Θαυμαστές διηγήσεις

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908). Ξεκίνησα μ’ αυτόν τον τρόπο: Κάποιος στην Κροστάνδη αρρώστησε. Ζήτησαν την βοήθεια της προσευχής μου. Εγώ είχα την συνήθεια να μην αποκρούω καμιά παράκλησι. Άρχισα λοιπόν να προσεύχωμαι, αναθέτοντας τον ασθενή στο έλεος του Θεού και ζητώντας με θέρμη την εκδήλωσι του θείου θελήματος. Ήλθε τότε σε μένα μια εξαιρετικά ευλαβής ηλικιωμένη γυναίκα, που πέρασε όλη την ζωή της θεάρεστα. Η γυναίκα αυτή μου ζήτησε επίμονα να προσευχηθώ όχι αόριστα για τον ασθενή, αλλά ειδικά για την θεραπεία του. Ενθυμούμαι ότι ξαφνιάσθηκα: “Πώς εγώ μπορώ να έχω τέτοια τόλμη”; Ωστόσο εκείνη πίστευε στην δύναμι της προσευχής μου και επέμενε στο αίτημά της. Τότε ωμολόγησα ενώπιον του Κυρίου την μηδαμινότητα και την αμαρτωλότητά μου, διέκρινα το θέλημα του Θεού και άρχισα να ...

Ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) με την εικόνα του οσίου Δαβίδ του Γέροντα. Συνέχεια από το προηγούμενο. Πλησιάζοντας ο π. Ιάκωβος το Ασκητήριο είχε πολύ φόβο. Πώς θα μπει και πώς θα μείνει τη νύκτα στην έρημη σπηλιά μόνος; Γι’ αυτό, πριν μπει, ζήτησε κι άλλη χάρη από τον όσιο Δαβίδ: – Άγιε Δαβίδ, αν θες, να έρθεις και συ να προσευχηθείς μαζί μου, αλλά να έρθεις με γνωστό πρόσωπο, για να μην φοβηθώ! Και μπαίνοντας νιώθει δίπλα του τον ηγούμενο Νικόδημο . Άναψε δυο κεράκια. Γονατίσανε. Διαβάσανε Παρακλήσεις. Διαβάσανε όλο το Ψαλτήρι, κάνανε κομποσχοίνι και ξημερώνοντας σηκώθηκαν. Τότε κατάλαβε να φεύγει πρώτος ο Νικόδημος και να χάνεται. Ήταν ο όσιος Δαβίδ, που τον συντρόφεψε με την μορφή του Νικόδημου, για να μην φοβηθεί.   Από το βιβλίο του Στυλιανού ...

Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), 1921-1991. Για να ξεπεράσει τους πειρασμούς μα και να τιμήσει τον όσιο Δαβίδ , αποφάσισε να προσεύχεται τις νύχτες στο Ασκητήριο , όταν δεν βρέχει πολύ και όταν δεν έχει πολύ χιόνι. Έκανε λοιπόν Εσπερινό στην Μονή, βράδιασε, αποσύρθηκαν οι άλλοι μοναχοί. Τα κλειδιά τα είχε ο ίδιος. Κανείς δεν επρόκειτο να βγει και κανείς να μπει. Πήρε το ραβδάκι του, κλείδωσε τις πόρτες της Μονής και βγήκε από τη νότια. Φανάρι-φακό, καθώς έλεγε, δεν είχε τότε… φτώχεια και των γονέων. Περπάτησε στο μονοπάτι, δίπλα στο αυλάκι με τον νερό. Αγωνίστηκε ν’ ανέβει προς την Καστανιά. Δεν είχε φεγγάρι και δύσκολο να βρει το μονοπάτι. Έπεφτε και σηκωνόταν. Είδε κι έπαθε. Μπήκε καμιά φορά στο μεγάλο δρόμο. Εδώ εύκολα. Όταν μετά έστριψε δεξιά ...

