Θαυμαστές διηγήσεις

Από αριστερά, Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980) και άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός (1846-1920). Εδώ στη γειτονιά μας μένει η κ. Ελευθερία Κυριακίδου, το γένος Κάρλοβιτς, και τις μέρες που ήτο εδώ ο Γέροντας έπαθε ακατάσχετη αιμορραγία. Είχε δε φοβηθή πάρα πολύ ότι και αυτό το παιδί δεν θα μπορέση να το κρατήση, γιατί προηγούμενως είχε αποβάλει δύο φορές. Ευρίσκετο εις τον τρίτο μήνα περίπου της κυοφορίας οπότε έπαθε την ακατάσχετη κυοφορία. Ο γιατρός που εκλήθη της είπε να μένη στο κρεβάτι και εάν δουν ότι δεν πάει καλά θα καλούσαν ελικόπτερο διά να μεταφερθή στην Αθήνα. Εκείνη βλέποντας ότι η κατάστασίς της χειροτέρευε είπε στον άνδρα της να πάρη χρήματα από την τράπεζα και να ετοιμασθούν. Κατ’ εκείνην όμως την στιγμήν ...

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Θαυματουργός (ο Υφαντής), ο εν Περιστερωνοπηγή Κύπρου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μαρτυρία Ματθαίου Φικάρδου από τη Λεμεσό: Το 1967 υπηρετούσα στο ταχυδρομείο Λευκονοίκου  . Μια εβδομάδα πριν από τις 17 Σεπτεμβρίου πήγα με τη σύζυγό μου στη Λεμεσό, για να δω την κουνιάδα μου, που είχε ένα άρρωστο παιδί, τον Αντρέα Φουρλά. Το παιδί ήταν τότε δεκατεσσάρων με δεκαπέντε χρονών και πολύ συχνά σεληνιαζόταν κι έβγαζεν αφρούς από το στόμα του. Ενώ η γυναίκα μου κι εγώ κουβεντιάζαμε μαζί, της ανέφερα ότι στις 17 Σεπτεμβρίου είναι το πανηγύρι του Αγίου Αναστασίου. Τότε η κουνιάδα μου ζήτησε περισσότερες πληροφορίες, για να μάθει πού είναι ο Άγιος. Όταν της εξήγησα, μου είπε: «Είδα τον Άγιο Αναστάσιο ντυμένο στα άσπρα με την εκκλησία του τρεις ...

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς (1894-1979). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Μίλοβαν από το χωριό Στάβε, της περιοχής Βάλγιεβο, ήταν δάσκαλος αλλά ήταν σοβαρά άρρωστος ψυχικά. Ένα βράδυ η μητέρα του τον έφερε στο μοναστήρι Chlije για το απόδειπνο και πέρασαν τη νύκτα εκεί. Στις τέσσερις το πρωί ξύπνησαν για την ακολουθία του όρθρου. Ενώ πήγαινε στην εκκλησία με την αδελφή Ανυσία, στην είσοδο της εκκλησίας αρρώστησε και έπεσε κάτω αναίσθητος. Η μητέρα του ήξερε ότι όταν συνέβαινε αυτό, πολλά κακά και κίνδυνοι ακολουθούσαν και έτσι φώναξε στην αδελφή να απομακρυνθεί από κοντά του. Εκείνο τον καιρό το παρεκκλήσιο βρισκόταν υπό ανέγερση και το επεισόδιο παρακολούθησαν είκοσι εργάτες. Κάθε πρωί στις τέσσερις, πήγαιναν πρώτα στην εκκλησία για τον όρθρο και μετά στη δουλειά. Ο Μίλοβαν άρχισε να ...

