Θαυμαστές διηγήσεις

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας ξυλοκόπος με τη γυναίκα του και τα δυο τους παιδιά, σε μια μα­κρινή...

Ο άγιος Μάξιμος, όταν κοιμήθηκε, ενταφιάσθηκε στην βορειοδυτική γωνία του ιερού ναού του Αγίου Πνεύματος, τον οποίο «ανήγειρε ο τσάρος Ιβάν Δ΄ Βασίλιεβιτς εις ανάμνησιν της καταλήψεως του Καζάν» μέσα στην Λαύρα του Αγίου Σεργίου. Μετά τον θάνατο του αγίου Μαξίμου πολλοί έδειξαν τον σεβασμό τους στο ιερό λείψανό του. Όπως αφηγείται παλαιός χρονογράφος τον ονόμαζαν μεγάλο δάσκαλο και προφήτη. Ο λαός της Ρωσίας τον θεώρησε «νέο ομολογητή και μάρτυρα της αληθείας» και τον τίμησε ως άγιο, περιφρονώντας τις καταδίκες των Συνόδων 1525 και 1531. Ο μητροπολίτης Μόσχας Πλάτων τιμώντας τον άγιο Μάξιμο γράφει ότι «στά βαθιά γεράματα πέθανε και ενταφιάστηκε με πολλή ευσέβεια και θεωρείται μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα, η οποία δοξάστηκε με αγιότητα». Κατασκεύασε λάρνακα και κουβούκλιο, ενώ το 1833 ...

Όταν ο Πνευματικός Παπα-Γαβριήλ είχε γυρίσει από τον κόσμο, στη Νέα Σκήτη, είχε βαρειά αρρωστήσει για θάνατο ο Μοναχός Κύριλλος από την Καλύβα «Ζωοδόχου Πηγής» κι επειδή πλησίαζε η ώρα της εκδημίας του, κάλεσε τον πνευματικό του να εξομολογηθεί το 1965 έτος. Ο Πνευματικός Παπα-Εφραίμ προσπάθησε να βοηθήσει τον πάσχοντα για να εξομολογηθεί, αλλά ο ασθενής έλεγε, πώς στον αριστερό ώμο του είναι κολλημένο ένα χαρτί πού γράφει, αλλά τί γράφει δεν μπορούσε να πει. Πήγε κι άλλος Πνευματικός, ο Παπα-Χαράλαμπος από τα γύρω ασκητικά Καλύβια, αλλά κι αυτός στάθηκε αδύνατο να βοηθήσει τον ψυχορραγούντα αδελφό Κύριλλο. Τότε ο κατά σάρκα σάρκα αδελφός του Παπα-Νεόφυτος κι εκείνος Πνευματικός, κάλεσε και τον γέροντα Πνευματικό Παπα-Γαβριήλ Λευτεριώτη, ο οποίος, μ’ όλη την αδελφική αγάπη, πήγε ...

Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου η εν Κλεισούρα (1883-1974. Στο ασκηταριό της Αγίας Τριάδος, ούτε 300 μέτρα από το μοναστήρι , σε ευθεία γραμμή, αλλά με ανάβαση σχεδόν κατακόρυφη, ζικ-ζακ, ανέβαινε  πρωί βράδυ για να ανάψει το καντήλι. Όταν την ρωτούσαν πώς καταφέρνει και ανεβαίνει τόσο γρήγορα, γριά γυναίκα, απαντούσε: – Η Παναγία με ανεβάζει. Μερικοί μαρτυρούν πως συχνά την έβλεπαν να ανεβαίνει ή να κατεβαίνει στο βουνό χωρίς να πατάει στην γη· πετούσε.   Από το βιβλίο «Σοφία Χοτοκουρίδου, Μια λαϊκή ασκήτρια, (6 Μαΐου 1974)», των εκδόσεων Μυγδονία.

Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου η εν Κλεισούρα (1883-1974. Στο ασκηταριό της Αγίας Τριάδος, ούτε 300 μέτρα από το μοναστήρι , σε ευθεία γραμμή, αλλά με ανάβαση σχεδόν κατακόρυφη, ζικ-ζακ, ανέβαινε  πρωί βράδυ για να ανάψει το καντήλι. Όταν την ρωτούσαν πώς καταφέρνει και ανεβαίνει τόσο γρήγορα, γριά γυναίκα, απαντούσε: – Η Παναγία με ανεβάζει. Μερικοί μαρτυρούν πως συχνά την έβλεπαν να ανεβαίνει ή να κατεβαίνει στο βουνό χωρίς να πατάει στην γη· πετούσε.   Από το βιβλίο «Σοφία Χοτοκουρίδου, Μια λαϊκή ασκήτρια, (6 Μαΐου 1974)», των εκδόσεων Μυγδονία.

Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936). Μια ημέρα, ο Γέροντας προσκάλεσε τα πνευματικά του τέκνα να φάνε μαζί του στην ίδια τράπεζα, αλλά ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος και φώναξε: – Να, την Πελαγία μου! Πω, πω, πώς μετανοεί, πώς με παρακαλεί να της συγχωρέσω τις αμαρτίες. Και πόσα δάκρυα! Περιμένετε, παιδιά μου, αφήστε το φαγητό σας και προσευχηθήτε μαζί μου. Ο Στάρετς πήγε στην γωνία μπροστά στις εικόνες, διάβασε μια συγχωρητική ευχή και ευλόγησε την μετανοούσα πνευματική κόρη του. – Που βρίσκεται αυτή τώρα και μετανοεί, πάτερ; – Στον βορρά είναι αυτή την στιγμή. Όταν φτάση ως εδώ, θα την ρωτήσω για την μετάνοιά της. Σημειώστε την ημέρα και την ώρα. Και πράγματι, η Πελαγία έφθασε στην πατρίδα της μετά από έξι μήνες και είπε στον Γέροντα πόσο βαθιά ...

Ο Μοναχός, π. Ζωσιμάς (αριστερά), με τον Γέροντα του Ιερομόναχο, π. Σίμωνα Αρβανίτη. Κάποτε, που πήγαμε , συναντήσαμε στην αυλή του Γέροντα ένα παιδί με τον πατέρα του. Το παιδί ήταν οχτώ χρονών και είχε όγκο στο κεφάλι του. Το πήγαν στην Αγγλία και δεν έγινε καλά. Το έφεραν και στον Γέροντα Ζωσιμά και το σταύρωσε και ο όγκος εξαφανίστηκε. Αυτό το έλεγε ο πατέρας του σε όλους που ήμασταν εκεί. Σ’ ένα άλλο παιδί είχε τρυπήσει η καρδιά του και οι γιατροί είπαν ότι δεν έχει ζωή. Μάθανε οι γονείς του ότι είναι ένας Γέροντας και σταυρώνει και το είχαν πάει στον π. Ζωσιμά. Ο Γέροντας το σταύρωσε και τους είπε να μου φέρετε άλλες δύο φορές και έγινε το παιδί καλά. Του έλεγα: – ...

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως (1877-1961). Εκείνη η γυναίκα με πήγε σ’ ένα δωμάτιο όπου υπήρχαν πολλά ράφια με ρουχισμό και ιατρικές στολές. Μου διάλεξε τη μικρότερη ρόμπα, την έφερε στα μέτρα μου κι άρχισε να τη ράβει στη ραπτομηχανή. Όσο έραβε, μου αφηγούνταν για τον άνθρωπο, τον οποίο η μοίρα ήθελε να συναντήσω στο δρόμο μου. – Ο Βαλεντίν Φέλιξοβιτς είναι χειρουργός σταλμένος από τον Θεό, μου έλεγε. Κάνει εγχειρήσεις, που δεν μπορεί να κάνει κανείς: ξαναφτιάχνει τα οστά, τις αρθρώσεις που είναι κατεστραμμένες από θραύσματα. Διαβάζει τις προσευχές και τα οστά και οι αρθρώσεις ξαναγίνονται. Ξέρεις πόσο τον αγαπάνε οι ασθενείς -δεν μπορεί να το περιγράψει κανείς με λόγια!… Κι εμείς όλοι γιατροί, τραυματιοφορείς, αδερφές, νοσοκόμοι, τον θεωρούμε βοηθό του Θεού εδώ ...

