Πεμπτουσία

Στο χωριό Παγκράτι Καλαβρύτων γεννήθηκε το 1862. Το 1890 ήλθε στο Περιβόλι της Παναγίας. Το 1892 εκάρη μοναχός στην Καλύβη του Τιμίου Σταυρού των Καυσοκαλυβίων. Ήταν πάμφτωχος, ακτήμων, ευλαβέστατος, ένθερμα θεοτοκοφιλής και φιλόθεος. Ούτε νερό δεν είχε στην Καλύβη του. Με το σταμνί κουβάλαγε νερό από το Κυριακό. Από τον μύλο έπαιρνε το πρώτο άλεσμα του σιταριού, επειδή αυτό είχε λίγο χώμα και ήταν πιο φθηνό. Περνούσε με ξηροφαγία. Αν είχε κανέ­να φιλοξενούμενο, μαγείρευε κάτι. Με χόρτα και λαχανίδες περνούσε, πάντα λίγα, πάντα φτωχά. Άκρος νηστευτής, ο πιο πλούσιος πένης των Καυσοκαλυβίων. Μάζευε τσάι του βουνού από τον Άθωνα, λεβάντα και αμάραντα και τα έδινε στους Ρώσους να τα στέλνουν ευλογία στην πατρίδα τους ή πήγαινε στις Καρυές να τα δώσει. ...

  Από την Αλεξάνδρεια της Ρουμανίας, την πατρίδα του, όπου γεννή­θηκε στις 29.8.1837, από Βούλγαρους γονείς, τον Χρήστο και τη Νόννα, ήλθε στη δεύτερη πατρίδα του, το Άγιον Όρος, το 1859. Πρωτοεγκαταστάθηκε στη ρουμανική σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. Ως δόκι­μος διεκρίθη για την άκρα υπακοή του και την καθαρή του ταπείνωση. Το 1863 εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Το 1867 εξήλθε της σκήτης για μεγαλύτερη ησυχία. Μόνασε για 35 έτη στο Λαυριώτικο Κελλί που ονομάζεται «Τουρλωτή» και είναι πλησίον του Αγιάσματος του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου. Όλη του η ζωή ήταν μία προσευχή. Η φιλαδελφία του εκδηλωνόταν και με την αγαθή φιλοξενία. Μετά την αναχώρηση των επισκεπτών του νήστευε επί διήμερο, για ν’ αναπληρώσει ό,τι έχασε με τις συζητήσεις. Όταν ένας μοναχός τον ρώτησε ...

Γέροντας Ισίδωρος Καυσοκαλυβίτης, ο ευλαβέστατος και φιλομαθέστατος μοναχός Η Ανδρούσα της Μεσσηνίας ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα του, στην οποία γεννήθηκε το 1885, ο κατά κόσμον Θεόδωρος Παντελόπουλος. Προσήλθε στο Άγιον Όρος το 1904. Εκάρη μοναχός το 1905 από τον Γέροντα Χαράλαμπο της Καλύβης του Αγίου Χαραλάμπους της ιεράς σκήτης Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων. Επρόκειτο περί ευλαβέστατου και φιλομαθέστατου μοναχού. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή, την ποίηση, την αντιγραφή σπουδαίων κειμένων, την ιατρική, τη φαρμακολογία, τη βοτανολογία, την ιχνογραφία, την ξυλογλυπτική και τη διακόσμηση κολλυβών. Ο συγγραφέας ’Άλκης Αγγέλου, όταν τον πρωτοείδε, έγραψε: Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει αθόρυβα ένας καλόγηρος. Είχα την εντύπωση πως κατέβηκε σιωπηλός απ’ τους τοίχους, από καμμιά παλαιάν εικόνα βυζαντινή και πήρε άξαφνα σάρκα και οστά, εκεί μέσα στο ...

Η μνήμη της τελείται στις 19 Σεπτεμβρίου. Λίθο πολύτιμο, ατίμητο μαργαριτάρι στο περιδέραιο της πίστεως, κρίκο χρυσό στην αλυσίδα των αγίων της Εκκλησίας μας αποτελεί η οσιομάρτυς Σωσάννα. Γυναίκα ανδρεία (Παροιμ. λα΄ 10), που απώθησε το ασθενές του φύλου της και με την ισχύ της θείας χάριτος, που " πάντοτε τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί ", ενεδύθη με ανδρικό φρόνημα, με την " πανοπλία του Θεού " (Εφεσ. στ΄ 11) και νικηφόρως διεξήγαγε τον αγώνα της στην ασκητική και αθλητική παλαίστρα. Άνθος ευθαλέστατο, που προήλθε από δυσσεβή ρίζα, ανεβλάστησε η Σωσάννα από πατέρα Έλληνα ειδωλολάτρη και μητέρα Εβραία, τον Αρτέμιο και τη Μάρθα, κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού (286-305). Πατρίδα είχε την Παλαιστίνη. Σε νεαρή ηλικία αρνήθηκε την " ...

