Θαυμαστές διηγήσεις

Μετά από πολλά χρόνια διηγείτο ο όσιος σε πνευματικά του τέκνα για τη δύσκολη αυτή περίοδο της ζωής του: Βρισκόμουν στο σπίτι μόνος μου, στο σπίτι του αδελφού μου, οι γονείς μου είχαν πεθάνει. Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) (1901-1959). Ήρθε εκείνη την ημέρα κάποιος ζητιάνος, πήρα ένα πιάτο, πήγα στο αμπάρι, πήρα λίγο αλεύρι και του το έδωσα. Μετά, την άλλη ημέρα, χρειάσθηκε να πάει να πάρει αλεύρι και άρχισε να με μαλώνει λέγοντάς μου· ξεσήκωσες όλο το αμπάρι και το έδωσες στον ζητιάνο. Τα έβαλε μαζί μου, μια φασαρία, να κακό, και αυτό έγινε αιτία να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι. Βρέθηκα σε κάποιον Τούρκο και με έκανε τσομπάνο στα ζώα του. Έπαιρνα τα ζώα, τα πήγαινα σε μία ρεματιά και εκεί ...

Άγιος Θεόδωρος ο Συκεώτης. Καθώς λοιπόν προέκοπτε ο μακάριος όλο και σε πιο μεγάλες αρετές, και έκαμνε πάρα πολλά θαύματα, η παγκόσμια και πανάρετη φήμη του έτρεχε στον καθένα και σε κάθε μέρος, και το Μοναστήρι του γέμισε από αυτούς που αρνήθηκαν τον κόσμο και κατέφυγαν εκεί, ώστε βρισκόταν ανάμεσά τους ο μακάριος έτσι όπως λέει ο Δαβίδ στον ψαλμό του, σαν την ελιά την καταφορτωμένη με καρπό, μέσα στον οίκο του Θεού (Ψ.51,10), ώστε να εκπληρώνεται σ’ αυτόν ο λόγος που προφήτευσε ο ψαλμός· ο δίκαιος θα ανθήσει σαν τον φοίνικα και σαν τον κέδρο του Λιβάνου θα αυξηθεί (Ψ.91,Ι3). Όταν είδε λοιπόν ο μακάριος να συγκεντρώνονται πλήθη πολλά και επειδή ο ναός του αγίου Γεωργίου ήταν πολύ μικρός, έδωσε ...

Όσιος Μακάριος ο Αλεξανδρινός. Μας διηγόταν ο Παφνούτιος ο μαθητής του , ότι κάποια μέρα μια ύαινα πήρε το νεογνό της, που ήταν τυφλό, και το έφερε στο Μακάριο· και αφού χτύπησε την πόρτα της αυλής με το κεφάλι, μπήκε ενώ αυτός καθόταν έξω και έριξε στα πόδια του το νεογνό. Το πήρε λοιπόν ο Άγιος και αφού έφτυσε στα μάτια του, ευχήθηκε και αμέσως ήρθε το φως του. Και αφού το θήλασε η μάνα του, το πήρε κι έφυγε. Και την άλλη μέρα έφερε στον Άγιο ένα δέρμα μεγάλου προβάτου. Και όπως μου είπε η μακάρια Μελάνη, έλαβε εκείνη από το Μακάριο ως δώρο εκείνο το δέρμα. Και τι το θαυμαστό, αν αυτός που ημέρωσε τα λιοντάρια με το Δανιήλ, συνέτισε και την ...

Ο Άγιος Παΐσιος με τον Άγιο Αρσένιο. Επίσης διηγήθηκε ο ίδιος ότι μια άλλη φορά είχαν πάει πολλοί Τούρκοι (Τσέτες), για να πατήσουν τα Φάρασα. Στο χωριό οι άνδρες έλειπαν, άλλοι στα μακρινά κτήματα και άλλοι στα ταξίδια. Αναγκάστηκε τότε να μαζέψη τα μικρά παιδιά, μόνο για να δείξουν στόχο γύρω από το Κάστρο ότι είναι πολλοί, και μετά τα έδιωξε, για να κρυφθούν. Μερικοί γέροι που ήταν, και αυτοί σκόρπισαν, και τελικά έμεινε μόνος του με την απόφαση να σκοτωθή καλύτερα παρά να δη του Τούρκους στο χωριό. Είχαν τελειώσει όμως οι σφαίρες του και μετά τον έπιασαν ζωντανό οι Τούρκοι. Αφού τον έδεσαν γερά, τον πήγαν στο σπίτι του και τον ανέβασαν στο δώμα (ταράτσα), όπου είχαν στήσει τη κρεμάλα του. ...

