Θαυμαστές διηγήσεις

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη τής καρδιάς μου τον μακαριστό γέροντα Σίμωνα, διότι μου έκανε μία μεγάλη ευεργεσία στην υγεία μου, ένα θαύμα. Είχα χειρουργηθεί από όγκο στον μαστό και ο γιατρός μού είπε να κάνω μια μαγνητική τομογραφία και, αν βρεθεί τίποτα πιο πάνω, θα κάνω ολική μαστεκτομή. Εγώ έκανα προσευχή να μην επιτρέψει ο Θεός άλλη εγχείρηση, γιατί μέσα σε δύο μήνες άλλο ένα χειρουργείο ήταν πολύ δύσκολο. Διάβαζα τα βιβλία του π. Σίμωνα και με πήρε για λίγο ο ύπνος και βλέπω τον π. Σίμωνα, ακριβώς όπως τον έχει η φωτογραφία, άρρωστο στο κρεβάτι του, φορώντας το πετραχήλι του και βαστώντας τον σταυρό στο χέρι του. Με τον σταυρό αυτό με σταύρωσε ακριβώς στο σημείο που είχα ...

Άγιος Ιωάννης Κολοβός. (Ψηφιδωτό). Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποιας νέας, που λεγόταν Ταϊσία, πέθαναν οι γονείς και έμεινε ορφανή. Αυτή τότε μετέτρεψε το σπίτι της σε ξενώνα των πατέρων της Σκήτης και για πολύν καιρό τους δεχόταν και τους φιλοξενούσε. Όταν όμως ξόδεψε όσα είχε, άρχισε να στερείται. Την πλησίασαν τότε άνθρωποι διεστραμμένοι και την έβγαλαν από τον καλό δρόμο. Και ζούσε πλέον αμαρτωλά, έτσι που κατάντησε και στην πορνεία. Όταν το έμαθαν οι πατέρες, λυπήθηκαν πάρα πολύ και κάλεσαν τον αββά Ιωάννη τον Κολοβό και του είπαν: – Ακούσαμε για την τάδε αδελφή ότι ζει στην αμαρτία. Αυτή, όταν μπορούσε, είχε δείξει αγάπη σ’ εμάς· ας τη βοηθήσουμε και εμείς τώρα, όπως μπορούμε. Κάνε λοιπόν τον κόπο να πας σε αυτήν ...

Όσιος Ιλαρίων ο Μέγας (†371). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Βρισκόμαστε στην αρχαία και περίφημη για την ειδωλολατρία της πόλη, τη Γάζα, γύρω στα μέσα του 4ου μ.Χ. αιώνα. Η πόλη ήταν «κατείδωλος», με πρώτο τον ναό του Δία-Μαρνά. Ο Χριστιανισμός μέσα στην πόλη έδινε ένα πολύ μικρό «παρών». Παρά τις διάφορες φιλότιμες προσπάθειες των εκεί Χριστιανών για τη μεταστροφή των ειδωλολατρών στην πίστη του Χριστού, τα αποτελέσματα ήσαν πενιχρά. Έξω, όμως, από την πόλη, στην παρακείμενη έρημο, ο Χριστιανισμός έδινε ένα έντονο «παρών» με τον όσιο μέγα γέροντα Ιλαρίωνα (†371), μαθητή του αγίου Αντωνίου. Στο μοναστήρι του Ιλαρίωνα συνέρρεαν πλήθη Χριστιανών απ’ όλη την περίγυρο και από μακρύτερες περιοχές για να τον συμβουλεύονται, αλλά και για να τους στηρίζει στην πίστη και να τους ευλογεί. Μια μέρα ...

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός (1846-1920). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Θαύμα του Αγίου Νεκταρίου εις το πετρελαιοφόρον μας. Διήγηση Ιωάννη Πρίκα. Φορτωμένοι με 18.000 τόνους ταξιδεύαμε από τον Περσικόν Κόλπον για την Ιταλία στις 28 Αυγούστου του 1966. Το απόγευμα εκείνης της ημέρας προσαράξαμε σε ένα νησί του Περσικού Κόλπου, όπου το πλοίον υπέστη πολλά ρήγματα και όλη την νύκτα η θάλασσα μας κτυπούσε επάνω στον βράχο και ήταν πολύ επικίνδυνο, γιατί αν το πλοίο έπαιρνε φωτιά, θα χανόμαστε 40 άτομα. Ο καπετάνιος μας, ο κ. Κ. Κυραντώνης, με φώναξε στη γέφυρα και μου είπε: – Εσύ, Πρίκα, έχεις λάδι από τον Άγιο Νεκτάριο· ρίξε στην θάλασσα, γιατί μόνον έτσι υπάρχει ελπίς να σωθούμε. Εγώ αμέσως έφερα το μπουκαλάκι και το έριξα στην θάλασσα. Το πλοίον σταμάτησε να ...

Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης  (1901-1988), Κτήτορας και Ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Ένα βράδυ με πήρε τηλέφωνο ένας Έλληνας από την Γερμανία και μου λέει: – Πατέρα Ζωσιμά, δεν με ξέρεις ούτε και εγώ. Είμαι ένας πολύ αμαρτωλός άνθρωπος, πιο αμαρτωλό από εμένα δεν θα έχεις γνωρίσει. Μία ημέρα όπως καθόμουν στο σπίτι, βλέπω επάνω στο κομοδίνο την Καινή Διαθήκη και άρχισα να την διαβάζω για πρώτη μου φορά. Ήμουν άπιστος, δεν πίστευα σε τίποτα, σε καμμιά θρησκεία. Την πήρα στο χέρι μου από περιέργεια και άρχισα σιγά σιγά να την διαβάζω· σε λίγες ημέρες την τελείωσα όλη. Σου ομολογώ όλη μου την αλήθεια: δεν και κατάλαβα τίποτε, σαν να μην την διάβασα καθόλου, ενώ ήξερα γράμματα. Τότε άρχισα να προβληματίζομαι ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Την πρώτη εβδομάδα των Νηστειών του 1992, δυο-τρεις μήνες μετά την Κοίμηση του Γέροντος, αρρώστησα από βαρύ κρύωμα. Έτσι όπως δεν δίνω σημασία και ιδιαίτερη προσοχή, χειροτέρεψα. Έκανα ιγμορίτιδα πυώδη. Μάτια και μύτη έτρεχαν ασταμάτητα, ο πονοκέφαλος ήταν αβάσταχτος και δεν μπορούσα πλέον να ακουμπήσω τη μύτη. Ήταν Δευτέρα Κυριακή των Νηστειών, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, κι εγώ στον Άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων. Νόμισα προς την στιγμήν πως θα λιποθυμήσω. Βάζω τότε μια δυνατή κραυγή εσωτερική: – Γέροντα, δεν βλέπεις πως θα τρελαθώ από τον πόνο; Σε παρακαλώ, σταύρωσέ με να μου περάσει. Μόλις που πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου κι ο πονοκέφαλος, η καταρροή, η δακρύρροια, η υπερευαισθησία της μύτης κόπηκαν αμέσως, «με το μαχαίρι»… Η αρρώστια με τα ...

Όσιος Παΐσιος (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε είχαν επισκεφθεί το Γέροντα, όταν ήμουν κι εγώ εκεί, μια παρέα αλλοδαπών, ένας Άγγλος, ένας Ιταλός κι ένας Γάλλος. Εγώ προσφέρθηκα να του μεταφράζω, ο Γέροντας μου είπε ότι δεν χρειάζεται. Τους πήρε, λοιπόν, σε μια γωνιά έξω στην αυλή του κι άρχισε να συνομιλή μαζί τους. Μίλησε αρκετή ώρα. Επιστρέφοντας, μου λέει χαμογελαστός: – Τα είπαμε, τα είπαμε μ’ αυτούς! Πράγματι, είχε συνομιλήσει μαζί τους, μιλώντας στα ελληνικά, εκείνοι, όμως, καταλάβαιναν ο καθένας τη γλώσσα του!   Μαρτυρία π. Κωνσταντίνου Κενανίδη η οποία δημοσιεύεται στο βιβλίο, «Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994, Μαρτυρίες προσκυνητών», τόμος α’, των εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία.

Άγιος Σπυρίδων Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου ο θαυματουργός. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Τον αγαθό Γέροντα, τον άγιο Σπυρίδωνα, τον επισκέφθηκε κάποιος στο αγροτόσπιτό του, για να αγοράσει εκατό κατσίκια από το κοπάδι, του. Συμφώνησε λοιπόν ο Άγιος και του έδωσε την άδεια να παραλάβει τα ζώα, αφού καταθέσει πρώτα την τιμή. Ο αγοραστής εκείνος όμως πλήρωσε την αξία μόνο για ενενήντα εννέα κατσίκες και κράτησε την αξία της μιας, νομίζοντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να εξαπατήσει τον Όσιο που ήταν πραγματικά άκακος και απονήρευτος. Όταν λοιπόν μπήκαν μέσα στη στάνη, ο Άγιος του υπέδειξε να πάρει τόσες κατσίκες, όσες είχε πληρώσει. Ο έμπορος όμως, ο οποίος ούτε μ’ αυτό τον υπαινιγμό δεν συνήλθε, έβγαζε έξω από τη μάνδρα εκατό. Τότε, λοιπόν, η κατσίκα εκείνη, σαν ...