Καταγόταν από την αρχιερατική επαρχία Μέτρων της Α. Θράκης και ήταν υιός πλούσιου βοσκού πολλών προβάτων. Βόσκοντας τα πρόβατα ο ίδιος δεν παρέλειπε να προσεύχεται. Νέος αποφάσισε τη μοναχική του αφιέρωση. Με μία κάπα μόνο ξεκίνησε, δίχως χρήματα και πράγματα μαζί του, για το Άγιον Όρος. Μετά από πολλές περιπέ­τειες έφθασε στον αθωνικό λιμένα της σωτηρίας το 1888. Πήγε στη μονή Ιβήρων να προσκυνήσει την Παναγία την Πορταΐτισσα. Κάποιος τον πλησίασε, και όταν πληροφορήθηκε ότι ήλθε για να μονάσει, του είπε να πάει στον παπα-Μηνά τον Μαυροβούνιο στη σκήτη της Αγίας Άννης. Πήγε, κτύπησε τη θύρα, εξήλθε ο παπα-Μηνάς και τον υποδέχθηκε μετά χαράς, λέγοντάς του ότι η Παναγία τον έφερε από την Πόλη. Ο νέος θαύμασε πώς γνώριζε ο Γέροντας ...

Η αγία Σοφία και οι κόρες της, η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη, ζούσαν στην Ιταλία, το 2ο αιώνα μ.Χ., στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού. Κατάγονταν από λαμπρή γενιά, πλούσια οικογένεια, με ευσεβείς προγόνους. Η μητέρα ήταν χήρα, γυναίκα ενάρετη, που ζούσε με σοφία, πίστη, ελπίδα, αγάπη στο Χριστό, και με τον ίδιο τρόπο ανέτρεφε και τις θυγατέρες της. Δεν έπαυε να τις θυμίζει πόσο ασύγκριτα μεγαλύτερη αξία έχει η ωραιότητα και τα χαρίσματα της ψυχής από την ωραιότητα του σώματος που κι αυτή διέθεταν. Αυτά όμως τις έλεγε ότι είναι πρόσκαιρα, δεν κρατούν ούτε καν σε ολόκληρη αυτή τη γήινη ζωή, αλλά πολύ γρήγορα μαραίνονται και χάνονται· ενώ τα άλλα μας προετοιμάζουν για να αντέξουμε μια ζωή αιώνια και ...

Γεννήθηκε στον νομό Μποντοσάνι της Ρουμανίας το 1891. Νέος αφοσιώθηκε στ’ ασκητικά παλαίσματα της μοναχικής ζωής, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, στη μονή Νεάμτς. Το 1938 ήλθε στο Άγιον Όρος για υψηλότερες πνευματικές αναβάσεις. Έφτιαξε ένα μικρό καλυβάκι στην ησυχία των δασών της μονής Καρακάλλου. Αγάπησε την αφάνεια, την αδοξία, την πενία, την ησυχία και την άσκηση υπέρμετρα. Κανείς δεν γνώριζε την κατοικία του και τον αγώνα του. Μερικές φορές πέρναγαν μήνες για να τον δουν στη μονή. Τα καλοκαίρια κατέβαινε στη μονή για να εργασθεί και να λάβει κάτι για τη συντήρησή του και γύριζε πάλι στην αγαπητή ησυχία του. Όσοι τον γνώρισαν λέγουν πως ήταν πάντοτε γαλήνιος, χαριτωμένος, με φωτεινό πρόσωπο και σιωπηλός. Θεωρούσε τον εαυτό του τον πιο αμαρτωλό άνθρωπο της ...

