Πεμπτουσία

Μέγα καύχημα της Λευκωσίας, μέγα στήριγμα πόλεις Εφέσου, μέγα κλέος τε των δύο πόλεων της μεν γαρ γόνος σεπτός εχρημάτισας, την δε τα σα επορφύρωσαν αίματα. Αλλά πρεύσβευε Χριστώ τω Θεώ άγιε Πολύδωρε, ίνα ρυσθώμεν κινδύνων και θλίψεων. Απολυτίκιον αγίου Πολύδωρα Το όνομά του δεν είναι γνωστό στους πολλούς. Κι όμως αποτελεί ένα πραγματικό στολίδι της νεότερης κυπριακής ιστορίας κι ένα ηρωικό μαχητή και νέο μάρτυρα της εκκλησίας μας. Ο Πολύδωρος γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου λίγο μετά τα μέσα του 18ου αιώνα. Απαγχονίστηκε στη Νέα Έφεσο (Γενί Κουσάντασι), στίς 3 Σεπτεμβρίου του 1794. Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα. Χρόνια σκοτεινά. Χρόνια μαύρης σκλαβιάς. Παρ’ όλα αυτά όμως οι γονείς του Χατζηλουκάς και Λουρδανού, άνθρωποι θεοφοβούμενοι κι ευσεβείς φρόντισαν να δώσουν στο παιδί τους μόρφωση χριστιανική και τον ...

Άδολος, απλός, ευθύς, πράος, υπάκουος, ακτήμων, σπάνιος αγωνιστής, ευλαβέστατος, ειλικρινής, απονήρευτος, έτσι χαρακτηρίζε­ται απ’ όσους τον πλησίασαν και τον γνώρισαν. Αμνησίκακος, απερίεργος, άγρυπνος, ασκητής σε όλη του τη ζωή. Από τον αγιότεκνο Πόντο, δωδεκαετής, λόγω των τουρκικών πιέσεων, μετανάστευσε με την ευλαβή οικογένειά του στη Νότια Ρωσία. Νέος, μετά από πολλές περιπέτειες, μεταβαίνει στα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα. Στο Σαραντάριο όρος φόρεσε το τίμιο ράσο του μοναχού κι επί οκταετία διακόνησε πρόθυμα στα πανάγια προσκυνήματα, όπου πάτησαν οι άχραντοι πόδες του Ιησού. Εκεί συνδέθηκε με τον μετέπειτα ασκητή της Αίγινας Ιερώνυμο τον Καππαδόκη (+1966), όπως και η αδελφή του, μοναχή Ευπραξία (+1990), η οποία τον ακολούθησε αργότερα στην Αίγινα. Το 1918 ο π. Αρσένιος έρχεται στο Άγιον Όρος και μονάζει στη μονή Σταυ­ρονικήτα. ...

Η σκήτη των Καρυών Ο κατά κόσμον Αθανάσιος Γιαννακάς του Αποστόλου και της Μαρίας γεννήθηκε στο Λιτόχωρο Πιερίας το 1888. Προσήλθε στο Βατοπεδινό Κελλί του Αγίου Χαραλάμπους το 1915, στις Καρυές, υπό τον ενάρετο ιερομόναχο Σάββα († 1923). Το 1919 εκάρη μοναχός. Συναγωνιστής του και κατόπιν Γέροντάς του ήταν ο μοναχός Κοσμάς († 29.6.1965), που ήταν από την Κάρπαθο, όπως και ο Γέροντάς τους Σάββας. Ο Κοσμάς γεννήθηκε το 1877, προσήλθε το 1898 κι εκάρη μοναχός το 1901. Ο Γέροντας Κοσμάς διατήρησε το βιβλιοπωλείο που ειχε ιδρύσει ο Γέροντάς του. Ο μοναχός Αρέθας ήλθε στο Άγιον Όρος από την Αμερική, όπου εργαζόταν στα δάση ως υλοτόμος, με δύο φίλους του, τον Γεώργιο και τον Όθωνα. Ο Γεώργιος έμεινε μαζί του, όμως κάπως ...

