Θαυμαστές διηγήσεις

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). Ήταν στην Ιορδανία ένας πολύ απλός παπάς που έκανε θαύματα. Διάβαζε ανθρώπους και ζώα που είχαν κάποια αρρώστια και γίνονταν καλά. Πήγαιναν και Μουσουλμάνοι σ’ αυτόν, όταν έπασχαν από κάτι, και τους θεράπευε. Αυτός, πριν λειτουργήση, έπαιρνε ένα ρόφημα με λίγο παξιμάδι και μετά όλη την ημέρα δεν έτρωγε τίποτε. Κάποτε έμαθε ο Πατριάρχης ότι τρώει πριν από την Θεία Λειτουργία και τον κάλεσε στο Πατριαρχείο. Πήγε εκείνος, χωρίς να ξέρη γιατί τον ζητάνε. Ώσπου να τον φωνάξη ο Πατριάρχης, περίμενε μαζί με άλλους σε μια αίθουσα. Έξω έκανε πολλή ζέστη είχαν κλειστά τα παντζούρια και από μια τρυπούλα περνούσε μια ακτίνα. Αυτός νόμισε ότι είναι σχοινί. Επειδή είχε ιδρώσει, βγάζει το ράσο του και το κρεμάει πάνω στην ακτίνα. Όταν το είδαν οι ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Αγόρασα ένα μεγάλο, καινούργιο και σύγχρονο μηχάνημα το οποίο θα βελτίωνε και θα αύξανε κατά πολύ την παραγωγή του προϊόντος. Ωστόσο, οι υπάλληλοι δεν μπορούσαν να το χειριστούν σωστά και έβγαζε διαρκώς ελαττωματικά προϊόντα. Στις προδιαγραφές του ήταν τέλειο και πολύ προσοδοφόρο, στην πράξη όμως είχε καταλήξει να είναι πολύ ζημιογόνο. Δεν μπορούσε κανείς να το “στρώσει” και απελπισμένος, επειδή ήταν και πολύ ακριβό, απευθύνθηκα στον Άγιο . Εκείνος θέλησε να έρθει στο εργοστάσιο, στο Ναύπλιο, για να μου κάνει Αγιασμό. Όταν μπήκε στο εργοστάσιο και είδε το μηχάνημα, μου είπε: – Βλέπω, Γιάννη μου, ολοζώντανο τον Σατανά εδώ μέσα, τον βλέπω ολοφάνερα πάνω από το μηχάνημα. Μετά τον Αγιασμό όλα εξομαλύνθηκαν και βοηθήθηκε πάρα πολύ η παραγωγή. Ο Άγιος με προστάτευε από τον ...

Το σκήνωμα του οσίου Γέροντα Βησσαρίωνα. Στα χέρια του κρατά το Ευαγγέλιο. (Φωτογραφία από: http://users.sch.gr/ppanopoulos/site/index.php/en/2014-01-09-07-45-17/40-2013-12-05-15-33-30) (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Σημείωμα (αντί προλόγου), του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Θ. Ζαχαράκη (†2017), Ηγουμένου Ιεράς Μονής Αγάθωνος, στο βιβλίο του το “Ευαγγέλιο του Γέροντα Βησσαρίωνα”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγάθωνος.   Φίλε αναγνώστη την 3ην Μαρτίου του έτους 2006, έγινε ή Ανακομιδή του ιερού Σκηνώματος του Γέροντος Βησσαρίωνος, Ιερομονάχου της Ιεράς Μονής Αγάθωνος. Τότε το σώμα του Γέροντος, το οποίο παρέμεινε για δεκαπέντε ολόκληρα έτη στον τάφο, βρέθηκε άφθαρτο, αδιάλυτο και ευωδιάζον. Από τότε το ιερό σκήνωμα, τοποθετημένο σε λάρνακα, αναλλοίωτο αποτελεί, «σημείο» αναφοράς των πιστών που επισκέπτονται τη Μονή Αγάθωνος, τον τόπο της ασκήσεώς του. Ο όσιος Γέροντας Βησσαρίων Αγαθωνίτης (1908-1991). Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, τότε, προκειμένου να διασφαλίσει την τιμή του Οσίου Γέροντος ...

