Θαυμαστές διηγήσεις

Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992). Μια φορά, βρέθηκε ένας ξένος Ιεραπόστολος εκεί που ήμουνα, στην Ινδία και μου λέει: – Εσύ μπορείς να είσαι μία καλή γυναίκα, αλλά καλή Χριστιανή δεν είσαι! Λέω: – Γιατί; – Γιατί είσαι τόσο καιρό εδώ, και μόνο με τα Εγγλέζικα γυρίζεις εδώ κι εκεί. Ποιες ντόπιες Γλώσσες έμαθες; Του λέω: – Δεν προφθαίνω να μάθω, γιατί πηγαίνω από τόπο σε τόπο, κι ώσπου να μάθω μια διάλεκτο, με φωνάζουν αλλού. Μαθαίνω μόνο το καλημέρα-καλησπέρα. Τίποτε άλλο. – Ε, εσύ δεν είσαι καλή Χριστιανή! Κι ούτε μπορείς να κάνεις και Ιεραποστολή!.. Γιατί ξέρετε, οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες μαθαίνουν πάντα τις εντόπιες Διαλέκτους για… Τότε εγώ είπα: «Κύριε! Δόσμου μια απάντηση γι’ αυτόν»! Έτσι, με όλη μου την καρδιά το ζήτησα! Και τότε του λέω: – Α! ...

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ. :  Πολλές φορές ο Κύριος φανερώθηκε στα μάτια των ανθρώπων, που ήθελε να φωτίση, με τη θέα της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που είναι φως. Θυμηθήτε την Μεταμόρφωση του Κυρίου πάνω στο Θαβώρ. «Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι αυτόν το είδος του προσώπου αυτού έτερον και ο ιματισμός αυτού λευκός εξαστράπτων, και ιδού άνδρες δύο συνελάλουν αυτώ, οίτινες ήσαν Μωυσής και Ηλίας» ( Λουκ. 9, 29-30) – λουσμένοι με το ίδιο φως… Επίσης η χάρις του Αγίου Πνεύματος εμφανίζεται σαν ένα άρρητο φως σε όλους αυτούς που ο θεός επιθυμεί να φανερωθή. – Μα Μπάτουσκα, επέμενε ο Μοτοβίλωφ, με ποιο τρόπο μπορώ να αναγνωρίσω την παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος μέσα μου; – Είναι πολύ απλό, φίλε του Θεού. Ο ...

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938). : Στις 14 Σεπτεμβρίου 1932 έγινε στο Άγιο Όρος δυνατός σεισμός . Έγινε την τετάρτη ώρα της νύχτας , κατά το μέσο της αγρυπνίας της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Βρισκόμουν στους χορούς , κοντά στο εξομολογητήριο του πάτερ Υφηγουμένου, ο οποίος εκείνη την ώρα βρισκόταν δίπλα μου, έξω από το εξομολογητήριο. Απο το εξομολογητήριο έπεσε ένα τούβλο με ασβέστη. Στην αρχή φοβήθηκα λίγο, αλλά γρήγορα ησύχασα και λέω στο Γέροντα Υφηγούμενο: – Να, ο ελεήμων Κύριος θέλει να μετανοήσωμε. Και βλέπαμε τους μοναχούς και κάτω στο ναό και στους χορούς, κι ελάχιστοι απ’ αυτούς φοβήθηκαν. Περίπου έξι βγήκαν από την εκκλησία, οι άλλοι όμως παρέμειναν στα στασίδια τους κι η αγρυπνία συνεχίστηκε με την καθορισμένη τάξη και τόσο ήρεμα σαν ...

Η Μυροβλύτισσα αγία Θεοδώρα η εν Θεσσαλονίκη. Μια Θεσσαλονικιά που την έλεγαν Αυξεντία, ήταν από την μέση και κάτω παράλυτη και ακίνητη. Όταν οι συγγενείς της άκουσαν τα σημεία και τέρατα, που έκανε η θαυματουργός αγία Θεοδώρα, την σήκωσαν σαν ένα άψυχο φορτίο και την μετέφεραν στον τάφο της. Ο τάφος βρισκόταν στο μοναστήρι στο οποίο έζησε η Αγία και το οποίο είναι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η Αυξεντία αλειφόταν τρεις μέρες, με το άγιο μύρο το οποίο έρρεε στον τάφο της Μυροβλύτισσας αγίας Θεοδώρας, και έτσι αποκαταστάθηκε η υγεία της, και πλέον περπατούσε κανονικά. Για τον λόγο αυτό, παρέμεινε άλλες τέσσερις μέρες στο μοναστήρι, προσφέροντας τις υπηρεσίες της, δοξολογώντας τον θεό και ευχαριστώντας την Αγία Θεοδώρα. Στο τέλος, η πρώην παράλυτη και ακίνητη, ...

