Θαυμαστές διηγήσεις

Άγιος Σάββας ο Βατοπαιδινός, ο διά Χριστόν σαλός. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Γόνος ευλαβών Θεσσαλονικέων ο όσιος Σάββας, έζησε τον 14ο αιώνα και ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή από τον Άθωνα. Αργότερα επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους, όπου, κλεισμένος σε κάποιο σπήλαιο του Ιορδάνη, γεύεται την εμπειρία του ακτίστου φωτός. Εκεί, στην έρημο του Ιορδάνη, πέρασε κάποτε πενήντα μέρες χωρίς να βρει τίποτα για να φάει. Οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν κι έπεσε στη γη σχεδόν νεκρός. Τότε τον πλησιάζει άγγελος Κυρίου, όχι για να παραλάβει την ψυχή του, αλλά για να του μεταδώσει δύναμη και αναψυχή. Ο μισοπεθαμένος ασκητής ένιωσε μιαν άρρητη ευωδία, μια δροσιά, ένα φως. Ο άγγελος τον έπιασε από το χέρι, τον ανασήκωσε και, σαν να ήταν παλιοί γνώριμοι, του μίλησε φιλικά: – ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιωνοπετρίτης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα πρωινό ήλθε ένας πτωχός, μπήκε μέσα και περίμενε . Ο Γέροντας του είπε: – Έλα. Άνοιξε το συρτάρι του κομοδίνου του και χωρίς να κυττάξη έπιασε ένα χαρτονόμισμα το τσαλάκωσε και του το έδωσε. Εγώ είδα ότι ήτο χιλιόδραχμο και όταν έφυγε είπα: – Γέροντα, χοντρό νόμισμα του δώσατε. Εκείνος, κάπως αυστηρά, μου απάντησε: – Κάνε τη δουλειά σου, ευλογημένε. Δεν είχε περάσει παρά λίγη ώρα και άρχισε να μου λέη με ύφος ήρεμο και γλυκό: – Εγώ, Κωνσταντίνε, δεν εργάζομαι, είμαι τεμπέλης, και δεν έχω χρήματα. Πολλοί χριστιανοί που έρχονται εδώ το γνωρίζουν αυτό και μου αφήνουν από τα ιδικά τους, περισσότερο για να τα δώσω, και εγώ δίνω τα δικά τους χρήματα… Τον διέκοψα και του είπα: – Σας το είπα, γιατί διαβάζουμε στα ...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Ανέστης Καραούσογλου διηγήθηκε ότι, όταν έγινε η σφαγή των Αρμενίων από τους Τούρκους, είχαν έρθει στα Φάρασα γύρω στα τριακόσια άτομα (Τούρκοι), με σκοπό να λεηλατήσουν και να σφάξουν. Ο Χατζεφεντής μάζεψε τα γυναικόπαιδα και πήγε στην Παναγία (σο Κάντσι) και έκανε προσευχή, και οι άγριοι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να μπουν στο χωριό, διότι δεν τους άφησε ο Άγιος Χρυσόστομος . Παρουσιάσθηκε ο Άγιος επάνω στην γέφυρα που έπρεπε να περάσουν και τέντωσε τα χέρια του και τους εμπόδισε. (Πάνω από την χαράδρα του ποταμού υπήρχε Εκκλησάκι του Αγίου). Οι Τούρκοι τρόμαξαν και έφυγαν, όταν είδαν τον Άγιο να τους διώχνη, χωρίς να αφήση να περάσουν την γέφυρα του Ζεμαντή ποταμού. Ο Καπετάνιος της συμμορίας, όταν είδε τον ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Έχει αξία να σημειώσω την εμπειρία της πρώτης επαφής μου με τη σχολική τάξη (πρώτη χρονιά, χωρίς εκπαιδευτική πείρα και χωρίς παιδαγωγική κατάρτιση). Την πρώτη, λοιπόν, μέρα της εκπαιδευτικής σταδιοδρομίας μου, βρέθηκα στο σχολικό περιβάλλον ενός Τεχνικού Λυκείου (αφού είχε προηγηθεί η διαδικασία διορισμού μου ως προσωρινού αναπληρωτή). Μετά τη γνωριμία μου με το Διευθυντή (στον οποίο ανέφερα την εύλογη ανησυχία μου για την απειρία μου), οδηγήθηκα στην τάξη όπου θα δίδασκα. Μετά τη γνωριμία μας και κάποιες γενικές κουβέντες, η συζήτηση «έκανε κοιλιά», κι εγώ κάθισα αμήχανα στην έδρα. Κάποια στιγμή, παρατήρησα ότι τα παιδιά, έχοντας χαλαρώσει, άρχισαν να μιλούν μεταξύ τους, σαν να ήμουν απών. Τότε, δέχτηκα σφοδρή επίθεση λογισμών που μου έλεγαν ότι ήμουν εντελώς ακατάλληλος ...