Απειρα είναι τα θαύματα που έχει επιτελέσει κατά καιρούς η Τιμία Ζώνη. Εδώ θα αναφέρουμε μερικά μόνο από αυτά. 1. Το πλοίο παραμένει ακίνητο Κάποτε η Τιμία Ζώνη προσκλήθηκε από τους κατοίκους της Αίνου. Οι μοναχοί που την συνόδευαν φιλοξενήθηκαν στο σπίτι ενός ιερέα, του οποίου η σύζυγος αφαίρεσε κρυφά ένα τεμάχιό της. Όταν οι πατέρες επιβιβάσθηκαν στο πλοίο για να αναχωρήσουν, αν και η θάλασσα ήταν γαλήνια, το πλοίο έμενε ακίνητο. Βλέποντας η πρεσβυτέρα το παράξενο αυτό φαινόμενο αισθάνθηκε το σφάλμα της και παρέδωσε στους πατέρες το τεμάχιο της Ζώνης. Τότε μόνο το πλοίο μπόρεσε να αποπλεύσει. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού κατασκευάσθηκε η δεύτερη θήκη, όπου φυλάσσεται ως σήμερα αυτό το τεμάχιο. 2. Περιπέτειες της Αγίας Ζώνης Κατά την επανάσταση του 1821, ύστερα ...

Α΄ Σήμερα κλείνει ο μήνας Αύγουστος με τη Θεομητορική εορτή της Αγίας Ζώνης. Η εορτή αυτή, όπως και οι άλλες εορτές της Παναγίας μας, είναι αγαπητή στον ευσεβή λαό μας και γιορτάζεται με την ίδια πίστη και ευλάβεια σε όλη την ανά την οικουμένη ορθοδοξία. Έτσι, λοιπόν, με την ευκαιρία της εορτής της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας, θα αναφερθούμε δι’ ολίγων σε ορισμένα από τα πολλά ιστορικά γεγονότα, με τα οποία έχει συνδεθεί, σύμφωνα με τις εγκυρότερες επικρατούσες πηγές.          Η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου, διαιρεμένη σήμερα σε τρία τεμάχια, είναι το μοναδικό λείψανο ή κειμήλιο που σώζεται από την επίγεια ζωή της και φυλάσσεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Ζώνη φτιάχτηκε από τρίχες καμήλας από την ...

Γέροντας Νεκτάριος ο Πνευματικός. ο ευλαβέστατος και ευσεβέστατος   Γεννήθηκε στις 28.3.1904, ημέρα Κυριακή του Πάσχα, στην Περαχώρα Κορινθίας. Μικρός μετοίκησε με τους γονείς του στο χωριό Καπαρέλι Θηβών. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα ο τότε Νικόλαος. Οι φτωχοί γονείς του του ανέθεσαν προς βοσκή το μικρό ποίμνιο προβάτων που είχαν. Από μικρός ποθούσε τον μοναχισμό και συχνά μετέβαινε στη μονή Αγίας Τριάδος-Κιθαιρώνος, για να προσευχηθεί και να συναναστραφεί με τους εκεί ενάρετους πατέρες. Το 1921, κατόπιν θείας αποκαλύψεως, τον δέχθηκαν οι πατέρες πλησίον τους. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό εγκαταβίωσε στην παραπάνω μονή, όπου και εκάρη μοναχός. Η μετέπειτα συνοδεία του ιερομονάχου Νεκταρίου υπό τον ιερομόναχο Ιωακείμ Αργότερα, το 1930, μαζί με άλλους πατέρες, ήλθε στο Άγιον Όρος, όπου εγκαταβίωσε ...