Άγιος Παναγής (Παΐσιος) Μπασιάς (1801-1888). Ο Ευαγγέλος Κοκκόλης (θείος του Σταύρου Κοκκόλη, δικηγόρου) είχε με τον αδελφό του Παναγάκη εμπόριο αλεύρων στην οδό Σιτεμπόρων, και δεν πίστευε γενικά τα όσα έλεγαν για τον Άγιο Παπά-Μπασιά, όσο και αν προσπαθούσε ο παππούς μου Διονυσάκης Ραζής διευθυντής εκπαιδευτηρίου. Μια μέρα κάτω από ραγδαία βροχή ο Παπά-Μπασιάς έμενε ακουμπισμένος στον τοίχο του μαγαζιού του αντί να μπει μέσα και να αποφύγει την δυνατή βροχή… Αφού σταμάτησε επιτέλους η βροχή, ο Παπά-Μπασιάς μπήκε στο μαγαζί και πήγε κατ’ ευθείαν στο ταμείο όπου καθόταν ο Ευάγελλος Κοκκόλης, ξάδελφος του πατέρα μου. Ο Ευάγγελος Κοκκόλης βλέποντας τον Παπά-Μπασιά ώρες ολόκληρες να βρέχεται έξω, από περιέργεια τον έπιασε στην πλάτη, τα μανίκια και ήταν κατάστεγνος. Κλείνει το ταμείο, αφήνει το μαγαζί ...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). : Όταν ήμουν αρχάριος στην Μονή Εσφιγμένου, μου είχε διηγηθή ο ευλαβής Γερό-Δωρόθεος ότι στο Γηροκομείο ερχόταν και βοηθούσε ένα Γεροντάκι με τέτοια μεγάλη απλότητα, αφού νόμιζε ότι η Ανάληψη, που εορτάζει η Μονή, ήταν μία μεγάλη Αγία όπως η Αγία Βαρβάρα και, όταν έκανε κομποσχοίνι, έλεγε: “Αγία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών”! Μια μέρα είχε έρθει στο Γηροκομείο ένας φιλάσθενος αδελφός, και, επειδή δεν υπήρχε κανένα δυναμωτικό φαγητό, το Γεροντάκι κατέβηκε γρήγορα-γρήγορα τα σκαλιά, πήγε στο υπόγειο και από το παραθυράκι που έβλεπε προς την θάλασσα, άπλωσε τα χέρια του και είπε: – Αγία μου Ανάληψη, δώσ’ μου ένα ψαράκι για τον αδελφό. Και ω του θαύματος! πετάχτηκε ένα μεγάλο ψάρι στα χέρια του, το πήρε πολύ φυσιολογικά, σαν ...

Οσία Ευπραξία. Στο μοναστήρι που βρισκόταν η οσία Ευπραξία, υπήρχε η εξής συνήθεια. Αυτοί που κατοικούσαν γύρω από αυτό έφερναν τα άρρωστα παιδιά του και μετά, οι μεγαλύτερες από τις μοναχές, τα πήγαιναν στην εκκλησία κάνοντας προσευχή γι αυτά, και έτσι θεραπεύονταν. Μια γυναίκα που είχε ένα  παράλυτο και κωφάλλαλο παιδί οκτώ χρονών, το πήγε κι αυτή, κουβαλώντας το σχεδόν σαν ένα άψυχο φορτίο. Η θυρωρός, όταν είδε τι έχει το παιδί, το ανήγγειλε στην ηγουμένη. Και αυτή είπε στην Ευπραξία: – Πήγαινε να πάρεις το παιδί και να το πας στην εκκλησία. Η Ευπραξία πήγε, και όταν είδε το παιδί σχεδόν ακίνητο και αναίσθητο, το ευσπλαχνίστηκε και αφού το αγκάλιασε του είπε: – Ο Θεός ο οποίος σε δημιούργησε μακάρι να σε θεραπεύσει. Και τότε αμέσως, ...