Ο Ιεραπόστολος, Ιερομόναχος, π. Κοσμάς Γρηγοριάτης (1942-1989) βαφτίζει παιδιά στο Ζαΐρ. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ανάμεσα στους κληρικούς και εργάτες της Ιεραποστολής του Κολουέζι εργάζεται και ο διάκονος Λάζαρος. Διακρίνεται για την πολλή του υπακοή, την ταπείνωσι και εργατικότητά του. Κάποια ημέρα τον πλησίασα και του έκανα την εξής ερώτησι: – Πάτερ Λάζαρε πώς έγινες Ορθόδοξος; – Μέχρι το 1983 ήμουν αβάπτιστος. Άκουσα για την προτεσταντική κοινότητα των Μεθοδιστών και πήγα κατ’ αρχήν σ’ αυτούς. Άκουσα τα μαθήματά τους, αλλά στην πρότασι τους να πάρω το δικό τους βάπτισμα η ψυχή μου αντιδρούσε. Μετά πήγα στους Πεντηκοστιανούς, αλλά έφυγα και από αυτούς για τον ίδιο λόγο. Πουθενά δεν αναπαυόταν η ψυχή μου. Κάποια μέρα περνώντας έξω από την ορθόδοξη εκκλησία με παρακίνησε ο λογισμός μου να μπω μέσα. Αισθάνθηκα ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). Ήρθε στο Μοναστήρι μας ένα πρωί μία μαυροφόρα κι έκλαιγε γοερά: – Γιατί με έστειλε ο παπάς της ενορίας μου εδώ; Τι θα μου κάνετε εσείς; Κι έκλαιγε συνέχεια. Την ρώτησε η αδελφή τι συμβαίνει, πώς μπορεί να την βοηθήση κι εκείνη άρχισε να σπαράζη λέγοντας: – Καλά, δεν διαβάσατε εφημερίδες; δεν είδατε τηλεοράσεις; δεν μάθατε για το ναυάγιο; Χάθηκε το παιδί μου, ο μονάκριβος γυιος μου. Επειδή, λόγω τής ψυχικής κατάστασης της γυναίκας, δεν μπορούσε κανείς να συννενοηθή μαζί της, πήγα στον οδηγό που την έφερε να ρωτήσω τι ακριβώς συμβαίνει. Εκείνος μας εξήγησε ότι η κυρία είχε ένα γυιο ναυτικό και χθες ανακοίνωσαν στην τηλεόραση ότι το καράβι βούλιαξε στα ανοιχτά του Μεξικού. Ήταν αγνοούμενοι 17 ναύτες, μεταξύ των οποίων και ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μία φτωχή κοπέλα ήρθε από την επαρχία στην Αθήνα για σπουδές. Επειδή είχε ανάγκη από λεφτά και είχε καλή φωνή έπιασε δουλειά ως τραγουδίστρια σε ένα μικρό νυχτερινό μαγαζί-παμπ. Ήταν τίμια, ηθική και πολύ προσεκτική κοπέλα. Μετά τη δουλειά της επέστρεφε αμέσως με τα πόδια στο σπίτι και, επειδή φοβότανε, προσευχότανε διαρκώς. Τότε πρόσεξε πως κάθε φορά ένας γέροντας καλόγερος την ακολουθούσε σε μικρή απόσταση. Η παρουσία του τη γέμιζε με χαρά και ασφάλεια. Όταν πλησίαζε στο σπίτι, στην τελευταία γωνιά του δρόμου, ο καλόγερος αυτός εξαφανιζότανε. Λίγο αργότερα σταμάτησε τη δουλειά αυτή. Κάποτε ανέβηκε στο Μήλεσι, για να προσκυνήσει, και τότε αντιλήφθηκε ότι ο Γέροντας εκείνος ήταν ο Άγιος Πορφύριος, ο οποίος είχε ήδη κοιμηθεί. Απόσπασμα από το βιβλίο ο “Όσιος Πορφύριος ο προφήτης, Μαρτυρίες”, τομος ...