  Ο γέροντας Γεδεών (καθήμενος) μετά του υποτακτικού του ιερομονάχου Διονυσίου Γεννήθηκε στο Γκατίντσι της Μολδαβίας το 1894 από ευσεβή οικογένεια, ο κατά κόσμον Γεώργιος Τσελάρου. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος ήταν δάσκαλος. Πήγε στις τέσσερις πρώτες τάξεις του σχολείου στο χωριό του. Κατόπιν υπηρέτησε στο παλάτι του πρίγκιπα Μπογδάν και στη συνέχεια τέσσερα χρόνια τη στρατιωτική του θητεία ως λοχίας και γραφέας. Ήταν από τους λίγους που σώθηκαν, με τη βοήθεια του Θεού, από τον τότε πόλεμο. Το 1920 αναχώρησε για το Άγιον Όρος. Προσήλθε στο Κελλί του Αγίου Γεωργίου της Καψάλας υπό τον Γέροντα Γεράσιμο. Το 1925 εκάρη μοναχός με τ’ όνομα Γεδεών. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Ρουμανία για εράνους υπέρ του Κελλιού τους, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια. Επέστρεψε με πολλά ...

  Ιερά Σκήτη Αγίας Άννης (φωτ. 1890) Με μεγάλη υπακοή ζούσε στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου της σκήτης της Αγίας ’Άννης. Ο Γέροντάς του ήταν αρκετά αυστηρός, ο σπουδαίος Πνευματικός Γρηγόριος Μικραγιαννανίτης († 1899). Νέος ήλθε από την Αγχίαλο της Βουλγαρίας. Ήταν ανεψιός του ενάρετου μητροπολίτη Σμύρνης Βασιλείου (1882-1910). Μιλούσε άριστα τα βουλγαρικά και τα ελληνικά. Στους υποτακτικούς του έλεγε: «Ο μοναχός ο Αγιαννανίτης δεν επιτρέπεται να έβγει έξω από τη σκήτη, διά να μη χάση τον δρόμον της πρακτικής αρετής, η οποία ανεβάζει τον μοναχόν εις τα ύψη της εσωτερικής εργασίας». Πολλοί έφθαναν στο κελλί του για να εξομολογηθούν. Συνήθιζε να λειτουργεί συχνά και ανυπόδητος. Λόγος απρόσεκτος δεν βγήκε ποτέ από το στόμα του. Δεν άφηνε περαστικό να μην τον φιλοξενήσει, ...

Η ιστορία του Μικρασιατικού ελληνισμού μοιάζει με τα παθήματα του Προμηθέα Δεσμώτη. Πάντα εκεί ασάλευτη και αλυσοδεμένη στους θρυλικούς βράχους της καθ’ ημάς Ανατολής υπομένει το φριχτό μαρτύριο της πρόσκαιρης σιωπής ενωτιζόμενη την φωνή των Προφητών της Ρωμηοσύνης των αιώνων των αλλοτινών για τα επινίκια των επερχομένων ημερών. Οι χιλιετίες του ελληνισμού, οι αιώνες του Χριστιανισμού, τα μεγαλειώδη θέατρα και τα μεγαλοπρεπή στάδια του αρχαίου κόσμου, τα σεβάσματα των θεών του καιρού της αγνωσίας, οι ναοί του Τριαδικού Θεού στους χρόνους της Αποκαλύψεως και της Χάριτος, τα μοναστικά καθιδρύματα της Ορθόδοξης πνευματικότητος και του υψηλού πολιτισμού της υπερχιλιετούς αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, η αξιοθαύμαστη απαντοχή του ευσεβούς Γένους μας στους σκοτεινούς χρόνους της σκλαβιάς, η βίαιη και απάνθρωπη εκδίωξη των ελλήνων ...

  Ιερά Μονή Διονυσίου Ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος του Θεού γεννήθηκε στη Χαλκίδα της Εύβοιας το 1878. Λαϊκός ονομαζόταν Ευάγγελος Γεωργίου Ζαρκάδης. Νέος είδε σε όραμα την αγία μεγαλομάρτυρα Παρασκευή, η οποία τον παρηγόρησε για κάποιο λυπηρό οικογενειακό περιστατικό και του είπε ότι θα γίνει μοναχός. Προσήλθε στην ιερά μονή Διονυσίου το 1903. Εκάρη μοναχός σε αυτή το 1906. Διακρίθηκε ως μοναχός με πολλή ταπείνωση, θερμή πίστη και μακαρία απλότητα. Ως οικονόμος στο μετόχι της μονής στα Μαριανά Χαλκιδικής δέχθηκε την επίσκεψη του Τιμίου Προδρόμου, που του υπέδειξε τον τόπο πεσμένου ναού του, τον οποίο ο Βησσαρίων ανήγειρε. Άλλοτε πάλι τη νύχτα της Αναστάσεως του Κυρίου, που ήταν αναγκασμένος να μείνει στο μετόχι, άκουσε ουράνια μελωδία και αισθάνθηκε άρρητη και ανείπωτη ευωδία. ...

