Θαυμαστές διηγήσεις

Από αριστερά ο Γέροντας Αρσένιος Σπηλαιώτης (1886-1983) με τον συνασκητή του όσιο Ιωσήφ Ησυχαστή (1898-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Άλλος αδελφός βρέθηκε κάποτε σ’ ένα απρόοπτον πειρασμόν από μιαν παρεξήγησιν και τον έκλεισαν στο αστυνομικό τμήμα δυο βραδιές. Προ της μεγάλης εκείνης ανάγκης επεκαλέστησε από ψυχής την ευχήν του παππού. – Τότε, λέει, άναψε μέσα μου αμέσως μια φλόγα, σε σημείον ώστε επί δύο εικοσιτετράωρα ούτε έφαγα, ούτε ήπια, ούτε κάθισα, ούτε κοιμήθηκα, αλλά σαν δύο ξύλα τα πόδια μου με κρατούσαν όρθιο και προσευχόμενο αδιαλείπτως. Αυτό, διαβεβαιώνει ο αδελφός, ήταν ένα μεγάλο δώρο του παππού. Έδειξε λίγο στα τέκνα του εκείνο πού είχε όταν βρισκόταν ακόμα σ’ αυτήν την ζωήν. Παρ’ όλα αυτά, συγκρίνοντας τον εαυτόν του με τον μεγάλον Γέροντα έβλεπε, από ταπεινοφροσύνη, πολύ ...

Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός (1846-1920). (Επιμέλεια, διασκευή Στέλιος Κούκος) Όταν κάποτε η διάκονος που βοηθούσε τον άγιο Νεκτάριο κατά τη Θεία Λειτουργία αρρώστησε, ο άγιος επιθυμούσε να βρει μία νέα κατάλληλο ανάμεσα στις Μοναχές της Μονής, για να την αντικαταστήσει. Και επειδή δεν ήξερε ποια να επιλέξει είχε μεγάλη απορία. Έτσι, κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας που ψάλλεται προς τιμή της Παναγίας η “Τιμιωτέρα”, ο άγιος παρακαλούσε την Κυρία Θεοτόκο να του αποκαλύψει ποια είναι η κατάλληλος. Και, τότε, μια μοναχή είδε σε όραμα τον Σεβασμιότατο να την καλεί, και συγχρόνως να λέει στην προηγούμενη διάκονο να δώσει σ’ αυτήν το μικρό στοιχάριον και το οράριο -δηλαδή τα ιερά ενδύματα, τα άμφια που φορά ο διάκονος κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Στην ...

Άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω (1862 – 1948). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Μένω στην Αθήνα. Τον Σεπτέμβριο τον 1971 βρέθηκα στην ιερά μονή του αγίου Σάββα . Προσκύνησα με σεβασμό και ευλάβεια, το σκήνωμα τον αγίου. Εσωτερικώς με επαίδευε ένας πόνος, μια στενοχώρια. Δεν το εζήτησα όμως του αγίου, αλλά αυτός εγνώρισε τον πόνο μου και όταν μετά από λίγες μέρες βρέθηκα στην Αθήνα, στο σπίτι μου, χωρίς να γνωρίζω τον άγιο, εκτός από το ιερό σκήνωμα, βλέπω ένα γεροντάκο με μια μαγκουρίτσα δίπλα μου όρθιο, μπροστά μου. Δεν φοβήθηκα, τρομάχθηκα λιγάκι, να δω άγνωστο πρόσωπο και μάλιστα μέσα στο σπίτι μου. Και μου λέει: – Τι είναι αυτό που σε βασανίζη. Γυρίζεις δεξιά, αριστερά και δεν κοιμάσαι. Σε στεναχωρεί να θέμα. Μη φοβάσαι. Σε λίγες μέρες ...

