Θαυμαστές διηγήσεις

Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός. Δια χειρός Ολυμπιάδας. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Σε κάποια Λειτουργία που κάναμε στο Κελλάκι μας, στην Αθήνα, ήρθε και μας λειτούργησε ο πατήρ Κωνσταντίνος Βαστάκης. Τον συνώδευε και η πρεσβυτέρα του. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και την ώρα που ο ιερεύς μοίραζε το αντίδωρο, ρώτησε η Πρεσβυτέρα: – Πού είναι ο άλλος ο παπάς; Και είπαν όλοι: – Ποιος άλλος παπάς; Δεν ήταν άλλος παπάς εδώ. Η πρεσβυτέρα τότε είπε: – Εγώ είδα κατά την διάρκεια της Ακολουθίας να μπαίνη ένας παπάς μέσα, προσκύνησε την εικόνα της Παναγίας, απέναντι, και κατευθύνθηκε προς το διπλανό δωμάτιο. Και της έμεινε η απορία, ποιος να ήταν αυτός ο ιερέας. Την επομένη ημέρα μας είπε ότι, όταν είχαν έλθει για την Λειτουργία και προσκύνησαν τα άγια λείψανα τον οσίου ...

Η εφέστιος εικόνα του Τιμίου Προδρόμου της Ιεράς Μονής Διονυσίου (16ος αι.). Βρίσκεται στην δεξιά κολώνα του καθολικού της Ιεράς Μονής. (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στις 13 Ιανουαρίου του 1952, ενώ καθόμουν στον εξώστη έξω από το φαρμακείο κοίταζα προς την αποβάθρα της Μονής που είχε σταματήσει το πλοίο της συγκοινωνίας το οποίο ήλθε από την Δάφνη . Από το καράβι βγήκε ο αφιχθείς από τον Μονοξυλίτη ο νεοδιορισθείς οικονόμος Ιερομόναχος Παύλος. Επίσης μέσα στο πλοίο ήταν και ο αδελφός Λεόντιος ο οποίος διορίστηκε από την Μονή ως επιστάτης, σύμφωνα με τα καθιερωμένα, στην καταγραφή και παράδοση των πραγμάτων του Μετοχίου από τον τέως οικονόμο Δομέτιον, ο οποίος και αυτός γύρισε με τις αποσκευές του. Τον τελευταίο, όμως, τον έβλεπα καθισμένο μέσα ...

Όσιος Παΐσιος (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ήρθε στο Γέροντα ένας νεαρός, που είχε χάσει το φως του από το ένα μάτι και κινδύνευε να χάσει και το άλλο. Οι γιατροί του είπαν ότι έπρεπε να χειρουργηθεί, χωρίς όμως να μπορούν να εγγυηθούν για τα αποτελέσματα της επέμβασης. Ανέφερε το πρόβλημα του στον Γέροντα και ζήτησε τη συμβουλή του. Εκείνος του είπε να κάνει την επέμβαση, που του συνέστησαν οι γιατροί. Ο νεαρός όμως φοβόταν και ρώτησε πάλι το Γέροντα: – Γέροντα, αν χάσω και το άλλο μάτι μου, τι θα κάνω; – Μη στενοχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά με τη βοήθεια του Θεού. Ανθρώπινα σου λέω ότι, αν το χάσεις, θα σου δώσω εγώ το δικό μου κι έτσι θα βλέπουμε κι οι δύο! Όμως σου επαναλαμβάνω ...