Άγιος Νεκτάριος (1846-1920). Είχα πει προχθές να πούμε ένα θαύμα που έκανε ο άγιος στην Κορέα. Εδώ δεν λέει πότε έγινε αυτό το θαύμα, αλλά έγινε, σε μια κυρία από το κλιμάκιο της ιεραποστολής, που όπου να πας, σ’ όλο τον κόσμο, βρίσκεις Έλληνες. Έγινε αυτό το πραγματάκι, ήταν Κυριακή πρωί, να μη σας το διαβάσω, είναι πολλά, θα σας πω τα κύρια σημεία. Έπεσε η κυρία, κατέβηκε τις σκάλες, πήγε να πάρει τη ζακέτα της, έπεσε, έσπασε τα πόδια της, τη σπονδυλική στήλη και το λαιμό. Τη βάλανε, λοιπόν, στο κατάλληλο κρεββάτι, εκεί, πρόχειρα, και η καημένη, καθώς ήταν μέσα στους πόνους, ούρλιαζε. «Συνέχισα», λέει η ίδια, «να προσεύχομαι στον άγιο Νεκτάριο, για να επέμβει εκείνος και να αποτρέψει την ...

Διήγηση του μοναχού π. Ζωσιμά (1937-2010) υποτακτικού του Γέροντα π. Σίμωνα Αρβανίτη (1901-1988). Άγιος Παντελεήμων. …Έτσι σταμάτησα το γράψιμο . Πέρασε ένας χρόνος και παραπάνω από τότε. Δεν σκεφτόμουν πια τίποτε σχετικά με το γράψιμο. Φαινόταν σαν να το είχα μάλλον ξεχάσει τελείως. Συνέβη όμως τότε κάτι παράδοξο που μου έδωσε καινούργιο κουράγιο και νέα ώθηση να επιχειρήσω και πάλι το έργο αυτό. Μια καλοκαιριάτικη Κυριακή μετά τον εκκλησιασμό μου στον Άγιο Νικόλαο Χαλανδρίου, όπου εκκλησιαζόμουν τακτικά, κάθισα στο δεξί του κλίτος περιμένοντας τον φίλο κ. Π. Μ. να πάρη και αυτός αντίδωρο και να φύγουμε μαζί. Όπως καθόμουν, έρχεται ένας πολύ χαριτωμένος, νεαρούλης και κάθισε δίπλα μου. Μου έκανε εντύπωση πως καθόταν κοσμικά με το ένα πόδι πάνω στο άλλο ...

Αγία Παρασκευή. Στον περίγυρο της εκκλησίας της Αγίας , υπήρχαν τρία πελώρια και πανάρχαια πουρνάρια, που τα σέβονταν όλοι σαν περιουσιακό κειμήλιο της εκκλησίας. Δεν τα πείραζε κανείς. Όταν ο πατέρας μου ήταν παιδί, έλεγαν οι παλιοί πως περνούσε από εκεί μια γριούλα με τις αγελάδες της. Αυτή λοιπόν κάποια μέρα που πέρασε πάλι από αυτά τα πανύψηλα και αιωνόβια δέντρα είδε ότι μερικά από τα κλαδιά τους είχαν σπάσει από τον αέρα και είχαν πέσει κάτω. Έτσι, μάζεψε κι αυτή μερικά στην αγκαλιά της. Όταν έφτασε στο σπίτι της και πήγε ν’ αφήσει τα ξύλα κάτω, διαπίστωσε πως το χέρι της δεν άνοιγε. Πήρε πάλι τον δρόμο για την εκκλησία, λέγοντας συνεχώς “καλά, Αγία μου, θα σου τα φέρω” και ζητώντας επίμονα ...

Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης). Στις 15 Αυγούστου του 1979 ο π. Ιάκωβος είπε: – Αν δεν χαθεί σήμερα ο Θόδωρος … μεγάλη δυσκολία περνάει… θα κάνω Παράκληση. Πράγματι κινδύνευε ο Θόδωρος. Με το πλοίο έπεσε σε υφάλους στην Ερυθρά Θάλασσα. Μολονότι επιθεωρητής, ανέλαβε την ευθύνη του πλοίου κι έδινε συνεχώς εντολές, που λογικά δεν τις ήλεγχε και όμως βγαίνανε όλες σωστές. Ένιωθε να υπακούει σε κάποια δύναμη. Έτσι σώθηκε αυτός και οι άλλοι του πλοίου. Από το βιβλίο του Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου “Ο μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης”

Αγία Μαρκέλλα. Κατά τη διαρκεια του χειμώνα του 1785, κάποιοι κάτοικοι της Βολισσού – το χωριό της Αγίας Μαρκέλλας – ξεκίνησαν από την Χώρα της Χίου για να επιστρέψουν στον τόπο τους. Καθ’ οδόν όμως τους έπιασε μια τόσο μεγάλη χιονοθύελλα που μια γυναίκα απέκαμε και λιποθύμισε. Η γυναίκα δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει και να ακολουθήσει τους συγχωριανούς της και ήταν ετοιμοθάνατη. Για τον λόγο αυτό την έβαλαν στο κελλί μιας μικρής εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου που βρισκόταν εκεί, στην τοποθεσία Φλώρι. Οι υπόλοιποι συνέχισαν τον δρόμο τους, και παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισαν κατάφεραν να φτάσουν στην Βολισσό. Όταν έφτασαν εκεί, ανήγγειλαν στον σύζυγό της το τι ακριβώς συνέβη, και ποια ήταν η κατάσταση της. Αυτός, άρχισε αμέσως να δέεται ...

Άγιος Συμεών ο διά Χριστός Σαλός (χαρακτικό π. Σταμάτης Σκλήρης). Είχαν κλέψει από κάποιον στην Έμεσα πεντακόσια νομίσματα και, ενώ τα αναζητούσε, συνάντησε τον αββά Συμεών . Θέλοντας να αλλάξει διάθεση, του λέει: «Μπορείς να κάνεις τίποτα, τρελέ, για να βρεθούν τα χρήματά μου;» Του απαντάει εκείνος: «Αν θέλεις, ναί». Λέει πάλι ο άλλος: «Κάνε, κι αν βρεθούν, θα σου δώσω δέκα». Του λέει ο Σαλός: «Αν κάνεις ό,τι σου πω, θα τα βρεις στο ντουλάπι σου αυτήν την νύχτα». Διαβεβαίωσε με όρκους ότι θα κάνει ό,τι του πει, αρκεί μόνο να μη του πει τίποτε το παράλογο. Του λέει τότε ο όσιος: «Πήγαινε, τα χρήματά σου τα πήρε ο δούλος σου, που σε υπηρετεί στο τραπέζι. Να μου ορκιστείς όμως, ότι δεν ...

Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός. Μια φορά που ήταν πολύ λυπημένος ο πατήρ Ευμένιος και καθόταν στο κελλάκι του μόνος του, βλέπει την πόρτα να ανοίγη και να μπαίνη μέσα ο πατήρ Νικηφόρος , ενώ ήταν ήδη κεκοιμένος προ πολλών ετών: Στάθηκε από πάνω μου και μου είπε: – Έλα ευλογημένε, μην κλαις, μην μαραζώνης, και μου χάιδευε το κεφάλι μου. Και όσο το χάιδευε, τόσο αύξανε το αεράκι. Αύξανε το αεράκι του Αγίου Πνεύματος, μέχρι που γέμισα όλος, όλος από αναπνοή, από αυτόν τον αέρα, που έβγαζε το χάιδεμα του χεριού του. Και εξηφανίσθη η στενοχώρια. Διήγηση του Μητροπολίτη Μόρφου, κ. Νεοφύτου, όπως περιέχεται στο βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Ο Άγιος Νικηφόρος, ο Λεπρός, ο Θαυματουργός”.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906-1991). Ένα πνευματικό παιδί του Γέροντα , ο Π.Ν., ζούσε και εργαζόταν στο Γιοχάνεσμπουργκ στην Αφρική. Ένα βράδυ το αφεντικό του τον κάλεσε στο σπίτι του για φαγητό. Εκεί που συζητούσαν είπε ο Π.Ν. στον άλλο πως ο πνευματικός του που βρίσκεται στην Αθήνα έχει αυτά κι αυτά τα χαρίσματα. Και περιέγραψε τον Γέροντα Πορφύριο. Ο άλλος γέλασε και του είπε ότι αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς και πως σαν επιστήμονας που ήταν δεν μπορούσε να τα πιστέψει. Ο Π.Ν. χαμογέλασε και του είπε: – Πάρε το τηλέφωνο να ιδείς και να τον ακούσεις. Θα στον συστήσω εγώ, για να σου δώσει ευλογία. Πράγματι τηλεφώνησαν στον Γέρονται και τα πρώτα λόγια του στο αφεντικό του Π.Ν. ήταν: – Γιατί, κύριε τάδε, η μεγάλη ...