Μοναχός Νεόφυτος Λαυριώτης: «Από βλακείες μας θα χάσουμε τον παράδεισο» Γεννήθηκε στη Ζάτουνα Αρκαδίας το 1908. Προσήλθε στο 'Άγιον Όρος το 1936 κι εκάρη μοναχός στη Μεγίστη Λαύρα το 1938. Έζησε στο σπήλαιο του όσιου Αθανασίου του Αθωνίτου, στα Κατουνάκια, στη σκήτη της Αγίας ’Άννης, στην Καψάλα. Πάντοτε ακτήμων, παντού εγκρατής σε όλα και αυστηρός νηστευτής, μονοχίτων και ανυπόδητος. Ένα διάστημα διετέλεσε θυρωρός κι επιμελητής της Αθωνιάδος Σχολής. Ο σχολάρχης της Χρυσόστομος Λαυριώτης λέγει ότι προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στους σπουδαστές με τις πατρικές νουθεσίες του και κυρίως το καλογερικό του παράδειγμα. Υπόμενε πάντοτε ατάραχα δοκιμασίες κι ενοχλήσεις διάφορες. Τον μικρό μισθό του την ίδια μέρα που τον λάβαινε, τον μοίραζε ελεημοσύνες στους φτωχούς. Το Κελλί του στα Κατουνάκια μισογκρεμισμένο και ...

  Γέροντας Γρηγόριος Ξενοφωντινός, ένα κατάκαρπο δένδρο αρετής   Κατά κόσμον ονομαζόταν Γρηγόριος Ζακυνθινάκης και ήταν από το χωριό Εμπρόσνερος της επαρχίας Αποκορώνου Κρήτης. Είχε άλλα έξι αδέλφια. Μετά την αποφοίτησή του από το Σχολαρχείο διορίσθηκε δάσκαλος, αλλά προτίμησε τη μαθητεία στην αθωνική ησυχία. Από την Κρήτη εικοσάχρονος έρχεται στο Άγιον ’Όρος παρακινημένος από τον συμπατριώτη του Γέροντα Αβιμέλεχ Μικραγιαννανίτη († 1965). Εγκαταβίωσε στην Καλύβη των Αγίων Αποστόλων της ιεράς σκήτης Ευαγγελισμού της Θεοτόκου-Ξενοφώντος. Υποτάχθηκε στον έμπειρο και αγιασμένο Γέροντα Ακάκιο τον Πνευματικό († 1927). Την υπακοή, την ταπείνωση, την άσκηση, την ακτημοσύνη, την ξενιτεία και την ανεξικακία δεν την έμαθε από τα βιβλία, αλλά «τρώγοντας τα μούτρα του» στην πολύχρονη σκητιώτικη ζωή. Εκάρη μοναχός το 1911. Ευγνωμονούσε συνεχώς την Παναγία, την οποία υπεραγαπούσε ...

Την Κυριακή Προ Της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού εκάστου έτους, η Εκκλησία έχει ορίσει να τιμάται η οσία μνήμη των Νεομαρτύρων της αγίας γης της Ανατολίας, της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Επιφανεστέρα μορφή αυτών αποτελεί οπωσδήποτε ο μάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, του οποίου το συγκλονιστικό μαρτύριο είναι πλέον γνωστό από πλήθος αυτοπτών μαρτύρων. στις φρικτές του λεπτομέρειες. Εκτός όμως από την αγία μορφή του Επισκόπου Σμύρνης, πλήθη ηρωικών μαρτύρων, κληρικών και λαϊκών, πότισαν με το τίμιο αίμα τους τα αλησμόνητα εδάφη των προγόνων μας, κατά τις τραγικές εκείνες μέρες του Ελληνισμού του 1922. Ξεχωριστή θέση στους αρχιερείς που δεν εγκατέλειψαν το ποίμνιό τους και συνέδεσαν τη μοίρα τους μαζί του, υπήρξε ο Μητροπολίτης Μοσχονησίων Αμβρόσιος. Αυτός καταγόταν από το Τριαντάρο της ...

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Μαργαρίτης του Κωνσταντίνου και της Αικατερίνης γεννήθηκε στην Κύμη Ευβοίας το 1866 από ευσεβείς γονείς. Νέος προσήλθε προς μονασμό, το 1884, στην Καλύβη της Ζωοδόχου Πηγής της Νέας Σκήτης. Εκάρη μοναχός το 1885. Απόκτησε τρεις υποτακτικούς: τον μοναχό Παΐσιο (+1956) και τους κατά σάρκα αδελ­φούς Κύριλλο (+1960), τον εξαίρετο ξυλογλύπτη, και τον ιερομόναχο Νεόφυτο (+1975) τον Πνευματικό. Στα τέλη του ήλθε και μόνασε πλη­σίον τους και ο πατέρας τους Γεώργιος, που για την απλότητά του και ταπείνωσή του αξιώθηκε να δει στο ναό της Καλύβης τους την Παναγία με τον Χριστό ως βρέφος. Κατά τον μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσό­στομο Θέμελη τον Ευβοέα (+2007): «Υπήρξεν εις εκ των πνευματικωτέρων μοναχών του Αγίου Όρους και μέγας καλλιτέχνης ξυλογλύπτης, καταλιπών θαυμάσιον ...