Ο όσιος Παϊσίος Αγιορετίης και ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Τον Αύγουστο του 1989 διαπιστώθηκε καρκίνος στο δεξιό μαστό της μητέρας μου, η οποία εισήχθη αμέσως στο Θεαγένειο Νοσοκομείο και έκανε ριζική μαστεκτομή. Ο γιατρός που την χειρούργησε είπε ότι τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν κακοήθεια, ότι η εγχείρηση ήταν πολύ δύσκολη και ότι έπρεπε να τη στηρίξουμε ψυχολογικά, επειδή άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή της. – Αυτές οι περιπτώσεις, είπε σε πέντε – έξι μήνες καταλήγουν. Μέσα στη θλίψη, τον πόνο και την απόγνωση, κάποιοι φίλοι με παρότρυναν να πάω στο Άγιον Όρος και να βρω τον Γέροντα Παΐσιο , ο οποίος με την προσευχή του, μπορούσε να μεσιτεύσει στον Κύριο μας και την Υπεραγία Θεοτόκο για τη Θεραπεία της ...

Άγιον Όρος, Κατουνάκια. O ιερομόναχος Χριστοφόρος γεννήθηκε το 1789 στην Ελλάδα από γονείς ευλαβείς. Ήρθε στο Άγιον Όρος σε ηλικία 48 ετών αναζητώντας πνευματικό οδηγό. Επισκέφθηκε πολλά Μοναστήρια και Κελλιά και τέλος υποτάχθηκε στον γερω-Ζαχαρία στα Καυσοκαλύβια. Για την τελεία υπακοή του απέκτησε γρήγορα το χάρισμα της νοεράς προσευχής. Είχε αγάπη για όλους τους πατέρες της Σκήτης. Χειροτονήθηκε ιερομόναχος και Πνευματικός και ανέλαβε Δικαίος της Σκήτης μετά την κοίμηση του Γέροντός του. Λόγω της μέριμνας άφησε τα Καυσοκαλύβια και πήγε για περισσότερη ησυχία και απερίσπαστη προσευχή στο ησυχαστικό Κελλί Γιαννακόπουλα πέρα από την σπηλιά του αγίου Aθανασίου. Aπέκτησε τρεις Ρουμάνους υποτακτικούς τον Γρηγόριο, τον Νεόφυτο και τον Χρυσόστομο. Είχαν ησυχαστικό τυπικό. Όλη τη νύχτα αγρυπνούσαν και καθημερινά τελούσαν την Θεία Λειτουργία. Στον ...

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργος (1846-1920). (Μεταφορά εις την απλή νεοελληνική – Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μετά τις γιορτές του Πάσχα του 1956 επισκέφτηκε την Μονή του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα ο β’ πλοίαρχος του επιβατικού ατμοπλοίου “Κορινθία” κ. Ιωάννης Κριάρης με την σύζυγο του Αικατερίνα και με μέλη του πληρώματος του πλοίου. Οι προσκυνητές προσέφεραν στον ναό της Ιεράς Μονής, ως αφιέρωμα, ένα μικρό χρυσό ομοίωμα του καραβιού τους, έκφραση της ευγνωμοσύνης τους προς τον Άγιο Νεκτάριο ο οποίος με την επέμβαση του τους έσωσε από βέβαιο ναυάγιο, όπως οι ίδιοι ανέφεραν. Σύμφωνα με αυτά που αφηγήθηκαν, το πλοίο τους ενώ έπλεε τον Μάρτιο του 1956 σε Ιταλικά ύδατα, προσέκρουσε σε ύφαλο πράγμα που προξένησε ρήγμα στην πρύμνη του σκάφους. Επειδή το ρήγμα ήταν ...