Ο Ιερομόναχος, πατήρ Ελπίδιος Νεοσκητιώτης. Το 1970 είχε συμβεί το Μοναστήρι της Παναγίας ακόμα ένα ένα θαυμαστό περιστατικό. Το έτος αυτό άναψε στην περιοχής της Μπάλας μεγάλη πυρκαγιά, η οποία παρά τις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι πυροσβέστες, πλησίαζε απειλητικά προς τα κτήρια της μονής. Ο πατήρ Ελπίδιος προσευχόταν συνεχώς και παρακαλούσε την Παναγία να φυλάξει το μοναστήρι της. Η φωτιά, όμως, συνέχιζε να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο. Όταν πλέον έφτασε πολύ κοντά, τότε οι αδελφές είδαν τον Γέροντα να στέκεται αγέρωχος στα 200 μέτρα από τη φωτιά και να ψάλλει τον Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας, κάνοντας συνεχώς το σημείο του σταυρού προς το μέρος που καιγόταν. Σε λίγη ώρα συγκινημένες είδαν και το θαύμα: Ο άνεμος άλλαξε απρόσμενα φορά και η φωτιά άρχισε να ...

Όσιος Προκόπιος της Βιάτκας, ο διά Χριστόν σαλός. Όταν έφτασε στην ηλικία των 20 ετών, οι γονείς του άρχισαν να κάνουν σχέδια για τον γάμο του. Όταν το έμαθε ο όσιος αναχώρησε κρυφά για την πόλη Βιάτκα, όπου άρχισε την άσκηση της σαλότητας. Εκεί προσποιήθηκε ότι είναι ένας διανοητικά καθυστερημένος κωφάλαλος. Περπατούσε μέσα στους δρόμους και τις αγορές σε απόλυτη σιωπή. Υπέμενε χλευασμούς, εμπτυσμούς, πείνα, γύμνια και σκληρούς χειμώνες. Από την στέρηση και την καρτερία που έδειξε, εξαντλήθηκε η σάρκα του, αλλά ο Κύριος τον βράβευσε με το δώρο της προφητείας. Μια φορά πριν ξεσπάσει μια σημαντική πυρκαγιά, ο Προκόπιος πήγαινε καθημερινά στα καμπαναριά των εκκλησιών και χτυπούσε το συναγερμό πυρκαγιάς. Άλλοτε πάλι, πήγε στο γραφείο του διοικητή της πόλης και πήρε το καπέλο του ...

Η αδελφή μου, η Κατερίνα, αρρώστησε κι εκείνη από καρκίνο. Ο Γέροντας της συνέστησε κάποιον γιατρό και της είπε να βρει το όνομά του από τον τηλεφωνικό κατάλογο. Πράγματι, τον βρήκε, επικοινώνησε μαζί του και τελικά έκανε εγχείρηση, κατά την οποία της αφαίρεσαν τον μαστό. Νομίσαμε όλοι ότι ξεπεράστηκε, όμως, μετά από λίγους μήνες, πρήστηκε ο άλλος μαστός και πονούσε φοβερά. Πήγε στους γιατρούς, έκανε τις απαιτούμενες εξετάσεις και ήταν πάλι θετικές σε καρκίνο. Ήρθε, λοιπόν, μια μέρα στο σπίτι μου και μου είπε τα άσχημα νέα: – Ξέρεις, αδελφέ μου, τώρα δεν την γλιτώνω. Είναι θετικό είπαν οι γιατροί. Ε, πια, λίγη θα είναι η ζωή μου. Της είπα να μη στενοχωριέται, διότι οι γιατροί κάνουν μερικές φορές λάθος διάγνωση, και προσπάθησα να της ...