27-4-1998 Μπαρσάου (Ρουμανία) Ονομάζομαι Σουλιγετεάν Χριστίνα και κατοικώ στο χωριό Μπαρσάου, αρ. 12, κοινότητα Χαράου, νομός Χουνεδοάρα. Είμαι χριστιανή ορθόδοξη και πηγαίνω συχνά στην εκκλησία. Γεννήθηκα το 1971, και όταν έγινα 19 χρονών, δηλαδή το 1990, παντρεύτηκα τον Λουκιανό. Επιθυμούσαμε πάρα πολύ ένα παιδί, αλλά δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε. Επτά χρόνια δοκιμάσαμε πολλά είδη διαφόρων θεραπειών αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πήγαμε μάλιστα και στο Σοβάτα, ένα λουτροκλιματικό σταθμό εξειδικευμένο σε θεραπείες για την στειρότητα, αλλά δεν ωφελήθηκα καθόλου. Χάσαμε την ελπίδα μας για να έχουμε παιδιά και είμασταν πολύ λυπημένοι εγώ και ο σύζυγός μου. Ο γιατρός της οικογένειάς μας, μας έδωσε ακόμα μία ελπίδα, δηλαδή να παρακαλούμε την βοήθεια του Θεού, διότι οτιδήποτε δεν είναι δυνατό για τους ανθρώπους, γι’ Αυτόν όλα είναι δυνατά. Αυτός ο ...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). Ένα μικρό παιδί οδηγώντας απρόσεκτα το ποδήλατό του βρέθηκε μπροστά σε φορτηγό, το οποίο χτύπησε το παιδί και θα το πολτοποιούσε, αν ξαφνικά με θαυμαστό τρόπο, ένας μοναχός δεν το άρπαζε από τους τροχούς του αυτοκινήτου. Το παιδί είδε το μοναχό, αλλά δεν ήξερε ποιος ήταν. Όταν πήγε στο σπίτι του, διηγήθηκε στον πατέρα του αυτό που του συνέβη και πήραν την απόφαση να πάνε στο Άγιον Όρος να βρουν το μοναχό και να τον ευχαριστήσουν. Γυρίζοντας τα μοναστήρια και τα κελιά, έφτασαν και στον π. Παΐσιο. Το μικρό παιδί αμέσως τον αναγνώρισε και πήρε την ευχή του.     Από το βιβλίο του Πρεσβυτέρου Διονυσίου Δ. Τάτση, «Ο Γέροντας Παΐσιος.

Όσιος Νεκτάριος της Όπτινας, (1853-1928). Κάποτε επισκέφτηκαν τον στάρετς Νεκτάριο δυο καθηγηταί, οι Κομαρόβιτς και Άνιτσκωφ. Αυτοί είχαν κατά νουν να τον ρωτήσουν για την δύναμη του ονόματος του Θεού. Εκείνος όμως τους πρόλαβε, πριν τον ρωτήσουν: – Ακούστε, τους είπε, μια χαριτωμένη μικρή ιστορία. Σε κάποιο σπίτι είχαν ένα παπαγάλο μέσα στο κλουβί. Η υπηρέτρια του σπιτιού ήταν ευλαβής χριστιανή και συχνά επαναλάμβανε την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ…”. Έτσι ο παπαγάλος έμαθε να λέει συνεχώς αυτήν την προσευχή. Μια φορά όμως η υπηρέτρια έφυγε και ξέχασε το κλουβί ανοιχτό. Τότε ένας γάτος μπήκε στο δωμάτιο και χύμηξε προς το κλουβί. Ο παπαγάλος άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω κραυγάζοντας με την φωνή της υπηρέτριας, “Κύριε Ιησού Χριστέ…”! Αλλ’ επειδή ο γάτος φοβόταν πολύ την υπηρέτρια, μόλις άκουσε την ...

