Πεμπτουσία

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Μακαρέας του Αθανασίου και της Μαρίας γεννήθηκε στη Δρέσνα Ελευθερούπολης το 1885. Στην ιερά μονή Μεγίστης Λαύρας προσήλθε το 1909. Εκάρη μοναχός το 1912. Για πολλά χρόνια έμενε στο Κάθισμα της μονής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Είχε το διακόνημα του βουρδουνάρη, του φροντιστή των ζώων, τα οποία αγαπούσε πολύ και τα φρόντιζε όσο μπορούσε, γιατί πάντοτε τους εξυπηρετούσαν τους πατέρες αδιαμαρτύρητα. Ορισμένοι μοναχοί της μονής τον κατηγορούσαν τον Χρυσόστομο, γιατί δεν τον έβλεπαν να εκκλησιάζεται τακτικά και να μεταλαμβάνει συχνά. Τους πείραζε ο λογισμός ότι δεν ήταν αρκετά φιλακόλουθος και ιδιαίτερα ευλαβής. Όταν κάποτε ήλθε ο καιρός, που πληρώθηκαν οι ημέρες του στον κόσμο αυτό της παροικίας και τον κάλεσε ο Κύριος της δόξης στα ουράνια ...

  Γεννήθηκε στην κοινότητα Μπάχνα του νομού Ρόμαν της Ρουμα­νίας το 1888, ο κατά κόσμον Γεώργιος Οπρισάν. Το 1910 ήλθε στο Άγιον Όρος κρυφά, γιατί ο πατέρας του ήθελε να τον νυμφεύσει. Εισήλθε στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου όπου εκάρη μοναχός. Εκεί διακόνησε στο ναό, το μαγειρείο, τον κήπο και το νοσοκομείο. Μετά από λίγα χρόνια πήγε στη σκήτη του Αγίου Δημητρίου-Λάκκου, όπου ασκήτευαν πολλοί συμπατριώτες του. Υποτάχθηκε σ’ έναν από αυτούς που ζούσε ησυχαστικά. Ήταν ο Ρουμάνος Γέροντας Βαρλαάμ, που ζούσε με μεγάλη άσκηση, συνεχή προσευχή και θεία οράματα. Διηγείται ο ίδιος αργότερα: «Ήταν πολλοί τότε οι όσιοι μοναχοί στον Άθωνα, αλλά έφευγαν τους ανθρώπους και ζούσαν τελείως άγνωστοι από τον κόσμο μέσα σε σπηλιές, ασκητήρια, και εκεί απέθαιναν. Έεε τί ...

Μοναχός Αρτέμιος Γρηγοριάτης , ο εργάτης της υπομονής και της υπακοής. Γεννήθηκε στις Γιάρδες Μαγνησίας της Μ. Ασίας το 1886. Από μικρός εργάσθηκε σκληρά κοντά σ’ ένα Τούρκο βυρσοδέψη, αργότερα σ’ ένα παντοπωλείο της Σμύρνης και κατόπιν υπάλληλος σε μαγαζιά της Κωνσταντινουπόλεως. Πέρασε διάφορους δύσκολους πειρασμούς. Θέλησαν να τον νυμφεύσουν μα απέφευγε. Πήγε πρώτα σ’ ένα μοναστήρι της Χίου, κατόπιν στα Ιεροσόλυμα, στου Χοζεβά, το Σαραντάριο, τον Πανάγιο Τάφο και τέλος στον ξακουσμένο Ιερό Άθωνα. Πρώτα στάθμευσε στη Σιμωνόπετρα, μετά στη Μικρά Αγία Άννα και τα Κατουνάκια. Κουραζόταν πολύ και δεν αναπαυόταν ψυχικά. Το μοναχικό σχήμα έλαβε στη σκήτη της Αγίας Άννης. Οι πειρασμοί δεν τον άφηναν και οι δαίμονες τον ενοχλούσαν αφάνταστα. Πήγε πάλι για λίγο στη Σιμωνόπετρα. Με την ...

