Θαυμαστές διηγήσεις

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Στις δύο εβδοµάδες που ο Άγιος έμεινε μαζί μας, έκανε αρκετά ταξίδια µε τον πατέρα μου και σε πολλά, παίρνανε και εμένα. Δύο φορές διανυκτερεύσαμε στις ενορίες που πηγαίναµε. Ο Άγιος µε τον πατέρα µου κοιμόντουσαν µέσα στον Ι. Ναό. Κάποια µέρα πήγαµε στο πιο κοντινό λιμάνι του χωριού, στο Ρούσιο λιμάνι, και θέλαμε να ταξιδέψουµε για την Αγία Ρουμέλη με ένα μικρό καΐκι ιδιοκτησίας του κ. Σ. Π.*. Ένα ταξίδι περίπου τριών ωρών. Είχε έρθει μαζί μας και μία φοιτήτρια που σπούδαζε κοινωνιολογία στη Ζυρίχη και τη φιλοξενούσαμε στο σπίτι μας για να κάνει την πτυχιακή εργασία της. Όλοι µαζί πλησιάσαμε το καΐκι που δερνόταν από τα κύματα, διότι ήταν χειμώνας και η θάλασσα είχε φουρτούνα. Εγώ και ...

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Τον καιρό εκείνο στην Αλεξάνδρεια ζούσε τον ασκητικό και απράγμονα βίο ένας άνδρας, ονόματι Σαβίνος, ο οποίος διακρινόταν για την άκρα εγκράτεια και την αρετή του. Ο άνδρας αυτός, κατά την ώρα της τελευτής του μακαριστού Ιωάννη του Ελεήμονα, έπεσε σε έκσταση και νόμιζε πως έβλεπε τον Άγιο εξερχόμενο από το Επισκοπείο μαζί με όλον τον κλήρο. Ο Άγιος κρατούσε στα χέρια του λαμπάδες και πορευόταν στον βασιλέα, προς τον οποίο τον προσκαλούσε ένας άνδρας λαμπρότατος με περιβολή κουβικουλαρίου (θαλαμηπόλου). Μια κόρη δε, πάρα πολύ ωραία, που και ο ήλιος της παραχωρούσε τα πρωτεία του κάλλους του, έχοντας στο κεφάλι της στεφάνι από κλάδους ελιάς, άλλοτε προπορευόταν και άλλοτε τον έπιανε από το χέρι και συμπορευόταν. Αυτήν ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Δεν θα σας το έλεγα αλλά, αφού το λέτε, θα σας το πω έτσι… πρoς δόξαν Θεού και εις τιµήν του πατρός Παϊσίου . Ήτανε ή παραμονή του Άγιου Ανδρέου ή μετά του Αγίου Ανδρέου. Ήταν βράδυ και ήμασταν όλοι στην Κωσταµονίτου . Συγκεκριμένα ήταν τότε που είχαμε πάει µια παρέα πατέρων από εδώ και βοηθήσαμε το μοναστήρι για τέσσερα χρόνια, γιατί ήταν γεροντάκια. Είχα τελειώσει τον κανόνα μου και καθόμουν έτσι, ακουμπούσα και έλεγα την ευχή μέσα στο σκοτάδι. Ξαφνικά αισθάνομαι την πόρτα ν’ ανοίγει. Κοιτάζω και νομίζω πως είναι ο γερο-Μόδεστος, ένα χαριτωμένο, γεροντάκι που είχα δίπλα μου, αλλά βλέπω μπροστά μου τον πατέρα Παΐσιο. Τα ‘χασα… Έκανα το σταυρό μου νομίζοντας ή παραίσθηση ...