O αρχιμ. Βενέδικτος Πετράκης. O αρχιμ. Βενέδικτος Πετράκης (†8 Σεπτεμβρίου 1961) ανέπτυξε μια θαυμαστή ποιμαντική δραστηριότητα στην Ι. Μητρόπολι Αιτωλοακαρνανίας και ιδιαίτερα στο Αγρίνιο. Πολλά πνευματικά αναστήματα της περιοχής αυτής είναι καρποί της πολυετούς συστηματικής εργασίας και της φλογερής αγάπης του για τον Θεό και τον πλησίον. Στα νεανικά του προπαντός χρόνια τον βοήθησε οικονομικά μια ευλαβής κυρία από την Πάτρα, η Μελπομένη Μπουλμπασάκου. Με τη συμπαράστασή της μπόρεσε να σπουδάση Θεολογία. Κάποτε, όταν σαν ώριμος ιεροκήρυξ άπλωνε τη δράση του σε όλη την Αιτωλοακαρνανία, έλαβε ένα τηλεφώνημα, που του γνωστοποιούσε ότι η ευεργέτιδά του βρισκόταν στα τελευταία της και τον καλούσε για να την κοινωνήση. Αμέσως ο π. Βενέδικτος πήρε ένα ταξί και έσπευσε στην Πάτρα, στο σπίτι της. Φθάνοντας όμως στις ...

Όταν ο δόκιμος μ. Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα π. Κλεόπας, υπηρετούσε ως δεύτερος διακονητής στην εκκλησία της Μονής, ήταν αυτόπτης μάρτυρας μερικών θαυμάτων που συνέβησαν την ώρα της Θείας Λειτουργίας, στην εκκλησία της Σκήτης Συχαστρία. Ιδού τι μας διηγήθηκε: Να βλέπατε τι έπαθα μ’ έναν ενάρετο Ιερέα, τον π. Καλλίστρατο Μπόμπου. Ως πνευματικός πέρασε κάποτε από μία μοναχή, ασκήτρια σε σπηλιά του δάσους. Τότε στα δάση ασκήτευαν περί τους 550 μοναχούς και μοναχές. Αυτή η μοναχή είπε στον π. Καλλίστρατο: «Σε σας δεν κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα, διότι ακολουθήσατε το νέο ημερολόγιο»! Από τότε ο πατήρ Καλλίστρατος ζούσε με πολλή αμφιβολία. Κάποτε ο πατήρ Καλλίστρατος τελούσε τη Θεία Λειτουργία και, όταν επικαλέσθηκε το Άγιο Πνεύμα να κατέλθει, με έκπληξή του είδε ότι ...

Την θαυμαστή μεταστροφή διηγήθηκε ο Ιερέας Πέτρος Ελχίμωφ από το χωριό Γιάγκινο κοντά στο Βλαδίμηρ. Ο Γρηγόριος Μωυσέεβιτς Καλιμανόβιτς, Εβραίος, κουρέας στο επάγγελμα, υπέφερε χρόνια πολλά από καρκίνο στον οισοφάγο. Δοκίμασε πολλές θεραπείες, αλλά καμμιά δεν τον ανακούφιζε. Το κακό όλο και μεγάλωνε. Το 1927 πήγε με την γυναίκα του στην Μόσχα, να τον δη ένας μεγάλος καθηγητής. Αυτός τον εξέτασε προσεκτικά και μετά είπε στην γυναίκα του: – Το πολύ να ζήση ο σύζυγός σας δυο εβδομάδες. Φάρμακο κανένα δεν ωφελεί. Πηγαίνετε στο σπίτι σας και υποταχθήτε στην μοίρα σας. Άγιος Παντελεήμων. Έφυγαν από την κλινική και τράβηξαν για τον σταθμό του Γιαροσλάβ, να πάρουν τραίνο για το Βλαδίμηρ. Στην οδό Νικολάου (Νικόλσκι Προσπέκτ) βλέπει ο άρρωστος το παρεκκλήσι του αγίου Παντελεήμονος. Και ...