Όσιος Σωφρόνιος Αθωνίτης και του Έσσεξ. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μια φορά, κάποια φίλη μας, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, που ήταν και πιο αγαπητή στο Γέροντα , είχε ένα πρόβλημα. Ούτε καν της έδινε σημασία, όταν πήγαινε να τον συναντήσει, μόνο και μόνο για να του εκθέσει το πρόβλημά της. Πήγαινε και ξαναπήγαινε, όμως τίποτα! Ένα Σάββατο, πήγαμε και οι δύο σε διαφορετικές ώρες. Αυτή πιο νωρίς από εμένα. Επίμονα ήθελε να τον δει. Ανησυχούσε, ήταν πολύ σπουδαίο αυτό που ήθελε να πει. Τίποτα! Ο Γέροντας έκανε σαν να μην την είδε. Καθισμένη, η καημένη, σε μια γωνία, μελαγχόλησε και είχε λογισμούς, πως οι μοναχοί πρέπει να είναι και λίγο εξώκοσμοι, αφού δεν επικοινωνούν με τον πόνο μας. Ο λογισμός της έλεγε, πως είναι και λίγο χαζοί και ανόητοι. Ήταν χαμένη ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο ενάρετος και μακαριστός Σιμωνοπετρίτης μοναχός Αρσένιος, διηγήθηκε· – Μικρό παιδί πουλούσα κουλούρια στον Πειραιά. Είδα τον Γέροντα από μακρυά και τον πλησίασα για ν’ αγοράση κουλούρι. Εκείνος μου είπε: – Θα πάρω κουλούρι αλλά και εσένα. Όταν μετά από καιρό ήλθα στο Άγιον Όρος και βρέθηκα μπροστά του μου είπε: – Δεν σου είπα ότι θα πάρω και εσένα; Αυτός μου φόρεσε τα ράσα. Είχε μεγάλη αγάπη στην προσευχή. Επίσης στους ασκητές, τους οποίους ελεούσε πλουσιοπάροχα και στους νέους μοναχούς, τους οποίους συμβούλευε θαυμαστά. Στη Αθήνα άφησε εποχή άριστου πνευματικού .   Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Μωυσή “Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης, ο Γέρων της ‘Αναλήψεως’”, έκδοση Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.

Ο όσιος Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980). (Απόδοση στην νεοελληνική, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Πριν αναχωρήσω από την πατρίδα μου ασθένησε βαριά η μητέρα μου και έφθασε στα πρόθυρα του θανάτου. Βλέποντας την να κινδυνεύει να πεθάνει σκεφτόμουν πως “εάν η μητέρα μου μείνει ασθενής, εγώ δεν θα μπορέσω να ακολουθήσω τον Χριστόν, διότι έμεινε μόνος ο πατέρας μου, με την μικρή μου αδελφή και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσα να τους εγκαταλείψω” . Την προηγούμενη ημέρα της ασθένειας της μητέρας μου, κάποιος συγχωριανός μου μού έδωσε και διάβασα ένα βιβλίο, το οποίο περιείχε θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου της επονομαζομένης “Παναγία η Γιάτρισσα”. Ο ναός της βρίσκεται στις πλαγιές του Ταϋγέτου, όπως και η θαυματουργός της εικόνα. Στην αρχή του βιβλίου, στην πρώτη σελίδα, υπήρχε ...

Παπα-Φώτης, ο διά Χριστόν σαλός, (1912-2010). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μια άλλη φορά τον ρώτησα να μου πει κάτι σχετικό με την διακονία του στους Αγίους Τόπους. Και τον άκουσα να μου λέει με πολύ φυσικό και απλό τρόπο το εξής εντυπωσιακό: – Ε’ θα σου ένα και φτάνει. Μια φορά σε ένα βουναλάκι είδα μια μικρή εκκλησίτσα. Είπα θα πάω να την προσκυνήσω. Προχώρησα. Γύρω μου γινόταν χαμός, φασαρία, κάποιοι έτρεχαν. Εγώ ήμουν αδιάφορος. Πήγα προσκύνησα και επέστρεψα. Μετά μου είπαν πως πέρασα μέσα από ναρκοθετημένη περιοχή, χωρίς να πάθω το παραμικρό. Δόξα τω Θεώ!   Μαρτυρία όπως καταγράφεται στο βιβλίο του π. Αθανασίου Γιουσμά, “Παπα-Φώτης, ο ‘διά Χριστόν σαλός’” (1912-2010).

