Θαυμαστές διηγήσεις

Κάποτε ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σʼ όλη την περιοχή....

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957). Σε όλη την διάρκεια του βομβαρδισμού του μετοχίου το 1943, ατάραχος έλεγε τους Χαιρετισμούς του Σταυρού και της Παναγίας. Στον ανήσυχο κόσμο επαναλάμβανε· – Σιωπή, σιωπή. Την ημέρα εκείνη, παρ’ ότι του ζήτησαν να μη λειτουργήση, εκείνος δεν δέχτηκε και στο κοινωνικό είπε από την ωραία πύλη· – Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες προσέλθετε. Γράφει περί αυτού η Καθηγουμένη Αγνή: «Ποτέ δεν θα ξεχασθή η φοβερά ημέρα του ’43 που οι δύο παρατάξεις επολεμούσαν άγρια και όλμοι, οβίδες, βλήματα έπεφταν εις την περιοχήν μας. Η Ιερά Μονή κτυπιόταν από όλα τα μέρη. Ευρισκόμεθα εις την Θ. Λειτουργία. Έντρομος ο κόσμος προσπαθούσε να βρη προστασίαν. Μέσα εις τον ναόν θόρυβος και φόβος διότι έπεφταν ολίγον κατ’ ολίγον οι πέτρες και οι σοβάδες της εκκλησίας και ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποιος είχε κλείσει ραντεβού στο σπίτι του για επαγγελματική συνεργασία με έναν επιχειρηματία. Κάποια στιγμή βγήκε από το σαλόνι του για να φέρει κέρασμα στον επισκέπτη. Στο τραπεζάκι του σαλονιού υπήρχε κάποια φωτογραφία του Γέροντος Πορφυρίου (μας είπε μάλιστα ότι η φωτογραφία ήταν από το εξώφυλλο ενός βιβλίου για τον Γέροντα Πορφύριο ) και άφησε τον επισκέπτη μόνο του. Όταν επέστρεψε, ο επισκέπτης, που ήταν πολύ ταραγμένος, τον ερώτησε τι τον έχει τον εικονιζόμενο στην φωτογραφία Ιερέα. – Πνευματικό πατέρα του απάντησε αυτός και τον ρώτησε γιατί ρωτά. Ο επισκέπτης του είπε ότι ο Γέροντας βγήκε από την φωτογραφία, του παρουσιάστηκε μπροστά του ζωντανός και του είπε να φύγει απ’ αυτό το σπίτι και να μην ξαναπατήσει. Έτσι διεκόπη η συζήτηση ...

Άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Αρχιμανδρίτης π. Αυγουστίνος Κατσαμπίρης είχε επανειλημμένως παρακαλέσει τον Γέροντα να προσευχηθεί για να του εμφανιστεί ο νεοφανής Άγιος Βλάσιος ο εκ Σκλαβαίνων. Επιθυμούσε να γνωρίσει τα χαρακτηριστικά του για να τον αγιογραφήσουν. Ήταν η 21η Ιανουαρίου 1980, Κυριακή του Ασώτου, προς Δευτέρα. Ο γέροντας ενώ προσευχόταν το βράδυ στο Κελλί του με κομποσχοίνι, βλέπει να παρουσιάζεται μπροστά του μέσα σε φως ένας Άγιος άγνωστος που φορούσε μανδύα καλογερικό. Δίπλα του στον τοίχο του Κελλιού του, πάνω από την σόμπα φαίνονταν ερείπια Μοναστηριού. Αισθανόταν απερίγραπτη χαρά και αγαλλίαση και σκεφτόταν «ποιος Άγιος είναι»; Τότε άκουσε φωνή από την Εκκλησία: «Είναι ο Άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα»*. Από ευγνωμοσύνη, για να ευχαριστήσει τον Άγιο για την τιμή που ...

