Θαυμαστές διηγήσεις

Ο πιο αγνός, ο πιο απλός, ο πιο φυσικός, ο πιο στοργικός, ο πιο προσευχόμενος, ο πιο ταπεινός, ο πιο...

«Κάποιος πήγε στην κόλαση, αλλά όμως ήθελε να υπάρχει εκεί ναός για να προσεύχεται. Παρά την αμαρτωλότητά του αγαπούσε τον...

Ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού, Χατζεφεντής , εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και...

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στα χρόνια της βουλγαρικής κατοχής η μάνα Αργυρώ έμενε στο μοναστηράκι κοντά στον Γέροντα και τον φρόντιζε. Μια βραδιά, γύρω στις 2.20΄ π.μ., ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν να έπεσε ο τοίχος της Εκκλησίας. Φοβήθηκε μήπως ήρθαν οι Βούλγαροι να σκοτώσουν τον Γέροντα, αλλά είδε ότι η εκκλησία ήταν κλειδωμένη. Βγήκε στην αυλή, όμως πουθενά ο Γέροντας. Προχώρησε στην γωνιά του φράχτη και βλέπει τότε να έρχεται πετώντας κάτι μαύρο. Όταν πλησίασε και κατέβηκε στην αυλή, κατάλαβε ότι ήταν ο Γέροντας. Ήταν λουσμένος στο φως και είχε μία έντονη γλυκιά ευωδία πάνω του. Μόλις την είδε, τη μάλωσε που ήταν έξω μέσα στη νύχτα. – Μα φοβήθηκα μην έπαθες τίποτα κακό, του απάντησε. – Όχι, όχι, ήρθε ο Προφήτης Ηλίας μαζί με τον Τίμιο ...

Ο άγιος Μωυσής της Όπτινα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο π. Μωυσής βοηθούσε πάντα αυτούς που είχαν ανάγκη… μ’ όποιο τρόπο μπορούσε και μ’ απαράμιλλη γενναιοδωρία. Όλοι τον συμπαθούσαν για την Χριστιανική ακτημοσύνη και την καλή του προαίρεση. Ιδιαίτερα καλός ήταν στους φτωχούς και στους άπορους. Τους συμπεριφερόταν με πολλή αγάπη και συμπάθεια, επειδή είχε ζήσει κι ο ίδιος τη φτώχεια. Δε θύμωνε όταν του ζητούσαν επίμονα. Έδινε πάντα με ιλαρότητα αυτό που μπορούσε. Μια φορά καθόταν στο χώρο υποδοχής με καλεσμένους. Μια ηλικιωμένη και φτωχικά ντυμένη γυναίκα μπήκε στον προθάλαμο, κρατώντας ένα μαξιλάρι. Ο π. Μωυσής την είδε από την ανοιχτή πόρτα και, όπως το συνήθιζε, βγήκε έξω και τη ρώτησε: – Τι θέλεις; – Μπάτιουσκα, δε θ’ αγοράσεις ένα μαξιλάρι; – Όχι, δε χρειαζόμαστε. – Μπάτιουσκα, σε παρακαλώ, κανε ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), Ηγούμενος και Κτήτορας Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μια ημέρα πήρα την εγγονή μου τη Γεωργία και μια φίλη μου και πήγαμε στον Άγιο Παντελεήμονα. Ήταν η εγγονή μου τότε μικρή, πήγαινε τρίτη – τετάρτη δημοτικού. Ο Πατήρ Σίμων καθότανε μετά τη Λειτουργία στην πόρτα και σταύρωνε όλο τον κόσμο, όταν φεύγαμε. Μας σταύρωσε και φύγαμε. Μετά ξαναγύρισα και είπα: – Πατήρ Σίμων, σταύρωσε το ματάκι της Γεωργίτσας μου, γιατί δεν βλέπει από το ένα μάτι, και της το σταύρωσε. Αφού προχωρήσαμε να φύγουμε, πριν βγούμε στην λεωφόρο κάτω στην άσφαλτο, ακούω την Γεωργία, πήγαινε μπροστά το κορίτσι, εκεί που είναι το εικονοστάσι σήμερα, και φώναζε: – Γιαγιούλα μου, γιαγιούλα μου, ο Πατήρ Σίμων είναι ο Θεούλης; κλαίγοντας. – ...