Γέροντας Βησσαρίων Αγαθωνίτης (1908-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Αγάπησε τον άνθρωπο, το πλάσμα του Θεού και τη ζωή του έθεσε στη χρεία του φτωχού. Και μια ζωή ολόκληρη μέσα στην κοινωνία, άσκησε, ασταμάτητα, σεμνή διακονία. Έτσι ο Θεός, τον βράβευσε με την αθανασία και στο κορμί του χάρισε την άγια αφθαρσία. Κάποιοι πιστοί, τον Γέροντα, τον είδαν ν’ ανασαίνει και το ευαγγέλιο μαζί ν’ ανεβοκατεβαίνει! Άλλοι, ν’ ανασηκώνεται στη λάρνακά του μέσα, ακόμα κι έξω απ’ αυτή, τον είδε η Βανέσσα. Το άφθαρτο σκήνωμα του Γέροντα Βησσαρίωνα Αγαθωνίτη. Σε όνειρο που ευλόγησε μια νύχτα να τον δω, φοβήθηκα και τρόμαξα μ’ αυτό που θα σας πω. Ήμασταν με τον Γέροντα, κάπου προς τα Λουτρά,* αυτός μέσα στό φέρετρο κι εγώ εκεί κοντά. Ήμουν πολύ χαρούμενος που είχα την τιμή ολοζώντανος, στο φέρετρο, να μου φανερωθεί. Πιάσαμε, «ζωντανοί» κι οι δυό, ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Με συγκίνηση και ζωηρότητα διηγείται, η τότε μικρή Μ. Κυρίτση. Ήταν στο σπίτι της και της λέει ο αδελφός της, πως κάποιος γνωστός τους φοιτητής αποφάσισε να γίνη μοναχός. Εκείνη είπε, πως οι μοναχοί είναι χασομέρηδες και καλύτερα θα ήταν να έκανε μια χριστιανική οικογένεια. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πήγανε στην Ανάληψη. Βάλανε μετάνοια στον Γέροντα που ήταν άρρωστος. Ο αδελφός της βγήκε έξω και κάθησε μόνη. Φαινότανε κουρασμένος και δεν μιλούσε ο Γέροντας και τον περίμενε να της μιλήση, αρχίζοντας, όπως συνήθιζε πάντοτε, από τα μαθήματά της. Πήρε ένα βιβλίο από το τραπέζι και διάβαζε χωρίς να τον ενοχλή. Για μια στιγμή της λέει· – Οι μοναχοί, Μαρία, δεν είναι χασομέρηδες. Είχε τελείως λησμονήσει τη συζήτηση που ...

Είσοδος Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού Πάτμου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα πνευματικό παιδί του Γέροντα η κυρία Ελένη Καραγιάννη, σε μία επίσκεψή της στο σπίτι του αναφέρθηκε σε μια γνώριμή της μοναχή από την Πάτμο, την αδελφή Λυδία, η οποία το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της το είχε αφιερώσει στην ανιδιοτελή προσφορά. Εργαζόταν προσφέροντας εθελοντική εργασία στο ορφανοτροφείο Ρόδου και τα τελευταία χρόνια είχε γίνει μοναχή έπειτα από προτροπή του Γέροντά της. Η κυρία μιλούσε μιλούσε για την αδελφή Λυδία και την συμπεριφορά της που θύμιζε τους διά Χριστόν σαλούς Αγίους. Μόλις το άκουσε ο Γέροντας, σε όσους ήταν μπροστά σε αυτή την συζήτηση τους προέτρεψε γρήγορα να πάνε να πάρουν την ευχή της, γιατί επρόκειτο για αγία Γερόντισσα. Πράγματι προγραμματίστηκε ταξίδι στην Πάτμο ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μια μοναχή της Ι. Μ. Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής μου αποκάλυψε τα εξής: Κάποια στιγμή, είδαμε τον Γέροντα πολύ χαρούμενο. Εκεί που καθόταν, άρχισε ξαφνικά να χοροπηδά σαν μικρό παιδί, χαμογελώντας ολόκληρος. Οι αδελφές, προβληματιστήκαμε και παραξενευτήκαμε. Καμία άλλη φορά δεν τον είχαμε δει σε τέτοια κατάσταση. Τον ρωτήσαμε με απορία πού οφειλόταν αυτή η στάση του, και εκείνος απάντησε: – Να βλέπατε τι μεγάλο καλό μας έκανε η Παναγία μας! Και δώσ’ του να χοροπηδάει. – Ο Άγιος Θεός, συνέχισε, είχε πάρει μια επώδυνη απόφαση εναντίον όλων μας, για την απιστία μας, και η Παναγία κατόρθωσε με τις πρεσβείες Της να αλλάξει το σχέδιο Του! * Ολόκληρο το όνομα καταγράφεται στο πιο κάτω βιβλίο. Μαρτυρία η οποία καταγράφεται στο βιβλίο “Γέροντας ...

Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος. Εφέστιος Ιερά Εικόνα Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ήταν 4-5 ετών μοναχός (δηλ. Το 1958 περίπου) του συνέβη το εξής γεγονός: Ενώ στεκόταν ο π. Βησσαρίων έξω από το καθολικό (κάτω από το αρχονταρίκι) με το τάλαντο και περίμενε από τον εφημέριο ειδοποίηση για να χτυπήση το τρίτο, κάποιος εργάτης από την Ιερισσό ονόματι Ελευθέριος, που στεκόταν στον εξώστη του αρχονταρικίου, λιποθύμησε. Στον εσπερινό ο Ελευθέριος ήρθε και ρώτησε τον π. Βησσαρίωνα: – Εσύ πώς άντεξες και δεν λιποθύμησες; Όταν αργότερα ο π. Βησσαρίων τον ρώτησε: – Γιατί το λες αυτό; Ο Ελευθέριος του είπε ότι είδε τον Τίμιο Πρόδρομο να βγαίνη από το προσκυνητάρι κάτω από το αρχονταρίκι, όπως εικονίζεται, αλλά στα άσπρα, όλος φως, να πλησιάζη τον π. ...

Άγιος Γεώργιος εξ Ιωαννίνων. (Έργο του Χρήστου Γουσίδη για το παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο ο «Άη Γιώργης ο Φουστανελάς», έκδοση της Ιεράς Μητρόπολης Γρεβενών. Το βιβλίο που έγραψε και εικονογράφησε ο Χρίστος Γουσίδης θα κυκλοφορήσει το προσεχές διάστημα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ήταν παραμονή του μαρτυρίου του Αγίου . 16 Ιανουαρίου 1862. Τα χριστιανικά γιαννιώτικα σπίτια είναι σε συναγερμό. Ετοιμάζονται για την αυριανή Θεία Λειτουργία στον τάφο του Αγίου. Κι’ οι γυναίκες έχουν αγοράσει λαμπάδες και κεριά και φόρεσαν τα καλά τους για να παν στην αγρυπνία που γινόταν στον τάφο και στο σπίτι του Αγίου. Μόνο μερικά παιδιά στις γειτονιές έπαιζαν αμέριμνα τα φιλικά τους παιχνίδια. Στη συνοικία Ζαβαντιέ (νυν οδός Κομνηνών, από του Γηροκομείου μέχρι τέρματος της οδού) και μπροστά σ’ ένα τουρκόσπιτο (νυν οικία ...

Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός (1890-1964). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Θα ήθελα και εγώ να δοξάσω για ακόμα μία φορά την Αγία Τριάδα και τον πολύ πονεμένο άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό, που έκανε και σ’ εμάς, τους ταπεινούς δούλους του Θεού, το θαύμα του. Ο γυιος μου έπασχε από κατάθλιψη, μια αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε και τον είχε καθηλώσει μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Δεν είχε την δύναμη ούτε το κέφι να σηκωθή από το κρεβάτι ούτε για να φάη. Ήταν συνέχεια σκεπασμένος και έκλαιγε μέρα και νύχτα. Τον πήγαμε σε πολλούς γιατρούς, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Στην σκέψη μας είχαμε πάντα την προσευχή και να παρακαλούμε να γίνη καλά και να μην μείνη από 45 ετών στο κρεβάτι του πόνου. Ένα βράδυ ήρθε η ...

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός (1846-1920). (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα άλλο θαύμα του Αγίου Νεκταρίου έγινε όταν ήλθε στην Αίγινα για δεύτερη φορά το 1904. Στην περιοχή δεν έβρεχε, ήταν ανομβρία για τρία ολόκληρα χρόνια και έτσι οι κάτοικοι της Αίγινας όταν άκουσαν ότι επανήλθε ο Σεβασμιότατος μαζεύτηκαν και με επί κεφαλής τον Παντελή Περκόγουλο απεφάσισαν να επισκεφτούν τον Σεβασμιότατον και να τον παρακαλέσουν να προσευχηθεί στον Θεό για να βρέξει, καθ’ ότι τα πάντα είχαν ξεραθεί και κινδύνευαν. Αυτό έγινε γιατί οι κάτοικοι γνώριζαν το θαύμα που έκανε ο Άγιος την πρώτη φορά που επισκέφτηκε το νησί, όταν θεράπευσε το παιδί που είχε “πνεύμα πύθωνος”. Αφού, λοιπόν, παρουσιάστηκαν στον Σεβασμιότατο τον παρακάλεσαν να δεηθεί στον Θεό να βρέξη. «Διότι όπως, έλεγαν, ...