O Γέροντας, Αρχιμανδρίτης, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1984-1980), Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας Πάρου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο τεχνίτης οικοδόμος Ηλίας Φραγκούλης εκ Πάρου μεταξύ άλλων μας ανέφερε και το εξής γεγονός: Μια φορά με τους μαστόρους και τους εργάτες μου ρίχναμε μπετά και ήλθε ο Γέροντας να μας δει. Εγώ επειδή ήμουν απασχολημένος δεν τον πρόσεξα, και ο Γέροντας προχωρούσε. Οι εργάτες του λέγουν: – Γέροντα μην προχωρείτε θα βουλιάξετε διότι είναι ολόφρεσκο το τσιμέντο. Ο Γέροντας δεν άκουσε και προχώρησε χωρίς να αφήσει καθόλου σημάδι. Όλοι μας παγώσαμε που είδαμε αυτό παράδοξο φαινόμενο που και γάτα να πατούσε θα άφηνε αποτυπώματα.   Απόσπασμα από το βιβλίο, ο “Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, Ο ουρανοδρόμος οδοιπόρος, (1884-1980), των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.

Αββάς Δανιήλ της Σκήτεως. Μία απ’ αυτές κείτονταν κοιμισμένη στην εσωτερική αυλή, φορώντας σχισμένα παλαιά ρούχα. Λέει ο γέροντας · – Ποια είναι αυτή που κοιμάται; Του απαντά μία από τις αδελφές· – Είναι μέθυση και δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Να την πετάξουμε έξω από το μοναστήρι φοβόμαστε το κρίμα, αν την αφήσουμε όμως σκανδαλίζει τις αδελφές. Λέει ο γέροντας στον μαθητή του· – Πάρε τη λεκάνη και άδειασέ την πάνω της. Όταν τόκανε, αμέσως αυτή σηκώθηκε σαν από μεθύσι. Τον λέει η αμμάς· – Δέσποτα έτσι είναι πάντοτε. Ενώ πήγαιναν να αναπαυθούν, λέει ο αββάς Δανιήλ στον μαθητή του· – Πήγαινε και δες πού κοιμάται η μέθυση, κάπου στην εσωτερική αυλή βρισκόταν. Αυτός πηγαίνει, βλέπει και του λέγει· – Είναι κοντά στα αφοδευτήρια». Λέγει ο γέροντας στον μαθητή του· – ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Διηγείτο η αδελφή του Γέροντα : Ήρθα μια φορά στο Στόμιο να δω τον Γέροντα και του έφερα και δυο γάτες, γιατί είχε πολλά ποντίκια, σκέτη μάστιγα. – Πάτερ Παΐσιε, λέω, σου έφερα τις γάτες να ησυχάσης από τα ποντίκια. Την επομένη φορά που επισκέφτηκα την Μονή, βλέπω μπαίνοντας στην κουζίνα ένα σκεύος και να τρώνε μαζί γάτες και ποντίκια. Λέω, – Γέροντα, εγώ σου έφερα τις γάτες να φάνε τα ποντίκια και συ τα ταΐζεις όλα μαζί; Μου λέει, – Άστα ευλογημένη, κρίμα και αυτά, όλοι τα κυνηγάνε και τα σκοτώνουν, πλάσματα του Θεού είναι κι’ αυτά!   Από το βιβλίο, ο “Όσιος Παΐσιος, Μαρτυρίες, περιστατικά, διδαχές”, των εκδόσεων Ενωμένη Ρωμηοσύνη.