Ο κατά κόσμον Παναγιώτης Πανταζόπουλος γεννήθηκε στη Βούταινα Μεσσηνίας το 1889. Προσήλθε στην ιερά μονή Δοχειαρίου το έτος 1912. Υποτάχθηκε στον λίαν αυστηρών ηθών και αρχών Προη­γούμενο και Πνευματικό ιερομόναχο Παντελεήμονα από τον Πολυχνίτο Μυτιλήνης. Παρά την αναπηρία του, τη χωλότητά του, υπήρξε μοναχός μόνιμα βιαστής, μεγάλος αγωνιστής και στις διακονίες της μονής και στα πνευματικά του καθήκοντα, σύμφωνα με μαρτυρία νεωτέρου παραδελφού του. Μετέβη από την κοιλάδα του κλαυθμώνος προς την ανέσπερη ζωή δέκα ημέρες μετά την πανήγυρη των Αγίων Αρχαγγέλων στις 19.11.1944. Άγιοι άγγελοι ανέβασαν στον θρόνο του Παντάνακτος Θεού, την καθαρή ψυχή του ταπεινού, ασθενούς, αδύναμου, αλλά και βιαστού μοναχού, που επί μία και πλέον τριακονταετία διακόνησε την ευαγή μάνδρα των Αρχαγγέλων και της Γοργοϋπηκόου. Πήγες – Βιβλιογραφία Πληροφορίες μας ...

Ιερομόναχος Ελπίδιος Νεοσκητιώτης ο Κύπριος Γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Χασάπης από λίαν ευσεβείς γονείς. Ήταν αδελφός δίδυμος του οσίου νέου ιερομάρτυρος Φιλουμένου του Ιεροσολυμίτου (+1979). Από παιδί μαζί με τον αδελφό του αγάπησαν ένθερμα την αγιοπατερική μελέτη. Ήξερε όλους τους ψαλμούς απ’ έξω. Ο βίος του οσίου Ιωάννου του Καλυβίτη τους συγκίνησε και τους ενθουσίασε τόσο, που μόλις 14 ετών, τους οδήγησε στη μονή Σταυροβουνίου. Επί μία εξαετία οι νεαροί ζηλωτές αγωνίσθηκαν υπερθαύμαστα έχοντας εκεί εξαιρετικά ασκητικά παραδείγματα. Κατόπιν αναχώρησαν για τα Ιεροσόλυμα. Εκεί ενετάχθησαν στην Αγιοταφιτική Αδελφότητα ως φύλακες των πανιέρων προσκυνημάτων. Το 1937 ο Ελπίδιος χειροτονήθηκε διάκο­νος και το 1940 πρεσβύτερος. Επί μία πενταετία διακόνησε και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Εργάσθηκε αποδοτικά στην Αγγλία, τη ...

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τσοκώνας (1913-1940)   «Τελειώνεις εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μάκρους» (Σοφ. Σολ. 3,13) Για τις μεγάλες μορφές της Εκκλησίας μας, μάρτυρες, ομολογητές, πατέρες, διδασκάλους, έχουν γραφεί πολλά βιβλία πολύτιμα και αιώνια. Έζησαν όμως επί της γης και μορφές φωτεινές που δεν τις γνώρισαν οι μεταγενέστεροι, που δίδαξαν χωρίς ο λόγος τους να φτάσει απαραίτητα στα πέρατα της Οικουμένης. Υπάρχουν άγιοι άγνωστοι, αφανείς, πολλές φορές ανώνυμοι, που έδωσαν νόημα, περιεχόμενο και ομορφιά στη ζωή των ανθρώπων. Μία τέτοια μορφή υπήρξε και ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τσοκώνας. Ο κατά κόσμον Χρηστός Τσοκώνας γεννήθηκε στο Δελβινάκι της Ηπείρου στις 8 Μαΐου του 1913. Οι γονείς του Θεολόγος και Ουρανία ήταν άνθρωποι ταπεινοί και ευσεβείς. Τελείωσε με άριστα το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και στις 4 Οκτωβρίου του 1926 ...

Μοναχός Τιμόθεος Σταυρονικητιανός , δεν είχε φήμη διορατικού,ήταν. Ο κατά κόσμον Νικόλαος Ζαχαριάδης του Μιχαήλ και της Ελένης γεννήθηκε στην Προύσα της Μ. Ασίας το 1900. Προσήλθε στο Άγιον Όρος το 1926. Εκάρη μοναχός το 1928 στο Σταυρονικητιανό Κελλί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Έζησε και στα Κελλιά της ίδιας μονής του Αγίου Γεωργίου, των Τριών Ιεραρχών, του Αγίου Ανδρέου και του Γενεσίου της Θεοτόκου. Ζούσε ως διά Χριστόν σαλός. Ακτήμων, πάμφτωχος, αυτοειρωνευόμενος, φτωχοντυμένος. Το Κελλί του Αγίου Ανδρέου, που ζούσε για χρόνια, ήταν ένα ερείπιο. Έκρυβε συστηματικά την αρετή του. Πα­ρηγορούσε με τρόπο εκεί που έπρεπε. Για να μην τον τιμούν έκανε αστεία. Μας μιλούσαν γι’ αυτόν εύφημα οι ηγούμενοι της μονής Σταυρονικήτα Βασίλειος και Τύχων και άλλοι πατέρες που τον ...