Γέροντας Σάββας Σταυροβουνιώτης (1909-1985). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Έζησε σημεία θαυμαστά, είχε αγιοφάνειες και άκουε ουράνιες ψαλμωδίες . Σε μια αγρυπνία στο Κυριακό της Αγίας Άννας στο Άγιον Όρος, ενώ έψαλλε στο αναλόγιο στον δεξιό χορό, είδε την Παναγία να συνοδεύεται από αγγέλους. Έκθαμβος από την οπτασία, σταμάτησε απότομα για λίγο την ψαλμωδία, ενώ ο μοναχός που συνέψαλλαν τον έσπρωξε, λέγοντάς του να συνεχίσει. Ο παπα-Σάββας του απάντησε: – Μα δεν βλέπεις τι γίνεται; Ο Όσιος Γέροντας έβλεπε την Ουράνια Βασίλισσα, συλλογιζόμενος τι άραγε να ήθελε εκείνη η γυναίκα στο Άγιον Όρος. Φαινόταν ωραιότατη και όταν στη συνέχεια την είδε αιωρούμενη φορώντας κορώνα κατάλαβε πως ήταν η Θεομήτωρ. Γύρω στον Θρόνο Της, βρίσκονταν οκτώ Άγγελοι, που κρατούσαν με φόβο Θεού λαμπάδες και πορεύονταν ολοένα προς τα πίσω. Ξαφνικά, στον ...

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης (1912-1998). Να η δύναμις της ευχής. Αυτό που λένε τα βιβλία μας ότι: – Παιδί μου, λέει ο Γέροντας, πες την ευχή. – Μα λέω και δεν καταλαμβάνω τίποτες. – Δεν καταλαβαίνεις, λέει, εσύ, αλλά ο διάβολος καταλαβαίνει και φεύγει. Α, να πούμε και τον άλλο με το καλάθι. Ένας υποτακτικός, σαν ο Γέροντας τώρα, λέει στον πάτερ-Αρσένιο: – Λέγε την ευχή. – Λέω την ευχή, δεν καταλαβαίνω τίποτε. – Ο διάβολος καταλαβαίνει και φεύγει. – Ε, και πού θα καταλάβω εγώ; – Ε, καλά, παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα; – Ναι, θαύμα θέλω να δω, Γέροντα. – Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στο Θεό να σου δείξει θαύμα, να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή. (Τα γράφουν τα πατερικά βιβλία). – Καλά. Έκανε προσευχή ο Γέροντας, έκανε και νηστεία, ...

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το 1946 η Σεβαστή Αδαμίδου, σε ηλικία 10 ετών, αρρώστησε από τυφοειδή πυρετό πολύ σοβαρά και μαζί της και τα άλλα τρία αδελφάκια της, που ήταν μικρότερα. Ο γιατρός στο νοσοκομείο είχε πει στους γονείς τους να τα πάρουν στο σπίτι για να πεθάνουν εκεί. Η μητέρα τους, απελπισμένη, έστειλε τον σύζυγό της να φέρει τον Γέροντα για να τα μεταλάβει. Εκείνος, όταν μπήκε, έριξε το στοργικό του βλέμμα στα παιδιά που ήταν ξαπλωμένα κάτω στο πάτωμα, εξαντλημένα και αξιοθρήνητα. Εικόνα πραγματικά τραγική… Η μικρή Σεβαστή όταν τον είδε, τον ρώτησε με παράπονο: – Ήρθες να μας μεταλάβεις για να πεθάνουμε; – Όχι, πουλάκι μου της είπε τρυφερά. Ήρθα για να γίνετε καλά! Να πάρετε τον Χριστό και να ...

Από αριστερά ο Μοναχός, π. Ζωσιμάς (1937-2010), με τον Γέροντά του, Ιερομόναχο, π. Σίμωνα Αρβανίτη (1901-1988). Μια γυναίκα, πνευματικό παιδί του γέροντα που έμενε στην Αμερική, ήταν έγκυος. Όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, δεν μπορούσε να βγει το παιδί και επάνω στους πόνους φώναζε τον γέροντα: – Πατέρα Σίμωνα, πατέρα Σίμωνα, δεν μπορώ να γεννήσω υποφέρω και πονάω πολύ. Αυτό το έλεγε πολλές φορές. Για μια στιγμή εμφανίστηκε ο γέροντας μέσα σε ένα άσπρο σύννεφο και της λέει: – Τι έχεις παιδί μου και φωνάζεις τόση ώρα το όνομά μου; – Δεν μπορώ να γεννήσω, πατέρα Σίμωνα, βοήθησέ με. Ο γέροντας την ευλόγησε και της είπε: – Να γεννήσεις εν ειρήνη! Και αμέσως γέννησε! Η ίδια η κυρία είχε έλθει στο μοναστήρι και μας το διηγήθηκε.   Από το ...