Αγία Μεγαλομάρτυς Χριστίνα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα (2ος-3ος αι.) γεννήθηκε στην Τύρο και ήταν κόρη επάρχου, του στρατηγού Ουρβανού. Οι γονείς της ήταν ειδωλολάτρες, αλλά τη Χριστίνα κατήχησε στη χριστιανική πίστη μια ευσεβής γυναίκα. Όταν το έμαθε ο πατέρας της, οργίστηκε και την έκλεισε σ’ ένα ψηλό πύργο, όπου με κάθε τρόπο προσπαθούσε να τη μεταστρέψει στην ειδωλολατρία. Επειδή όμως όλες οι προσπάθειές του έπεφταν στο κενό, αποφάσισε να την βασανίσει. Τον προηγούμενη νύχτα η αγία προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο: – Ουράνιε Θεέ, Δεσπότη και Πλάστη του κόσμου, μη μ’ εγκαταλείψεις την αμαρτωλή, τώρα που θα δοκιμαστώ. Συγχώρησε τις ανομίες μου, ως αγαθός και φιλάνθρωπος, και δος μου δύναμη να νικήσω τους εχθρούς Σου, για να δοξαστεί το πανάγιο Όνομά Σου… Τότε παρουσιάστηκε ...

Αγία Παρασκευή. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η Αγία οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη από ευσεβείς γονείς, που πέθαναν όταν αυτή ήταν μόλις είκοσι χρόνων. Τότε μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και αφοσιώθηκε στη διάδοση του Ευαγγελίου. Η δράση της έγινε γνωστή στον αυτοκράτορα Αντωνίνο, ειδωλολάτρη ακόμα τότε, που την κάλεσε και προσπάθησε να τη μεταστρέψει στην ειδωλολατρία. Βλέποντας την έμμονή της στην πίστη του Χριστού, πρόσταξε να της βάλουν στο κεφάλι μια πυρακτωμένη σιδερένια περικεφαλαία. Ο Θεός όμως τη φύλαξε και δεν έπαθε τίποτα. Τότε ο βασιλιάς την έστειλε δεμένη στη φυλακή, ώσπου να σκεφτεί τι θα της έκανε. Εκεί η αγία προσευχόταν με δάκρυα κι έλεγε: – Κύριε, στήριξέ με στην αληθινή πίστη Σου και λύτρωσέ με από τις παγίδες του εχθρού, «ότι προς Σε ήρα ...

Άγιος Δημητριανός eπίσκοπος Χύτρων -της σημερινής τουρκοκρατούμενης Κυθρέας- ο θαυματουργός. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) επιδόθηκε στην νηστείαν και στην άσκησιν και αφού απέκτησε τα δάκρυα και την αγάπην του Θεού και «την των αμαρτιών ανάμνησιν», κατά τον βιογράφον του, έλαβεν την χάριν από τον Θεόν να κάννη θαύματα. Οι δαίμονες απηλαύνοντο, μόνον με τον λόγον του Αγίου, τα νοσήματα εθεραπεύοντο μόνον με την αφήν των χεριών του. Και την φήμην του Αγίου οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ακούσαντες, όσοι είχαν νοσήματα διάφορα ήρχοντο κοντά του και αφού τους εσυμβούλευεν πρώτα να μην αμαρτάνουν, αλλά να τηρούν τις εντολές του Χριστού, μετά τους ιάτρευεν και τους απέλυεν εν ειρήνη. Και έτσι «παντες και την νουθεσίαν και την θεραπείαν λαμβάνοντες συν μεγίστη ευφροσύνη υπέστρεφον ». Ως επίσκοπος ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   Ονομάζομαι Θ.Κ.* και είμαι νοσοκόμος στο Νοσοκομείο Καλύμνου. Τον Απρίλιο του 1983 έκανα μία εγχείρηση ειλεού και για έξι μήνες ταλαιπωρούμην, γιατί δεν μπορούσε να κλείση η τομή με αποτέλεσμα να προκληθή μόλυνση που με ανάγκασε να νοσηλευτώ σε νοσοκομείο με αντιβίωση και θεραπεία. Δεν υπήρξε όμως κανένα αποτέλεσμα. Κάποια μέρα με επισκέφθηκε στο νοσοκομείο η κα Μ.Λ.* η δασκάλα, και μου μίλησε για κάποιον Άγιο, λέγοντας ότι έχει κάνει πολλά θαύματα. Επρόκειτο για τον πατέρα Αμφιλόχιο Μακρή και την επομένη ήρθε και μου έφερε λίγο λαδάκι. Της πρότεινα να μη το τοποθετήσουμε πάνω στην πληγή, όχι γιατί φοβόμουν μήπως μολυνθή, για το όνομα του Θεού. Απλά δεν ήθελα να λερώσω το λάδι αυτό που ήταν τόσο άγιο με μολυσμένα πράγματα ...