Πριν 10-15 χρόνια είχα μια γιαγιά πελάτισσα Ιταλίδα χήρα, περίπου 85 χρόνων. Τα λέγαμε με τα λίγα ιταλικά που καταφέρνω...

Άγιος Διονύσιος ο εν Ζακύνθω. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Άλλο θαύμα που το έζησα ο ίδιος όταν ήμουν εφημέριος. Μας χάλασε ο μύλος και δεν είχαμε αλεύρι να ζυμώσουμε. . Παναγία Πάντων Χαρά, Παντοχαράς. Σκεφτήκαμε λοιπόν με τον συνεφημέριό μου, διότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να επικοινωνήσουμε με το Μοναστήρι μας στη Ζάκυνθο, να φτιάξουμε δύο επιστολές και να τις βάλουμε σε δύο μπουκάλες καλά σφραγισμένες και χρήματα μέσα. Τις σταυρώσαμε στην εικόνα της Παντοχαράς μου και στο λείψανο του Αγίου Διονυσίου και τις πετάξαμε στη θάλασσα, μέσα στο γράμμα είχαμε σημειώσει και την ώρα που το πετάξαμε. Μέσα σε λίγη ώρα η μία μπουκάλα πήγε στο λιμάνι του Κατάκωλου και η άλλη στην παραλία της Κυπαρισσίας. Εκείνος που βρήκε την μπουκάλα στο Κατάκωλο πήγε στο καφενείο και ...

Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσας (1866-1949). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα πνευματικό παιδί του Γέροντα Αικατερίνα, όταν ήταν τριάντα πέντε χρονών, αρρώστησε βαριά. Η ασθένειά της ήταν θανάσιμη αλλά οι γιατροί επειδή δεν ήθελαν να την απογοητεύσουν δεν της το έλεγαν. Απλώς είπαν να βάλει τα παιδιά της σε κάποιο ίδρυμα γιατί η θεραπεία θα διαρκέσει πολύ χρόνο. Την έστειλαν σε ένα σανατόριο και της έδωσαν να πίνει κάποια φάρμακα. Πριν βάλει τα παιδιά της στο ίδρυμα και πριν πάει στο σανατόριο η Αικατερίνη πήγε στον Γέροντα Σεραφείμ για να πάρει την ευλογία του. Αυτός της έδωσε αγιασμό και ένα πρόσφορο και της είπε· – Πήγαινε στο σπίτι σου, κόψε το πρόσφορο σε μικρά κομματάκια και κάθε πρωί πριν πάρεις το πρωινό σου να τρως από ένα κομμάτι ...

Άγιος Ιγνάτιος (Μπριαντσανίνωφ), Επίσκοπος Σταυρουπόλεως (1807-1867). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου ζούσαν δύο μοναχοί, ο ιερομόναχος Τίτος και ο διάκονος Ευάγριος. Ήταν φίλοι. Και ομόφρονες. Η μεταξύ τους αγάπη ήταν παράδειγμα. Οι άλλοι αδελφοί, που τους έβλεπαν, ωφελούντο, οικοδομούνταν και τους θαύμαζαν. Όμως ο εχθρός κάθε καλού, συνηθισμένος να σπέρνει ζιζάνια ανάμεσα στο σιτάρι και να μεταμορφώνει το σιτάρι σε ζιζάνια, τότε που οι άνθρωποι κοιμούνται, δηλαδή τότε που δεν παρακολουθούν με προσοχή την πνευματική τους πορεία, και δεν φοβούνται μήπως τους «κλέψει» ο διάβολος, με το να θεωρήσουν την αγάπη τους δεδομένη και αναφαίρετη, προσωπικό τους απόκτημα και επίτευγμα, την μετέβαλαν σε έχθρα. Και τόσο ξεχύθηκαν ο Τίτος και ο Ευάγριος, ο ένας εναντίον του άλλου, ώστε δεν μπορούσαν ...