Ο Μεγαλομάρτυρας και Ιαματικός άγιος Παντελεήμων. (Επιμέλεια, διασκευή στην καθομιλουμένη Στέλιος Κούκος) Άλλος αδελφός της Σκήτης ονομαζόμενος Ιωσήφ από την Καλύβα “Άγιος Ιωαννίκιος”, μας διηγήθηκε το πιο κάτω θαύμα, το οποίο συνέβη σ’ αυτόν. Κατά την εποχή της γερμανικής κατοχής, έγινε μεγάλη νεροποντή σε όλο το Άγιον Όρος, η οποία προξένησε πολλές ζημιές, κυρίως στις κατωφερείς περιοχές. Η Καλύβα του Μοναχού Ιωσήφ, όπως και η περιοχή υπέστησαν σοβαρές ζημιές, πράγμα το οποίον τον έφερε σε κρίσιμη και δύσκολη θέση, επειδή αφ’ ενός ήταν φτωχός και αφ’ ετέρου ήταν περίοδος κατοχής, η οποία βασάνιζε, ως γνωστόν, την ταλαίπωρη πατρίδα μας. Ήλθε, λοιπόν, ο αδελφός αυτός σε θέση να μην γνωρίζει το τι κάνει! Με λίγα λόγια παραφρόνησε κυριολεκτικώς, και δεν μπορούσε να βρει λύση στις συμφορές ...

Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω. (Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης). (Διασκευή-επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ο όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω ασκήτευε στο Άγιον Όρος, μαζεύονταν αρκετοί πολλές φορές και συνομιλούσαν με τον Όσιο για την ωφέλεια της ψυχής τους. Ένας ληστής, που τους είδε όλους αυτούς, και νομίζοντας ότι έδιναν ελεημοσύνη στον Όσιο, σκέφτηκε να τον σκοτώσει και να πάρει τα χρήματα. Μια μέρα, λοιπόν, που ο άγιος πήγαινε προς το κελλί του, ο ληστής κρύφτηκε σε ένα ξεροπόταμο για να τον σκοτώσει. Περιμένοντας όλην την μέραν σε εκείνο τον τόπο, όταν πέρασε ο όσιος, ο ληστής δεν τον είδε, γιατί ο Κύριος τον σκέπασε από τα μάτια του. Για τον λόγο αυτό πήγε στο κελλί του Οσίου για να δει εάν βρισκόταν εκεί. Και, βλέποντας τον στο ...

Εν προκειμένω θα εξιστορήσουμε ένα θαυμαστό όραμα κατά την περίοδο τη κατοχής. Το 1943 στην περιοχή του Ορχομενού οι Έλληνες κινούνταν προς την Λειβαδιά, για να πάρουν στην κατοχή τους τον ιταλικό οπλισμό. Μαθαίνοντάς το αυτό οι Γερμανοί, οργάνωσαν καταδίωξη κατά των Ελλήνων, και συνέλαβαν 600 ομήρους στον Ορχομενό. Εκεί κοντά υπάρχει ένας ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου – παλιό μοναστήρι της Σκριπούς. Όταν έφτασαν κοντά τα γερμανικά στρατεύματα, «το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει». ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης, Ηγούμενος και κτήτορας Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης, (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα βράδυ έφεραν στο Μοναστήρι κάποιον δεμένο με χειροπέδες. Οι αστυνομικοί απευθύνθηκαν στον Γέροντα και του είπαν: – Πάτερ Σίμων , τον άνθρωπο αυτόν τον πιάσαμε να κλέβει. Βρήκαμε και τριάντα εικόνες στο σπίτι του. Αυτός ισχυρίζεται πως είναι πνευματικό Σας παιδί και ότι σεις του δώσατε τις εικόνες. Είναι αλήθεια αυτό; – Βεβαίως, απάντησε ό π. Σίμων. Είναι μάλιστα το καλύτερό μου πνευματικό παιδί. Σε μένα εξομολογείται. Ο Γέροντας έγινε πραγματικά θυσία για τον άνθρωπο αυτόν. Έκανε το πάν για να τον σώσει από τον κατήφορο που είχε πάρει. Μέχρι και στο δικαστήριο πήγε για να υπερασπιστεί αυτόν τον άνθρωπο, που ήταν πράγματι κλέφτης, και τελικά κατόρθωσε ...