Άγιος Ρομουάλδος. Ο άγιος Ρομουάλδος, που έζησε στην Ιταλία τον δέκατο αιώνα, κάποια ημέρα συνάντησε ένα φτωχό και παράλυτο άνθρωπο. Ο ταλαίπωρος αυτός άνθρωπος φαινόταν ότι ήταν και στο μυαλό λιγάκι λειψός· και γι’ αυτό πολλοί τον περιγελούσαν και τον περιέπαιζαν μεγαλώνοντας την τραγωδία του. Ο άγιος Ρομουάλδος τον πλησίασε, τον αγκάλιασε και τον φίλησε. Αμέσως ο άνθρωπος έγινε καλά! Και στο σώμα και στο μυαλό! Και έλεγε, ότι την ώρα που ο άγιος γεμάτος στοργή και πηγαία αγάπη τον αγκάλιασε και τον φίλησε, είδε το πρόσωπό του να λάμπει σαν τον ήλιο! Ο Θεός αποκάλυψε στο πονεμένο πλάσμα του το μέγεθος της εσωτερικής ομορφιάς, της αγάπης και της καλοσύνης του αληθινά προσευχομένου αγίου Ρομουάλδου· και αποκαλύπτει σε μας ότι η άσκηση της πραγματικής αγάπης ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Από το 1885 έως το 1925 διακόνησε σε διάφορες θέσεις στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, υπήρξε ιεροκήρυκας σε διάφορες μητροπόλεις της Ελλάδος, συνδέθηκε με πολλούς ενάρετους Γέροντες και τον Απρίλιο του 1890 συναντήθηκε με την Οσία Φωτεινή (1840-1928) την ερημίτιδα στον Ιορδάνη που του διηγήθηκε τον θαυμαστό βίο της, τον οποίο και συνέγραψε προς ωφέλεια του πληρώματος της Εκκλησίας. O Γέροντας, π. Αρσένιος Σπηλαιώτης (αριστερά) με τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Την Οσία Φωτεινή όμως είχε γνωρίσει και ο συνασκητής του μεγάλου Γέροντος Ιωσήφ , ο π. Αρσένιος , με θαυμαστό τρόπο. Το 1915 η έρημος του Ιορδάνη γέμισε από στρατεύματα και εκείνη αναγκάστηκε να αφήσει το ερημητήριό της. Συνέπεσε εκεί να βρίσκεται και ο π. Αρσένιος σε εποχή που υπηρετούσε ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μαρτυρία της Μ.Τ.* Με λένε Μαρία· θα ήθελα να σας καταθέσω ένα θαύμα, που έγινε σε μένα την αμαρτωλή και ανάξια δούλη του Θεού. Πριν από λίγα χρόνια, υπέφερα από τρομερό πονοκέφαλο. Παρόλο που κάθε μέρα έπαιρνα πολλά χάπια, ο πονοκέφαλος δεν υποχωρούσε. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι και δεν άντεχα άλλο να υποφέρω. Ώσπου μια μέρα, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Γέροντα Σίμωνα . Αυτό το βιβλίο με συγκίνησε πάρα πολύ, τόσο ο βίος του πατέρα Σίμωνα, όσο και τα θαύματά του. Διαβάζοντας με μεγάλο σεβασμό και κατάνυξη αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, πήρα πολλές πνευματικές διδαχές. Παρακαλούσα με δάκρυα στα μάτια και γονατιστή τον όσιο Γέροντα να με θεραπεύσει από τον τρομερά πονοκέφαλο που ...

Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός (1846-1920). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Εκμυστηρεύτηκε ο π. Γεώργιος το εξής: – Όταν ήμουν νέος, δυο-τρεις φορές καθυστέρησα στην ακολουθία. Είπα “ας τελειώση το Μεσονυκτικό, είμαι κουρασμένος”. Είδα τότε τον άγιο Παύλο στον ύπνο μου με το μπαστούνι να μου λέγη: – Σήκω και κατέβα στην ακολουθία, διότι θα σπάσω το μπαστούνι στην πλάτη σου. Αλλοίμονό σου. Είχε ακρίβεια μεγάλη . Μετά το Απόδειπνο ούτε έπινε νερό ούτε έτρωγε τίποτε. Προσκυνούσε τελευταίος και έλεγε: – Εγώ την σειρά μου την ξέρω. Πάω τελευταίος για νάμαι πρώτος. Δεν πίστευε φυσικά ότι θα είναι πρώτος, αλλά με αυτό κάλυπτε την ταπεινή του ενέργεια. Από ευλάβεια, όταν έπαιρνε αντίδωρο ή στην χρίση που γινόταν στις Αγρυπνίες, δεν γύριζε την πλάτη στον ιερέα, αλλά έφευγε ...

Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός (1846-1920). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Εκμυστηρεύτηκε ο π. Γεώργιος το εξής: – Όταν ήμουν νέος, δυο-τρεις φορές καθυστέρησα στην ακολουθία. Είπα “ας τελειώση το Μεσονυκτικό, είμαι κουρασμένος”. Είδα τότε τον άγιο Παύλο στον ύπνο μου με το μπαστούνι να μου λέγη: – Σήκω και κατέβα στην ακολουθία, διότι θα σπάσω το μπαστούνι στην πλάτη σου. Αλλοίμονό σου. Είχε ακρίβεια μεγάλη . Μετά το Απόδειπνο ούτε έπινε νερό ούτε έτρωγε τίποτε. Προσκυνούσε τελευταίος και έλεγε: – Εγώ την σειρά μου την ξέρω. Πάω τελευταίος για νάμαι πρώτος. Δεν πίστευε φυσικά ότι θα είναι πρώτος, αλλά με αυτό κάλυπτε την ταπεινή του ενέργεια. Από ευλάβεια, όταν έπαιρνε αντίδωρο ή στην χρίση που γινόταν στις Αγρυπνίες, δεν γύριζε την πλάτη στον ιερέα, αλλά έφευγε ...

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   O Γρηγόριος Eλευθεριάδης διηγείται μία ξεχωριστή μαρτυρία. Κάποια φορά που είχε πάει να εξομολογηθεί περίμενε όλο σχεδόν το πρωινό μέχρι το μεσημέρι, να επιστρέψει ο Γέροντας που έλειπε. Καθόταν κάτω από ένα δένδρο υπομένοντας την καλοκαιρινή ζέστη κι, είχε αρχίσει ν’ αδημονεί. Ξαφνικά, τον βλέπει μπροστά του να εμφανίζεται απ’ το πουθενά κάθιδρος και κατακουρασμένος. – Μα, πού ήσουν Γέροντα και χάθηκες; Τον ρώτησε με απορία. – Στην Παναγία τη Σουμελά ήμουν, γιαβρούμ, κι άναψα τα καντήλια. Ήταν η ήρεμη απάντηση του αγίου της Σίψας… Αυτά τα παράδοξα για μας, τους ανθρώπους της ύλης, ήταν για τον Γέροντα απολύτως φυσικά, καθώς κινούνταν καθημερινά μέσα σ’ αυτήν την ουράνια σφαίρα όπου φυσικοί περιορισμοί δεν υπάρχουν. Η μάνα Αργυρώ, που τον διακονούσε τα τελευταία χρόνια, ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μου διηγήθηκε ένας κύριος ότι γνωρίζει τον διευθυντή κάποιας πολυεθνικής και ότι συνέβησαν μ’ αυτόν τα εξής: – Προ καιρού ένας εφέτης, φίλος του διευθυντή, του είχε διηγηθεί ότι κάποτε επιστρέφοντας στην Αθήνα από την Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας μ’ έναν άλλο φίλο του, αντελήφθη στην περιοχή της Μαλακάσας κατά την μία μετά τα μεσάνυχτα μια κοπέλα να του κάνει οτοστόπ. Σταμάτησε και την πήρε και την ρώτησε πώς δεν φοβήθηκε τέτοια ώρα μόνη της εκεί. Αυτή του απάντησε ότι δεν φοβήθηκε διότι είχε πάει στον π. Πορφύριο, ο οποίος, επειδή είχε αργήσει και είχε χάσει το λεωφορείο, της είπε να πάει με τα πόδια μέχρι την Εθνική Οδό (5 χιλιόμετρα από το καλύβι του) και να μη φοβάται. Στο ...