  Ο ευγενής Μοναχός Ευγένιος Προδρομίτης Γεννήθηκε στην κοινότητα Σεγκάρτσεα-Ντολζ της Ρουμανίας το 1880. Οι γονείς του, Δημήτριος και Μαρία, τον μεγάλωσαν με τον φόβο του Θεού. Το 1903 ήλθε στο πανσέβαστο Άγιον Όρος. Εκάρη μοναχός στη ρουμανική σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. Από τους 150 μο­ναχούς της σκήτης ήταν ο πιο αγωνιστής και υπάκουος μοναχός. Μετά μία περίπου δεκαετία στάλθηκε στη σκήτη Νταρβάρι του Βουκουρεστίου από τον Δικαίο Αντίπα. Το 1917 στάλθηκε στο μετόχι της αθωνικής σκήτης στην κοινότητα Τσιφέστι της επαρχίας Βράντσεα. Εκεί έμεινε περί τις τέσσερις δεκαετίες και συγκέντρωσε πλησίον του δώδεκα μο­ναχούς, καθοδηγώντας τους με σύνεση και σοφία. Κατά την εκεί παραμονή του ενέσκυψε μεγάλη πείνα. Ο π. Ευγένιος δεν δίστασε καθόλου ν’ ανοίξει τις αποθήκες του μετοχίου και ...

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (14 Νοεμβρίου) Ο άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κωνσταντι­νούπολη το 1296 από γονείς αριστοκράτες που ανήκαν στην αυλή του ευσεβούς αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου (1282-1328). Ο πατέρας του Κωνσταν­τίνος ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στον Θεό και την προσευχή και κοιμήθηκε όταν ο Γρηγόριος ήταν ακόμη νέος, αφού έγινε μοναχός. Η μητέρα του, Καλλονή, επιθυμούσε επίσης να γίνει μοναχή, αλλά περίμενε να εξασφαλίσει τη μόρφωση των επτά παιδιών της. Εμπιστεύθηκε τον Γρηγόριο, στους καλύτερους δασκάλους των θύραθεν επιστημών και εκείνος σε μερικά χρόνια απέκτησε τέλεια γνώση της φιλοσο­φικής σκέψεως. Ο Γρηγόριος όμως είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του στα πράγματα του Θεού. Έκανε πνευματικό του πατέρα τον Θεόληπτο Φιλαδελφείας ο οποίος του δίδαξε την ιερά νήψη και τη νοερά προσευχή. Περί το ...

Ιερά Σκήτη Ξενοφώντος (Φωτο 1928) Ο κατά κόσμον Γεώργιος Ψυχόγηρος του Αθανασίου και της Διαμάντως γεννήθηκε στις Ράχες Ικαρίας το 1878. Νέος πήγε στη Χίο και γνώρισε τον όσιο Γέροντα Παχώμιο (1839-1905) στη σκήτη των Αγίων Πατέρων, όπου τότε ήταν περίπου εξήντα μοναχοί, κι εκεί εκάρη μοναχός. Μετά την κοίμηση του οσίου αναχώρησε για το Άγιον Όρος με τον Χιώτη παραδελφό του Γρηγόριο. Ήλθαν και κατοίκησαν στην Ξενοφωντινή σκήτη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ο Γαλακτίων στην Καλύβη των Αγίων Πάντων στις 10.4.1934 και ο Γρηγόριος σ’ ένα ξεροκάλυβο. Τότε οι μοναχοί της σκήτης ήταν περίπου ογδόντα και διακρίνονταν για την ασκητικότατά τους. Γράφει περί αυτών ο Γέρον­τας Ιωακείμ στο βιβλίο του Παλαίστρα άγιων ανδρών: «Ο ένας συνα­γωνιζόταν τον άλλον στην ...