Ο εκ Γεωργίας όσιος Ιλαρίων Αθωνίτης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε, ο π. Νικόδημος ο Βούλγαρος από την Μονή Κωνσταμονίτου, επισκέφθηκε το κελλί του π. Ιλαρίωνος μαζί με κάποιον ιερομόναχο. Συζήτησαν τόσο πολύ διάφορα πνευματικά θέματα που χωρίς να το καταλάβουν η συζήτηση παρατάθηκε μέχρι αργά το βράδυ. Όταν η συζήτηση τελείωσε, ο γέροντας τους είπε: – Καλά, τώρα πηγαίνετε στην ευχή του Θεού. Αυτοί στεναχωρήθηκαν, αναρωτήθηκαν πού να πάνε τέτοιο βράδυ σκοτεινό, χωρίς φεγγάρι. Αλλά, ταπεινά κοίταξαν τον γέροντα, και μη τολμώντας να παρακούσουν, αναχώρησαν. Είχαν μόλις βγει έξω από την πόρτα του κελλιού, όταν ένα ξαφνικό φως έλαμψε και άρχισε να απλώνεται στο απότομο και στριφογυριστό μονοπάτι και σχεδόν όλα έγιναν φωτεινά σαν μέρα και εύκολα πλέον κατάφεραν να φθάσουν στην Μονή Διονυσίου. . Από το βιβλίο, ο ...

Αββάς Ποιμήν. (Σχέδιο Ράλλη Κοψίδη από τον Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο αββάς Τιμόθεος ο πρεσβύτερος είπε στον αββά Ποιμένα: – Είναι μια γυναίκα στην Αίγυπτο που πορνεύει, και τα χρήματα που κερδίζει τα δίνει ελεημοσύνη. Και ο γέροντας παρατήρησε: – Δεν θα μείνει στην πορνεία. Γιατί φαίνεται πως υπάρχει μέσα της ο σπόρος της πίστεως. Μετά από λίγο καιρό επισκέφθηκε τον Τιμόθεο η μητέρα του, και τη ρώτησε: – Εκείνη η γυναίκα συνεχίζει την πορνεία; – Ναι, και μάλιστα αύξησε τους εραστές της. Πλην όμως, αύξησε και την ελεημοσύνη της. Ο αββάς Τιμόθεος το ανακοίνωσε στον αββά Ποιμένα. Κι αυτός ξανάπε: – Δεν θα μείνει στην πορνεία. Λίγο αργότερα ήρθε πάλι η μητέρα του αββά Τιμόθεου και του είπε: – Το ξέρεις, πως η πόρνη εκείνη ήθελε να έρθει ...

Η συνοδία του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή (καθιστός). Από αριστερά: Μοναχός, π. Αθανάσιος, Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Εφραίμ Φιλοθεΐτης και Αριζονίτης, Γέροντας, Μοναχός, π. Αρσένιος, Γέροντας, Μοναχός, π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός, Μοναχός, π. Θεοφύλακτος, Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Χαράλαμπος Προηγούμενος Ιεράς Μονής Διονυσίου. (Φωτογραφία Αγιορειτική Φωτοθήκη). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Οι τελευταίες ημέρες του ήταν πολύ οδυνηρές, γιατί η προχωρημένη πλέον ανεπάρκεια εμπόδιζε την αναπνοή και τον δυσκόλευε πολύ. Αυτό όμως ήταν για μας μάθημα και αφορμή πρακτικής υπομονής. Αισθανόμασταν τον αγώνα του και ενώ προσπαθούσαμε να τον ανακουφίσουμε, αυτός μας παρηγορούσε κατάλληλα με πρακτικά παραδείγματα κάνοντας αναφορά ιδίως στην ματαιότητα τον κόσμου. Μας έλεγε «κοντεύει η ημέρα μου να φύγω. Όπως έγινα, δεν είμαι τώρα για τίποτα, ούτε μπορώ να αγωνιστώ άλλο». Ο αείμνηστος δεν ξεχνούσε ...

Το μαρτύριο της Αγίας Αγάθης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μόλις δε η Αγία Αγάθη εισήλθε στη φυλακή, ύψωσε τα χέρια της προς τον ουρανό και είπε: «Σε ευχαριστώ, Κύριε, γιατί με αξίωσες να αγωνιστώ υπέρ του Ονόματός Σου, απαλλάσσοντάς με από την αγάπη προς τα αγαθά και τερπνά της παρούσας ζωής και χαρίζοντάς μου, επίσης, υπομονή και καρτερία προς αντιμετώπιση των σωματικών μου βασανιστηρίων. Εσύ, Δέσποτα Κύριε, εισάκουσέ με και αξίωσε εμένα τη δούλη Σου να αφήσω τον κόσμο τούτο και να φτάσω στο πλούσιό Σου το έλεος». Μόλις δε η αγία Αγάθη τελείωσε την προσευχή της, παρέδωσε πάραυτα το πνεύμα της στα χέρια του Θεού. Πληροφορηθείς ο λαός της πόλεως ότι η Αγία εξεδήμησε προς Κύριον, έσπευσαν αμέσως στη φυλακή, πήραν το ιερό λείψανό ...