Οσία Σοφία (Χοτοκουρίδου) της Κλεισούρας (1883-1974) (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε η Σοφία ασθένησε βαρειά. Διπλώθηκε στην μέση από τον πόνο. Άνοιξε η κοιλιά της από την πάθηση -μάλλον σκωληκοειδίτιδα, που έσπασε ή κήλη ή κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα- και αυτή η μακαρία στούπωνε στην πληγή πανιά και φυτίλια από τις κανδήλες. Άρχισε να σαπίζει. Μύριζε, αλλά δεν δεχόταν καμία βοήθεια, ούτε περιποίηση. – Θα ’ρθει η Παναγία να με πάρει τον πόνο. Μου το υποσχέθηκε. Έλεγε. Σε λεωφορείο με ευλαβείς από την Αθήνα, όπως σώζεται σε μαγνητοταινία, διηγείται η ίδια το απίστευτο γεγονός· – Ήρθε η Παναγία με τον αρχάγγελο Γαβριήλ και τον Άγιο Γεώργιο· ήταν και άλλοι άγιοι. Είπε ο αρχάγγελος· – Θα σε κόψουμε τώρα. Εγώ είπα· – Είμαι αμαρτωλή, να εξομολογηθώ, να κοινωνήσω και να με κόψεις. – Δεν ...

Ο φιλάγιος Ιερέας, πατήρ Ευάγγελος Χαλκίδης (1923-1987). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι ο π. Ευάγγελος ήρθε με το λεωφορείο από την ενορία του στην Θεσσαλονίκη. Είχε ένα σπιτάκι κοντά στην Παναγία Φανερωμένη, όπου έμεναν οικογενειακώς. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη και ο ευλογημένος ιερεύς, κουρασμένος και ιδρωμένος καθώς ήταν, άνοιξε το παράθυρο και ξάπλωσε λίγο να ξεκουραστή. Καθώς το παράθυρο ήταν ανοιχτό, έμπαινε ο αέρας και ανέμιζε την κουρτίνα. Όπως ήταν σε κατάσταση ημιεγρήγορσης βλέπη να μπαίνη ξαφνικά από το παράθυρο ένα παλληκάρι και του λέει: – Πάτερ, ήρθα να μείνω εδώ. Του απαντά τότε ο παπα-Βαγγέλης: – Βρε, παιδί μου, πού να μείνης εδώ; Το σπίτι είναι μικρό. Έχω έξι παιδιά και δύο εγώ και η παπαδιά, είμαστε οκτώ άτομα. Εμείς δύσκολα χωράμε. Πού να ...

Κωνσταντίνος Ξενόπουλος: Ο λαϊκός ασκητής. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε στο Άγιον Όρος εργάζονταν ένας λαϊκός με το παιδί του για αρκετά χρόνια. Αργότερα βρέθηκε μια καλή δουλειά στην πατρίδα τους και ο πατέρας θέλησε να πάρει και το παιδί του, να είναι όλη η οικογένεια κοντά του. Ο γιος του όμως δεν θέλησε να ακολουθήση τον πατέρα του στον κόσμο, γιατί είχε συγκινηθή από την ασκητική ζωή των Πατέρων, είχε υπ’ όψιν του και την κοσμική ζωή με το άγχος, δεν τον ακολούθησε. Μάλιστα του είπε και το εξής: – Αφού έχεις και άλλα παιδιά, πατέρα, άφησε και ένα στο Περιβόλι της Παναγίας. Και τελικά τον άφησε. Το παλληκάρι αυτό όμως ήτο πολύ ευαίσθητο, φιλότιμο με πολλή απλότητα, αλλά και αγράμματο. Αισθάνονταν τον εαυτό του πολύ ανάξιο για ...