  Πατρίδα του ήταν η ξακουστή Σμύρνη, στην οποία γεννήθηκε το 1880. Τελείωσε το εκεί Σχολαρχείο και το 1897 ήλθε στο αγιότεκνο Άγιον Όρος και στην αγιοτρόφο σκήτη των Καυσοκαλυβίων. Στην αρχή υποτάχθηκε στον αγιογράφο Γέροντα Νικόδημο τον Σερραίο († 1907) στην Καλύβη των Αγίων Πάντων, του οποίου έλαβε και το όνομα, και κατόπιν στον Γέροντα Αρσένιο († 1956), τον άριστο ξυλογλύπτη, από τον οποίο έμαθε και αυτός μ’ επιτηδειότητα την ξυλογλυπτική τέχνη. Τον Γέροντα Αρσένιο ακολούθησε στην Καλύβη της Ζωοδόχου Πηγής. Γέροντας Νικόδημος Καυσοκαλυβίτης Κατά τον παπα-Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη: «Επροχώρησε ανδρείως τον δρόμο της αφιερωμένης ζωής. Κάθε σαρκική κλίση και επιθυμία εσφάγη στον βωμό του πνεύματος. 'Οδηγήθηκαν τα βήματά του στην έρημο των Καυσοκαλυβίων, στην αγιοτόκο σκήτη με τα λαμπρά πρότυπά της. ...

Γεννήθηκε στη Ραγούζα της Δαλματίας, σημερινό Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, το 1568 από εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Ιωάννης ήταν Βενετός καραβοκύρης, και όταν ο άγιος ήταν 12 ετών πνίγηκε σε ναυάγιο. Η μητέρα του Αικατερίνη καταγόταν από τη Λήμνο και διακρινόταν για την ευλάβεια της. Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Ιάκωβος. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήγε στην Αχρίδα, όπου ήταν ο αδελφός της, ένας πλούσιος έμπορος. Έλαβε καλή μόρφωση και παρέμεινε επί πενταετία πλησίον ενός ιερομονάχου εξαδέλφου της μητέρας του, πού μόναζε στη μονή της Θεοτόκου Αχρίδος, όπου συνέχισε τις σπουδές του. Το 1588 ήλθε στο Αγιον “Ορος και εγκαταβίωσε στη μονή Παντοκράτορος, όπου εκάρη μοναχός και ονομάσθηκε Ιωσήφ κατά το μέγα σχήμα. Μετά διετία ...

Μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 16 Αυγούστου 1686 Ο ένδοξος μεγαλομάρτυς Απόστολος ο Νέος καταγόταν από τον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου, από ευσεβείς γονείς. Σε ηλικία 15 ετών ορφάνεψε και έφυγε για την Κωνσταντινούπολη όπου εργαζόταν ως υπάλληλος σ’ ένα καπηλειό. Ενώ ο Άγιος είχε ήδη τέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, συνέβη το εξής γεγονός στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Οι κάτοικοι του Αγίου Λαυρεντίου και της περιοχής, επειδή καταπιέζονταν σκληρά από τη βαριά και άδικη φορολογία, αποφάσισαν να προσφύγουν στους επιτρόπους του Σουλτάνου, η οποία όριζε τα χωριά εκείνα. Πράγματι επέτυχαν κάποια μείωση της φορολογίας και επέστρεψαν. Ο Βοεβόδας όμως όχι μόνο δεν αναγνώρισε τα έγγραφα των επιτρόπων και τα απέρριψε ως πλαστά αλλά συνέλαβε και τρεις από την επιτροπή των κατοίκων, που είχαν ...

