Θαυμαστές διηγήσεις

Όσιος Πορφύριος (1906-1992). Ήταν Χριστούγεννα του 1979. Ο Γέροντας ήταν άρρωστος και έμενε στον Χολαργό. Εμείς είχαμε εκκλησιαστεί στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων. Το πρωί σαν τελείωσε η Λειτουργία γυρίζαμε με τα πόδια το μονοπάτι κρατώντας τον μικρό γιο μου Ρ., από το ένα χέρι εγώ κι’ από το άλλο ο πατέρας του. Διακόσια-τριακόσια μέτρα πριν φθάσουμε στο αυτοκίνητο ο Ρ. είπε: – Ο Γέροντας! Αμέσως «έπιασα» τι είπε το παιδί και σκούντησα τον άνδρα μου. Ρώτησα τον Ρ: – Πού είναι ο Γέροντας; – Εκεί, μπροστά, πάει στα αυτοκίνητα. Ο άνδρας μου ρώτησε: – Ποιος Γέροντας, ο π. Ειρηναίος; – Όχι, είπε ο Ρ. Ο Γέροντας ο Παππούλης, ο Πορφύριος. – Μα πού ήτανε ο Γέροντας Ρ., ρώτησε ο πατέρας του. – Στην εκκλησία και τώρα είναι εδώ, απάντησε ο Ρ. Μόλις μπήκαμε στο σπίτι ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Φιλόθεος Ζερβάκος, (1884-1980), Ηγούμενος Ιεράς Μονής «Ζωοδόχου Πηγής», Λογγοβάρδας Πάρου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   : Όταν ζούσε ο άγιος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος μού είχε κάνει ένα θαύμα τον Αύγουστο του 1976 επαναβρίσκοντας την όσφρηση και γεύση μου που είχα χάσει από τον Δεκέμβριο του 1975 με τον ερχομό στον κόσμο της μικρής μου κόρης. Οι δε γιατροί με είχαν απελπίσει. Εφέτος μου συνέβη το εξής: Από τον Φεβρουάριο του 1980 στην βάση του μεγάλου δακτύλου του δεξιού μου χεριού είχε παρουσιαστεί ένα εξόγκωμα (ομοοιδές όπως το χαρακτήρισε ο χειρούργος) το οποίο με πονούσε πολύ και δυσκολευόμουν στις διάφορες δουλειές. Όσο περνούσε ο καιρός χειροτέρευε. Πήγα σε χειρούργο ορθοπεδικό και έβγαλα δυο πλάκες. Φαινότανε καθαρά πως κάτι υπήρχε στο σημείο εκείνο. Μου είπε πώς δεν γινότανε τίποτε ...