Όταν είχα έρθει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά, το 1950, ανεβαίνοντας από τα Καυσοκαλύβια για την Αγία Άννα, είχα χάσει τον δρόμο· αντί να πάρω τον δρόμο για την Σκήτη της Αγίας Άννης, προχώρησα για την κορυφή του Άθωνα. Αφού βάδισα αρκετά, κατάλαβα ότι πάω ψηλά και έψαχνα να βρω κανένα μονοπάτι να βγω σύντομα. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994) Επάνω λοιπόν σ’ αυτή την αγωνία μου, ενώ παρακαλούσα την Παναγία να με βοηθήση, ξαφνικά μου παρουσιάζεται ένας Αναχωρητής με φωτεινό πρόσωπο -θα ήταν γύρω στα εβδομήντα χρόνια- που έδειχνε από την ενδυμασία του να μην είχε επαφή με ανθρώπους. Φορούσε ένα ζωστικό σαν από καραβοπάνι, αλλά πολύ ξεθωριασμένο και κατατρυπημένο. Τις δε τρύπες τις είχε πιασμένες με ξύλινα σουβλιά, όπως πιάνουν ...

Ο αββάς Γρηγόριος ο αναχωρητής μάς διηγήθηκε τα εξής: Στο πλοίο καθώς ερχόμουν από το Βυζάντιο μπήκε και κάποιος σκριβών* (σωματοφύλακας του βασιλιά) με τη γυναίκα του, ο οποίος είχε τάμα να προσκυνήσει στην αγία πόλη. Κι ήταν ο πλοίαρχος πολύ ευλαβής και νηστευτής. Καθώς λοιπόν ταξιδεύαμε, ξόδευαν σπάταλα το νερό οι υπηρέτες του σκριβώνα. Όταν λοιπόν φτάσαμε στη μέση του πελάγους μάς έλειψε το νερό κι ήμασταν σε πολύ δύσκολη θέση· κι ήταν ελεεινό θέαμα να βλέπεις γυναίκες και νεαρούς και μικρά παιδιά να λιποθυμούν από τη δίψα και να είναι σαν νεκροί. Αφού λοιπόν κάναμε τρεις μέρες σ’ αυτή την τόσο επικίνδυνη κατάσταση και δεν είχαμε πια ελπίδα ζωής, ο σκριβών, μη υποφέροντας τη δύσκολη κατάσταση, έβγαλε το ξίφος ...

Να σου διηγηθώ εγώ ένα , να δεις τι κάνει ο Άγιος Αρσένιος ! Στην Αθήνα είναι ένας έμπορος υαλοπώλης, που τον λένε Α… . Μια μέρα, λοιπόν, είχε ξεχάσει τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητό του και κάποιοι επιτήδειοι του το έκλεψαν. Μόλις διαπίστωσε την κλοπή αμέσως έτρεξε μέσα στο δωμάτιό του μπροστά στην εικόνα του Αγίου Αρσενίου και με πίστη πολλή του είπε: «Εσύ, Άγιε Αρσένιε, που κοκάλωνες τους Τούρκους κοκάλωσε και το αυτοκίνητο»! Εν τω μεταξύ οι κλέφτες εκείνη την στιγμή βρισκόντουσαν σ’ ένα πολυσύχναστο δρόμο και ξαφνικά το αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου σταμάτησε. Κατέβηκαν κάτω και προσπαθούσαν να το βάλουν μπροστά και στην προσπάθειά τους πάνω έβριζαν πολύ τα θεία. Επειδή όμως το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπροστά και ...

Ταρσώ, η διά Χριστόν σαλή (1910-1989). ενώ όλοι οι άνθρωποι ήσαν κλεισμένοι στα σπίτια τους, η Ταρσώ εξακολουθούσε να φεύγει ντυμένη στ’ άσπρα. Ένα βράδυ κάποιοι κτύπησαν το κουδούνι στην πόρτα της αδελφής της – εκείνη έμενε στα Εξάρχεια, στους πρόποδες του λόφου Στρέφη, όπου είχαν ανοίξει χαρακώματα οι αριστεροί και κατείχαν τον λόφο. Η Ταρσώ έμενε με τους γονείς της, στο σπίτι τους, πίσω από το πρώτο νεκροταφείο στην Γούβα. Έντρομη η αδελφή της, που ήταν μόνη με τα τρία της μικρά παιδιά, άνοιξε την πόρτα και αντίκρυσε μια ομάδα από ένοπλους αριστερούς, με γενειάδες, που την ρώτησαν αν έχει μιαν αδελφή με το όνομα Ταρσώ Ζαγοραίου. Η αδελφή της τρόμαξε, νομίζοντας ότι είχε πάθει κάτι η Ταρσώ. Ο ...