Οι άγιοι Σαράντα Μάρτυρες. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο γερο-Θεοφύλακτος Νανόπουλος από το Κελλί των Τυπογράφων διηγήθηκε ένδακρυς: – Κατά τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής μάς συνέλαβαν οι Γερμανοί με τον κατά σάρκα αδελφό μου παπα-Παντελεήμονα και μας πήγαν στο Νταχάου. Μία νύχτα μας έβγαλαν έξω για να μας εκτελέσουν. Ήταν χειμώνας και μας ξέντυσαν. Περιμέναμε την σειρά μας. Ελπίδα σωτηρίας δεν είχαμε. Τότε θυμήθηκα τους αγίους Τεσσαράκοντα μάρτυρας και λέω: «Μωρέ, Παντελεήμον, ποιό είναι το Απολυτίκιο των αγίων Τεσσαράκοντα; Το ξέρεις»; Ο π. Παντελεήμων άρχισε να ψέλνει: «Τας αλγηδόνας των Αγίων, ας υπέρ σου έπαθον …». Αμέσως τότε μία ζέστη απλώθηκε γύρω από μας τους δύο και δεν καταλαβαίναμε το κρύο. Ήταν η παρουσία των Αγίων που και αυτοί υπέφεραν από το ψύχος. Η νύχτα πέρασε έτσι και ...

Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης (1913-1996). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   Ο πατήρ Βαρλαάμ, ιερομόναχος της Καλύβης τον Αγίου Γεωργίου της Νέας Σκήτης , έβλεπε θαυμαστά σημεία, όταν ό πατήρ Άνθιμος λειτουργούσε. Μια φορά την ώρα της μετουσιώσεως των τιμίων Δώρων είδε τον Γέροντα τυλιγμένο στις φλόγες και ασυναίσθητα έτρεξε και πήρε κουβέρτες και πετσέτες, να τον τυλίξει. Μόνο όταν «διηνοίγησαν οι οφθαλμοί του» (Λουκ. κδ, 31) έκανε πίσω και σταυροκοπήθηκε. Παρόμοιο περιστατικό διηγείται και η κ. Γεωργακοπούλου από το Άργος. Είδε τον Γέροντα λειτουργούντα πλημμυρισμένο από θείο φως, από το άκτιστο φως που μόνο οι καθαροί στην καρδιά μπορούν να απολαμβάνουν.   Από το βιβλίο του δρος Χαραλάμπους Μπούσια, ο «Γέρων Άνθιμος ο Αγιαννανίτης, Ο σοφός, και θεοφόρος σύγχρονος πατέρας του Άθωνος», των εκδόσεων Μυγδονία.

Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής (1929-1995). Κοντά στον π. Γαβριήλ κανείς δεν ένιωθε περιττός η ασήμαντος. Όλοι ένιωθαν πως κατείχαν μια θέση στην καρδιά του. Διηγείται η Μαρίνα Κάνκαβα: Πήγαινα πάντα στον Γέροντα μαζί με μια φίλη μου. Φοβόμουν αν ποτέ πήγαινα μόνη, δεν θα με γνώριζε. Αλλά μια μέρα πήγα τελικά μόνον εγώ. Στην πόρτα του κελιού είπα την ευχή, αλλά δεν έλαβα απάντηση. Κάθισα λοιπόν στην αυλή του μοναστηριού. Τον περίμενα για πολλή ώρα. Κοίταξα το ρολόι και σκέφτηκα ότι αν σε δέκα λεπτά δεν μου έδινε κανένα σημάδι, δεν θα μπορούσα να πλησιάσω το κελί του. Ακριβώς δέκα λεπτά μετά, άκουσα θόρυβο στην πόρτα. Σηκώθηκα -αναπήδησα για την ακρίβεια- και με σεβασμό πήγα και τον χαιρέτησα: – Ειρήνη σε σας, ...