Ο Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (αριστερά) με τον Γέροντα Άνθιμο Μικραγιαννανίτη. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε ο Γέρων Άνθιμος βρέθηκε στις Καρυές και κάνοντας υπακοή στον υποτακτικό του αποφάσισε να διακόψει την ησυχία του ισουράνιου ασκητού πατρός Παϊσίου . Κατηφόρισε σιγά-σιγά για την Καλύβη της Παναγούδας και με λαχτάρα χτύπησε το καμπανάκι στην αυλή του. Ο πατήρ Παΐσιος, όπως έκανε σε κάθε ιερέα που τον πλησίαζε, μόλις αντίκρυσε τον Γέροντα, όχι μόνο έβαλε μετάνοια, άλλα έσκυψε και του φιλούσε τα πόδια. Ο ένας άγιος ασπαζόταν τα αγιασμένα πόδια του άλλου. Στιγμές μοναδικές του θριάμβου της υψοποιού ταπεινώσεως εξελίχθηκαν μπροστά στό ταπεινό κελλί της Παναγούδας. Αργότερα καθισμένοι οι δύο θεοφόροι άνδρες στους πτωχικούς πάγγους στο εσωτερικό της Καλύβης αντάλλασσαν απόψεις για διάφορα πνευματικό θέματα. Πριν αναχωρήσουν, ο πατήρ Άνθιμος ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Ένα βράδυ που είχαμε ξεμείνει στο κελλάκι του αργά, μας ρώτησε: – Τώρα που θα φύγετε, πού θα κοιμηθείτε; – Έχουμε πρόγραμμα να πάμε στην Ξηροποτάμου. – Δεν σας παίρνει ο χρόνος, μας λέει, θα βραδιάσετε. Του λέμε: – Γέροντα, δώστε μας την ευχή σας και η ευχή σας θ’ ανοίξει τις πόρτες και τα παράθυρα. Όντως όταν φθάσαμε αργά, νύχτα, στη Μονή Ξηροποτάμου, βρήκαμε την εξώπορτα ανοιχτή «συμπτωματικά». Μόλις μας είδαν οι πατέρες, παραξενεύτηκαν. – Από πού είσαστε εσείς; ρωτάνε. Από πού ήρθατε; – Τώρα μόλις μπήκαμε μέσα. Μας λένε: – Οι πόρτες είναι κλειστές. Πώς μπήκατε; – Όχι, τους απαντήσαμε, ήταν ανοιχτές. Απόρησαν, αλλά κατάλαβαν τι είχε γίνει. Η ευχή του Γέροντα το έκανε αυτό. * Ολόκληρος το ονοματεπώνυμο είναι γραμμένο στο πιο κάτω βιβλίο.   Μαρτυρία από το ...

Παπα-Φώτης, ο διά Χριστόν σαλός (1912-2010). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μαρτυρία π. Σταύρου Σακλαμάκη: Κάποια Κυριακή ξύπνησα με υψηλό πυρετό και µε εµετούς. Μου ήταν αδύνατο να λειτουργήσω και να κοινωνήσω. Σκεφτόµουν τέτοια ώρα ποιον να ειδοποιήσω, ώστε να µε αντικαταστήσει και να λειτουργήσει στην ενορία µου. Τελικά τηλεφώνησα στον π. Ραφαήλ, που στην ενορία του έχει συνεφημέριο και τον παρακάλεσα να έλθει να µε εξυπηρετήσει. Με χαρά και µε προθυµία δέχτηκε. Σκέφτηκα ότι µέχρι να έλθει ο π. Ραφαήλ, καλό θα ήταν να κατέβαινα στην εκκλησία να ανάψω τα καντήλια και να ξεκινήσω την ακολουθία του Όρθρου. Μόλις έφτασα στο Ναό ήταν ήδη εκεί ο παπα-Φώτης και είχε ήδη ξεκινήσει την ακολουθία! Με έκπληξη τον ρώτησα πώς βρέθηκε; Με φυσικότητα εκείνος µου απάντησε: – Δεν είσαι άρρωστος; Ήλθα να λειτουργήσω.   Από το βιβλίο ...

Ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας (αριστερά) και ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος. (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος ησύχαζε στην έρημο, άκουσε για τα θαύματα τα οποία έκανε ο Μέγας Βασίλειος και γι’ αυτό παρακάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει ποιος ακριβώς ήταν ο άνθρωπος αυτός. Δηλαδή, να του φανερώσει την πνευματική του κατάσταση. Και τότε ο Όσιος είδε μια στήλη πυρός η οποία υψωνόταν από την γη μέχρι τον ουρανό και άκουσε μια φωνή που έλεγε: «Εφραίμ, Εφραίμ, όπως αυτήν την πύρινη στήλη είναι ο Μέγας Βασίλειος». Αμέσως, μετά, ο όσιος πήρε μαζί του κάποιον διερμηνέα που γνώριζε την ελληνική και την συριακή γλώσσα και έσπευσε στην Καισάρεια για να τον συναντήσει. Ήταν ημέρα των Φώτων όταν μπήκε στον ναό ...