  Φωτό:diasporic.orgΜνήμες – αρχείο Κωνσταντίνου Νίγδελη Ο κατά κόσμον Αντώνιος Ζάμαρος του Δημητρίου και της Καλλιόπης γεννήθηκε στο χωριό Δρυόπη της νήσου Κύθνου των Κυκλάδων το 1882. Στον κόσμο ήταν σεβαστός και αγαπητός. Είχε πολλά πνευματικά τέκνα. Είχε φήμη εναρέτου κληρικού. Στην Ιερά μονή Παντοκράτορος προσήλθε ηλικιωμένος το 1961. Κατέφυγε στο Άγιον Όρος, ως έλεγε, γιατί διάβασε και άκουσε ότι στο Περιβόλι της Παναγίας η Υπεραγία Θεοτόκος είναι άγρυπνη πρέσβειρα και ασφαλής μεσίτρια για τη σωτηρία όλων των προσφευγόντων στον ιερό Άθωνα. Επέλεξε τη μονή Παντοκράτορος, για να τελειώσει τον βίο του, ευλαβούμενος τη θαυματουργική «Γερόντισσα» Παναγία, την προστάτιδα αυτής. Είναι γεγονός, ως αναφέρεται, «ότι ο Μακαριστός Γέρων Θεόφιλος εγκαταβίωσεν εις την Ιεράν ημών Μονήν, εβίωσεν όντως ως Μοναχός και Ιερεύς, με καθολικήν ...

  Ο κατά κόσμον Μπράνκο Βίτκοβιτς γεννήθηκε στο χωριό Μιρούσι της επαρχίας Μπιλέκα της Σερβίας το 1920. Τελείωσε το σχολείο με άριστα, τη στρατιωτική σχολή μηχανικών με εξαιρετική επιτυχία, τη σχολή μηχανικής και ηλεκτροτεχνικής του Μονάχου και το Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι. Στον πόλεμο του 1941 κα­τέληξε αιχμάλωτος στην Ιταλία και τη Γαλλία. Το 1954 αναχώρησε για τα Ιεροσόλυμα κι έμεινε για ένα διάστημα στη μονή του Αγίου Σάββα. Από εκεί ήλθε στο Άγιον Όρος να μονάσει στη μονή Χιλανδαρίου. Έμεινε ένα διάστημα ως δόκιμος, κάνοντας πολλές μετάνοιες κάθε νύχτα. Τον τραβούσε όμως η ησυχία της ερήμου. Συνδέθηκε πνευμα­τικά με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή (+1959), ο οποίος του αποκάλυψε τα μυστικά της νοεράς προσευχής. Εκάρη μοναχός στο Παλιομονάστηρο, ...

  Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Εμμανουήλ Παπαδάκης γεννήθηκε στο χωριό Καταλαγάρι Ηρακλείου Κρήτης το 1878. Τον είχε θείο ο νυν μητροπολίτης Πέτρας κ. Νεκτάριος. Ήταν λόγιος και γλωσσομαθής. Νέος είχε εργασθεί στην Οδησσό και στην Αίγυπτο πλησίον ενός θεί­ου του, που υπηρετούσε εκεί ως ανώτερος προξενικός υπάλληλος της Ελλάδος. Προσήλθε στη μονή Σταυρονικήτα και εκάρη μοναχός με τ’ όνομα Μαρτινιανός το 1909. Το 1917 οικειοθελώς αναχώρησε για τη μονή Φιλοθέου, όπου εκάρη μοναχός μεγαλόσχημος το 1920 με τ’ όνομα Μηνάς. Επί μία τριακονταετία στη μονή Φιλοθέου είχε βιοτή πνευματι­κά γόνιμη και καρποφόρα. Διακόνησε τη μονή του με ζήλο, αγάπη και φιλότιμο ως εκκλησιαστικός, προσφοράρης και καμπανάρης. Μάλιστα λέγεται ότι ήξερε να κτυπά τις καμπάνες στους ήχους τροπαρίων, απο­λυτίκιων αγίων ή διαφόρων μεγάλων ...