Προτού να κτίσω την εκκλησίαν, κατά την εορτήν του Πάσχα, την νύκτα του Μεγάλου Σαββάτου προς την Κυριακήν, εις το μετόχιον και με πολλήν μου λύπην έπεσα να κοιμηθώ μέσα εις την ερημίαν . Μακράν από την εκκλησίαν και του πανηγυρισμού τοιαύτης ημέρας! Την νύκτα, αδελφέ μου, ακούω μίαν καμπάναν και κτυπούσε! Μα πώς να σου την παραστήσω; Μα τι γλυκειά φωνή που είχε! Μα τι μελωδία που έκαμε! Μα τι ευωδία εχύνετο! Ξυπνώ επάνω όρθιος, τρίβω τα μάτια μου, απορώ, μα όνειρον είναι ή αλήθεια; η καμπάνα την δουλειά της! Εγέμισε η καρδιά μου ευωδία, μα τι να σου πω, πάτερ Λάζαρε, αχ! Ας αισθανθώ ακόμη μίαν φοράν τέτοιαν ευωδίαν κι’ ας αποθάνω. Δεν ήθελες ούτε να φας, ούτε να ...

Κύριε Κόντογλου, Η κυρία Ράλλη μού διεβίβασε την επιθυμίαν σας να σας γράψω ο ίδιος τα όσα ηξιώθην να ιδώ και εγώ ο ανάξιος δούλος εις τον ιερόν χώρον των Καρυών. Έρχομαι λοιπόν μετά βαθυτάτης συγκινήσεως και ακραδάντου πίστεως προς τους νεοφανείς Αγίους να σας γράψω τα όσα έχομεν ίδει. Πρώτα – πρώτα οφείλω να σας τονίσω ότι εις τα όσα είδα και στα όσα θρυλούνται γύρω από την υπόθεση των Καρυών δεν επίστευα, διότι τα απέδιδα εις την φαντασίαν διαφόρων ανθρώπων αδυνάτου χαρακτήρος ή εις την φιλοδοξίαν των να παρουσιάσουν τον εαυτόν των τόσο άξιον, ώστε τους έκλεξαν οι Άγιοι διά να παρουσιασθούν μπροστά των και να τους δείξουν την δόξα και το μεγαλείο του Θεού. Ήλθε και σε ...

Το Μ. Σάββατο, του 1580, επί Πατριάρχη Ιεροσολύμων Σωφρονίου, έγινε το εξής παράδοξο θαύμα. Το Άγιον Φως βγήκε από μία κολώνα η οποία σχίστηκε. Η κολώνα αυτή βρίσκεται κοντά στην πύλη του Ναού της Αναστάσεως και φαίνεται και μέχρι σήμερα, η δε αιτία που συνέβη το γεγονός αυτό είναι η εξής. Οι Αρμένιοι, κατά την εποχή εκείνη, διέκειντο εχθρικώς προς τους Ορθοδόξους και υποσχέθηκαν στον ηγεμόνα της Ιερουσαλήμ να του δώσουν αρκετά χρήματα, για να εμποδίσει τον Πατριάρχη και τους Ορθοδόξους, να μπουν το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο στον Ναόν της Αναστάσεως. Πράγματι, ο ηγεμόνας, πείστηκε λόγω των χρημάτων και έδωσε διαταγή να γίνει έτσι ακριβώς. Εισήλθαν, λοιπόν, στον Ναό με πολλή χαρά μόνον οι Αρμένιοι με την ελπίδα να λάβουν ...

Μαρτυρία του Αγιοταφίτη Μοναχού Μητροφάνη ο οποίος το Μ. Σάββατο του 1926 κρύφτηκε μέσα στον Πανάγιο Τάφο και είδε όλα όσα θαυματουργικώς συμβαίνουν κατά την αφή του Αγίου Φωτός. Τα μεταφέρουμε όπως δημοσιεύονται στο βιβλίο του Χάρη Σκαρλακίδη “Το Άγιον Φως, Το Θαύμα του Μεγάλου Σαββάτου στον Τάφο του Χριστού”. Επί 12 ώρες παρέμεινε ακίνητος και σιωπηλός . Μαζί του είχε μόνο λίγο νερό έναν μικρό φακό, τον οποίο χρησιμοποίησε στις 11 το πρωί, όταν ο Τάφος σφραγίστηκε με μελισσοκέρι και έμεινε μόνος του στο σκοτάδι. Μία ώρα αργότερα, σύμφωνα με το Τυπικό, τη δωδεκάτη μεσημβρινή, η πόρτα του Τάφου αποσφραγίστηκε και αργότερα εισήλθε ο Έλληνας πατριάρχης. Το απόσπασμα που ακολουθεί έχει αποδοθεί στη δημοτική και περιγράφει όσα λαμβάνουν χώρα ...