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός (1877-1961). Διαβάζοντας συνεχώς τις βιογραφίες και τα άλλα κείμενα που έχουν εκδοθεί για τον Άγιο , εντυπωσιάστηκα από την πολύπλευρη προσωπικότητά του, το μεγαλείο του και τη δύναμή του. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να δημιουργήσει κάτι παρόμοιο χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Ένα ακόμη βήμα γνωριμίας με τον Άγιο έγινε στην Κύπρο. Γνώρισα ανθρώπους που τιμούν τον Άγιο και τον υπεραγαπούν. Το ίδιο άκουσα και για την Ελλάδα. Η τιμή προς τον Άγιο είναι ασυνήθιστα έντονη. Έμεινα έκπληκτος ακούγοντας τα θαύματα του Αγίου και είχα πάντα την απορία για ποιο λόγο ο Άγιος βοηθάει περισσότερο τους Έλληνες από τους Ρώσους. Κι εγώ όμως δέχτηκα τη θαυμαστή βοήθεια του Αγίου. Πριν από λίγα χρόνια, υπέφερα από μια σοβαρή ...

Μοναχός Ζωσιμάς, (1937-2010). Ονομάζομαι Αναστασία Μπουνταΐτη , είχα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Είχαν φύγει σπόνδυλοι από την μέση μου και είχα πάθει παραλυσία και πονούσα πολύ. Νύχτα μέρα δεν έκλεινα μάτι από τους πόνους. Είχα γυρίσει όλους τους γιατρούς της Ελλάδος και δεν μπόρεσαν να με γιατρέψουν. Πήγα και στην Ολλανδία και δυστυχώς και εκεί δεν μου έκαναν τίποτα. Δεν έπαιρνε θεραπεία. Μόνο μου είπαν να πάρω μια ζώνη σιδερένια για να με στηρίζει λίγο. Ήλθα στην Ελλάδα και μου είπαν πως είναι ένας Γέροντας και σταυρώνει στο Χαλάνδρι. Σύμπτωση εκείνες τις ημέρες θα πήγαινε στον Γέροντα και ένα λεωφορείο με πενήντα άτομα από το Άργος για να σταυρωθεί. Πήγα και εγώ μαζί τους. Μισή ώρα με σταύρωνε ο Γέροντας και μετά μου ...

Μοναχός, π. Αυξέντιος Γρηγοριάτης (†1981). Όταν πριν από χρόνια σχολιάζαμε τα γραπτά κείμενα του βιβλίου μου «Γνώσις και βίωμα της Ορθοδόξου πίστεως» με τον ηγούμενο πατέρα Γεώργιο Καψάνη, ο οποίος έγραψε και τον πρόλογο του βιβλίου αυτού, αναφέρθηκε και στον πατέρα Αυξέντιο, που ήδη είχε κοιμηθή οσιακώς το 1981, τονίζοντας ότι ήταν κρυφός εργάτης της νοεράς προσευχής. Και αμέσως μου ανέφερε ένα συγκλονιστικό γεγονός, που συνέβη όταν σε μια γιορτή προσήλθε ο πατήρ Αυξέντιος για να κοινωνήση. Όταν έφθασε κοντά στο άγιο Ποτήριο, ο λειτουργός παπάς τυφλώθηκε από το εκτυφλωτικό φώς που έβγαινε από το πρόσωπο του πατρός Αυξεντίου. Το πρόσωπό του εξαφανίστηκε από τον ολόλαμπρο ήλιο που το εκάλυπτε. Και ο παππούλης δεν μπορούσε όχι μόνον να τον κοινωνήση, αλλά ούτε ...