Ο Ρουμάνος Γέροντας,  Αρχιμ. π. Δομέτιος Μανωλάκε της Μονής του Ρίμετς (1924-1975). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Διηγούνταν ο Γέροντας (Δομέτιος) ότι κάποια φορά ήταν στο Βουκουρέστι και είχε συναντήσει στο δρόμο μια πτωχή και πονεμένη γυναίκα, η οποία του ζήτησε βοήθεια και της έδωσε τα τελευταία του χρήματα που κρατούσε στην τσέπη του για να βγάλει το εισιτήριο του. Εκείνη την ώρα το τρένο θ’ αναχωρούσε κι εκείνος δεν είχε χρήματα για να πάρει το εισιτήριο. Κατευθύνθηκε στο γραφείο εισιτηρίων, παρότι ήξερε ότι δεν είχε χρήματα. Και τότε παρεκάλεσε την Κυρία Θεοτόκο, εάν πρέπει ν’ αναχωρήσει, να τον βοηθήσει Εκείνη με τον τρόπο που ξέρει για να ταξιδέψει. Εάν δεν είναι θέλημά της να ταξιδέψει, να παραμείνει εκεί μέχρις ότου ο Θεός φροντίσει τον τρόπο ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Μια ομάδα ληστοσυμμοριτών ήλθε κάποτε στην Πάρο και ένα βράδυ ανέβηκε στην γυναικεία Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως. Ο αρχηγός τους κτύπησε την πόρτα και απαίτησε να του δώσουν όλα τα τιμαλφή, δηλαδή ότι πολύτιμο είχε το μοναστήρι και τις νέες καλογριές. Ο μοναχές στην αρχή αρνήθηκαν να του δώσουν οτιδήποτε, αλλά στην συνέχεια τους κατέβασαν ένα καλάθι με τρόφιμα. Οι ληστές επέμεναν, όμως, να τους ανοίξουν, λέγοντάς τους πως διαφορετικά θα κάψουν την μονή. Μετά την προειδοποίηση αυτή οι μοναχές άνοιξαν την πόρτα, αλλά μόλις μπήκαν βρίζοντας και βλασφημώντας, παρέλυσαν τα πόδια τους και δεν μπορούσαν να σαλέψουν, και έμειναν ακίνητοι επί τόπου. Αμέσως, οι ληστές κατάλαβαν το λάθος τους και ζήτησαν συγχώρεση από τις μοναχές και βοήθεια από τον Άγιο. Τότε, λύθηκαν ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Άνθιμος Αγιαννανίτης (1913-1996). (Φωτογραφία Αγιορειτική Φωτοθήκη). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο οδοντίατρος κ. Η.Κ. από τον Βόλο επισκέφθηκε τον Γέροντα στην Αγία Άννα. Η γυναίκα του είχε πρόβλημα και τους πρώτους μήνες της κυήσεως της απέβαλε το έμβρυο. Ο Γέρων τον ευλόγησε και του προείπε την γέννηση του παιδιού του. Αυτός χάρηκε τόσο πολύ, που δεν ήξερε με ποιο τρόπο να δείξει την χαρά του στο άκουσμα της ευχάριστης αυτής ειδήσεως. Μια φωτογραφία του Γέροντος Ανθίμου του ήταν απαραίτητη για να τον θυμάται. Ο Γέρων δεν ήθελε να βγει φωτογραφία, αλλά στο τέλος πείσθηκε. Να όμως, ποιο ήταν το αποτέλεσμα, όπως ο ίδιος ο οδοντίατρος το περιγράφει: – Ο θεόπτης Γέρων Άνθιμος δεν ήθελε να τον βγάλω φωτογραφία, αλλά τον πείσαμε να δεχθεί. Στο φιλμ, όμως, που ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα ζευγάρι ήρθε μια μέρα στο κελλάκι του Παππούλη να εξομολογηθή. Η γυναίκα, έχοντας διαπράξει μια αμαρτία μεγάλη, στενοχωριόταν και σκεφτόταν, πώς θα το πει στον Παππούλη. Την ώρα που προσπαθούσε να το «περάση», εκείνος της ακουμπά το χέρι παρηγορώντας την, και της λέει: – Δεν είναι έτσι, παιδί μου. Μη στενοχωριέσαι όμως, ο Χριστός σε αγαπά. Έξω από το κελλάκι περίμενε και ο σύζυγος της κυρίας, να εξομολογηθή κι αυτός με την σειρά του. Βγαίνοντας εκείνη του λέει: – Εάν έχης σκοπό να τα πης όλα, πήγαινε. Εάν έχης σκοπό να κρύψης κάτι, μην πας, διότι τα ξέρει όλα πριν από εμάς, απ’ ό,τι κατάλαβα. Ο σύζυγός της αποφάσισε να πάη κάποια άλλη φορά. Πήραν την ευχή του ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980). (Γλωσσική διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε ένας Αρχιερέας έκανε περιοδεία στην επαρχία του. Πήγε σε ένα χωριό, στο οποίο ήταν ένας ιερέας, που ήταν αγράμματος. Δεν ήξερε γράμματα, αλλά ήξερε, γνώριζε τον Θεό. Πίστευε στον Θεό. Δεν είχε την σοφία του κόσμου ούτε την επιστήμη, αλλ’ είχε την σοφία και την χάριν του Αγίου Πνεύματος, την οποίαν είχαν οι Άγιοι Απόστολοι, οι πριν αγράμματοι ψαράδες της Τιβεριάδας θάλασσας. Ήταν, λοιπόν, πολύ προικισμένος από την σοφία και την χάριν του θεού. Γιατί; Διότι πίστεψε στον Θεό και τον αγάπησε με όλην του την ψυχήν και με όλην του την καρδία και γι’ αυτό ο Θεός ήταν μαζί του και τον φώτιζε. Όταν άρχισε την περιοδεία του ο Αρχιερέας και πριν ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μαρτυρία κυρίας Χ.Κ. Αθήνα Λίγα χρόνια αργότερα μου παρουσιάστηκε κακοήθης καρκίνος του ενδομητρίου. Ο Πνευματικός μου με έστειλε στον Άγιο Πορφύριο. Μετά από κάποιες επισκέψεις δεν είχα καταφέρει να τον ρωτήσω αν θα έπρεπε να χειρουργηθώ ή όχι. Ήταν άρρωστος και δεν μου επιτρέπανε να του μιλήσω. Μόνο με σταύρωνε και έφευγα. Μία ημέρα πήγα αποφασισμένη να του μιλήσω. Καθώς τον πλησίαζα με φώναξε: – Φύγε, φύγε εσύ… Έφυγα καταφρονημένη και πολύ στεναχωρημένη. Όταν έφτασα στην Εθνική Οδό, ένιωσα χαμηλά, κάτω από την κοιλιά μου, ένα γλυκό πόνο. Κατάλαβα τρεις μαχαιριές να με κόβουνε, χωρίς να πονάω ιδιαίτερα και χωρίς να αντιδράσω καθόλου. Σκέφτηκα: «Ωχ Θεέ μου! τι είναι πάλι αυτό»; και αμέσως ένιωσα παρηγοριά και χαρά. Παρκάρισα το αυτοκίνητο στην πιλοτή και, καθώς έμπαινα ...