Γύρω στο 330 μ.Χ. εγκαταστάθηκε στη Σκήτη ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Κοντά στον Άγιο Μακάριο μαζεύτηκαν σιγά-σιγά χιλιάδες μοναχοί,...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Γράφει ο Κωνσταντίνος Κουτούμπας: Αλλά και στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, όταν τους Ιταλούς διαδέχθηκαν οι Γερμανοί κατακτητές, οι οποίοι νικηφόροι προέλαυναν στα ελληνικά εδάφη, η Υπεραγία Θεοτόκος, αρωγός και προστάτης των ικετών της, δεν εγκαταλείπει το πιστό λαό της, όπως δεν εγκατέλειψε και το ταπεινό νησί της. Άφθονη η λαδιά, πνιγμένα τα οπωροφόρα δένδρα από τους καρπούς με τα κλαδιά τους να γέρνουν στο έδαφος, πλούσιες οι σοδειές τα χρόνια εκείνα. Όσα στερούσε ο δεινός κατακτητής από το λαό του Θεού, τα παρείχε πλουσιοπάροχα η τροφός της ζωής, η Παναγία η Εικονίστρια. Ωστόσο το πρωινό της 23ης Αυγούστου του 1944, η Σκιάθος έμελλε να ζήσει έναν εφιάλτη. Είχε προηγηθεί, λίγες μέρες πριν, η σύλληψη του Γερμανού διοικητή των ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβαντίτης, (1901-1988) Κτήτορας και Ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Μια Κυριακή παρακολουθώντας την λειτουργία μου ήλθε μια μεγάλη επιθυμία να κοινωνήσω, δεν είχα προετοιμαστεί και γρήγορα θυμήθηκα τρία προβλήματά μου, που έπρεπε να εξομολογηθώ. Πήγα στο κελί του Γέροντα που ήταν κατάκοιτος και του λέω: – Γέροντα, μου ήλθε ξαφνικά η επιθυμία να μεταλάβω, αν μου επιτρέψεις έχω και δύο-τρία πράγματα να σου πω. Όπως ήμουν γονατιστός δίπλα στο κρεβάτι του, μου βάζει το πετραχήλι στο κεφάλι, για να μου διαβάσει την ευχή. – Όχι του λέω, Γέροντα, έχω να σου πω. – Ναι παιδί μου, Θανάση, μου λέει, ξέρω, και μου απαντά στο πρώτο και μου βάζει πάλι το πετραχήλι. – Όχι, του λέω ξανά, έχω κι’ ...

Ταρσώ η διά Χριστόν σαλή (1910-1989). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ήταν νέα, κάποια μέρα περπατούσε έξω από το Μοναστήρι κοντά στη θάλασσα. Κάποιος άγνωστος άνδρας έβαλε κακό σκοπό στο νου του και άρχισε να την κυνηγά. Η Ταρσώ άρχισε να τρέχει με όσες δυνάμεις είχε και αυτός την ακολουθούσε τρέχοντας· μόλις όμως την πλησίασε πολύ και ήταν έτοιμος να την αγγίξει, την βλέπει, να φεύγει μακρυά, στον αέρα χωρίς να πατά στο έδαφος, φορώντας μια στολή απείρου κάλλους. Έμεινε άναυδος και νόμιζε πως θα σταματούσε η καρδιά του από το θέαμα που αντίκρισε. Το γεγονός το εξομολογήθηκε ο ίδιος σε μοναχή της Μονής και από τότε πίστεψε πως είναι κάτι το εξαιρετικό αυτή η γυναίκα και την σεβόταν πολύ. Από το βιβλίο του Ιωάννη Κορναράκη, «Ταρσώ, Η ...

Όσιος Γεώργιος (1901-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένας κύριος από τη Θεσσαλονίκη είχε ένα μικρό παιδί, τον Θεόδωρο, που όταν γεννήθηκε είχε ένα σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια του. Τσίμπλιαζαν, τον πονούσαν, δεν μπορούσε καθόλου να τ’ ανοίξει κι έτσι δεν έβλεπε. Οι ιατροί είχαν αποφασίσει να το εγχειρήσουν. Διαβάζοντας τον βίο του οσίου Γεωργίου, τον επικαλέσθηκαν θερμά. Ο μικρός Θεόδωρος ήταν στο κρεβάτι του, άρχισε να κλαίει δυνατά και να τρίβει τα μάτια του. Μόλις το πλησίασε η μητέρα του, είδε ότι τα μάτια του παιδιού είχαν ανοίξει κι έβλεπε καθαρά. Όταν πήγαν στο μοναστήρι του οσίου, για να τον ευχαριστήσουν, το παιδάκι ήταν δύο ετών, δεν έφευγε από τον τάφο του οσίου. Το παιδάκι φώναζε συνέχεια: – Παππούλη, φιλούσε τη φωτογραφία του οσίου και δεν μπορούσαν να το ...

