Συναξαριακές Μορφές

Μητροπολίτης Φώτιος Μοσχονησίων Ο κατά κόσμον Δημήτριος Μαρινάκης γεννήθηκε στην Κρήνη Αλα­τσάτων της Μ. Ασίας το 1871. Το 1920 ενεγράφη στην ιερά μονή Ξηροποτάμου. Το 1926 προσήλθε στο ιερό Καρακαλλινό Κελλίον των Γαλατσάνων, που το αγιογράφησαν οι ίδιοι, του Γενεσίου της Θεοτόκου-Καρυών, απέναντι του πάνσεπτου Ιερού ναού του Πρωτάτου. Τον καλούσαν σε πολλές αγιορειτικές πανηγύρεις κι έκανε αρκετές χειροτονίες Αγιο­ρειτών πατέρων. Ήταν ελεήμων και αγαπητός αρχιερεύς, που αγάπησε ιδιαίτερα το Άγιον Όρος. Ανεπαύθη την 1.10.1930 σε αυτό το Κελλί, όπου και ετάφη. Η κάρα του κατακίτρινη φυλάγεται εκεί μέχρι σήμερα, σημείο και αυτό του ενάρετου βίου του ταπεινού μητροπολίτου. Πηγές-Βιβλιογραφία Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Καρακάλλου. Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1901-1955, σελ. 239 , Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ ...

Ιερομόναχος Ιωακείμ Νεοσκητιώτης Γεννήθηκε στο χωριό Κοντογουράτα της Κεφαλλονιάς από ευσεβή οικογένεια. Ο παππούς του και ο πατέρας του προείδαν το τέλος τους. Ο πατέρας του ονομαζόταν Γεράσιμος Σπετσιέρης και η μητέρα του Διαμαντούλα Φαραντάτου. Ο πατέρας του πατέρα του ήταν ο ιερεύς Ιωάννης (+1859), ο οποίος προείπε την ιερατική εξέλιξη του εγγονού του. Στην αγία κολυμβήθρα, κατά τη θέληση εκείνου, έλαβε τ’ όνομα του παππού του. Όταν ήταν παιδί, όλοι τον φώναζαν παπά. Πολλές φορές κινδύνεψε να πεθάνει από διάφορες ασθένειες, αλλά η σωστική βοήθεια της Παναγίας τον προφύλαξε. Καθώς γράφει ο ίδιος στ’ Απομνημονεύματά του, «εκ της μικράς ηλικίας μου εις έρως κατέτρωγε την καρδίαν μου, να γίνω μοναχός». Υποτάχθηκε με αφοσίωση σ’ ενάρετους και αυστηρούς Γέροντες, τον Χριστόφορο, ...

Ιερομόναχος Χρυσόστομος Διονυσιάτης Η καταγωγή του ήταν από τη Βάρνα της Βουλγαρίας. Ήταν τελειόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και του Πανεπιστημίου Ερλάγγης της Γερμανίας. Ήταν γνώστης της βουλγαρικής, λατινικής, γερμανικής, γαλλικής, ρωσικής, αγγλικής και τουρκικής γλώσσας. Το 1909 προσήλθε στη μονή Διονυσίου κι εκάρη μοναχός. Μετά διετία προσκλήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος κι εστάλη στη Βουλγαρία ως ιεροκήρυκας. Εκεί περιέπεσε σε μεγάλες δυσκολίες, περιπέτειες και πειρασμούς. Επανήλθε στη μονή του και ανέλαβε προϊσταμενικά και γραμματειακά καθήκοντα. Κατά την αγγλογαλλική κατοχή (1916-1917) χρημάτισε αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητος και λόγω της μορφώσεως και πολυγλωσσίας του φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμος για το Άγιον Όρος. Διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή του Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων, γυμνασιάρχης Σύμης, ...