Άγιος Νικόλαος. Δίπλα στον ποταμό Πασίγκ, στην Κίνα, σώζονται μέχρι σήμερα τα ερείπια μιας Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Κατά την παράδοση, ο ναός αυτός χτίσθηκε από Κινέζους· και τον λειτουργούσαν Κινέζοι! Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου στον ναό του Αγίου Νικολάου γινόταν μεγάλο προσκύνημα. Και, λένε, γίνεται μέχρι και σήμερα. Πώς όμως συνέβη και οι Κινέζοι, που δεν είναι χριστιανοί, (υπάρχουν βέβαια και Κινέζοι χριστιανοί αλλά αυτοί είναι πολύ λίγοι) έχουν τέτοιο σεβασμό στον άγιο Νικόλαο; Η παράδοση λέει· Τα παλιά χρόνια ένας Κινέζος έμπορος ο Σιούν-Λι-Χο, έπλεε στον ποταμό Πασίγκ με βάρκα, γυρίζοντας στο σπίτι του. Και ήταν χαρούμενος, γιατί οι δουλειές του είχαν πάει καλά και είχε κερδίσει πολλά. Μα ξαφνικά βλέπει να πλησιάζει στην βαρκούλα του ένας τεράστιος κροκόδειλος. Τα λεπτά της ζωής του ...

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός (1921-2009). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   Η Γερόντισσα εκτιμούσε πολύ τον Γέροντα και τον συμβουλευόταν σχεδόν καθημερινά μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας. Τον χειμώνα του 1990 ή 1991 είχαν πέσει πολλά χιόνια στην Μονή, ενώ από την κακοκαιρία είχε κοπεί σε κάποιο σημείο το καλώδιο του ΟΤΕ. Οι αδελφές ήταν αποκλεισμένες, δεν μπορούσαν να πάνε πουθενά λόγω του χιονιού, ούτε να ειδοποιήσουν κάποιον λόγω διακοπής της τηλεφωνικής επικοινωνίας· εκείνη την εποχή τα κινητά τηλέφωνα δεν είχαν εισβάλει στην ζωή μας. Τότε, όπως μου έλεγε η ίδια Γερόντισσα, ο Γέροντας τους τηλεφώνησε. Οι αδελφές ξαφνιάστηκαν, όταν άκουσαν το κουδούνισμα του τηλεφώνου, γιατί ήξεραν για το κομμένο καλώδιο. Ο Γέροντας μίλησε αρκετή ώρα με την Γερόντισσα, την παρηγόρησε και την ενίσχυσε στην δοκιμασία αυτή. Όταν έκλεισε η γραμμή, ...