Ο Γέροντα Αβέρκιος (με το μπαστούνι) και η συνοδία του: Διάκονος Διόνυσιος, μοναχός Χαράλαμπος, διάκονος Νικηφόρος (επάνω αριστερά) και μοναχός Κοσμάς. Για λίγο καιρό επεκράτησε στο Άγιον Όρος ηρεμία . Στη συνέχεια έγινε η έναρξη του πρώτου πανευρωπαϊκού πολέμου . Οι σύμμαχοι τότε έκαναν αποκλεισμό στην Ελλάδα και η πείνα άρχισε να γίνεται ολοφάνερη στο Άγιον Όρος, κυρίως στους κελλιώτες και σκητιώτες, διότι οι περισσότερες μονές είχαν τα μετόχια τους. Τότε η επιτροπή της Κελλιωτικής Αδελφότητας, βλέποντας την κατάσταση, εξέλεξαν τον μοναχό Χρυσόστομο Λαυριοκελλιώτη και τον μοναχό Αβέρκιο, τους οποίους και εφοδίασαν με χρήματα και πιστοποιητικά της Αδελφότητας, επικυρωμένα από την αστυνομία, και τους έστειλε στην Αθήνα, για να επιτύχουν αγορά σίτου για το Άγιον Όρος. Ο αποκλεισμός ήταν στενός και υπήρχε μεγάλη έλλειψη ...

Όσιος Ονούφριος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο κ. Αναστάσιος Σούκουλης από την Κορινθία διηγείται τα εξής: Ήμουν μικρό παιδάκι. Πήγαινα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και μία ημέρα έμεινα στο σπίτι με τον παππού μου. Οι γονείς μου, έμεναν στα κτήματά μας, μακριά από το χωριό, ήταν καλοκαίρι και θέριζαν. Όταν το πρωί ξύπνησα, ο παππούς μου είχε φύγει, για να κουβαλήσει με τα ζώα τα δέματα από τα χωράφια, και είχε κλειδώσει την πόρτα του σπιτιού μας. Επειδή δεν είχα άλλο τρόπο να βγω έξω από το σπίτι προσπάθησα να κατεβώ από το παράθυρο, χωρίς να σκεφθώ ότι κάτω ήταν γκρεμός. Γλίστρησα και έπεσα στο κενό. Τότε αισθάνθηκα ότι κάποιος με κράτησε και πέφτοντας απαλά έμεινα σε ένα βράχο, χωρίς να πάθω τίποτε. Εκείνη την ...

Ο Ιερομόναχος, π. Αθανάσιος Χαμακιώτης (αριστερά) και ο Ιερομόναχος, π. Ελπίδιος Χασάπης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ακόμα και μετά την κοίμησή του , όμως, είχε την έγνοια του ησυχαστηρίου και το προστάτευε από τον ουρανό. Όταν το 1990 το δάσος κοντά στο μοναστήρι είχε πάρει για δεύτερη φορά φωτιά, ο επικεφαλής των πυροσβεστών έβλεπε τους δύο κεκοιμένους Γέροντες της Μονής Αθανάσιο και Ελπίδιο, να προστατεύουν τον χώρο. – Μη φοβάστε… Είπε σ’ αυτούς που εργάζονταν μαζί του. – Στην μάντρα της μονής, είναι δύο καλόγεροι και διώχνουν την φωτιά. Το μοναστήρι δεν θα πάθει τίποτα! Έτσι, με την πρεσβεία των δύο οσίων πατέρων, ενώ η φωτιά έφθασε πολύ κοντά, το ησυχαστήριο διαφυλάχθηκε.   Από το βιβλίο ο “Γέροντας Ελπίδιος, (1913-1983)”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Ορούντας.