Όσιος Γεώργιος της Δράμας (Καρσλίδης) (1901-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) «Εκείνο το βράδυ διανυκτέρευαν μόνο εφτά γυναίκες. Μέσα σ’ αυτές ήμουν κι εγώ. Πήγαμε στο μεγάλο δωμάτιο με τις εικόνες κι εκεί κάναμε το απόδειπνο και το μεσονυκτικό. Παλαιότερα, όταν ήταν καλά ο Γέροντας, ερχόταν εκεί και κάτι μας διάβαζε. Εκείνο το βράδυ μας διηγήθηκε η μάνα Αργυρώ ιστορίες από τα χρόνια που τον φρόντιζε, τι έβλεπε κι άκουγε, καθώς και για τον άλλο κόσμο. Μεταξύ άλλων, μας ανέφερε ότι μία απ’ αυτές τις τελευταίες μέρες μπήκε στο κελλί του κι είδε το παράθυρο ανοιχτό. “Γέροντα” του είπε “γιατί το άνοιξες; Θα κρυώσεις”! – Μάνα Αργυρώ, μήπως τάχα ο άγγελος δεν μπορούσε· να μπει και με το παράθυρο κλειστό; Αυτό έγινε για να τον πιστέψει ακόμη ...

Αγιορείτης διά Χριστόν σαλός του 20ού αιώνα: Μοναχός Κωνσταντίνος Καρεώτης, ο διά Χριστόν σαλός (1898-μετά το 1969). (Αγιορειτική Φωτοθήκη, Φωτογραφία: Paul Hubert, 1969). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) (24 Απριλίου 594 μ.Χ.) Ο Όσιος Θωμάς έγινε μοναχός στη Συρία. Έζησε μία εξαιρετικά ενάρετη ζωή αλλά φοβόταν μην τυχόν και πέσει σε υπερηφάνεια από τον έπαινο των άλλων. Προκειμένου να κρύψει την αρετή του, άρχισε να μιμείται τη ζωή των δια Χριστόν σαλών. Αν και οι άλλοι πίστευαν ότι ο Θωμάς ήταν απρόσεκτος και σαλός, ο ηγούμενος της μονής γνώριζε την κρυμμένη αρετή του και του έδινε μερικές φορές πολύ υπεύθυνες αρμοδιότητες. Κατά την διάρκεια της εκπλήρωσης μιας τέτοιας διακονίας ο Θεός τον έκανε γνωστό με θαυματουργικό τρόπο. Συγκεκριμένα, ο όσιος στάλθηκε στην Αντιόχεια για να πάρει τις ετήσιες ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κατάκοπος κάποια μέρα από τα πολλά διακονήματα δέχτηκε την επίσκεψη του Οσίου Δαυίδ στο κελλί του, οποίος προστατευτικά τον σκέπασε, σαν να ήταν μικρο παιδί. Άλλοτε παραμονή της Μεταμορφώσεως, που πανηγυρίζει η Μονή, ενισχύθηκε από τον Όσιο, που του εμφανίστηκε με την μορφή του εν ζωή ευρισκοµένου Αγίου Γέροντος του π. Ιάκωβου. Θαυµαστές οι εξιστορήσεις του π. Κυρίλλου προς τους πατέρες αμέσως μετά την κοίμησή του: – Ο γέροντας Ιάκωβος ανέθεσε κάποτε στον π. Σεραφείμ να συνοδεύσει την τιμία κάρα του Αγίου Δαυίδ στο χωριό Παύλος της Βοιωτίας. Η σφοδρή χιονόπτωση δεν πτόησε τον π. Σεραφείμ, οποίος επιβιβάστηκε στο φορτηγάκι και ξεκίνησε. Κάποια στιγμή ο οδηγός σταμάτησε απογοητευμένος, καθώς ήταν αδύνατο να προχωρήσει. Ο π. Σεραφείμ βγήκε τότε από το αυτοκίνητο και ...