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Για τον Ιννοκέντιο, αν πω την αλήθεια για το πόσο ελεήμων ήταν, θα φανώ ότι λέω ανοησίες, γιατί πολλές φορές έκλεβε από του αδελφούς και έδινε στους αναγκεμένους. Ήταν υπερβολικά άκακος και απλός, αξιώθηκε δε και χαρίσματος κατά δαιμόνων. Μεταξύ δε άλλων, παρουσία μας, του έφεραν κάποτε ένα νέο που ήταν παράλυτος και κυριευμένος από πνεύμα, ώστε εγώ, που έβλεπα από απέναντι, να θέλω να διώξω τη μητέρα του, μη ελπίζοντας σε θεραπεία. Εν τω μεταξύ λοιπόν, ήρθε ο γέροντας και την είδε που έκλαιγε και οδυρόταν για την απερίγραπτη συμφορά του παιδιού της. Τότε ο Άγιος, αφού δάκρυσε και τους σπλαχνίστηκε, πήρε το νέο που είχε κτίσει ο ίδιος όπου βρίσκονται λείψανα του Ιωάννου του Βαπτιστή. Και αφού προσευχήθηκε γι’ αυτόν ...

Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992). Το 1982 ήταν θαρρώ, μου λέγει η Γερόντισσα Γαβριηλία: – Ο Πατήρ Σωφρόνιος του Σινά είναι άρρωστος στον “Ευαγγελισμό” . Πήγαινε να τον δεις και να τον ρωτήσεις αν θέλει τίποτε. Πράγματι πήγα. Της λέω: – Τα λόγια του και οι συμβουλές του με ωφέλησαν. Μου είπε κάτι υπερφυσικό. Ότι όταν είχες πάει να τον δεις στο Νοσοκομείο σε είχε ρωτήσει: “Δεν μου λες Γερόντισσα, όταν ήλθες στο Σινά την πρώτη φορά και καθήσαμε στο Κελλί μου κι εξομολογηθήκαμε ο ένας στον άλλο τον αγώνα μας, με τι μέσον ήλθες; Με το πούλμαν ή αεροπορικώς;”… – Δεν μου λες, της λέω, πώς έγινε κι ετούτο; Κι εκείνη μου απάντησε: – Δεν θυμάμαι πώς είχα πάει. Ούτε θυμάμαι όλα εκείνα που είπαμε, θυμάμαι όμως το Κελλί ...

18-10-1995, Πάτρα Είμαι οικογενειάρχης δεκατετραμελούς οικογένειας, δηλαδή εγώ ο π. Νικόλαος, η πρεσβυτέρα Ανθή και 12 τέκνα. Ένα σημαντικό και σοβαρό θαύμα της Αγίας Ζώνης είναι η απόκτηση των δώδεκα παιδιών μου. Όταν η πρεσβυτέρα κυοφορούσε το πρώτο παιδί, είχε σοβαρά προβλήματα υγείας. Ήταν στον ένατο μήνα και δεν είχε πόνους γέννας. Οι γιατροί είπαν πως το παιδί είναι νεκρό και πρέπει να το αποβάλει, γιατί κινδύνευε η ζωή της. Είχε όμως εμπιστοσύνη στον Θεό και με παρακλήσεις στην Παναγία μας και κομποσχοίνια το παιδί γεννήθηκε υγιές με το εξής θαυμαστό γεγονός. Ευλαβής γυναίκα, όταν έμαθε το πρόβλημα που μας απασχολούσε, με κάλεσε και μου έδωσε κορδέλα της Αγίας Ζώνης. Μου είπε να την φορέσει η σύζυγος και όλα θα πάνε καλά. Παίρνω ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988). Ήταν τρεις αδελφές ανύπαντρες, πολύ πλούσιες, είχαν μία βίλλα πολλών εκατομμυρίων που κάθονταν, αλλά στην εκκλησίαν δεν πήγαιναν. Η μία από αυτές μου διηγήθηκε ένα όνειρο που είδε σχετικά πώς γνώρισε τον Χριστό. Πήγε στον Γέροντα να πάρει την ευχή του, όπου την είχε στείλει κάποια φίλη της. Είπε στον Γέροντα: – Πάτερ Σίμων, ήρθα να σου πω το όνειρο, που είδα. Είδα στον ύπνο μου τον Χριστό! Ήρθε στο σπίτι μου και σταμάτησε στην αυλή. Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου και τον φώναξα: – Έλα, Κύριε μου, μέσα στο σπίτι μου. Ο Κύριος απάντησε: – Εγώ σε τέτοιο σπίτι δεν μπαίνω. Τρεις φορές παρακάλεσα τον Κύριο και τις τρεις φορές μου είπε τα ίδια και τότε ξύπνησα. Ο Γέροντας ...