Πατήρ Σάββας Ζαράρης (1913-1998). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ποτέ δεν μιλούσε για τον εαυτό του . Όταν ήθελε να πη κάτι προς ωφέλειαν κι ενώ ο ίδιος το είχε κάνει, συνήθως έλεγε ότι γνώρισε κάποιον ευλαβή κληρικό που έκανε το τάδε και έλεγε την ιστορία του. Κάποτε παρατήρησε μία αδελφή ότι ο παπα-Σάββας την ώρα που προσκόμιζε και διάβαζε τα πολλά ονόματα, από τα ψυχοχάρτια τα βαστούσε για να τα ξαναμνημονεύση και άλλες φορές. Στην ερώτηση γιατί τα βαστά περισσότερο από κάποια άλλα απαντούσε: – Αδελφή, αδελφή όταν το ψυχοχάρτι έχει κάποιο φιλότιμο μεγαλύτερο εκ μέρους του πιστού, τότε αισθάνομαι ότι οφείλω να το ξαναμνημονεύσω, όχι μία ή δύο φορές, αλλά περισσότερο. Εξ αφορμής αυτού του περιστατικού ο παπα-Σάββας απεκάλυψε κάτι πολύ σημαντικό στην αδελφή. Είπε ότι κάποτε γνώρισε ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Αθανάσιος Χαμακιώτης (1891–1967). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το 1990 μεγάλη φωτιά ξέσπασε στην περιοχή . Η πύρινη λαίλαπα καίγοντας τα πάντα, έφτασε στο ησυχαστήριο . Οι μοναχές ήδη το είχαν εγκαταλείψει. Όμως το μοναστήρι έμεινε απείραχτο από τι φλόγες. Η φωτιά κύκλωσε το μοναστήρι, έφτασε στις δεξαμενές πετρελαίου και έσβησε. Έφτασε στο ξύλινο παράθυρο του κελλιού του γέροντα και δεν το πείραξε. Ούτε τα δένδρα μέσα στο μοναστήρι πειράχτηκαν. Και λίγο πιο πάνω, οι φλόγες σεβάστηκαν και το εκκλησάκι του «αφέντη» Άι Γιάννη, όπως επίσης και τα πανύψηλα δένδρα που στόλιζαν το γραφικό εξωκλήσι. Την άλλη μέρα ο τότε Μητροπολίτης Δωρόθεος ήλθε στο μοναστήρι, πήγε κατευθείαν στον τάφο του γέροντα, γονάτισε και είπε: – Ευχαριστούμε γέροντα, που δεν επέτρεψες να καεί το μοναστήρι σου.   Από το βιβλίο που ...

Γερόντισσα Μαριάμ († 18 Αυγούστου 2004). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Μια φορά είχα γλιστρήσει και έπεσα κάτω στο πάτωμα. Η βοηθός δεν μπορούσε να με σηκώσει. Άρχισα στο έδαφος να παγώνω. Έκλαψα. – Θεέ μου, έχεις τόσους αγγέλους. Με βλέπεις πως είμαι εδώ και δεν μπορεί κανείς να με βοηθήσει. Στείλε μου Κύριε έναν άγγελο. Δεν έφτασα να τελειώσω την κουβέντα μου και αισθάνομαι δύο χέρια να με πιάνουν, να με σηκώνουν, να με βάζουν στο κρεβάτι και να με σκεπάζουν. Κοιτάζω, δεν βλέπω κανένα. Με κλάματα ευχαρίστησα τον Κύριο που από την μια μου έδωσε τις δοκιμασίες και από την άλλη τις Θεϊκές παρηγοριές. Του Δ.Χ., πηγή «Μάρτυρες στον Μεγάλο αγώνα», Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Αυγόρου Κύπρου, εκδόσεις Κατηχητικών Αυγόρου 2004.