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης (1906-1991). Στην εκκλησία, εννοώ στον Άγιο Γεράσιμο, πολύ συγκινιόμουνα. Άκουγα το Ευαγγέλιο και συγκινιόμουνα. Το πάθαινα αυτό, επειδή «έβλεπα» την εικόνα, τον Χριστό τον ίδιο. Μια Μεγάλη Παρασκευή κάναμε την ακολουθία. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Τι έπαθα εκεί! Διάβαζα το Ευαγγέλιο κι όταν έφθασα στη φράση: «Ηλί, Ηλί, λιμά σαβαχθανί· τούτ’ έστι Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;» δεν μπόρεσα να την τελειώσω. Δεν είπα το «ινατί με εγκατέλιπες;». Με πλημμύρισε η συγκίνηση. Κόπηκε η φωνή μου. Μπροστά μου είχα όλη την τραγική σκηνή. Είδα εκείνο το πρόσωπο. Άκουσα εκείνη τη φωνή. Τον έβλεπα τον Χριστό πολύ ζωντανά. Ο κόσμος κάτω περίμενε. Εγώ τίποτα, αδύνατον να προχωρήσω. Αφήνω το Ευαγγέλιο στο τετράποδο και γυρίζω μέσα στο ...

Μια άλλη πνευματική της κόρη διηγούνταν. Η μητερούλα τον καιρό αυτό ήταν τυφλή και μια φορά μου λέει: Δώσε μου μια βελόνα, θα ράψω τώρα. Φέρνω μια βελόνα και της λέω: Μητερούλα, θα σου ράψω εγώ. Πήρε από τα χέρια μου τη βελόνα και πέρασε την κλωστή στην τρύπα της βελόνας. Αφού σου είπα θα ράψω εγώ η ίδια, λέει, και κάθεται και ράβει. Η ρωσίδα Μεγαλόσχημη Μοναχή Σεπφώρα (1896-1997). Βγήκα έξω από το κελλάκι της και σκέφτομαι: Εγώ που βλέπουν τα μάτια και δυσκολεύομαι, και αυτή η τυφλή πώς θα ράψει εκεί; Μόλις το σκέφτηκα ξαφνικά με φωνάζει. Μπαίνω μέσα. Είχε στα χέρια της μια πετσέτα με ρίγες και μου λέει: Πετσέτα είναι αυτή; Λέω ναι. Πετσέτα με ρίγες είναι; Με ...

Δύο αδελφές σε μια πλουσία αρχοντική οικογένεια διέφεραν ριζικά στον χαρακτήρα. Η μία ευσεβής και ειρηνική. Η άλλη, η Βέρα, εγωίστρια και ανήσυχη. Όσες φορές την παρακαλούσε η αδελφή της να πάνε μαζί στην Όπτινα, στον στάρετς Αμβρόσιο , αρνείτο με πείσμα. Αριστοκράτισσα αυτή και φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, να επισκεφθή έναν γέρο «λιτσιμέρα» (=υποκριτή, πλάνο)! -έτσι αποκαλούσε τον π. Αμβρόσιο. Το θεωρούσε υποτιμητικό. Κάποτε όμως για να δείξη την ανωτερότητά της, «συγκατέβη» στην παράκλησι της αδελφής της και απεφάσισε να την συνοδεύση ως την Όπτινα. Στον δρόμο όμως όλο κάτι ειρωνικό είχε να πη εις βάρος των ανθρώπων που τόσο ευλαβούντο τον στάρετς. Είχε μάθει και τούτο το «φοβερό»: Όταν ο στάρετς βγαίνη, να ευλογήση τους Χριστιανούς, εκείνοι ...

Το 1864 η Αγία Ζώνη μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, εξ αιτίας της χολέρας που μάστιζε τους κατοίκους της. Μόλις πλησίασε το καράβι στο λιμάνι, η χολέρα έπαυσε και κανένας από τους ασθενείς δεν πέθανε. Αυτό το παράδοξο θαύμα κίνησε την περιέργεια του σουλτάνου, που ζήτησε την Τιμία Ζώνη στα ανάκτορα για να την ασπασθεί. Κατά το διάστημα της παραμονής της Αγίας Ζώνης στην Κωνσταντινούπολη, ένας Έλληνας κάτοικος του Γαλατά ζήτησε να μεταφερθεί στο σπίτι του, γιατί ο γιος του ασθενούσε βαριά. Όταν όμως έφθασε η Αγία Ζώνη, εκείνος είχε ήδη πεθάνει. Οι πατέρες όμως δεν απελπίσθηκαν. Αντίθετα ζήτησαν να δουν τον νεκρό. Μόλις τοποθέτησαν την Τιμία Ζώνη επάνω του, ο νεκρός αναστήθηκε.