«Μήτηρ Θεού». Λεπτομέρεια από τη Δέηση του Ιερού Ναού Της του Θεού Σοφίας Κωνσταντινούπολης. Ζούσε κάποτε στη Βασιλεύουσα μια πλούσια νέα, η Άννα, που έτυχε ν’ αρρωστήσει βαριά και να πλησιάσει στο θάνατο. Όσοι την παράστεκαν, νόμισαν κάποια στιγμή πως πέθανε. Για μια μέρα η μητέρα και η αδελφή της την έκλαιγαν σαν νεκρή. Το απόγευμα όμως η Άννα άπλωσε τα χέρια της και φώναξε: – Δόξα σοι, Παναγία μου Θεοτόκε! Ύστερα σηκώθηκε και ασπάστηκε τους δικούς της. Εκείνοι τότε κάλεσαν τον πνευματικό της. Όταν ήρθε, η Άννα του διηγήθηκε: – Ένιωθα βουβή και νεκρωμένη, οπότε βλέπω μπροστά μου δυό φοβερούς άνδρες. Μου φάνηκε πως ήταν οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Είχαν τόση λαμπρότητα, που είναι αδύνατο να την περιγράψω. Με πήραν λοιπόν και μ’ ανέβασαν στον ...

Χαρακτικό του Παντελή Ζερβού (λεπτομέρεια). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μας διηγήθηκαν οι Μοναχοί, ότι ένας Γέροντας ήταν ηγούμενος ενός κοινοβίου. Συνέβη, όμως, ο υποτακτικός του να πέσει σε μια κατάσταση αμέλειας, και, στην απελπισία του, να φύγει απ’ το μοναστήρι και να πάει σε άλλη μονή. Ο Γέροντας, βέβαια, πολύ συχνά όλο το χρόνο πήγαινε να τον ιδεί και τον παρακαλούσε να επιστρέψει κοντά του· κι αυτό το πράγμα το επαναλάμβανε ο Γέροντας επί τρία συνεχή χρόνια. Στο τέλος, με όλα αυτά, εσείστηκε ο υποτακτικός κι επέστρεψε κοντά στον Γέροντα. Μια μέρα του δίνει εντολή ο Γέροντας να βγει και να μαζέψει χορτοκάλαμα για πλέξιμο. Βγήκε ο υποτακτικός να κάνει το διακόνημα που του είπε ο Γέροντας, άλλα εκεί, από πειρασμική ενέργεια του σατανά, χτύπησε το ...

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας (1901-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Για τον Γέροντα, ο πόλεμος που ξέσπασε δεν ήταν ένα αναπάντεχο γεγονός. Πολλοί χωρικοί αναφέρουν ότι το είχε προείδει και τους είχε προειδοποιήσει εμμέσως. Η Συμέλα Σπυριδοπούλου, που μαζί με μία φίλη της είχαν επισκεφθεί τον Γέροντα μια εβδομάδα πριν τον πόλεμο, τον άκουσε να λέει: «Σήμερα ο Άι-Γιάννης κίνησε για τον πόλεμο». Αυτή όμως δεν έδωσαν σημασία στα λόγια του και σε πέντε μέρες το είχαν ήδη ξεχάσει. Την πέμπτη μέρα, ενώ η Συμέλα σκάλιζε έξω στον κήπο, ήρθε ο Γέροντας, κάθησε κοντά της κι άρχισαν να συζητούν. Κάποια στιγμή αισθάνθηκαν μία δυνατή ευωδία, όχι όμως από θυμίαμα. Το καλύτερο άρωμα να χρησιμοποιούσες τέτοια ευωδία δεν θα έβγαινε! Μοσχοβολούσε ο τόπος! Τη ρώτησε τότε ο Γέροντας: – ...

Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας Πάρου (1884-1980). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   : Περάσαμε από το σπίτι της κ. Πατέρα να πάρουμε τον π. Φιλόθεο για να εξομολογήση ένα ανάπηρο… Όταν φθάσαμε έκαμνε τον Εσπερινό, μετά που τελείωσε μπήκαμε σ’ ένα αυτοκίνητο και πηγαίναμε στο Νοσοκομείο. Μέσα στο αυτοκίνητο μας εδιηγείτο μία ιστορία για έναν Εβραίο με τον Σταυρό. Είχε καθίσει μπροστά μας στο αυτοκίνητο και μεις καθίσαμε πίσω. Είδαμε στην διαδρομή μία λάμψη, νόμιζε κανείς ότι ανατέλλει ο ήλιος από το πίσω μέρος της κεφαλής του και εκείνος τελείως πράος συνέχιζε να ομιλή. Ήτανε κάτι τελείως διαφορετικό από τον ήλιο… * Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο αναγράφεται στο πιο κάτω βιβλίο.   Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Γέρων Φιλόθεος ο Ζερβάκος, (Ο Ουρανοδρόμος οδοιπόρος), 1884-1980)», των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.

Άγγελος, (ψηφιδωτό) στη Βασιλική της Γεννήσεως, στη Βηθλεέμ. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Οι Γέροντες διηγήθηκαν την ιστορία ενός κηπουρού, ο οποίος κουραζότανε στην κηπουρική του και όλα όσα έβγαζε τα έδινε ως ελεημοσύνη, κρατώντας ελάχιστα μόνο για τη διατροφή του. Όμως, ο Σατανάς τον έβαλε σε πειρασμό, λέγοντάς του: – Αποθήκευσε και λίγα χρήματα, μήπως σου χρειαστούν όταν γεράσεις και δεν θα μπορείς να δουλέψεις. Υπέκυψε στον πειρασμό και γέμισε με χρήματα ένα πήλινο δοχείο. Συνέβη τότε ν’ αρρωστήσει ο κηπουρός, και το πόδι του άρχισε να σαπίζει. Ξόδεψε, λοιπόν, όλα τα χρήματα που είχε μαζέψει στους γιατρούς, δίχως να βρει καμιά ωφέλεια. Τέλος, έφτασε κ’ ένας πολύ έμπειρος γιατρός, τον είδε και του είπε: – Άμα δεν κόψεις το άρρωστο πόδι σου, σιγά-σιγά θα σαπίσει όλο το κορμί ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Γέροντα, η αγία κάρα του Αγίου Αρσενίου ευωδίαζε ιδιαίτερα στην μνήμη του . – Γιατί να μην ευωδιάζη; Να μην κεράση ο Άγιος τον κόσμο στην γιορτή του;   Γιατί, Γέροντα, τα άγια Λείψανα δεν ευωδιάζουν πάντοτε; – Είναι διάφορες περιπτώσεις. Άλλοτε μπορεί αυτός που προσκυνάει να είναι πολύ αμαρτωλός και να ευωδιάζουν τα άγια Λείψανα, για να βοηθηθή ο άνθρωπος, να πάρη την καλή στροφή, να μετανοήση. Άλλοτε μπορεί να είναι ενάρετος και να μην ευωδιάσουν, για να μην πέση στην υπερηφάνεια. Άλλοτε σε έναν ενάρετο ευωδιάζουν τα Λείψανα ενός Αγίου, σαν να του δίνη ο Άγιος ένα κέρασμα!   Γέροντα, μερικοί αμφιβάλλουν για την ευωδία των ιερών Λειψάνων. Η λογική φταίει. Τα Λείψανα των Αγίων έχουν Χάρη Θεού. ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης, Κτήτορας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονα Πεντέλης (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Εκκλησιαζόμουν με την οικογένειά μου στο Μοναστήρι , όπου μετά την απόλυση με πλησίασε κάποια κυρία και μου συστήθηκε (ήτο μακρινή συγγενής και με είχε δει σε κάποια κηδεία). Μου είπε ότι ήλθε με την αδελφή και τον σύζυγό της για ένα σοβαρό θέμα στο Γέροντα , που τους δέχτηκε. Το μεσημέρι επιστρέφοντας στο σπίτι για να τους φιλοξενήσω, διότι είχαν έλθει από μακριά, μου είπαν ότι η μικρή τους αδελφή έγινε χιλιάστρια. Ο σύζυγος αντέδρασε βίαια, όταν το έμαθε, και εκτύπησε άσχημα αυτή που την είχε κατηχήσει. Τελικά μετά από πολλά επεισόδια πήρε την απόφαση να την χωρίσει. Το βράδυ στον ύπνο του είδε έναν ιερωμένο τυφλό Γέροντα ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : – Σου προτείνω να προσευχόμεθα την ίδια ώρα ακριβώς, και οι δύο μαζί. Και ο ένας θα προσεύχεται για τον άλλον. Συμφωνήσαμε και υποσχεθήκαμε. Και ορίσαμε, μάλιστα και την ώρα της προσευχής. Ήταν η 10η μ.μ. Ο Παππούλης, όπως μου εξήγησε, πίστευε πάρα πολύ σ’ αυτό το είδος της προσευχής. – Τα αποτελέσματα της κοινής προσευχής είναι καταπληκτικά. Θα το διαπιστώσεις και μόνος σου. Θέλω, όμως, ακριβώς στις 10 μ.μ. να είσαι πιστός στο ραντεβού μας. Να μην παραλείψεις ούτε μία φορά να τηρήσεις την υπόσχεσή σου. Και εγώ θα κάνω το ίδιο. Προχωρώντας με τον Παππούλη, φθάσαμε στην αφετηρία των λεωφορείων του Πολυγώνου. Αυτή την φορά δεν με άφησε να τον ακολουθήσω μέχρι το σπίτι του, ...