Όσιος Παΐσιος (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Το θαύμα της ανάστασης του κλινικά νεκρού Άγγελου Χ., τον Ιούνιο του 1986, το έζησα από κοντά. Το 60% της επιφάνειας του δέρματός του, βαθμού εγκαύματα (είχε δεχθή επίθεση μέσα στό αμάξι του από αναρχικούς με τρεις βόμβες μολότωφ) . Ο Γέροντας τον γνώριζε καλά. Είχε ειδοποιηθεί και άναβε καθαρά κεριά και ευχόταν. Την τρίτη ημέρα μετά από ένα λαρυγγόσπασμο από το οίδημα του εγκαύματος, το μόνιτορ έδειχνε ευθεία γραμμή. Ο Άγγελος “έφυγε”. Η ψυχή του πέρασε σε ένα τούνελ, όπου είδε τον άγιο Παΐσιο να του λέη: – Γύρνα πίσω. Δεν είναι ώρα σου. Γύρνα πίσω στα πέντε παιδιά σου! Την ώρα εκείνη ο Άγγελος δεχόταν καρδιοπνευμονική αναζωγόνηση. Επανήλθε μετά από τραχειοτομή και τριπλή ηλεκτρική εκκένωση στην σταματημένη του ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο γιος μου αρρώστησε. Δεν έτρωγε, έκανε εμετούς, είχε διάρροια. Όπως συμβαίνει καμιά φορά, δεν δώσαμε και μεγάλη σημασία, ούτε και σε γιατρό πήγαμε το παιδί, αλλά από τηλεφώνου μάς είπε κάποιος γιατρός τι να το ταΐζουμε. Όμως το παιδί δεν έτρωγε. Ήταν Σάββατο βραδάκι κι όπως κρατούσα το μωρό στα χέρια μου είδα πως έκλεισε τα ματάκιά του, είχε μελανιάσει και φοβήθηκα πως θα πέθαινε στην αγκαλιά μου. Το άφησα στο πορτ-μπεμπέ και τηλεφώνησα στον Γέροντα. – Παππούλη, είπα, ο Ρ. πεθαίνει. Ο Παππούλης απάντησε: – Είναι εντεροϊός. Πάρε το παιδί και πήγαινε στα εικονίσματα, κάνε μετάνοιες και λέγε ένα τέταρτο: “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον Ρ.”. Τώρα αμέσως. Κι εγώ θα είμαι εκεί πάνω από το παιδί. Δεν πιστεύεις πως ...

  Η εφέστιος εικόνα του αγίου Ιωάννου Προδρόμου (16ος αι.) η οποία βρίσκεται στον δεξιό κίονα του Καθολικού της Ιεράς Μονής Διονυσίου, Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) (1): «…έπεσεν η Κασσάνδρα , αιχμαλωτίσθησαν όλοι από τους Αγαρηνούς, οι οποίοι απειλούσαν και το Άγιον Όρος να αιχμαλωτίσουν. Βλέποντες οι πατέρες την ορμήν των Τούρκων, εσήκωσαν τα κειμήλια των και έφυγον εις το Ρωμαίικο. Απ’ αυτούς που ανεχώρησαν ήμουν και εγώ ο ταπεινός με τα ιερά μας κειμήλια και με όσους πατέρας ηθέλησαν να έλθουν μόνοι των… όθεν αναχωρήσαμεν από το Μοναστήρι εις τας 23 Φεβρουαρίου 1821 · την νύκτα, όπου εμπαρκάραμεν, εσηκώθη μεγάλη φουρτούνα… εκινήσαμε λοιπόν και όπου μας επήγαινε η θάλασσα. Εφθάσαμε το βράδυ εις την Αμουλιανή (2) και αράξαμεν. Εκεί ήλθον όλα τα ...