ο Οσιώτατος Μοναχός Συμεών Ξενοφωντινός Ο κατά κόσμον Σπυρίδων Γερασίμου Πυλαρινός γεννήθηκε στο χωριό Ιλάριον της Κεφαλλονιάς. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Θεσ­σαλονίκη. Εργάσθηκε καπετάνιος στα πλοία, μηχανοδηγός στα τρένα, γνώριζε αγγλικά και με τον κόπο του απόκτησε μεγάλη περιουσία. Ήλθε και σε γάμου κοινωνία. Από τον γάμο του απόκτησε έναν υιό που έγινε αξιωματικός και φονεύθηκε κατά την οπισθοχώρηση του αλβανικού μετώπου. Μετά τον θάνατο και της συζύγου του μοίρασε την περιουσία που είχε στη Θεσσαλονίκη σε συγγενείς κι έφυγε για το Πε­ριβόλι της Παναγίας μας το 1958. Ερχόμενος στο Άγιον Όρος στην αρχή εργάσθηκε ως μισθωτός κη­πουρός στη μονή του Αγίου Παύλου και κατόπιν στη μονή Ξενοφώντος. Όταν αποφάσισε να μονάσει, παρέδωσε στον ηγούμενο Ευδόκιμο ένα ποσό λιρών, που είχε ...

Μοναχός Ζωσιμάς Εσφιγμενίτης Ο κατά κόσμον Ζήσης Καμπυλάκης γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Λαυρέντιος του Πηλίου το 1835. Οι φτωχοί γονείς του ονομάζο­νταν Ιωάννης κι Ευπραξία. Μεγάλωσε πλησίον του παπά τού χωριού του Κωνσταντή Ζώη, από τον οποίο κι έμαθε ανάγνωση και γραφή, όπως γράφει ο ίδιος: «Τα πρώτα γράμματα του αλφαβήτου έμαθον κεχαραγμένα υπό του Ιερέως της ενορίας ημών επί της ξυλίνης και τετρα­γώνου πινακίδος, ην έφερον εξηρτημένην από του ώμου. Την θύραν του δημοτικού και ελληνικού σχολείου της πατρίδος μου δεν είδον, ούτε την κλίμακα αυτών ανήλθον». Μόλις 16 ετών εισήλθε στη βιοπάλη. Μετά τον θάνατο και του πατέρα του εργάσθηκε ως αμπελοφύλακας επί τετραετία. Εκεί στους αγρούς διαβάζοντας την Αμαρτωλών Σωτηρία και τον Θηκαρά ήλθε σε κατάνυξη και ...

Μητροπολίτης Βασίλειος πρώην Λήμνου , ασυμβίβαστος και ευθύς ιεράρχης. Ο μακαριστός μητροπολίτης γεννήθηκε στη Σκύρο το 1901. Πολύ μικρός ορφάνεψε από πατέρα. Από μικρός αγάπησε την Εκ­κλησία. Εκκλησιαζόταν καθημερινώς και από νωρίς αποφάσισε να ιερωθεί. Ο παππούς του ήταν ιεροψάλτης και μικρό του έδωσε να πει τον απόστολο σε μία θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων. Γράφει ο ίδιος στις πτυχές της ζωής του: «Από της μεγάλης πλέον εκείνης, της Γεννήσεως του Χριστού, ημέρας κλίσις τε και κλήσις συνηντήθησαν επί το αυτό και συνδέθησαν κατά τοιούτον άρρηκτον δεσμόν, ώστε να επακολουθήση μετά ταύτα, ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, η είσοδός μου εις τον κλήρον, η θεία συνάρσει και ευλογία, ανάρρησίς μου εις τον της Αρχιερωσύνης βαθμόν, επίτευγμα το οποίον αποδίδω μόνον ...