Γέροντας, Μοναχός Ζωσιμάς (1937-2010). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μετά την κοίμηση του πατέρα μου στο σπίτι μας έμενε μαζί μας και η μητέρα μου. Τον Οκτώβριο του 1997 περιμέναμε να έρθει ο αδελφός μου από την Αμερική, για να την επισκεφθεί. Η μητέρα μου, όμως, άρχισε να βαραίνει και φαινόταν πως θα έφευγε για το μεγάλο της ταξίδι, μάλιστα είχε αρχίσει και ο επιθανάτιος ρόγχος. Το είπαμε στον Γέροντα και εκείνος μόλις το άκουσε, και γνωρίζοντας πως σε λίγες μέρες φτάνει και ο αδελφός μου από την Αμερική για να την επισκεφθεί, μας είπε: – Θα έρθω να την σταυρώσω. Τώρα που θα έρθει ο αδελφός σας και κάνει τόσα έξοδα, πρέπει να έχει χαρά και όχι λύπη. Πράγματι ήρθε, την σταύρωσε και η μητέρα μου αμέσως συνήλθε, ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποια άλλη ημέρα, πήγε στον πατέρα Ευμένιο ένας ιερεύς για να πάρη την ευχή του. Ο Παππούλης ήταν άρρωστος, στο κρεββάτι, μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο. Πριν προλάβει ο ιερεύς να καθήση, του είπε: – Πήγαινε στο Ιερό, βάλε το πετραχήλι μου, πάρε τα Άγια Μυστήρια και πήγαινε να μεταλάβης τον τάδε -είπε το όνομά του-, στο τάδε κτίριο, στον τάδε όροφο του νοσοκομείου. Ο ιερεύς έκανε ακριβώς ό,τι του είπε ο Παππούλης. Βρήκε έναν ετοιμοθάνατο νεαρό, ο οποίος ανέκτησε για λίγο τις αισθήσεις του, έκανε με δυσκολία τον σταυρό του, άνοιξε το στόμα του και μετέλαβε. Ύστερα ο ιερεύς είπε στην μητέρα του νεαρού, που τον διακονούσε: – Είχατε ειδοποιήσει τον πατέρα Ευμένιο, τον εφημέριο ...

Η φωτογραφία στη οποία αποτυπώνεται ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) έναν χρόνον σχεδόν μετά την κοίμησή του. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η θαυμαστή αυτή ιστορία δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου (†μοναχού Γερασίμου), ο “Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης”. Γράφει, ο διατελέσας καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Στ. Γ. Παπαδόπουλος:   Σημείο θαυμαστό! Η φωτογραφία που δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην μεθεπόμενη σελίδα της παρούσας έκδοσης, τραβήχτηκε στο κελλάκι του μακαριστού Γέροντα Ιακώβου έντεκα μήνες μετά την κοίμησή του. Ο Κύπριος Ιεροδιάκονος που δεν πρόλαβε ζώντα τον μακαριστό Γέροντα, θέλησε να φωτογραφήσει το κελλί του. Και -ω του θαύματος- όταν εμφανίσθηκε το φιλμ, έκπληκτοι όλοι αντίκρυσαν στην φωτογραφία την μορφή του Μακαριστού Γέροντα. Το γράμμα του δημοσιογράφου-συγγραφέα κ. Μ.Γ. Μιχαήλ, με το οποίο μας πληροφορούσε το θαυμαστό γεγονός, δημοσιεύεται και αυτό αυτούσιο, στην ...

Όσιος Γέροντας Κοσμάς Βαλααμίτης (†1968) (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)  Οι γερμανικές αρχές ανακάλυψαν τη σχέση του με τους παρτιζάνους και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Δυο οπλισμένοι Γερμανοί τον πήγαν στο δάσος και τον έστησαν μπροστά από μια σημύδα για να τον εκτελέσουν. Διηγείται ο ίδιος: – Έκανα το σταυρό μου, έκλεισα τα μάτια μου και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος. Άκουσα τρεις πυροβολισμούς. Αυτό ήταν, ήρθε ο θάνατος μου. Γρήγορα κατάλαβα όμως πως δεν είχα πεθάνει, δεν είχα πέσει κάτω. Γιατί; Οι Γερμανοί με πλησίασαν κι έψαξαν το σακκάκι μου για να βρουν τις τρύπες από τις σφαίρες. Δεν βρήκαν ούτε μία. Μετά μου είπαν στα ρωσικά: – Δεν θα μας προδώσεις, έτσι; Άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου κι ανατρίχιασα. – Να σας προδώσω, ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτητης (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   Πάτερ Ζωσιμά, την ευχή σας. Είμαι η Ευφημία Γ.* και σας φιλώ το χέρι. Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ που μας στείλατε το μπλουζάκι και το λαδάκι και που προσευχηθήκατε για την κόρη μου Μαρία να γίνει καλά. Επίσης σας παρακαλώ, να προσεύχεσθε για την οικογένειά μου. Πάτερ Ζωσιμά, θέλω να αναφερθώ στο θαύμα που έγινε στη νύφη μου Στέλλα, που βρίσκεται στο Λονδίνο. Πριν τρία χρόνια παρουσιάσθηκε στο στήθος της καρκίνος. Σας γράψαμε να προσευχηθείτε γι’ αυτήν. Χάρη σε σας, στις προσευχές σας στον γ. Σίμωνα Αρβανίτη, που σταυρώσατε το φανελάκι, η νύφη μου έγινε καλά. Παρ’ όλο που γιατροί στο Λονδίνο της έδωσαν ένα μήνα ζωή, τώρα είναι τελείως καλά.   Δεύτερο θαύμα Εγώ η Ευφημία, η μητέρα της Μαρίας ...