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός (1921-2009). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Ο Σωκράτης ήταν δεκαπέντε χρόνων, όταν ο Θεός μέσα από την άρρητη πρόνοιά Του τον οδήγησε υπερφυσικά στην χαρισματική μεγάλη απόγνωση και το κενό που αισθάνεται ο άνθρωπος μπροστά στη ματαιότητα του κόσμου και τον θάνατο. Ήταν βυθισμένος σε αυτό το απόλυτο, σκοτεινό και θλιβερό κενό, όταν συνέβη σε αυτόν να δει τον ζώντα Κύριο και να βιώσει αυτό που πολλοί επιθυμούν, αλλά συμβαίνει σε λίγους. Μετά την παρακολούθηση ενός ντοκυμανταίρ με σκηνές από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική Καταστροφή, που προβαλόταν σε τότε περιοδεύοντα κινηματογράφο της πόλης της Πάφου, αισθάνθηκε ως τα μύχια της υπάρξεως του ένα τεράστιο κενό. Όλα τα νεανικά ονειροπολήματα τον οδηγούσαν, αντί σε ευφορία, σε μία βαθειά αίσθηση νεκρώσεως των ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Αμβρόσιος Λάζαρης, (1912-2006). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ο αείμνηστος πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν στο Ωνάσειο με τα σοβαρότατα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, η γυναίκα του, Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου, κάλεσε τον Γέροντα για να τον εξομολογήσει. Η Γερόντισσα Παρθενία δεν ήθελε να τον αφήσει, γιατί φοβόταν την τηλεόραση – προτιμούσε τον Γέροντα στην αφάνεια και την ταπείνωση. Εκείνος όμως, που και σίγουρος ήταν για τον εαυτό του, αλλά και τον ενδιέφερε να σωθεί κάθε ψυχή, αποφάσισε αλλιώς. – Παρθενία, θα περάσω μπροστά από όλους και από όλες τις κάμερες, αλλά δεν θα με γράψει καμία, της είπε. Και έτσι έγινε. Πήγε η λιμουζίνα με τον μετέπειτα Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, και τον πήρε, έφθασαν στο νοσοκομείο, πέρασε ο Γέροντας Αμβρόσιος ανάμεσα σε πλήθος κάμερες και ...