Ορθοδοξία και Ορθοπραξία

  Ιερά Σκήτη Αγίας Άννης (φωτ. 1890) Με μεγάλη υπακοή ζούσε στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου της σκήτης της Αγίας ’Άννης. Ο Γέροντάς του ήταν αρκετά αυστηρός, ο σπουδαίος Πνευματικός Γρηγόριος Μικραγιαννανίτης († 1899). Νέος ήλθε από την Αγχίαλο της Βουλγαρίας. Ήταν ανεψιός του ενάρετου μητροπολίτη Σμύρνης Βασιλείου (1882-1910). Μιλούσε άριστα τα βουλγαρικά και τα ελληνικά. Στους υποτακτικούς του έλεγε: «Ο μοναχός ο Αγιαννανίτης δεν επιτρέπεται να έβγει έξω από τη σκήτη, διά να μη χάση τον δρόμον της πρακτικής αρετής, η οποία ανεβάζει τον μοναχόν εις τα ύψη της εσωτερικής εργασίας». Πολλοί έφθαναν στο κελλί του για να εξομολογηθούν. Συνήθιζε να λειτουργεί συχνά και ανυπόδητος. Λόγος απρόσεκτος δεν βγήκε ποτέ από το στόμα του. Δεν άφηνε περαστικό να μην τον φιλοξενήσει, ...

Η ιστορία του Μικρασιατικού ελληνισμού μοιάζει με τα παθήματα του Προμηθέα Δεσμώτη. Πάντα εκεί ασάλευτη και αλυσοδεμένη στους θρυλικούς βράχους της καθ’ ημάς Ανατολής υπομένει το φριχτό μαρτύριο της πρόσκαιρης σιωπής ενωτιζόμενη την φωνή των Προφητών της Ρωμηοσύνης των αιώνων των αλλοτινών για τα επινίκια των επερχομένων ημερών. Οι χιλιετίες του ελληνισμού, οι αιώνες του Χριστιανισμού, τα μεγαλειώδη θέατρα και τα μεγαλοπρεπή στάδια του αρχαίου κόσμου, τα σεβάσματα των θεών του καιρού της αγνωσίας, οι ναοί του Τριαδικού Θεού στους χρόνους της Αποκαλύψεως και της Χάριτος, τα μοναστικά καθιδρύματα της Ορθόδοξης πνευματικότητος και του υψηλού πολιτισμού της υπερχιλιετούς αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, η αξιοθαύμαστη απαντοχή του ευσεβούς Γένους μας στους σκοτεινούς χρόνους της σκλαβιάς, η βίαιη και απάνθρωπη εκδίωξη των ελλήνων ...

  Ιερά Μονή Διονυσίου Ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος του Θεού γεννήθηκε στη Χαλκίδα της Εύβοιας το 1878. Λαϊκός ονομαζόταν Ευάγγελος Γεωργίου Ζαρκάδης. Νέος είδε σε όραμα την αγία μεγαλομάρτυρα Παρασκευή, η οποία τον παρηγόρησε για κάποιο λυπηρό οικογενειακό περιστατικό και του είπε ότι θα γίνει μοναχός. Προσήλθε στην ιερά μονή Διονυσίου το 1903. Εκάρη μοναχός σε αυτή το 1906. Διακρίθηκε ως μοναχός με πολλή ταπείνωση, θερμή πίστη και μακαρία απλότητα. Ως οικονόμος στο μετόχι της μονής στα Μαριανά Χαλκιδικής δέχθηκε την επίσκεψη του Τιμίου Προδρόμου, που του υπέδειξε τον τόπο πεσμένου ναού του, τον οποίο ο Βησσαρίων ανήγειρε. Άλλοτε πάλι τη νύχτα της Αναστάσεως του Κυρίου, που ήταν αναγκασμένος να μείνει στο μετόχι, άκουσε ουράνια μελωδία και αισθάνθηκε άρρητη και ανείπωτη ευωδία. ...

  Πατρίδα του ήταν η ξακουστή Σμύρνη, στην οποία γεννήθηκε το 1880. Τελείωσε το εκεί Σχολαρχείο και το 1897 ήλθε στο αγιότεκνο Άγιον Όρος και στην αγιοτρόφο σκήτη των Καυσοκαλυβίων. Στην αρχή υποτάχθηκε στον αγιογράφο Γέροντα Νικόδημο τον Σερραίο († 1907) στην Καλύβη των Αγίων Πάντων, του οποίου έλαβε και το όνομα, και κατόπιν στον Γέροντα Αρσένιο († 1956), τον άριστο ξυλογλύπτη, από τον οποίο έμαθε και αυτός μ’ επιτηδειότητα την ξυλογλυπτική τέχνη. Τον Γέροντα Αρσένιο ακολούθησε στην Καλύβη της Ζωοδόχου Πηγής. Γέροντας Νικόδημος Καυσοκαλυβίτης Κατά τον παπα-Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη: «Επροχώρησε ανδρείως τον δρόμο της αφιερωμένης ζωής. Κάθε σαρκική κλίση και επιθυμία εσφάγη στον βωμό του πνεύματος. 'Οδηγήθηκαν τα βήματά του στην έρημο των Καυσοκαλυβίων, στην αγιοτόκο σκήτη με τα λαμπρά πρότυπά της. ...