Οι όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης (αριστερά) και Ιωσήφ Ησυχαστής. Ο γέρο-Γαβριήλ ζούσε μόνος του την αυστηρή μοναχική ζωή του σ’ ένα μικρό σπιτάκι που ήταν η προέκταση σπηλιάς, πολύ κοντά στον Άγιο Εφραίμ . Συχνά τον επισκεπτόταν ο Γέροντας , για να τελέσει ιερατικά καθήκοντα. Κάποτε που τελούσαν μαζί με τον παπα-Νικηφόρο το μυστήριο του Ευχελαίου, ο Γέροντας άκουσε φωνή από την εικόνα των Αρχαγγέλων που του έλεγε: – Εμείς σε περιμένουμε, πότε θα έρθεις κοντά μας! Καταχάρηκε ο Γέροντας από την αίσθηση της χάριτος. Όταν αργότερα το ανέφερε στο γερο-Ιωσήφ , άκουσε την εξής ερμηνεία του γεγονότος: – Όχι ότι μίλησε η εικόνα, παιδί μου, αλλά η χάρις σχηματίζεται έτσι.   Απόσπασμα από το βιβλίο “Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης”, έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου “Άγιος Εφραίμ”, Κατουνάκια, Αγίου Όρους.

Γέροντας, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στην Αγγλία ο πατήρ Ευμένιοs πήγε μαζί με τον τότε Ιεροδιάκονο Νεόφυτο και νυν Μητροπολίτη Μόρφου, ο οποίος θυμάται: Στo Έσσεξ πήγαμε να δούμε τον Γέροντα Σωφρόνιο και απολαύσαμε τον πατέρα Ευμένιο. Ήταν μία ευχάριστη έκπληξις η ομιλητικότης του πατρός Ευμενίου, να μας λέη συνεχώς ιστορίες με Αγίους, με θαύματα. Έλεγε εκείνη την εμπειρία, που έβλεπε μπροστά και πίσω, επάνω και κάτω, και έγινε όλος οφθαλμός. Οι Πατέρες και οι αδελφές έμειναν όλοι ενεοί, με το στόμα ανοιχτό. Και μας είπαν: – Τι ήρθατε να κάνετε εδώ; Να δείτε τον Γέροντα τον δικό μας, ενώ έχετε ένα τέτοιο Γέροντα μαζί σας; Δεν καταλάβατε την αξία του;   Από το βιβλίο που έγραψε ο Μοναχός Σίμων, «Πατήρ Ευμένιος, Ο ποιμήν ο καλός, ...

Όσιος Ιάκωβος (1920-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   : Ο κ. Γ. Στ.* από τη Λίμνη Ευβοίας έβγαλε στο τέλος Αυγούστου 1993, ένα σκληρό και μεγάλο όγκο λίγο πιο κάτω απ’ την κοιλιά του. Ο γιατρός που επισκέφθηκε συνέστησε να του τον αφαιρέσουν. Ο κ. Γ., πιστός άνθρωπος, άρχισε τότε να παρακαλεί με δάκρυα τον Όσιο Δαυίδ και το Γέροντα Ιάκωβο να τον βοηθήσουν. Στα μέσα Σεπτεμβρίου έταξαν με τη σύζυγό του και πήγαν στην Παναγία της Τήνου να την παρακαλέσουν. Το δεύτερο βράδυ της εκεί παραμονής τους βλέπει στον ύπνο του ο πονεμένος αυτός άνθρωπος το Γέροντα Ιάκωβο να λάμπει, όπως ο χρυσός, και να κρατά στο χέρι του τρεις γάζες. – Ήρθα κύριε Γιώργο μου να σε χειρουργήσω. Μη στενοχωριέσαι, του είπε. Αυτό ήταν. Όταν το πρωί ...

Ήταν ένας πατέρας που μεγάλωνε ένα ανάπηρο παιδί μόνος του. Το παιδί ήταν κατάκοιτο στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή έφτασε σε...