Ιερομόναχος Γεράσιμος Ξενοφωντινός, από μικρός ήταν φίλεργοσ και φιλομαθής. Κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Θεοδωράκης του Νικολάου. Γεννήθηκε στο χωριό Σελλιά Αγίου Βασιλείου Ρέθυμνου Κρή­της το 1910. Ήταν το μεγαλύτερο από τα εννέα παιδιά των ευσεβών γονέων του. Από μικρός ήταν φίλεργος και φιλομαθής. Εικοσάχρονος εισήλθε να μονάσει στην ιερά μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πρέβελη. Συνέχισε και στη μονή την εργατικότητά του, τη μελέτη και την προσ­ευχή. Έτσι χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς. Κατά τον πόλεμο του 1940-41 πήγε εθελοντής στο μέτωπο. Κατά την επιστροφή στη μονή του συνέχισε την προσφορά του, φυγαδεύοντας Άγγλους, Νεοζηλανδούς και Έλληνες στη Μέση Ανατολή. Για τη δράση του αυτή βραβεύτηκε από την ελληνική πολιτεία. Το 1963 μετέβη ως προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Κατόπιν θέλησε να έλθει στο Άγιον Όρος. ...

Ο Όσιος Αμβρόσιος, ο Κύπριος Η μνήμη του τιμάται στις 7 Νοεμβρίου. Τούς αφανείς ήρωες της πίστεως ο Κύριός μας τους καθιστά εμφανείς, για να δοξάσει τα κατορθώματά τους και να μας διαβεβαιώσει ότι «Ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον Αυτού, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς Αυτού» (Εβρ. δ΄ 13). Ο Θεός μας, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς» (Ψαλμ. 7, 9 ), Αυτός που γνωρίζει τα εσώβαθα των καρδιών μας και το βάθος των λογισμών μας, τιμά και βραβεύει τους ταπεινούς και αφανείς δούλους Του και το μεγάλο βραβείο Του δεν είναι άλλο από το «βραβείον της άνω κλήσεως» (Φιλιπ. γ΄ 14). Καθενός μας βλέπει τα έργα και τις επιθυμίες και τα κρυπτά μας και μας τα ανταποδίδει στα φανερά, κατά ...

Ο ενενηντάχρονος Γέροντας Χαραλάμπης Νεοσκητιώτης Ο κατά κόσμον Δημήτριος Παναγιώτου Λυγερός γεννήθηκε στο Πλωμάρι της Μυτιλήνης το 1871. Είχε εφτά αδέλφια. Στην Καλύβη του Αγίου Χαραλάμπους-Χαλδέζων της Νέας Σκήτης ήλθε το 1888. Εκάρη μοναχός το 1889. Ήταν εξαίρετος αγιογράφος. Αγιογράφησε εικόνες σε πολλούς ναούς της Ελλάδος. Για την αγιογραφική του τέχνη βραβεύθηκε από διεθνή έκθεση αγιογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ευλαβής μοναχός και ό,τι ζητούσε από τον Θεό τού το έκανε, όπως λέγουν. Το 1937, σε μία πανήγυρη του Αγίου Χαραλάμπους, δεν είχαν ψάρια για την εορτή. Πήγε στην εικόνα του αγίου και τον παρακάλεσε θερμά. Ο άγιος παρουσιάσθηκε σ’ έναν ψαρά και του είπε να πάει ψάρια στην Καλύβη των Χαλδέζων. Όταν ο ψαράς πήγε τα ψάρια και θέλησε να προσκυνήσει ...

Μοναχός Δημήτριος Γρηγοριάτης, εκκληασιαστικός στο ναό του Πρωτάτου. Μόλις πέντε ετών, καθώς διηγείται ο ίδιος, είχε την πρώτη δαιμο­νική εμπειρία. Έμεινε σε όλη του τη ζωή ένα χαριτωμένο παιδί. Το πλησίασμα κοντά του ήταν ευχάριστο, ειρηνικό, ιλαρό. Ανέπαυε. Δεν έλεγε πολλά. Είχε συνήθως σκυμμένο το κεφάλι του. Όταν λίγο μιλούσε, χαμογελούσε γλυκά. Προσευχόταν. Αυτός ήταν ο μοναχός Δημήτριος Γρηγοριάτης. Προσήλθε στη μονή το 1953 κι εκάρη μοναχός το επόμενο έτος. Αγαπούσε υπερβολικά τον Χριστό. Αγαπούσε το μοναχικό σχήμα. Αγαπούσε το κομποσχοίνι. Κοινωνούσε κι αισθανόταν τον Χριστό μέσα του. Η ασθένεια τον έκανε να συνδεθεί πιο πολύ με τον Χριστό. «Ο νους μου», έλεγε, «δεν φεύγει εδώ κι εκεί, αλλά μένει πάντοτε κο­ντά στον Χριστό». Η ξαφνική ασθένεια τον πονούσε και τον ...