26-4-1999, Λονδίνο Σας στέλνω αυτό το γράμμα για να σας κάνω γνωστά τα θαύματα της Παναγίας μας, που έγιναν με την κορδέλα της Αγίας Ζώνης. Έχω τρεις κόρες που είχαν και οι τρεις πρόβλημα να κάνουν παιδί. Οι δύο πρώτες έχασαν το πρώτο παιδί τους στην αρχή της εγκυμοσύνης τους και μετά παρουσιάστηκαν προβλήματα. Στην τρίτη ο γιατρός είπε, ότι ήταν δύσκολο να κάνει παιδί. Στις προσευχές μου όμως έτρεχε η Παναγία μας και με την βοήθειά της μάς έστειλε τον π. Σ.., τον πνευματικό μου, που μας προμήθευσε τις κορδέλες της Παναγίας. Οι κόρες μου τις φόρεσαν και απόκτησε η κάθε μία από ένα χαριτωμένο αγοράκι. Επίσης έδωσα την κορδέλα σε μια κοπέλλα, που δεν έκανε παιδιά, και τώρα έχει ένα αγοράκι, μετά ...

Η μακαριστή αδελφή Θεοκτίστη πήγε στην Αθήνα να χειρουργήσει το μάτι της που είχε πρόβλημα. Πήγε πριν το χειρουργείο να πάρει την ευχή του οσίου Πορφυρίου. Μπαίνοντας μέσα στο κελλί του και αφού την ρώτησε από πού είναι και τι πρόβλημα έχει, εκείνη του έδειξε το μάτι της. Τότε ο ο άγιος Πορφύριος της απάντησε: – Να πεις στον γιατρό το άλλο μάτι να χειρουργήσει κι όχι αυτό που πονάει. Το άλλο είναι το άρρωστο. Πράγματι η αδελφή είπε στον γιατρό να εξετάσει το άλλο μάτι της και τελικά αυτό είχε πρόβλημα. Χειρουργήθηκε και έγινε καλά με τις ευχές του Οσίου.   Μαρτυρία από το βιβλίο ο “Όσιος Πορφύριος, Μαρτυρίες, διηγήσεις, νουθεσίες”, των εκδόσεων Ενωμένη Ρωμιοσύνη.

Ο Μοναχός, π. Ζωσιμάς (αριστερά), με τον Γέροντά του, π. Σίμωνα Αρβανίτη. Ένα άλλο θαύμα του Αγίου Σίμωνα* έγινε στον χώρο που εργάζομαι στο νοσοκομείο. Ήμουνα βραδινή νοσοκόμα μαζί με άλλη μία. Μας παραδώσει ότι στο δωμάτιο Α είναι ένας ασθενής μία εβδομάδα κλινήρης, εξασθενημένος, χλωμός και ότι έχει εξωτερικά, κυρίως στο λαιμό, αδένες φουσκωμένους σε σχήμα σχεδόν αυγού κουβάρια. Παρουσίαζε υψηλό πυρετό και μάλλον είχε καρκίνο. Ήτο θυμούμαι παραμονή της γιορτής του Σταυρού και εγώ σχόλασα και πήγα στην Εκκλησία. Την επομένη μέρα είχα στην εργασία μου απόγευμα και, μόλις μπαίνω από την πόρτα βλέπω τον ασθενή να περπατά, σαν να μην έχει τίποτα. Για νάμαι ειλικρινής, δεν τον κατάλαβα. Μπήκα στο γραφείο της παράδοσης και όλες οι νοσοκόμες με μία φωνή ...

Όσιος Μάξιμος Καυσοκαλύβης. Ξεκίνησε κάποτε ο μητροπολίτης Τραϊνουπόλεως* με το διάκονό του, για να συναντήσει τον όσιο . Θέλοντας μάλιστα να τον δοκιμάσει, αν πράγματι είχε το διορατικό χάρισμα, πήρε στο δρόμο το ράσο του διακόνου και το φόρεσε ο ίδιος. Στο διάκονο φόρεσε τον αρχιερατικό του μανδύα. Όταν έφτασαν στην καλύβα , ο δεσπότης μπήκε πρώτος και λέει στον όσιο: – Ευλόγησον, πάτερ. Ένας αρχιερέας βρίσκεται έξω και επιθυμεί να σε συναντήσει. – Εσύ είσαι ο αρχιερέας, απάντησε αμέσως ο άγιος. Εσύ ευλόγησε με. Έβαλε έπειτα ταπεινά μετάνοια. Ο δεσπότης τον ευλόγησε και τον ασπάσθηκε γεμάτος θαυμασμό. Τίποτε δεν μπορούσε να ξεφύγει από το εξαιρετικό χάρισμα που κοσμούσε τον όσιο Μάξιμο. * Πόλη της Θράκης κοντά στον Έβρο. Από το βιβλίο “Όσιος Μάξιμος Καυσοκαλύβης”, των εκδόσεων της Ιεράς ...