Άγιος Ιωσήφ ο Νέος, Επίσκοπος Τιμισοάρας. (Επιμέλεια, μερική διασκευή Στέλιος Κούκος)   Το 1650, όταν ο Άγιος βρισκόταν στο Βατοπαίδι, εκλέγχθηκε μητροπολίτης της Τιμισοάρας , που τότε βρισκόταν υπό τον τούρκικο ζυγό. Ο άγιος Ιωσήφ μόνασε στο Άγιο Όρος για 62 χρόνια (1588-1650), δηλαδή παραπάνω από μισό αιώνα και διακρίθηκε για την αγιότητα της ζωής του, με τις διδασκαλίες του και με τα θαύματα που έκανε. Με όλες αυτές τις αρετές που ήταν προικισμένος, οι ορθόδοξοι της Τιμισοάρας έστρεψαν την προσοχή τους προς την πνευματική προσωπικότητα του πατέρα Ιωσήφ, τον οποίον παρόλη την προχωρημένη του ηλικία, 82 ετών, ήθελαν να τον έχουν μητροπολίτη, επειδή ήταν ξακουστός και τιμήθηκε ως άγιος εν ζωή. Ο άγιος Ιωσήφ χειροτονήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Παρθένιο τον Β’ (1644-1646), (1648-1651). ...

Το σπήλαιο του Ησυχαστή Ιωακείμ (του ληστή). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ιωακείμ ο Ησυχαστής (ο ληστής) Περίφημος κλεφταρματωλός των χρόνων της τουρκοκρατίας στην Κρήτη, μεγάλος προστάτης των Χριστιανών και φόβητρο των Τούρκων. Είναι χαρακτηριστικό το εξής γεγονός, που δείχνει τον πατριωτισμό, την αγνή πίστη και τον άδολο χαρακτήρα του άνδρα. Την Κρήτη διοικούσε ένας φοβερός πασάς που καταδίωκε συνεχώς τους χριστιανούς και τους υπέβαλε σε φρικτά μαρτύρια. Tότε ο Ιωάννης, όπως ήταν το άνομα του κλεφταρματωλού, ορκίστηκε να εκδικηθεί τα δεινά των ομοθρήσκων του. Παραφύλαξε σ’ ένα πέρασμα και τον σκότωσε, αλλά από τις λίρες, που είχε μαζί του ο Οθωμανός τύραννος, δεν πήρε ούτε μια. Συγχρόνως απαγόρευσε σε οποιονδήποτε να πάρει χρήματα με την ποινή του θανάτου. Το σώμα του Οθωμανού κατασπαράχτηκε από τα όρνια. Φυσικά ο ...

Οι όσιοι Πορφύριος και Σωφρόνιος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε πήγα για προσκύνημα στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στο Έσσεξ της Αγγλίας, και συνάντησα τον Γέροντα Σωφρόνιο (Σαχάρωφ) . Κάποια στιγμή του είπα: – Γέροντα, ο Πνευματικός μου είναι ο π. Πορφύριος . – Ωωω…! Τι μου λες παιδί μου…! Θα πας και θα του βάλεις μία μετάνοια για σένα και μία για μένα και θα του πεις: «Από τον παππούλη, τον Σωφρόνιο, μαζί με πολλές, πολλές ευχές!». Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα και μίλησα στον Άγιο σχετικά με τον π. Σωφρόνιο, μου είπε αυθόρμητα, σαν να μονολογούσε: – Μωρέ, εγώ κάθε ημέρα τον εβλέπω. Αφού κάθε ημέρα είμαστε μαζί…   Μαρτυρία της Ειρήνης Β. όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο ο “Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης, Μαρτυρίες”, έκδοση Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων, ...

