Ορθοδοξία και Ορθοπραξία

Η αγία Σοφία και οι κόρες της, η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη, ζούσαν στην Ιταλία, το 2ο αιώνα μ.Χ., στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού. Κατάγονταν από λαμπρή γενιά, πλούσια οικογένεια, με ευσεβείς προγόνους. Η μητέρα ήταν χήρα, γυναίκα ενάρετη, που ζούσε με σοφία, πίστη, ελπίδα, αγάπη στο Χριστό, και με τον ίδιο τρόπο ανέτρεφε και τις θυγατέρες της. Δεν έπαυε να τις θυμίζει πόσο ασύγκριτα μεγαλύτερη αξία έχει η ωραιότητα και τα χαρίσματα της ψυχής από την ωραιότητα του σώματος που κι αυτή διέθεταν. Αυτά όμως τις έλεγε ότι είναι πρόσκαιρα, δεν κρατούν ούτε καν σε ολόκληρη αυτή τη γήινη ζωή, αλλά πολύ γρήγορα μαραίνονται και χάνονται· ενώ τα άλλα μας προετοιμάζουν για να αντέξουμε μια ζωή αιώνια και ...

Δεν είναι γνωστός ο τόπος καταγωγής και ποιοί ήταν οι γονείς του. Υπήρξε μαθητής του αγίου Νήφωνος (+1508) Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως,...

Μοναχός Νεόφυτος Λαυριώτης: «Από βλακείες μας θα χάσουμε τον παράδεισο» Γεννήθηκε στη Ζάτουνα Αρκαδίας το 1908. Προσήλθε στο 'Άγιον Όρος το 1936 κι εκάρη μοναχός στη Μεγίστη Λαύρα το 1938. Έζησε στο σπήλαιο του όσιου Αθανασίου του Αθωνίτου, στα Κατουνάκια, στη σκήτη της Αγίας ’Άννης, στην Καψάλα. Πάντοτε ακτήμων, παντού εγκρατής σε όλα και αυστηρός νηστευτής, μονοχίτων και ανυπόδητος. Ένα διάστημα διετέλεσε θυρωρός κι επιμελητής της Αθωνιάδος Σχολής. Ο σχολάρχης της Χρυσόστομος Λαυριώτης λέγει ότι προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στους σπουδαστές με τις πατρικές νουθεσίες του και κυρίως το καλογερικό του παράδειγμα. Υπόμενε πάντοτε ατάραχα δοκιμασίες κι ενοχλήσεις διάφορες. Τον μικρό μισθό του την ίδια μέρα που τον λάβαινε, τον μοίραζε ελεημοσύνες στους φτωχούς. Το Κελλί του στα Κατουνάκια μισογκρεμισμένο και ...

Γεννήθηκε στον νομό Μποντοσάνι της Ρουμανίας το 1891. Νέος αφοσιώθηκε στ’ ασκητικά παλαίσματα της μοναχικής ζωής, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, στη μονή Νεάμτς. Το 1938 ήλθε στο Άγιον Όρος για υψηλότερες πνευματικές αναβάσεις. Έφτιαξε ένα μικρό καλυβάκι στην ησυχία των δασών της μονής Καρακάλλου. Αγάπησε την αφάνεια, την αδοξία, την πενία, την ησυχία και την άσκηση υπέρμετρα. Κανείς δεν γνώριζε την κατοικία του και τον αγώνα του. Μερικές φορές πέρναγαν μήνες για να τον δουν στη μονή. Τα καλοκαίρια κατέβαινε στη μονή για να εργασθεί και να λάβει κάτι για τη συντήρησή του και γύριζε πάλι στην αγαπητή ησυχία του. Όσοι τον γνώρισαν λέγουν πως ήταν πάντοτε γαλήνιος, χαριτωμένος, με φωτεινό πρόσωπο και σιωπηλός. Θεωρούσε τον εαυτό του τον πιο αμαρτωλό άνθρωπο της ...