Είναι ένα βουνό κοντά στη Νεκρά Θάλασσα, το ονομαζόμενο Μάρες. Σ’ αυτό το βουνό ησυχάζουν αναχωρητές. Κι έχουν έναν κήπο, έξι σημεία μακριά, στο χείλος της θάλασσας σαν σε λαγκαδιά. Υπάρχει δε και διακονητής απ’ αυτούς εκεί. Όποια λοιπόν ώρα θέλουν οι αναχωρητές να στείλουν στον κήπο για λαχανικά, σαμαρώνουν ένα γάιδαρο και του λένε: – Πήγαινε στον κήπο προς το διακονητή και φέρε μας λαχανικά. Αυτός πηγαίνει μόνος του προς τον κηπουρό και, στέκοντας μπροστά στη θύρα, χτυπά με το κεφάλι του τη θύρα. Κι ευθύς ο κηπουρός, αφού τον φορτώσει λαχανικά, τον αφήνει να φύγει. Κι είναι να δει κανείς το γάιδαρο κάθε φορά να ανεβαίνει μόνος του και να διακονεί τους γέροντες μόνο και σ’ άλλον κανένα να μη δίνει.   Από το ...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. Όταν σε βλέπω να ζεις χωρίς φρόνηση, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι βόδι; Όταν σε βλέπω να αρπάζεις, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο κι όχι λύκο; Όταν σε βλέπω να κυλιέσαι στην αμαρτία (να πορνεύεις) πώς να σε αποκαλέσω άνθρωπο και όχι χοίρο; Όταν σε βλέπω γεμάτον πονηριά, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι φίδι; Όταν σε βλέπω ανόητον πώς να σε ονομάσω άνθρωπον και όχι γαϊδούρι; Όταν σε βλέπω ανυπάκουο, χωρίς σύνεση, πώς να σε πω άνθρωπο κι όχι πέτρα; Γιατί όταν αναπηδάς σαν ταύρος, είσαι λαίμαργος σαν αρκούδα, είσαι μνησίκακος σαν καμήλα, κεντρίζεις σαν σκορπιός, είσαι ύπουλος σαν αλεπού, βρίσκεσαι σε πόλεμο με τ’ αδέλφια σου όπως ο πονηρός διάβολος, πώς θα μπορέσω να σε κατατάξω ανάμεσα στους ανθρώπους; Κινδυνεύω ...

Ο πατέρας μου Μηνάς Κεφαλάς ήταν γιος του Ανδρέα και της Μαριάννας το γένος Κατσαΐτη, και εγεννήθη το έτος …. στο Ληξούρι

Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (αριστερά) και ο άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού, Χατζεφεντής , εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. Είχε πληροφορηθή από τον Θεό, από χρόνια μπροστά, πως θα έφευγαν για την Ελλάδα, και έλεγε στους Φαρασιώτες να μην ξανοίγωνται, αλλά να κάνουν οικονομίες για τον δρόμο . Έναν χρόνο πριν από την Ανταλλαγή πήγε μια γυναίκα και του είπε: ‐ Νάχω την ευχή σου, Χατζεφεντή, άκουσα ότι φέτος θα μας σηκώσουν. Ο Πατήρ Αρσένιος της είπε: ‐ Ησύχασε και κάνε ακόμη τις δουλειές σου, διότι θέλουμε άλλον έναν χρόνο. Όταν πέρασε κι εκείνος ο χρόνος, έφθασε και το θλιβερό μήνυμα, να ετοιμασθούν γρήγορα για δρόμο. Ήταν φυσικά πολύ πικρό το ξεσπίτωμα, αλλά ...