Οσία Σοφία (Χοτοκουρίδου) της Κλεισούρας (1883 – 1974). Για το ταξίδι της προσφυγιάς , το 1919, προς την πατρίδα Ελλάδα, αναφέρεται η εξής ιστορία. Είχε μεγάλη θαλασσοταραχή το καράβι της ομάδας τους κινδύνεψε πολλές φορές να βουλιάξει. Τελικά σώθηκαν. Ο καπετάνιος, κάνοντάς τον σταυρό του, είπε: – Κάποιον δίκαιο είχατε μαζί σας και σας έσωσε. Όλων τα μάτια τότε έπεσαν στην Σοφία που απομονωμένη σε κάποια γωνιά του πλοίου, δεν σταμάτησε την προσευχή σε όλο το δύσκολο ταξίδι. Η διήγηση αυτή υπάρχει και σε μαγνητοταινία, όπου η ίδια αφηγείται το συμβάν. Λέει: Τα κύματα γέμισαν αγγέλους και παρουσιάζεται η Παναγία. – Θα χαθεί ο κόσμος, λέει, γιατί είστε πολλά αμαρτωλοί. – Παναγία μου, εγώ να χαθώ γιατί εγώ είμαι η αμαρτωλή, να σωθεί ο κόσμος. Το όνομα του καραβιού ήταν ...

Γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας (1883-1966). Συνιστούσε πάντα τη μελέτη των πατερικών βιβλίων, γιατί μ’ αυτήν μεταφέρεται και στην εποχή μας τό πατερικό φρόνημα. Κι αυτό ήταν το ζητούμενο για τον π. Βασίλειο . Ν’ αποκτήσουμε όλοι «νουν πατέρων». Ο ίδιος ήταν, κατά τον χαρακτηρισμό πολλών, ένας σύγχρονος πατέρας, ένας άλλος αββάς Ισαάκ. Σιγά σιγά, χωρίς ο ίδιος ποτέ να το επιδιώκει, η φήμη του απλώθηκε. Όλοι διηγούνταν γι’ αυτό το νέο διάκο πού, όντας στην Πόλη , ζούσε ασκητικά και η προσευχή κι ο λόγος του είχαν μεγάλη απήχηση και βοηθούσαν πολύ κόσμο. Κάποτε τον επισκέφτηκε στο ταπεινό κελλί του ένας Τούρκος. Όπως είπε, τον έστειλε ο αφέντης του, που ήταν κατής (δικαστής), για να τον προσκαλέσει στο σπίτι του. Ο π. Βασίλειος ανησύχησε κάπως. Δεν ...

Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνας, Όρος Σινά. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) ησύχαζε ένας άγιος Γέροντας ο οποίος είχε και μαθητήν . Κάποιαν ημέραν, λοιπόν, τον απέστειλε στην Ραϊθώ και αυτός (ο Γέροντας) εδόθη εις θεωρίαν. Την δε τρίτην ημέραν είδε τον μαθητήν του να έρχεται από μακρυά· και, νομιζόμενος ότι είναι κάποιος Σαρακηνός, μεταμορφώθηκε σε είδος φοινικιάς για να μην τον διακόψη από την θεωρία του. Όταν δε ο μαθητής του επλησίασε και είδεν την φοινικιά (χουρμαδιά) την εκτύπησε με την παλαμήν του λέγων: – Πότε φάνηκε εδώ αυτή η φοινικιά; Ο δε Γέροντας διά χειρός Αγγέλου πήγε πιο μπροστά και μπήκε στη σπηλιά που κατοικούσαν. Όταν ήλθε ο μαθητής του, του λέγει: – Τι σου έφταιξα αδελφέ και με κτύπησες; Και ο μαθητής του μη γνωρίζοντας τι ακριβώς λέγει ο ...

Ένας ιερέας από την Κρήτη, τον οποίο κι εγώ γνώρισα, πήγε μία Κυριακή να λειτουργήσει σε ένα χωριό, διότι δεν είχε το χωριό εκείνο Ιερέα. Πήρε, λοιπόν, μία προσφορά από το σπίτι του και μπήκε στο λεωφορείο της γραμμής για να πάει στο χωριό. Σε ένα σημείο του δρόμου μπήκε ένας δασοφύλακας και ζήτησε από τους επιβάτες εάν έχει κανείς λίγο ψωμί διότι είχε να φάει δυο μέρες, αλλά κανείς δεν είχε ψωμί, εκτός από τον παπά, ο οποίος είπε, θα σου δώσω από την προσφορά που έχω για την Θεία Λειτουργία. Έκοψε ένα κομμάτι και του το έδωσε, αλλά και ο σωφέρ του λέει: – Δεν μου δίνεις κι εμένα λίγο; Επίσης και ο εισπράκτορας. Έδωσε και σ’ αυτούς και του έμεινε σχεδόν λιγότερο ...

Γέρoντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, (1921-2009). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε, για να μας προτρέψει στην μελέτη των Πατερικών συγγραμμάτων, έλεγε ότι ωφέλεια δεν προέρχεται μόνο από τις διδαχές και πατρικές τους νουθεσίες, αλλά και από τις πρεσβείες τους. Οφείλουμε να τις επικαλούμαστε παράλληλα με την μελέτη των έργων τους. Στην ησυχαστική του καλύβη στην Νέα Σκήτη , μελετώντας τα έργα του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου και προσευχόμενος παράλληλα στον Άγιο, έγινε τόσο πολύ αισθητή η παρουσία του Αγίου, που του προκάλεσε αιδώ και συστολή. «Συνεστάληκα», έλεγε, «μην τον ακουμπήσω»! Μελετούσε με επιμέλεια, συστηματικά και σε βάθος τους Αγίους Πατέρες. Διάβαζε πάντοτε από το πρωτότυπο κείμενο και απέφευγε τις μεταφράσεις. Συγγράμματα απροσπέλαστα για πολλούς, όπως του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού ήταν γι’ αυτόν όχι ...

Ο Άγιος Νεκτάριος (αριστερά) και ο Γέροντας, Αρχιμανδρίτης, π. Αμβρόσιος Λάζαρης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Λάζαρης, Γέροντας της Ιεράς Μονής Υπεραγίας Θεοτόκου Δαδίου, στην Αμφίκλεια, μας διηγήθηκε ένα συγκλονιστικό θαύμα που του έκαμε ο άγιος Νεκτάριος το 1989. Επισκεφθήκαμε το σεπτό Γέροντα τον Ιούνιο του ’96 στο φιλόξενο μοναστήρι. Όταν του προσφέραμε αντίτυπα των δύο τόμων του έργου “Μίλησα με τον άγιο Νεκτάριο” άστραψαν τα μάτια του. Μας είπε, χαϊδεύοντας τα εξώφυλλα: – Γνωρίζετε ποιος εικονίζεται εδώ; Χμ! Συνέχισε: – Αυτός είναι ο μεγάλος φίλος και ευεργέτης μου! Ακολούθως μας καθήλωσε μέ την ευεργεσία που του έκανε ο Άγιος. Μας είπε λοιπόν: Το 1989 υπέφερα από μια μεγάλη πέτρα που είχα στον δεξιό νεφρό μου. Η ταλαιπωρία, καταλαβαίνετε, δεν περιγράφεται. Υπέφερα τα πάνδεινα. Δόξα τω Θεώ ...

Γέροντας, Αρχιμανδρίτης, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποια φορά, που ο Πατερούλης είχε μοιράσει όλα τα κεράσματα που είχε και δεν απέμενε τίποτε για να προσφέρη στον επόμενο επισκέπτη, μία κυρία τον παρατήρησε με κάποια αυθάδεια: – Τώρα, που μοίρασες ό,τι είχες για κέρασμα, έτσι και έρθη ένας άνθρωπος, τι θα τον δώσης; Ο Πατερούλης δεν της απάντησε, απλώς χαμογέλασε. Εκείνη την στιγμή, χτυπάει την πόρτα ένας νεαρός και ρωτά: – Γέροντα, μπορώ να μπω; Ο Γέροντας απαντά: – Να ‘ναι ευλογημένο, έλα, έλα μέσα. – Μισό λεπτό, απαντά ο νεαρός. Και σε λίγο ξανάρχεται, φέρνοντας ένα τεράστιο κουτί, που έπιασε όλο το τραπέζι του Πατερούλη. – Τα στέλνει ο τάδε, του λέει. Πήρε την ευχή του το παλληκάρι και έφυγε. Άρχισε τότε η κυρία να του λέη: – Μμ, να ...