Γεννήθηκε στην πόλη Ζαρχέστ της επαρχίας Μπρασόβ της Ρουμανίας. Νέος ήλθε σε γάμου κοινωνία και απόκτησε δύο παιδιά. Μετά καιρό έγιναν όλοι μοναχοί. Για μία περίπου δεκαετία μόνασε στη ρουμανική σκήτη του Τιμίου Προδρόμου στο Άγιον Όρος. Κατόπιν επέστρεψε στην πατρίδα του και μόνασε στις μονές Νεάμτς και Συχάστρια. Στη δεύτερη διακρίθηκε ως ηγούμενος. Μελετούσε με αγάπη και προσοχή την Αγία Γραφή, ιδιαίτερα το Ψαλτήρι και τους αγίους πατέρες. Δέχθηκε στη ζωή του πολλούς πειρασμούς, στερήσεις, ταλαιπωρίες, από ανθρώπους και δαίμονες, τα υπέμεινε όμως όλα με πίστη και καρτερικότητα και με τη βοήθεια του Κυρίου, της Θεοτόκου και των αγίων. Συνήθως έτρωγε τα Σαββατοκύριακα, ιδιαίτερα τη Μεγάλη Σαρακοστή. Στις ιερές ακολουθίες είχε δάκρυα. Ήταν ένας πολύ καλός λειτουργός. Επί είκοσι χρόνια λειτουργούσε ...

Ιεροδιάκονος Αρκάδιος Βατοπεδινός σε νεαρά ηλικία Ο κατά κόσμον Αστέριος Θεοδώρου γεννήθηκε στο χωριό Σκουπιά της Αλώνης των Πριγκιπονήσων το 1865. Στη μονή Βατοπεδίου προσήλθε το 1882 και το επόμενο έτος εκάρη μοναχός. Το 1887 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1899 προήχθη σε προϊστάμενο της μονής. Στη μονή μόναζε ο κατά σάρκα αδελφός του ιερομόναχος Γερμανός († 1932) και οι ανεψιοί του Παντελεήμων και Νικόδημος. Ήτο απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Κατά τα έτη της φοιτήσεως του στη Ριζάρειο συνεδέθη πνευματικώς μετά του αγίου Νεκταρίου. Τούτο συνέτεινε ώστε η μονή να συνδράμει τις εκδόσεις του άγιου. Με εισήγηση του η μονή ανέλαβε την έκδοση του σπουδαίου βιβλίου του αγίου Χρηστοήθεια. Στη μονή σώζεται το πτυχίο του ...

Ιερομόναχος Βασίλειος Βατοπεδινός, ανεπαύθη βασανιζόμενος από των ασεβών Ο κατά κόσμον Βασίλειος Δημόπουλος γεννήθηκε το έτος 1867 στο χωριό Αγία Μαρίνα Λοκρίδος. Ήταν εξάδελφος του Προηγουμένου Ιακώβου Βατοπεδινού († 1924). Το έτος 1886 προσήλθε στη μονή Βατοπεδίου και το 1893 εκάρη μοναχός σε αυτή. Το 1894 χειροτονήθηκε διάκονος και ακολούθησε τον θείο και Γέροντά του Ιάκωβο στη Ρωσία, στο Πατριαρχικό Μετόχιο του Αγίου Σέργιου στη Μόσχα. Εκεί σπούδασε, διακόνησε άοκνα, πρόθυμα, φιλότιμα και με κάθε επιμέλεια το Μετόχι. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1913. Ως ιερεύς έλαβε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οφφίκιο του σακελλίωνος και αργότερα του αρχιμανδρίτου. Το 1924, μετά την κοίμηση του Γέροντός του, τον διαδέχθηκε στην αντιπροσωπεία του Μετοχιού. Υπέγραφε ως Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Βατοπεδινός, Αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ...

Μέγα καύχημα της Λευκωσίας, μέγα στήριγμα πόλεις Εφέσου, μέγα κλέος τε των δύο πόλεων της μεν γαρ γόνος σεπτός εχρημάτισας, την δε τα σα επορφύρωσαν αίματα. Αλλά πρεύσβευε Χριστώ τω Θεώ άγιε Πολύδωρε, ίνα ρυσθώμεν κινδύνων και θλίψεων. Απολυτίκιον αγίου Πολύδωρα Το όνομά του δεν είναι γνωστό στους πολλούς. Κι όμως αποτελεί ένα πραγματικό στολίδι της νεότερης κυπριακής ιστορίας κι ένα ηρωικό μαχητή και νέο μάρτυρα της εκκλησίας μας. Ο Πολύδωρος γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου λίγο μετά τα μέσα του 18ου αιώνα. Απαγχονίστηκε στη Νέα Έφεσο (Γενί Κουσάντασι), στίς 3 Σεπτεμβρίου του 1794. Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα. Χρόνια σκοτεινά. Χρόνια μαύρης σκλαβιάς. Παρ’ όλα αυτά όμως οι γονείς του Χατζηλουκάς και Λουρδανού, άνθρωποι θεοφοβούμενοι κι ευσεβείς φρόντισαν να δώσουν στο παιδί τους μόρφωση χριστιανική και τον ...