Άγιος Νεκτάριος, (1846-1920). Πώς και με τι να τον ευχαριστήσουμε τον άγιο Νεκτάριο, ο οποίος υπήρξε και είναι προστάτης πολλών και ιδιαιτέρως της γλυκητάτης ημών πατρίδος Ελλάδος. Απ’ όπου επέρασε άφησε ανεξίτηλα ίχνη και βοήθησε αμέτρητους. Αποτέλεσμα και καρπός αυτής της βοηθείας υπήρξε και ο μετέπειτα στάρετς των Αθηνών και μακαριστός κι εκείνος ήδη Γέροντας Πορφύριος Μπαϊρακτάρης. Του οποίου τον πατέρα Λεωνίδα Μπαϊρακτάρη είχε ευλογήσει στην Εύβοια ο άγιος Νεκτάριος και είχε καθοδηγήσει. Και προήλθε απ’ τον Λεωνίδα Μπαϊρακτάρη και την Ελένη Μπαϊρακτάρη ο Γέροντας Πορφύριος, ο θαυματουργός. Ο οποίος υπεραγαπούσε τον άγιο Νεκτάριο. Κι ενθυμούμαι προσωπικά τον πήρε τηλέφωνο τη νύχτα ένας Χριστιανός, γιατί ήτανε άρρωστος πολύ. Και δεν μπορούσε. Τον πήρε απ’ την Αθήνα, εκεί στον Ωρωπό και λέει: – Γέροντα, υποφέρω. Δυσκολεύομαι. Πεθαίνω. ...

Τ. Δηλαδή οι Άγγελοι μας προστατεύουν σε όλα; Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992). Γερόντισσα Γαβριηλία: Ναι. Όπως λες, μας προφυλάγουν οι Άγγελοι. Το έχω παρακολουθήσει αυτό. Είναι σαν να βάζουν γύρω-γύρω μας μια προστασία. Το λέμε κάθε βράδυ στο Απόδειπνο… “Τείχισον ημάς αγίοις Αγγέλοις σου ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της Πίστεως”. Ξέρεις τι σπουδαίο είναι αυτό; Να μην σου φεύγει ποτέ η πίστη; Να είναι μόνιμη; Τώρα μού ήρθε στο νου ένα μικρό παράδειγμα, που θα σου φανεί παιδιάστικό. Όμως μου συνέβη. Μόλις πήγαμε στη Φαράν ήταν όλα τόσο όμορφα. Τα κελλάκια ολοκαίνουργια, με σίτες στην πόρτα και τα παράθυρα. Κοιμήθηκα κι εγώ το πρώτο βράδυ ήσυχα. Μεσ’ την έρημο είμαι, σκέφθηκα, και δεν θάχω τίποτα απ’ αυτά που είχα ...

Ο Γέροντας, π. Ελπίδιος, αδελφός του Ιερομάρτυρα, αγίου Φιλουμένου. Κατά τα έτη που ο Γέροντας υπηρετούσε στο νοσοκομείο πολλοί ασθενείς θεραπεύθηκαν διά των προσευχών του, αφήνοντας έκπληκτους ακόμα και τους ίδιους τους γιατρούς. Μια φορά νοσηλευόταν στο νοσοκομείο ένας καθηγητής ιατρικής, ο οποίος είχε υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη στα μάτια από γλαύκωμα. Όλοι γνώριζαν ότι δεν υπήρχε ελπίδα για θεραπεία. Ο Γέροντας όμως πλησίασε με πίστη τον καθηγητή και του είπε: – Μπορεί οι άνθρωποι να μην μπορούν να σε θεραπεύσουν, αν, όμως, κάνουμε προσευχή, ο Θεός μπορεί να κάνει ένα θαύμα και να γίνεις καλά. Ο π. Ελπίδιος επισκέφθηκε πολλές φορές τον καθηγητή και του διάβασε ευχές υπέρ ιάσεως και ο Θεός έκανε το θαύμα: Σε λίγες εβδομάδες θεραπεύθηκε πλήρως, προς έκπληξιν και απορίαν ...

Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης. Κάποτε η κόρη μου αρρώστησε και έκανα ένα τάμα στον Άγιο Παντελεήμονα. – Άγιε μου Παντελεήμονα, θάρθω με τα γόνατα από την πύλη του Μοναστηριού μέχρι επάνω. Ένα χειμωνιάτικο Σαββάτο, μ’ έφερε ο ταξιτζής και μ’ άφησε στην πύλη. Εκείνος προχώρησε. Πήγε στον Παππούλη και του είπε η τάδε κυρία έρχεται. Μόλις έφθασα στη μέση του δρόμου, ένα μεγάλο φως μού έφεγγε. Δεν ήθελα να είχε φεγγάρι, γιατί δεν ήθελα να με ιδεί κανείς. Πήγαινα με το κεφάλι σκυμμένο γιατί νόμιζα, ότι με κοιτάζουν από πάνω. Όταν πήγα στο Γέροντα του είπα: – Βγήκε και το φεγγάρι και με φώτιζε για να έρθω. Γέλασε. – Παιδί μου, μου είπε, για κοίταξε έξω καλά, έχει φεγγάρι; Ποιο φεγγάρι ήταν που σε φώτιζε; – Ανέβηκα τον δρόμο ...

Άγιος Γεώργιος (Καρσλίδης). Όταν λειτουργούσε ο Γέροντας , συλλειτουργούσαν μαζί του διάφοροι άγιοι. Μέσα στο ιερό ακουγόντουσαν πολλές φωνές και διάφορες ψαλμωδίες. Όταν έβγαζε τα Άγια, δεν ήταν μόνος του αλλά και πολλοί άλλοι κατά περίπτωση. Αλλά δεν μας επέτρεπε ούτε να ρωτούμε ούτε να λέμε τίποτε για όλα αυτά… Ο Γέροντας δεν έχει φύγει. Είναι εδώ. Είναι δίπλα μας. Μας βοηθάει. Εγώ τον παρακαλώ σε κάθε περίπτωση της ζωής μου… Εμφανίσθηκε ο Γέροντας στο δωμάτιο που καθόμασταν με άλλες γυναίκες. Μπήκε κεκλεισμένων των θυρών. Μας συμβούλεψε για την πορεία της ζωής μας. Στα μνημόσυνα του Γέροντα ήμασταν πάλι στο δωμάτιο του ξενώνα και καθόμασταν. Ο καιρός ήταν κακός και σκεφτήκαμε μαζί με μία άλλη γυναίκα να πάμε να δούμε μήπως έσβησε το ...

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. Οι γονείς ενός αγοριού που είχε πάθε νευρασθένεια, επισκέφθηκαν τον Γέροντα , ζητώντας τη βοήθειά του, για το πρόβλημά τους. Ο Γέροντας “είδε” την ψυχή του παιδιού και είπε: – Το παιδί σας έχει πολύ καλή ψυχή, καλύτερη από την δική μου. Δεν είναι άρρωστο, τραυματίσθηκε και επαναστάτησε, εξ αιτίας της δικής σας υπερηφάνειας και των κακών φίλων που έκανε παρέα. Θα θεραπευθεί με τον δικό σας αγιασμό. Η μητέρα μόλις το άκουσε αυτό, άρχισε να κλαίει απελπισμένη, διότι θεώρησε τον αγιασμό της ακατόρθωτο. Τότε ο Γέροντας της είπε: – Ο αγιασμός δεν είναι ακατόρθωτο πράγμα, είναι μάλιστα εύκολος, φθάνει εσείς να αποκτήσετε ταπείνωση και αγάπη.   Από το βιβλίο, Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, “Ανθολόγιον θαυμάτων”, έκδοση η “Μεταμόρφωσις του Σωτήρος” Μήλεσι.