Ιερομόναχος Ιγνάτιος Πνευματικός, ο πολύ σεβαστός Γέροντας. Ο κατά κόσμον Ιωάννης Γραμματάς του Χριστοφόρου και της Βασιλείας καταγόταν από τη Μυτιλήνη, στην οποία γεννήθηκε το 1871. Προσήλθε στο ιερό Κελλί Κοιμήσεως Θεοτόκου – Κρανιάς της σκήτης Γλωσσίας – Προβάτας, το 1891, στο οποίο, λέγεται, μόνασε και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τον 14ο αιώνα. Εκάρη μοναχός το 1893. Το 1894 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1898 πρεσβύτερος. Κατά τον υποτακτικό του ιερομόναχο Καλλίνικο, «υπήρξεν ευπροσήγορος και παρηγορητικός εις πάντας. Ήτο εφοδιασμένος από όλας τας αρετάς, και την φιλαδελφίαν και αγάπην προς πάντας, και αμνησικακίαν εις τους εχθρούς του, μάλλον δε και επροσηύχετο υπέρ αυτών, την δε ελεημοσύνην εις πάντα αιτούντα ευχαρίστως και ιλαρώς εξετέλει. Διετήρει αδιάσπαστον την νοεράν προσευχήν εν παντί καιρώ. ...

  Γέροντας Κωνστάντιος Καρυώτης, ο αγιόφιλος και θεοτοκόφιλος Ο κατά κόσμον Ιωάννης Ψαλίδας του Κυριάκου και της Σταυρούλας γεννήθηκε στο Αιγάλεω των Αθηνών το 1924. Προσήλθε στο 'Άγιον ’Όρος το 1950 κι εκάρη μοναχός το επόμενο έτος. Γέροντας ήταν ο μοναχός Κωνστάντιος (t 1950) στο Κουτλουμουσιανό Κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων πάνω από τις Καρυές. Πριν λίγο είχε κοιμηθεί και ο Γέροντας Γαβριήλ (t 1947). Ο π. Κωνστάντιος διετέλεσε πολλά χρόνια Γέροντας του Κελλίου. Ο Γέροντας Κωνστάντιος. Πάσχα στο Κελλί του Είναι γεγονός, όπως αναφέρουν γείτονες του, πως «πίσω από μια ιδιαζόντως τραχείαν επιφάνειαν εκρύβετο μια ιδιαζόντως ευγενής φύσις». Είχε περίπου σαράντα χρόνια να βγει από το 'Άγιον ’Όρος. Ένας προσεκτικός επισκέπτης δίχως δυσκολία θα παρατηρούσε τους καρπούς της καρτερίας και της φιλοπονίας ...

  Ο Γέροντας Ανδρέας Καρακαλλινός διήλθε πάνω από πέντε δεκαετίες στην ιερά μονή των Αγίων Αποστόλων του Καρακάλλου, από τότε που εισήλθε την πύλη της μονής της μετανοίας του. Η ζωή του κύλησε με μεγάλη άσκηση, υπακοή και υπομονή. Μετά από ασθένειες που με καρτερία φιλοξένησε στο σώμα του, απόκτησε συνεχή δάκρυα. Τον έβλεπες, καθώς διηγείται ο αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Μουστάκας, όλο χαρά, πάντοτε μ’ ένα μεγάλο μαντήλι καταμουσκεμένο από των ματιών του τις ακριβές σταλαγματιές, που εύφραιναν την ταπεινή καρδιά του. Σαν του μεγάλου αββά της αρχαίας ερήμου, δεν στέγνωνε ποτέ το μαντήλι του καλού Ανδρέου. Το μοναχολόγιο της ιεράς κοινοβιακής, σταυροπηγιακής και βασιλικής μονής Καρακάλλου φειδωλά αρκετά, ως συνήθως, σημειώνει περί αυτού: «Ιδιότης: Μοναχός. Ονομασία κατά κόσμον: Αθανάσιος Κλαβάτζας. Τόπος γεννήσεως: Πλαγιάριον ...