Η θαυματουργός εικόνα, «Παναγία της Τρύγης», του Μετοχίου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας στο Προπούλι της Λήμνου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε αποφάσισαν τρεις να πάνε ένα βράδυ να κλέψουν τρία πρόβατα από το μανδρί του μετοχίου , το οποίο είχε πολλά πρόβατα και βοσκούς. Αυτοί για να διευκολύνονται είχαν και τα δικά τους λίγα προβατάκια. Καθώς οι κλέφτες φοβούνταν την Παναγία, αποφάσισαν να κλέψουν από τα πρόβατα των βοσκών. Ο ένας κλέφτης μπήκε στο μανδρί και οι άλλοι δύο έμειναν έξω να «κρατούν τσίλιες». Αργούσε όμως να τους δώσει τα πρόβατα, επειδή έψαχνε να βρει τα πιο παχιά. Οι άλλοι του φώναζαν να προσέξει μην πάρει του μετοχίου, της Παναγίας. Τελικά οι κλέφτες πήραν τρία, αλλά το ένα από τα κλεμμένα πρόβατα είχε επάνω ...

Η θαυματουργός εικόνα «Άξιόν εστί» – Ελεούσα, αντίγραφο της θαυματουργού εικόνας του Πρωτάτου του Αγίου Όρους. Με την ευκαιρία του εφετινού εορτασμού της Θαυματουργής εικόνας του Πρωτάτου «Άξιόν εστιν», αναφέρουμε την θαυμαστή ιστορία ενός αντιγράφου της, που υπήρχε στη Μικρά Ασία και μεταφέρθηκε μετά την καταστροφή από τους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Το κείμενό μας αυτό ας θεωρηθεί και μια μικρή συμβολή για τα 60 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή*. Στα χρόνια της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, λίγο πριν τη μεγάλη καταστροφή της Χίου, το νησί λεηλατήθηκε από τους Τούρκους που ερήμωσαν τα πλούσια μοναστήρια του. Προσπαθώντας να γλυτώσουν δυο Έλληνες συνάντησαν ένα Τούρκο, που τους πρόσφερε μια εικόνα, λέγοντας: – Πάρετε αυτή τη Μεριέμ, (οι Τούρκοι αποκαλούν την Παναγία Μεριέμ, δηλαδή Μαρία). Φοβισμένοι οι Έλληνες ...

Λιθογραφία εποχής για το έπος του ’40, με την Υπεραγία Θεοτόκο ως Αγία Σκέπη του ελληνικού στρατού. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποιος άλλος με ανατριχιασμένο το κορμί μου περιγράφει ένα θαύμα της Παναγίας: «Περνούσαμε ψόφιοι της δίψας από μια πλαγιά. Τόσες ώρες δρόμο, δεν είχαμε συναντήσει νερό. Δεν υπάρχει νερό εδώ πέρα»; Ελέγαμε σκασμένοι ο ένας στον άλλο. Αυτή τη στιγμή μια πεντάμορφη, χωριάτισσα γυναίκα δεν ξέρω και εγώ πώς βρέθηκε μπροστά μας μόνη της. – Τι θέλετε παιδιά; μας ρώτησε σαν νάτα μάνα μας. – Νερό, κυρά μου, της είπαμε, εσκάσαμε για νερό. Δεν υπάρχει νερό σ’ αυτόν τον τόπο; Και εκείνη μας οδήγησε σε μια καθαρή βρυσούλα πιο κάτω με άφθονο νερό και δροσισθήκαμε όλοι. Σε λίγο έφθασε και άλλο ένα τμήμα διψασμένο κι’ ...

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Σουμελά. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το 1996 το Δ.Σ. του Ιερού Ιδρύματος στην προσπάθειά του να ολοκληρώσει τις εργασίες του καλλωπισμού της Μονής , ύστερα από σχετικό διαγωνισμό, ανέθεσε στον ψηφιδογράφο Αθανάσιο Μιλκούδη, γεννημένο στο Αιγίνιο Πιερίας το 1954, την κατασκευή της ψηφιδογραφίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, συνολικής διαμέτρου 42 τ.μ., που τοποθετήθηκε στον εσωνάρθηκα του κυρίως ναού. Ένα χρόνο αργότερα, στις 26 Ιουλίου 1997, οι εργασίες συνεχίζονταν με εντατικούς ρυθμούς ενόψει και της Πανήγυρης, του Δεκαπενταύγουστου. Το πρωί της Παρασκευής και ενώ ο Αθανάσιος βρισκόταν έξω από το ναό, περιμένοντας και τους συνεργάτες του να έρθουν, για να ξεκινήσει τη δουλειά στον προνάρθηκα του ναού, μια συντροφιά μεσήλικων προσκυνητών τον πλησίασε. – Είστε εδώ του Μοναστηριού; Τον ρώτησαν ευγενικά. – ...

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Παντανάσσης της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Δύο έμποροι από το Αϊβαλί, μουσουλμάνοι, που ήσαν απόγονοι Τούρκων που έφυγαν από την Κρήτη, ήλθαν εδώ στο Μετόχι . Γνωρίζουν ελληνικά από τους παππούδες τους. Είναι έμποροι και φέρνουν ψάρια από το Αϊβαλί στην Μηχανιώνα*. Την ώρα που έφευγαν λέει ο ένας στους Πατέρες που διακονούν στο Μετόχι: – Η κόρη του αδελφού μου είναι 32 ετών με δύο παιδάκια, έχει καρκίνο στο στήθος και σας παρακαλώ κάντε μία προσευχή. Πήγε στην Παντάνασσα άναψε μία λαμπάδα και παρεκάλεσε με πίστη μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, πήρε και λαδάκι και έφυγε. Σε ενάμισι μήνα ήλθαν οικογενειακώς φέρνοντας λουκούμια και γλυκά ωραία συσκευασμένα γιατί εξαφανίστηκε ο όγκος από την κοπέλα. Σταυρωνόταν με πίστη στην Παναγία ...

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Παραμυθίας στο Καθολικός της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) 20/10/2001 Βόλος Σε μία από τις προσκυνηματικές επισκέψεις μου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου είχα μία σπάνια εμπειρία. Υπέφερα από αυχενικό σύνδρομο, που με κράταγε πολλές φορές στο κρεβάτι με πολλή ζάλη και πόνο. Ένα απόγευμα, ημέρα Τρίτη, θα πηγαίναμε με την παρέα μου στο παρεκκλήσιο της Παναγίας της Παραμυθίας για να παρακολουθήσουμε την Παράκληση. Εγώ, δεν μπορούσα να περπατήσω από την ζάλη και την αδιαθεσία που ένιωθα. Προσπάθησα σιγά σιγά και σύρθηκα κυριολεκτικά ως το παρεκκλήσιο. Κατά την διάρκεια της Παρακλήσεως προσευχόμουν στην Παναγία μας να μου δώσει την υγεία μου. Στο τέλος της Παρακλήσεως, όταν πήγαμε να προσκυνήσουμε την χαριτόβρυτο εικόνα της, συνέβη το εξής γεγονός. Την ώρα που έσκυψα να προσκυνήσω ...

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Παραμυθίας, της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το έτος 1994 επισκέφθηκα το Άγιον Όρος με τρία από τα αγόρια μου… Στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, όπου φιλοξενηθήκαμε τις περισσότερες ημέρες της παραμονής μας, είδα την Υπεραγία Θεοτόκο να περπατά μέσα στη Μονή. Το γεγονός συνέβη ως εξής: Καθόμουν έξω από την τράπεζα, όταν είδα μία μοναχή να περπατά στην αυλή της Μονής. Ερχόταν από την πλευρά του Καθολικού και κατευθύνθηκε προς το μαγειρείο όπου και εισήλθε. Ήταν ψηλή με ρωμαλέα κορμοστασιά και πλήρες γυναικείο μοναχικό ένδυμα. Αφού πέρασαν μερικές στιγμές βγήκε από το μαγειρείο, περπάτησε κατά μήκος του κτιρίου, και κοντά στο Καθολικό, όπου είναι το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας και εισήλθε ξανά στο κτίριο της Μονής. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν ...