Άγιος Σπυρίδων. Στο Αγιοπαυλίτικο κάθισμα του Αγίου Σπυρίδωνος έμενε ένα γεροντάκι λαϊκός 90 ετών και διηγήθηκε το εξής: “Στόν πόλεμο του ’40 ήμουν καπετάνιος σε πολεμικό πλοίο και ήμασταν ανοιχτά της Κέρκυρας. Μας είχαν τελειώσει τα πολεμοφόδια, ήμασταν δηλαδή χωρίς άμυνα. Μας επιτέθηκαν τότε δύο-τρία Γερμανικά “Στούκας” και μη έχοντας άλλη ελπίδα, επικαλέσθηκα τον Θεό να μας βοηθήση. Είδα τότε στην πλώρη του πλοίου κάποιον με Αρχιερατική στολή και την μαγκουρίτσα του, και έδιωχνε τις βόμβες με την μαγκούρα του δεξιά-αριστερά. Ενώ έριχναν πολλή ώρα αμέτρητες βόμβες δεν μπορούσαν να βρουν στόχο. Τότε κατάλαβα ότι ο ήταν ο άγιος Σπυρίδων από την Κέρκυρα που μας βοήθησε, και δόξαζα τον Θεό και τον Άγιο.   Απόσπασμα από το βιβλίο «Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση», Άγιον Όρος 2011.

Παναγία Σουμελά. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Έχω εξ παιδιά, ένα κορίτσι και πέντε αγόρια. Έχασα το ένα παιδί μου 24 ετών, δόκιμο μηχανικό στο καράβι «Ακρωτήρι» της εταιρείας Ευγενίδη – Βερνίκου κατά το ναυάγιο στην Κωστάντσα της Ρουμανίας την 1.2.1970. Άλλοι μου λέγανε πως το παιδί μου πάγωσε και πνίγηκε με 21 ναύτες και άλλοι ότι είναι στη Ρωσία προς θεραπεία. Το βράδυ της ημέρας του ναυαγίου, προσευχήθηκα και είπα: «Παναγιά μου, φανέρωσε με, αν ζει το παιδί μου». Στον ύπνο μου είδα, μπροστά, σαν την θέση του ναυαγίου, ένα θαυμάσιο τοπίο. Μα τι είναι εδώ, είπα. Μια φωνή τότε μου απάντησε: – Είναι η Παναγία Σουμελά. Και τρεις φορές επανέλαβε η Παναγία Σουμελά: – Το παιδί σου χάθηκε, όμως σε δυο μέρες θα το φέρουμε μαζί με ένα άλλο! Και πράγματι ...

Άγιος Συμεών ο Στυλίτης. (Διασκευή επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=283214 Θέλοντας ο άγιος Συμεών να αποφύγει την ιδιαίτερη τιμή και τις περιποιήσεις που του προσέφεραν οι αναρίθμητοι επισκέπτες του, όπως και την κούραση και το “θορυβώδες του πράγματος”, σκέφτηκε ένα νέο τρόπο για να πλησιάσει τον ουρανό. Και μάλιστα όχι μόνο με “λογισμούς και θεωρία”, αλλά και με το σώμα. Αποφάσισε λοιπόν να ανέβει πάνω σε ένα στύλο, και αυτό ήταν κάτι που ο ίδιος για πρώτη φορά εφάρμοζε, πράγμα που του προσέδωσε περισσότερη αίγλη και έγινε και ο τρόπος άσκησης και για άλλους ασκητές. Η κοπιώδης και εντυπωσιακή αυτή άσκηση ήταν αποτέλεσμα θείας επισκέψεως και φωτισμού, αφού οι Ισμαηλίτες οι οποίοι ήσαν δεκάδες χιλιάδες -και βρίσκονταν μέσα στο σκοτάδι της απιστίας- βλέποντας αυτή ...