Σχέδιο Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του έτους 1958 Γεννήθηκε στο Πρίμπογι της Ανατολικής Βοσνίας από ευσεβείς γονείς. Είχε και ο ίδιος οικογένεια. Δύο υιοί του έγιναν ιερείς. Η σύζυγός του και η κόρη του μόνασαν. Ο ίδιος ήλθε στη μονή Χιλανδαρίου το 1971 και διακρίθηκε μεταξύ των πατέρων της. Εκάρη μοναχός το 1973. Πρόθυμος στην υπακοή και επιμελής στην εκκλησία. Μέχρι που γέρασε πολύ, αν και αδύναμος, δεν καθόταν στο στασίδι του. Σπάνια καθόταν για λίγη ξεκούραση. Ήταν λιγόλογος, ήπιος και ήρεμος άνθρωπος. ’Έλεγε μόνο τ’ απαραίτητα και σημαντικά. Μόλις τελείωνε η πρωινή ακολουθία, δεν ξεκουραζόταν, αλλά έπιανε αμέσως δουλειά. Διακόνημα είχε να επισκευάζει πορτοπαράθυρα και ό,τι άλλο είχε ανάγκη επιδιορθώσεως, μπαλώματος ή  συντηρήσεως. Το Χιλανδάρι το έβλεπε σαν σπίτι του και το ...

Ο ιερομόναχος Δανιήλ Κατουνακιώτης (σχέδιο Κωνσταντίνου Ξενόπουλου) Προερχόμενος από το Φρένελι Κυδωνιών της Μικράς Ασίας ήλθε περί το 1900 στο Άγιον Όρος, αφού εργάσθηκε για ένα διάστημα στο Κάϊρο της Αίγυπτου κοντά στους θείους του, στην υπακοή του πολυεναρέτου Γέροντος Δανιήλ του Σμυρναίου († 1929), στο ησυχαστήριο των Όσιων Αγιορειτών Πατέρων-Δανιηλαίων στα Κατουνάκια. Εδώ εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και χειροθετήθηκε Πνευματικός. Διακρινόταν για την απλότητα των τρόπων του, την ευκοσμία των ηθών, τη χρηστότητα και την τέλεια αμνησικακία του. Ωφελούσε όλους όσοι τον πλησίαζαν, ακόμη και με μόνη τη σεμνότητά του, την καλή συναναστροφή του και καλοκαγαθία του. Είχε χάρισμα καλλιφωνίας και ήταν εξαιρετικός ιεροψάλτης. Κυρίως όμως είχε την υψοποιό ταπείνωση, τη μακαρία αγαθότητα και απλότητα κι έτσι ...

Είναι κάποιες μορφές που δεν ξεχνιούνται με τίποτε. Είναι κάποιες προσωπικότητες που το ανάστημά  τους ξεπέρασε κάθε αναμενόμενη διάσταση. Είναι κάποιοι άνθρωποι που το πέρασμά τους απ’ τη ζωή υπήρξε φάρος φωτεινός και ακτινοβόλος. Μια τέτοια μορφή ήταν ο αείμνηστος ήρωας της κοινότητάς μας, ο Μιχαήλ Ζένιου. Ένας νέος που στα λίγα χρόνια που έζησε πέτυχε να ανακαλύψει το σωστό προορισμό της ζωής. Να έχει στόχους ευγενείς και ανώτερους. Να υπηρετήσει με παλμό και με αγάπη την εκκλησία, την πατρίδα, τη νεολαία. Η προσφορά του δεν ήταν μόνο μεγάλη. Ήταν συνάμα γνήσια και ειλικρινής. Οι αρχές και τα πιστεύω του, ήταν αδιαπραγμάτευτα. Και όλα τα σφράγισε με το νεανικό αίμα του. Με την ηρωική θυσία του τον Αύγουστο του 1974. Ο ΜιχαήλΖένιου ...