Όσιος Παΐσιος (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ήταν Οκτώβριος του 1992 όταν γνώρισα το Γέροντα Παΐσιο . Τον επισκεφτηκάμε με την παρέα μου στο ασκητήριό του, την Παναγούδα. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στο Άγιον Όρος. Ένας από την παρέα μου τον ρώτησε: – Γέροντα, όταν έχεις ένα πάθος και το παλεύεις, και αυτό, αντί να υποχωρεί, γιγαντώνεται, τι παραπάνω πρέπει να κάνεις για να απαλλαγείς από αυτό. – Δεν πολεμάται ποτέ το πάθος κατακέφαλα. Δε θα το νικήσουμε ποτέ έτσι. Πολεμάμε την αιτία που δημιουργεί το πάθος. Π.χ. είσαι χαρτοπαίκτης; (Λέγοντας τη λέξη αυτή, με κοίταξε κατάματα. Ήμουν, βλέπετε, χαρτοπαίκτης και δεν το είχα πει στον Γέροντα). Δεν συναναστρεφόμαστε με χαρτοπαίκτες ούτε συχνάζουμε σε λέσχες και καφενεία όπου παίζουν χαρτιά. Αλλάζουμε φίλους και τόπο. Να θυμάστε: το πάθος ...

Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης, Κτήτορας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονα Πεντέλης (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Γέροντας μάς έπαιρνε πολλές φορές, μεγάλους και παιδάκια, και πηγαίναμε στα εξωκκλήσια, για να κάνει λειτουργία. Εμείς τον βοηθούσαμε· φέρναμε τα πρόσφορα, το λαδάκι, τ’ απαραίτητα. Ο παππούλης μάς προέτρεπε με χάρη να τρέξουμε, για να φτάσουμε πρώτοι στο εξωκκλήσι. Προς έκπληξή μας πάντα βρίσκαμε πρώτο τον Γέροντα μπροστά μας στην είσοδο της εκκλησίας χαμογελαστό να μας περιμένει!   Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988)», τόμος γ’.