Ο Γέροντας Αρσένιος Σπηλαιώτης (αριστερά) με τον όσιο Ιωσήφ Ησυχαστή. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Καλεί τότε και αποστέλλει ο Γέροντάς μου Παπα-Χαράλαμπος ένα αδελφόν, ήδη απελθόντα εις «ουρανίους Μονάς» και την ταπεινότητά μου, εις την Ι.Μ. Φιλοθέου προς διερεύνησιν των πέριξ αυτής κελλίων. Διερχόμενοι από το καλυβάκι του παππού Αρσενίου για να λάβωμε την ευχήν του, προτού εμείς του μιλήσουμε μας λέγει: – Μην πηγαίνετε Φιλοθέου· εμείς θα πάμε Μπουραζέρι. – Και πώς το ξέρεις παππού; – Μου το ‘δειξεν η Παναγία στην προσευχήν. Και άρχισε να περιγράφη καταλεπτώς τα κτίρια και τον μοναδικόν εκεί μονάζοντα Ρώσσον. Τον ρωτώ τότε: – Είναι θέλημα της Παναγίας μας να φύγουμεν απ’ εδώ; – Έχει μέρες που το ξέρω ότι θα φύγουμε. Πριν λίγες νύχτες είδα στον ύπνον τον ...

Όσιος Συμεών ο Στυλίτης. (Επιμέλεια, διασκευή Στέλιος Κούκος) Η φήμη του οσίου Συμεών του Στυλίτη διαδόθηκε τόσο πολύ, ώστε προσέτρεχαν προς αυτόν  πλήθη ανθρώπων από παντού. Και όχι μόνον απ’ όσους κατοικούσαν εκεί κοντά, από το μέρος που ασκήτευε, αλλά και από πολύ μακριά. Πολλοί, μάλιστα, περπατούσαν μήνες ολόκληρους, γιατί ο καθένας από αυτούς επιθυμούσε να βρει τη γιατρειά του από την ασθένειά που έπασχε. Κάθε δρόμος που οδηγούσε στον Όσιο, σ’ αυτόν τον σίγουρο και χωρίς αμοιβή γιατρό, έμοιαζε με αγορά υπερπλήρη με ανθρώπους. Ο δε τόπος στον οποίο μαζεύονταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν σαν μια πόλις πολυάνθρωπος, και μια πολύγλωσση συνάθροιση. Εκεί, λοιπόν, άλλοι από αυτούς έκλαιγαν οδυνηρά για την αρρώστιά τους και παρακαλούσαν να γίνουν καλά και άλλοι πανηγύριζαν για την θεραπεία ...

Όσιος Συμεών ο Στυλίτης. (Επιμέλεια-διασκευή Στέλιος Κούκος) Από το πρόσωπο του οσίου Συμεών του Στυλίτη εξερχόταν τέτοια χάρις, ώστε αν τον έβλεπε κάποιος που είχε έχθρα με κάποιον, αμέσως θα ειρήνευε και θα συμφιλιώνονταν. Πολλοί από τους οποίους πήγαιναν για να θαυμάσουν την υπεράνθρωπο άσκησή του και να δουν από κοντά τα θαυμαστά και εξαίσια που γίνονταν σε όσους τον επισκέπτονταν, ήταν παρασυρμένοι σε αιματοχυσίες και φόνους. Όταν, όμως, έρχονταν μπροστά στον άγιο και βλέποντας το άγιο του πρόσωπο ειρήνευαν και γίνονταν πράοι και ειρηνικοί, και φιλονικούσαν μόνον για το ποιος θα αξιωθεί να πάρει πρώτος τις ευχές και τις ευλογίες του Οσίου. Αλλά χαίρονταν και με το να εγγίσουν μόνον τα άγια του πόδια με τα χείλη τους ή με τα χέρια. Αν έγγιζαν ...