Η θαυματουργός εικόνα της «Παναγίας του Ακαθίστου» της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια – διασκευή Στέλιος Κούκος)   : Θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε ένα θαυμαστό γεγονός κατά το οποίο η Θεοτόκος εκδήλωσε «με την δική Της φωνή» την προτίμηση Της να παραμένει στην Μονή μας . Κατά τα τέλη του 16ου αιώνος, σε μία επιδρομή των πειρατών εσυλήθη μεταξύ των άλλων κειμηλίων και η ιερά εικόνα της Παναγίας του Ακαθίστου Ύμνου*. Η εικόνα και λόγω των πολυτίμων αφιερωμάτων και των καλυμμάτων που είχε, τοποθετήθηκε μέσα σε κιβώτιο από τους πειρατές και ανοίχθηκαν με το πλοίο τους στο πέλαγος. Για πολλές όμως νύκτες εκλυδωνίζονταν από την τρικυμία ανοικτά του Όρους, οπότε και φάνηκε η Θεοτόκος στον ύπνο τους  λέγοντας τους: – Γιατί με φυλακίσατε ...

Αγία Ζώνη. Ιερό θησαύρισμα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. 11-12-1995 Αθήνα Η Χάρη που πηγάζει από την θαυματουργική Ζώνη της Θεοτόκου με απάλλαξε από μεγάλη δοκιμασία. Ύστερα από μία εγχείρηση που είχα κάνει στο έντερο προ ετών, είχα κατά συχνά διαστήματα ενοχλήματα, πόνους στην κοιλιά, που πολύ με ταλαιπωρούσαν. Με κάποια θεραπευτική αγωγή ο πόνος κάπως κατεπραΰνθηκε. Φέτος το καλοκαίρι, επί τρεις συνεχείς μήνες, οι πόνοι ήταν καθημερινοί. Κανένα φάρμακο δεν μπορούσε να με ανακουφίσει. Νύχτες ολόκληρες δεν ησύχαζα, αλλά και οι μέρες ήταν γεμάτες οδύνη και ταλαιπωρία. Κατ’ οικονομίαν Θεού βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη, όταν η χαριτόβρυτη Ζώνη της Παναχράντου Παναγίας μας βγήκε από το Άγιον Όρος.   Με μεγάλη λαχτάρα έτρεξα να την προσκυνήσω. Πήρα την αγιασμένη κορδελίτσα. Την φόρεσα. Με πόνο ψυχής παρακάλεσα την Παναγία να με βοηθήσει. Ήμουν σίγουρη, απόλυτα σίγουρη, ...

Παναγία η Λιμνιά. Βρίσκεται στην Λίμνη Ευβοίας. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   Ένα συγκινητικό θαύμα συνέβη στις ημέρες της γερμανικής κατοχής, τον Ιούνιο του 1944. Το γερμανικό απόσπασμα, που κατέστρεψε το Δίστομο (10 Ιουνίου 1944) κι έσφαξε μέσα σε δυο ημέρες πάνω από εξακόσιους κατοίκους, περνά τώρα απέναντι στην Εύβοια. Σκοπός του η ολοσχερής καταστροφή της Λίμνης. Η φάλαγγα έφθασε στην είσοδο της πόλεως. Τότε ακριβώς βλέπει ο Γερμανός διοικητής στη μέση του δρόμου ένα χέρι να εμποδίζει τη διάβαση των στρατιωτών, κι ακούει μία φωνή να του λέει: – Αυτός ο τόπος είναι δικός μου. Δεν θα τον πειράξετε! Ο διοικητής φοβισμένος κατεβαίνει στη Λίμνη και συναντά τις αρχές. Ζητά γεμάτος αγωνία να μάθει ποια είναι η Προστάτιδα της πόλεως. – Η Παναγία η Λιμνιά, αποκρίνονται οι προύχοντες. Έχουμε εδώ τη ...