Συναξαριακές Μορφές

Μοναχός Ιάκωβος ο διά Χριστόν σαλός Επειδή ήταν κοντός και λεπτός, όλοι οι Αγιαννανίτες πατέρες τον, ήξεραν ως «Ιακωβάκι». Τον συναντούσες στα καλντερίμια φτωχοντυμένο και ασκεπή, στις αυλές των Καλυβών να σκουπίζει ή να κουβαλά ξύλα και μ’ ένα κονσερβοκούτι να παίρνει λίγο φαί. Γύρω από το Κυριακό της Αγίας Άννης τον έβρισκες συχνά να διακονεί σε ότι μπορούσε τον εκάστοτε Δίκαιο. Δεν είχε χτένα, κάλτσες, σκουφί, ζώνη και ντορβά. Τελείως ακτήμων. Πάντοτε φτωχός. Όταν δεν του έδιναν καμία σημασία, δεν στενοχωριόταν καθόλου. Όταν τον απέρριπταν δεν έδειχνε καμία διαμαρτυρία και μάλιστα χαμογελούσε άκακα. Μία φορά μόνον τον συνάντησα από μακριά δίχως να μιλήσουμε. «Ιακωβάκι», ο Αγιαννανίτης «σαλός» Μερικοί τον θεωρούσαν αρκετά ολιγόμυαλο και ανόητο, ακόμη και δαιμονισμένο. Άλλοι τον είχαν ...

Ιερά Νέα Σκήτη (φωτ. 1880) Νάξιος στην καταγωγή, άκακος, ακέραιος, άδολος, απλούστατος στον χαρακτήρα, αληθινός παντού και πάντοτε. Ζούσε με πλήρη ακτημοσύνη και τέλεια εγκατάλειψη στον Θεό σε μία σπηλιά της Νέας Σκήτης, από το 1880, όπου ήλθε από μοναστήρι της Νάξου. Την είσοδο της σπηλιάς είχε καλύψει με κλαδιά και χόρτα για να μην τον βρίσκουν οι επισκέπτες. Μόνιμη κατοικία του ήταν η σπηλιά και συνεχής συντροφιά η απόλυτη φτώχεια. Εργόχειρο είχε την καλαθοπλεκτική. Τα καλαθάκια του έδινε στα μοναστήρια και λάμβανε το απαραίτητο παξιμάδι για τη ζωοτροφία του. Αν του έδιναν χρήματα, τα μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο Πανάγαθος Κύριος έσκυψε πάνω στους κόπους της ταπεινής του ασκήσεως και τον πλούτισε με σπάνια χαρίσματα· διόραση, προόραση, προφητεία. Αξιώθηκε ο ...

Εορτάζει στις 8 Μαΐου εκάστου έτους. Οὐ βρῶσιν, ἀλλὰ ῥῶσιν ἀνθρώποις νέμει Τὸ τοῦ τάφου σου μάννα, μύστα Κυρίου. Ὀγδοάτῃ...

Ο Άγιος μάρτυς Κοδράτος βρισκόταν στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Δεκίου (249-251) και Βαλεριανού (253-259). Εξαιτίας της πίστεώς του στο Χριστό τον συνέλαβαν, μαζί με πολ­λούς άλλους χριστιανούς, οι ειδωλολάτρες και τον παρέδω­σαν στον ανθύπατο της πόλεως. Ο Άγιος, χωρίς να φοβη­θεί το παραμικρό, διακήρυξε με παρρησία την πίστη του στο Χριστό. Ύστερα δε από τη διακήρυξή του αυτή υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια. Συγκεκριμένα, τον ξά­πλωσαν καταγής οι βασανιστές και τον χτύπησαν ανηλεώς με ξερά βούνευρα, ώστε σε όλο του το σώμα ανοίχτηκαν βαθιές πληγές και το αίμα που έρευσε από αυτές γέμισε το έδαφος κάτω και γύρω του. Στη συνέχεια τον έκλεισαν σε μια φυλακή με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Ακολούθως ο ανθύπατος οδήγησε τον Άγιο στη ...