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Γνώριζα τον Άγιο για 25 χρόνια, από τότε που ήταν εφημέριος στον Άγιο Γεράσιμο, στην Ομόνοια . Κάποτε, στα πρώτα χρόνια της γνωριμίας μας, περπατούσαμε στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν πρωί και όπως περνούσαμε έξω από μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, μου είπε χαμογελώντας: – Πάμε μέσα. Πρέπει να τους κάνω μάθημα… Ο Άγιος ζήτησε τον υπεύθυνο και μόλις ήρθε μαζί με κάποιους άλλους υπαλλήλους, τους είπε: – Ανοίξτε το καπό από αυτό το αυτοκίνητο… – Τι θέλεις παπά; Τι να δεις; Αφού δεν ξέρεις από μηχανές Το ανοίξανε και ο Άγιος άρχισε να τους περιγράφει τις μηχανολογικές ατέλειες. Μιλώντας με την κατάλληλη ορολογία, τους έδειξε όχι μόνο τα βασικά ελαττώματα του αυτοκινήτου αλλά και τα μικρότερα λάθη, που είχαν διαφύγει κατά την κατασκευή ...

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής (1898-1959). Εικόνα Ιεράς Μονής Ταξιαρχών Επιδαύρου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Γράφει ο Γέροντας, π. Εφραίμ Φιλοθεΐτης και Αριζονίτης>: Μια συνοδεία είχε φιλικές σχέσεις με τον Γέροντα και τον Γέροντα Αρσένιο και τους επισκέπτονταν για συμβουλές και πνευματική ωφέλεια. Ο π. Ιωαννίκιος, ο νεώτερος αδελφός της συνοδείας, ένα χαριτωμένο, γεροδεμένο παιδί απέκτησε πιο στενή πνευματική σχέση με τον Γέροντα και τον συμβουλευόταν σε θέματα προσευχής. Οι συμβουλές του Γέροντα είχαν αποτέλεσμα μέσα του και σε λίγο η προσευχή άρχισε να λέγεται άνετα και να του δημιουργεί καρδιακή θέρμη, οπότε ο νέος μοναχός επιδόθηκε ολόψυχα σ’ αυτή την ευλογημένη εργασία. Το θέλημα όμως του Θεού ήταν ο μοναχός αυτός να φύγει ενωρίς από τη ζωή αρρώστησε από φυματίωση, η οποία τότε ήταν ανίατη και ...

Υπεραγία Θεοτόκος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Από το χωριό Όλυνθος της Χαλκιδικής μια κοπέλα έβγαλε στον κανθό του ματιού καρκίνο. Ο πατέρας, φτωχός άνθρωπος, παρακολουθούσε με πόνο ψυχής το δράμα της κόρης του. Γονατιστός, κάθε μέρα, παρακαλούσε την Παναγία να θεραπεύσει το παιδί του. Κάποια μέρα είδε την Παναγία σε οπτασία, ζωντανή και μαυροφορημένη, να του λέει: – Το παιδί σου θα γίνει καλά. Πήγαινέ το να προσκυνήσει τον άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο στη Νέα Καρβάλη Καβάλας. Πήγαν, προσκύνησαν πατέρας και κόρη και έκαναν ολονυκτία με Θεία Λειτουργία. Όμως ο καρκίνος, αντί να μικραίνει, όλο και μεγάλωνε. Τελικά έγινε μεγάλος σαν αχλάδι, που κάλυπτε το μισό πρόσωπο της κοπέλας. Το θέαμα ήταν φρικτό και γέμιζε με απελπισία τις καρδιές της άρρωστης, των γονιών και των συγγενών. Ο Ιερέας ...