Η λειψανοθήκη με την Τιμία Κάρα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ιερό θησαύρισμα της Ι.Μ. Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους. Στην φωτογραφία μπορείτε να δείτε το μέχρι σήμερα άφθαρτο αυτί του αγίου Ιωάννου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κατόπιν εγκεφαλικών επεισοδίων και αιματωμάτων δεκαεξάχρονος μαθητής, από τον Αρχάγγελο , κατέστη ημιπληγής με μούδιασμα και δυσκινησία ολόκληρης της αριστερής του πλευράς. Για διάστημα μάλιστα δύο εβδομάδων, προ της ελεύσεως της κάρας στην Κύπρο, νοσηλεύτηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Μετά την προσκύνηση της Τιμίας Κάρας, κατά ομολογία του ιδίου και των δικών του, η πάθησή του, προς έκπληξη πάντων, έπαψε να υφίσταται. Το γεγονός τούτο, όπως και προηγούμενο, προβλήθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Υποδοχή της Τιμίας Κάρας του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου στο αεροδρόμιο Λάρνακας στην οποία αποδόθηκαν τιμές αρχηγού ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μας έλεγε κι αυτό για τον αββά Νικόλαο ο αββάς Ιορδάνης, ότι διηγήθηκε ο γέροντας: Κατά τη βασιλεία του πιστότατου βασιλιά μας Μαυρίκιου, όταν ο Ναμής ο φύλαρχος των Σαρακηνών έκανε τη λεηλασία, καθώς περπατούσα κοντά στον Αννωνά και τον Αιδονά, βλέπω τρεις Σαρακηνούς να έχουν αιχμάλωτο ένα νέο πολύ όμορφο ίσαμε είκοσι χρόνων. Μόλις λοιπόν με είδε ο νέος, άρχισε να απευθύνεται κλαίγοντας προς εμένα, για να τον πάρω απ ̓ αυτούς. Εγώ τότε άρχισα να παρακαλώ τους Σαρακηνούς να τον ελευθερώσουν. Τότε ο ένας από τους Σαρακηνούς μου αποκρίθηκε ελληνικά και μου λέει. – Δεν τον ελευθερώνουμε. Κι εγώ τους απάντησα: – Πάρτε εμένα και ελευθερώστε τον, γιατί δεν αντέχει στην ταλαιπωρία. Μου λέει κι αυτός: – Δεν τον ελεύθερώνουμε. – Μήπως για χρήματα δεν τον ...

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο νεαρός Γρηγόριος από την Αριανζό της Καππαδοκίας, ο αποκληθείς μετέπειτα Θεολόγος, επιβιβάστηκε από την Αλεξάνδρεια στην οποία βρισκόταν σε ένα αιγινήτικο καράβι για να πάει στην Αθήνα και να συνεχίσει τις σπουδές τους. Ήταν μήνας Νοέμβριος και το ταξείδι ξεκίνησε με καλό καιρό. Σύντομα, όμως, το σκάφος βρέθηκε να παλεύει με τον άνεμο, τα κύματα αλλά και γενικά με τον καιρό, αφού ούτε τον ουρανό μπορούσαν να δουν, ούτε την θάλασσα. Ο καπετάνιος και το πλήρωμά του σκάφους ήταν απασχολημένοι, όπως και προβληματισμένοι, για τη διάσωση του, ενώ όλοι οι επιβάτες θρηνούσαν για τον επικείμενο θάνατό τους που έβλεπαν να έρχεται από στιγμή σε στιγμή. Όμως, ο νεαρός Γρηγόριος στεναχωριόταν πιο πολύ για τον θάνατο ...

Ιερομόναχος Χαράλαμπος, (1910-2001), Ηγούμενος Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο αδελφός του Κοσμάς αναφέρει ότι με λακωνικόν αλλά πολύ σαφή τρόπον του προείπε για το ταξίδι: – Βοήθησέ με αδελφέ, διότι βιάζομαι. Θα ταξιδέψω. Έχουμε λειτουργίαν. – Πού θα ταξιδέψης; Και ο Γέροντας με ένα νόημα του χεριού. – Πάνω… Δείχνοντας τον ουρανόν. Ωστόσο στους πολλούς εκρύφτηκε. Μάλιστα την τελευταίαν ημέραν, Πρωτοχρονιά του 2001 , ήταν σε πλήρη φόρμα. Έφαε κανονικά. Δεχόταν όλον τον κόσμο. Μιλούσε και νουθετούσε με πολλήν διαύγειαν και φωτισμόν. Ακόμα και τους γιατρούς είχε ξεγελάσει. Τελευταίο πόρισμα: «Ευτυχώς ξεπεράστηκε η κρίσις». Από την όλην του συμπεριφοράν, φαινόταν, ότι σιωπηλά υπήρξε θεατής ουρανίων οπτασιών. Ίσως ο αδελφός της Μονής μας π. Νικόλαος, να περιγράψη στο μέλλον περισσότερα ως αυτόπτης μάρτυς. Εκείνο το οποίο με διαβεβαίωσε κάποιος άλλος ...

Ναός Μονής της Ρουμανίας. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) 176. Κάποτε μια γυναίκα πρόσφερε, καθώς συνήθιζε, στον όσιο Ηρωδίωνα ένα δοχείο με γάλα. Τότε ο όσιος της είπε: – Δε δέχομαι το γάλα, δεν είναι από τους κόπους των χειρών σου! – Όχι πάτερ -του είπε η γυναίκα- δικό μου είναι. – Δεν το έστειλες εσύ χθες στο διάβολο; Πώς να το δεχθώ αφού δεν είναι δικό, σου; Έτσι λοιπόν, αφού αποκαλύφθηκε η γυναίκα και ομολόγησε την αμαρτία της πήρε την ευλογία του και από εκείνη την ημέρα δε βλασφήμησε πια.   Απόσπασμα από το βιβλίο, «Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων.