Γέροντα πετάμε…! Καταλαβαίνεις τι γίνεται; Εκείνος δεν απάντησε. Σε λίγο κατέβηκε το αυτοκίνητο στον δρόμο και η Ελένη ...

Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης, Κτήτορας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονα Πεντέλης (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένας μανάβης από την Αθήνα πήγε να εξομολογηθεί, και λέει στον Γέροντα μεταξύ των άλλων. – Γέροντα κλέβω τον κόσμο. Του απαντά: – Δεν θα ξανακλέψεις. Γνωρίζεις ότι είναι αμαρτία. Και αυτός του λέει: – Γι αυτό ήρθα για να σου το πω: όχι. Τη Δευτέρα που άνοιξε το μανάβιο μόλις έκλεψε τον πρώτο πελάτη, αμέσως έπεσε κάτω από το εγκεφαλικό. Μετά από 20 ημέρες που συνήλθε, πήγε και το είπε στον Γέροντα. Ο Γέροντας γελούσε και ο μανάβης έλεγε: – Ποτέ δεν θα ξανακλέψω.   Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988)», τόμος γ’.

Άγιος Mακάριος ο Pωμαίος. Φορητή εικόνα 18ου αι., Σκήτη Aγίας Άννας, Άγιον Όρος. (Από https://www.saint.gr/2789/saint.aspx) (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Όσιος Μακάριος, Ρωμαίος στην καταγωγή, ήταν γιος συγκλητικού. Όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς του τον ανάγκασαν να νυμφευθεί. Εκείνος όμως, τη νύχτα του γάμου, εγκατέλειψε τη νύφη κι εξαφανίστηκε. Βαδίζοντας για την έρημο, συνάντησε κάποιον γέροντα. – Πού πηγαίνεις, πάτερ; τον ρώτησε. – Όπου πηγαίνεις κι εσύ, απάντησε εκείνος. Ο όσιος ακολούθησε το γέροντα, κι έτσι βάδιζαν κι οι δυο για πολλές μέρες στην έρημο. Λίγο πριν φτάσουν στον προορισμό τους, ο γέροντας έγινε άφαντος. Ο Μακάριος άρχισε να λυπάται και να κλαίει. Τότε εμφανίζεται πάλι ο γέροντας και του λέει: – Εγώ είμαι ο αρχάγγελος Ραφαήλ. Να δοξάζεις το Θεό, γιατί ξεπέρασες τους σκοτεινούς τόπους κι έφτασες στους φωτεινούς. Αμέσως ...

Η αγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Οι γονείς μου πήγαν μια μέρα για δουλειά στο αμπέλι. Όταν γύριζαν μου είπαν ότι θα φόρτωναν τα ξύλα στο ζώο, που είχαν μαζί τους. Η μητέρα μου κάθισε σε κάποιο σημείο και περίμενε τον πατέρα μου να φορτώσει το γαϊδουράκι. Όταν ο πατέρας τελείωσε, εκείνη πήγε να σηκωθεί και δεν μπορούσε να κινηθεί. Έμεινε πιασμένη όπως είχε καθίσει. Ο πατέρας προσπαθούσε να την βοηθήσει, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Τελικά, την έβαλε στον γάιδαρο και την πήγε στο σπίτι. Δυο μήνες την γύριζαν δεξιά-αριστερά με την κουβέρτα. Μια μέρα πήγε στο σπίτι μία γριούλα να την δει, η γριά Πινιώ. Αυτή η γριούλα είπε στον πατέρα μου να φέρει το κουτί, δηλαδή τα λείψανα της αγίας Μαρίνας, που ήταν σε ...

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας (1901-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Τ.Ε. από την Περιχώρα, έγγαμος, είχε μια πολύ άτακτη ζωή. Συνέχεια βλασφημούσε τα Θεία και η γυναίκα τον έκλαιγε. Ήταν μόνο στο όνομα χριστιανός αλλά δεν πίστευε τίποτα. Σηκωνόταν να πάει στην εκκλησία, όταν τον πίεζαν, αλλά ποτέ δεν έφθανε. Πάντα γυρνούσε πίσω. Είχε συνεχώς οικογενειακά προβλήματα γιατί ήταν αθυρόστομος και βλασφημούσε. Το 1950, σε ηλικία τριάντα ετών, έπαθε ένα πολύ δυνατό νευρικό κλονισμό και τα είχε χαμένα. Επισκέφθηκε πολλούς γιατρούς δίχως να βρει θεραπεία. Έφτασε ακόμη και στην Αθήνα. Η αδελφή του, η Σοφία, πήγαινε συχνά στον Γέροντα και τον ευλαβούνταν πολύ. Παρακαλούσε τον αδελφό της να τον επισκεφθούν αλλά εκείνος ήταν πάντοτε πολύ αρνητικός. Η ταλαιπωρία αυτή συνεχίστηκε επί ένα εξάμηνο. Αν και είχε ...

Ο παπα-Φώτης, (1912-2010), ο διά Χριστόν σαλός. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Όταν ήλθε ο παπα-Φώτης για πρώτη φορά στο σπίτι μου, συναντηθήκαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου μένω. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή ένας συγκάτοικός μου έβγαζε για βόλτα το πολύ θορυβώδες και άγριο προς κάθε ξένο, σκυλί του. Θαύμασα γιατί αυτή τη μοναδική φορά το τόσο ενοχλητικό σκυλί κοιτώντας τον παπα-Φώτη δε γαύγισε, αλλά μόλις είδε τον παππούλη σηκώθηκε στα δύο του πόδια και έσκυψε το κεφάλι! Κι εγώ θαύμασα για τούτο το θέαμα και το αφεντικό του σκυλιού. Ήλθε στη συνέχεια σπίτι μου, του έφτιαξα σούπα, έφαγε, ξάπλωσε για λίγο και όταν έφυγε αυτός ο ρακένδυτος καλογερόπαπας, μία ευωδιά απλώθηκε στο σπίτι. Δεν είχα χρησιμοποιήσει κολόνια κι έτσι θορυβήθηκα. Με συγκίνηση στη συνέχεια διαπίστωσα ότι τα σεντόνια του ...