Παναγία Πορταΐτισσα, πανήγυρη Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ήταν γιορτή της Κοιμήσεως στις 15 Αυγούστου του έτους 1985. Ενώ η αγρυπνία στων Ιβήρων είχε προχωρήσει, στις 3 μετά τα μεσάνυχτα έφθασε η είδηση ότι έπιασε φωτιά η περιοχή της Καλιάγρας στα όρια των Μονών Σταυρονικήτα και Κουτλουμουσίου. Πήγαν πολλοί μοναχοί και λαϊκοί αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε. Ο αέρας που φυσούσε δυνατά την εξάπλωσε γρήγορα. Πέρασε και από την άλλη μεριά του δρόμου της Σταυρονικήτα. Η μεγάλη ξηρασία και η βλάστηση της περιοχής συνετέλεσαν να εξαπλωθή πιο εύκολα η φωτιά. (Υπάρχουν κυρίως ρείκια και σουσούρια που τα χρησιμοποιούν για προσάναμμα). Ήρθε και ο Δεσπότης από την αγρυπνία των Ιβήρων με τα άγια Λείψανα. Μέχρι το πρωί συνέχιζε να καίη. Όταν ...

Απεικόνιση της πολιορκίας της Κέρκυρας και του θαύματος του αγίου Σπυρίδωνος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Την 11η Αυγούστου η Κέρκυρα εορτάζει την ανάμνηση «του εν Κερκύρα κατ’ Αγαρηνών (Οθωμανών Τούρκων) θαύματος του εν Αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού». Το έτος 2016 τιμήθηκε δεόντως η επέτειος των 300 χρόνων της απαλλαγής της Κέρκυρας από τη μεγάλη πολιορκία των Οθωμανών Τούρκων του έτους 1716. Μία σημαντική συνεισφορά στην επέτειο ήταν η παρουσίαση νέων αρχειακών στοιχείων και τεκμηρίων, τα οποία όχι μόνο δεν μείωσαν την αξία των μέχρι τότε ισχυρισμών, αλλά αντιθέτως την ενίσχυσαν, επιβεβαιώνοντας τη σωτήρια σημασία της Θείας επεμβάσεως δια του Αγίου Σπυρίδωνος. Ο ίδιος ο Στρατάρχης των χερσαίων δυνάμεων της Κέρκυρας Ιωάννης Ματθαίος Κόμης του Σούλενμπουργ, κλείνει το Ημερολόγιό του για τα ...

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός (1877-1961). Ονομάζομαι Θ. και είμαι μαθητής της τρίτης Λυκείου. Όλα άρχισαν με ένα πρόβλημα που παρουσιάστηκε στην υγεία μου το 2013, όταν έβγαλα ένα περιεδρικό απόστημα, που χειρουργήθηκε τελικώς στις 14 Ιουλίου του ίδιου έτους, εορτή του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στις Σέρρες. Εν συνεχεία έκανα ακόμη ένα χειρουργείο τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, αυτή τη φορά στην Θεσσαλονίκη στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου», αφού η πληγή μετά από τρεις μήνες δεν έκλεινε και τελικά είχα υποτροπιάζον συρίγγιο αρκετά μεγάλο. Το επόμενο έτος, 2014, έκανα ακόμη ένα, με μικρό συρίγγιο αυτή την φορά, καθώς πάλι δεν έκλεινε η πληγή μου. Για να μην σας κουράσω άλλο με το ιατρικό μου ιστορικό, μέχρι σήμερα έχω φτάσει, παρά το μικρό της ηλικίας ...

Όσιος Στάρετς Βαρσανούφιος (1845-1913). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Ένα περιστατικό που φανερώνει την αγιότητα αυτού του ανθρώπου είναι και το ακόλουθο: Γνώρισμα των αγίων ψυχών είναι και η ιλαρότητα της καρδιάς, που φυσικά αντανακλάται και στο πρόσωπο. Ο αξιομακάριστος αυτός Δεσπότης, ο Αθανάσιος, είχε την συνήθεια, τους επισκέπτες του να τους περιποιείται ο ίδιος. Κάτι που του έδινε ιδιαίτερη χαρά. Σε κάποια εορτή, μετά την θεία Λειτουργία, είχε καλέσει στο σπίτι του μερικούς ανθρώπους για πρωινό. Ο Δεσπότης, που ήταν πολύ φιλόξενος άνθρωπος, κράτησε τους επισκέπτες του και για φαγητό. Όταν ο διακονητής παρέθεσε στο τραπέζι το φαγητό – ένα τεράστιο ψάρι, ο Δεσπότης αφού το καλοκύτταξε φώναξε: «Μην το ακουμπήσει κανείς. Είναι μαγαρισμένο». Όλοι οι συνδαιτυμόνες έμειναν αποσβολωμένοι. Στην συνέχεια ο Δεσπότης έδωσε εντολή ...