Ο άγιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (αριστέρα) και ο άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως, ο εν Αιγίνη. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Είναι παραμονή της εορτής της Αγίας Τριάδος, όπου πανηγυρίζεια η Μονή του Αγίου . Ο άγιος της ασθενής στην κλίνην του δεν δύναται να χοροστατήσει στην αγρυπνία. Οι μοναχές τον ρωτούν αν θα σημάνουν καμπάνες. – Σημάνετε, λέγει, και ο παπάς έρχεται. Καθώς σήμαιναν οι καμπάνες ο π. Ιερώνυμος έμπαινε στο προαύλιο της Μονής. – Δεν σας είπα πως έρχεται ο παπάς, τους λέγει, και μάλιστα ηγούμενος Αγιορείτης; Ο Άγιος μετά την αγρυπνία ζητάει από τον π. Ιερώνυμο να περάσει από όλα τα κελλιά όλων των μοναχών για να τα ευλογήσει. Και εκείνος ο ευλογημένος, μπροστά στον Άγιο αρχιερέα αισθάνθηκε την αναξιότητά του και δεν θέλησε να υπακούσει και ...

Όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας (1866-1949). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Πολλοί στην Βύριτσα θυμούνται το απίστευτο περιστατικό, όταν χάρη στις προσευχές του π. Σεραφείμ μίλησε ένα κωφάλαλο κοριτσάκι. Ο γέροντας είχε θεραπεύσει από πολλές αρρώστιες και την άρρωστη μητέρα του. Τότε την είχε καλύψει και αυτήν με το επιτραχήλιο και την ώρα που έβαλε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι της, είπε: – Θα φύγουν από πάνω σου όλες οι αμαρτίες και θα περάσουν τότε όλες οι αρρώστιες. Θυμάμαι καλά πως μας έλεγε ο π. Σεραφείμ: – Να προσεύχεστε εσείς για μένα κι εγώ θα προσεύχομαι για σας. Ο ουρανός είναι σαν τη σκηνή. Θα έρθει καιρός που αυτή η σκηνή θ’ ανοίξει. Από το βιβλίο που έγραψε ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Αντωνόπουλος (νυν Μητροπολίτης Αργολίδος), ο “Στάρετς Σεραφείμ της ...

Οσία Μαρία του Όλονετς (+1860). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η μαρτυρική ερημίτρια έμεινε στο κρεββάτι περίπου τρεις εβδομάδες. Κάθε μέρα, μετά τη λειτουργία, ερχόταν ένας ιερομόναχος με τα τίμια δώρα και την κοινωνούσε. Τη δέκατη πέμπτη μέρα το πρόσωπο της μεταμορφώθηκε· έλαμψε μ’ ένα υπερκόσμιο φως και πήρε την έκφραση μιας ευλογημένης ηρεμίας. Όλα τα χαρακτηριστικά της ξαναβρήκαν το κάλλος που είχε στα νιάτα της. Ακόμα και τα μαύρα σημάδια γύρω από τα χείλη της εξαφανίστηκαν. Το πρόσωπο της πήρε ένα χρώμα λευκό, σαν λιωμένο κερί. Κάλεσε ήρεμα την ξαφνιασμένη Ακυλίνα και μπροστά στις δύο ανηψιές της, την Πελαγία και την Ματρώνα, είπε: – Θέλω να εξομολογηθώ, καλέστε τον μπάτιουσκα, τον πνευματικό. Τα χείλη της μαρτυρικής ερημίτριας άνοιξαν να εξομολογηθεί για τελευταία φορά, εκείνη που όλη της τη ...