Γέροντας Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης (1809-1886). Αρχείο Αγιορετικής Φωτογραφίας. Κάποτε ένας μεγάλος αγριόχοιρος έμπαινε στον κήπο τους και τους κατάστρεφε τα λάχανα, και τα Καλογέρια το ανέφεραν στον Γέροντα . Εκείνος τους είπε να παρακολουθήσουν και μόλις τον ιδούν, να τον ειδοποιήσουν. Ένα βράδυ λοιπόν, την στιγμή που έσπαζε τον φράχτη το θηρίο για να μπη, έτρεξαν και το είπαν στον Γέροντα. Ο Χατζή-Γεώργης, μόλις το είδε, το σταύρωσε και εκείνο έμεινε ακίνητο επί τόπου. Το έπιασε μετά από το αυτί ο Γέροντας, και ο αγριόχοιρος τον ακολουθούσε σαν αρνάκι μέχρι τον στάβλο, όπου και τον έκλεισε για κανόνα τρεις ώρες νηστικό. Μετά από τρεις ώρες, άνοιξε τον στάβλο, τον άφησε ελεύθερο και του είπε: – Ευλογημένο ζώο, δεν σου φθάνει ολόκληρος Άθωνας και έρχεσαι εδώ και καταστρέφεις ...

Όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας. : Παρακάλεσε να ειδοποιήσουν τον π. Αλέξιο Κυμπάρδιν. Όταν ο π. Αλέξιος ήλθε στο σπίτι του είπε: – Η Παναγία πρόσταξε να με κοινωνείς κάθε μέρα. Πράγματι, για δεκαπέντε μέρες ο π. Αλέξιος τον κοινωνούσε καθημερινά, μέσα στη νύχτα. Κάποια μέρα όμως συνέβη ένα ακόμη θαυμαστό γεγονός, όπως διηγείται ο π. Αλέξιος. Κάθε μέρα, πολύ πριν ξημερώσει, πήγαινα και κοινωνούσα το γέροντα. Κάποια φορά όμως δεν άκουσα το ξυπνητήρι και δεν ξύπνησα στις 2.00 π.μ. όπως συνήθιζα. Ξύπνησα στις 4.00 π.μ. Πήρα τα Τίμια Δώρα και έτρεξα στον γέροντα. Ήταν ξαπλωμένος, αλλά το πρόσωπό του ήταν ολοφώτεινο. Γύρω του σκορπούσε φως! Του ζήτησα συγγνώμη και ετοιμάστηκα να τον κοινωνήσω. Όμως ο γέροντας δεν με άφησε. – Μην ανησυχείτε, πάτερ. Ήλθαν οι άγγελοι και με ...

Έλεγε ο αββάς Αλέξανδρος της μονής του Καλαμώνα, η οποία βρίσκεται κοντά στον άγιο Ιορδάνη: Μια μέρα, καθώς ήμουν με τον αββά Παύλο τον Ελλαδίτη στο σπήλαιό του, να που ήρθε κάποιος και χτύπησε τη θύρα. Τότε βγήκε ο γέροντας, του άνοιξε, έβγαλε ψωμί και βρεγμένα όσπρια και τα έβαλε μπροστά του να φάει. Εγώ τότε νόμισα ότι είναι ξένος και βγάζοντας το κεφάλι μου από το παράθυρο, βλέπω ότι είναι λιοντάρι. Και λέω στον γέροντα: Γιατί, καλόγερε, έδωσες σ’ αυτό να φάει; Πες μου την αιτία. Αυτός μου λέει: – Του παρήγγειλα να μην αδικήσει μήτε άνθρωπο μήτε ζώο και να έρχεται κάθε μέρα να του δίνω την τροφή του. Και να που έχω εφτά μήνες που έρχεται δυο φορές τη μέρα και του ...