Παναγία η Γαλακτοτροφούσα, (μέσα 15ου αιώνα), Καθολικό της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο παπα-Φιλόθεος ο Γρηγοριάτης ο παλαιός, κάποτε θέλησε με ευλογία του Γέροντά του να κάψη τα απόκλαδα για να καθαρίση τον ελαιώνα στην τοποθεσία «Παρθένιου». Όταν άναψε την φωτιά, κατά παραχώρηση ίσως του Θεού, φύσηξε αέρας δυνατός και άρχισαν να παίρνουν φωτιά εκτός από τα κλαδιά και οι ελιές. Μετά η φωτιά προχώρησε και στο δάσος. Ο παπα-Φιλόθεος κατέβαλε κάθε προσπάθεια, όμως αδυνατούσε να την αναχαιτίση. Φούντωσε η φωτιά γρήγορα και δυνατά. Έτρεξαν όλοι οι πατέρες της Μονής αλλά δεν πρόλαβαν να την περιορίσουν γιατί είχε εξαπλωθή αρκετά. Το δάσος και οι ελιές ήταν επόμενο να καταστραφούν. Μαζί με τους Πατέρες έτρεξε με το μπαστούνι του και ο γηραιός Ηγούμενος, παπα-Συμεών. ...

Από αριστερά: ο Ιερομόναχος, π. Ευστάθιος Νεοσκητιώτης (1922-1981) με τον Γέροντα, Ιερομόναχο, π. Ελπίδιο (1913-1983). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο π. Ευστάθιος έζησε στο Περιβόλι της Παναγίας μόνο για τρία χρόνια, αλλά αυτά ήταν αρκετά για να διέλθει με σθένος, παρά την ηλικία του και τα προβλήματα υγείας που είχε, τη στενή και τεθλιμμένη οδό του μοναχισμού και να λάβει παρά του δωρεοδότου Κυρίου άφθονη τη θεία Χάρη και πλούσια χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ουδέποτε, όμως, θεώρησε ότι αυτά που βίωνε ήταν κάτι το σημαντικό. Πάντοτε ταπεινωνόταν ενώπιον όλων, θεωρώντας τον εαυτό του ως αρχάριο και τον έσχατο των μοναχών. Κάποτε ρώτησε τον Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιο, ο οποίος ήταν τότε νεαρός μοναχός στο Άγιον Όρος: – Τελευταία, όταν προσεύχομαι στο κελλί μου, δεν ξέρω τι ...

Μοναχός Πέτρος (ο Πετράκης) Κατουνακιώτης (1891-1958. (Φωτογραφία: Παύλος Μυλωνάς, 1956. Αγιορειτική Προσωπογραφία). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Τον είχα ρωτήσει και για ένα γεγονός, εάν ήταν από τον Θεό ή του πονηρού, για να με πλανέση, και μου απήντησε ότι ήταν από τον Θεό και στην συνέχεια μου είπε τα εξής: ‐ Πάτερ Παΐσιε, εγώ συνέχεια ζω τέτοιες καταστάσεις θείες. Εκείνη την ώρα που με επισκέπτεται η θεία Χάρις, η καρδιά μου θερμαίνεται γλυκά από την αγάπη του Θεού, και ένα φως παράξενο με φωτίζει εσωτερικά και εξωτερικά, αφού φωτίζεται και το κελλί μου. Βγάζω τότε το σκουφί μου και σκύβω ταπεινά το κεφάλι μου και λέγω στον Χριστό: «Χριστέ μου, χτύπησε με με το κοντάρι της ευσπλαγχνίας σου στην καρδιά μου». Τα μάτια μου τότε τρέχουν ...