Η Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στο βιβλίο του μακαριστού Αρχ. Χερουβείμ της σειράς, «Σύγχρονες Αγιορείτικες μορφές», τ. 4, περιγράφεται η θαυματουργική θεραπεία του π. Δανιήλ Κατουνακιώτη από οξεία προσβολή της νεφρίτιδος. Παραθέτουμε την περιγραφή: «Δεν πρόλαβε καλά-καλά να φθάσει (στο Βατοπαίδι) και έπαθε οξεία προσβολή της νεφρίτιδος. Ο «σκόλοψ τη σαρκί» τον εκέντησε αυτή την φορά πολύ οδυνηρά και τον καθήλωσε για εβδομάδες στο κρεβάτι. Οι Προϊστάμενοι της Μονής τον ενοσήλευσαν με περισσή αγάπη. Περισσότερη όμως στοργή του έδειξε ο μεγάλος γιατρός του Όρους, η Θεοτόκος. Ο π. Δανιήλ έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Κυρία Θεοτόκο. Την ίδια ευλάβεια, την ίδια εμπιστοσύνη και την ίδια τιμή, που έχουν απέναντί της όλοι οι άγιοι. Την ικέτευσε με δάκρυα και θέρμη, και ήταν βέβαιος για ...

Οι Όσιοι Εφραίμ Κατουνακιώτης (1912-1998) και Ιωσήφ Ησυχαστής (1898-1959. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Τα τέλη τον γερο-Ιωσήφ   Στις 15 Αυγούστου 1959 ο γερο-Ιωσήφ κοιμήθηκε εν Κυρίω στη Νέα Σκήτη, όπου είχε μεταφερθεί τα πέντε τελευταία χρόνια μαζί με τη συνοδία του, τον γέροντα Αρσένιο, τον παντοτινό συνασκητή του, τον μοναχό Ιωσήφ (τώρα γέροντα της Μονής Βατοπαιδίου), τον Ιερομόναχο Χαράλαμπο (γέροντα της Ι. Μ. Διονυσίου), τον ιερομόναχο Εφραίμ (γέροντα των Μονών Φιλοθέου, Καρακάλλου, Ξηροποτάμου και Κωσταμονίτου) και τον κατά σάρκα αδελφό του πάτερ-Αθανάσιο. Ο παπα-Εφραίμ τους επισκεπτόταν συχνά, αν και απαλλαγμένος από τις ιερατικές του υποχρεώσεις, γιατί οι δύο νέοι υποτακτικοί, Χαράλαμπος και Εφραίμ, ήταν ήδη ιερομόναχοι. Την ημέρα όμως της κοιμήσεως του γερο-Ιωσήφ, ανήμερα της Παναγίας, ξεκίνησε να τους επισκεφθεί, αφού λειτούργησε στα Κατουνάκια. ...

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1898-1959) (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Επίσης, στην Θεσσαλονίκη διέμενε μία ευλαβής γερόντισσα πολύ γνωστή του Γέροντος, η οποία μας είπε ότι στις 15 Αυγούστου , δηλαδή την ίδια μέρα της κοιμήσεώς του, την επισκέφθηκε, αισθητά εκεί που έμενε και εκείνη με απορία τον ρώτησε: – Πώς βρέθηκες εσύ εδώ, Γέροντα; μήπως πέθανες; Και της απάντησε: – Ναι· και πέρασα να σε χαιρετήσω. Υπάρχουν, φυσικά, και άλλα παρόμοια. Πολλές φορές μετά τον θάνατό του παρουσιάστηκε και παρηγόρησε πολλούς, τα οποία εμείς παραλείπουμε, για να τα πουν οι ίδιοι μόνοι τους, αλλά και γιατί ο Γέροντας δεν έδινε σημασία σ’ αυτά.   Από του βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, ο “Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής”, έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.