«Η γη μας η θαλασσινή,η ψυχή μας η θαλασσινή»
20 Ιουλίου 2012
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου
Α΄Ενότητα: Κερύνεια
Το Καράβι της Κερύνειας
Ευτυχώς που βρέθηκε
το καράβι της Κερύνειας
για να θυμίζει στους αιώνες
το ταξίδι της ομορφιάς
στην αιγαιοπελαγίτικη θάλασσα
ανάμεσα
Ρόδος και Κύπρος.
(Κλαίρης Αγγελίδου)
Και το καράβι σου, Κερύνεια, ν΄αρμενίζει
και τι ναυάγιό σου, Κερύνεια,
ένα απομεινάρι μες τον απόηχο των γεγονότων.
(Ελένης Θεοχάρους)
Η Κερύνεια του Ομήρου
στ΄ακροδάκτυλα της ψυχής μου.
Η Κερύνεια του Ομήρου
πανάρχαια παρθένα
ξέρει να περιμένει.
Η Κερύνεια με τα χρώματά της
Στις ιστορίες των ρυτίδων μου
ξέρει να περιμένει τα παιδιά της.
(Ρήνας Κατσελλή)
Πατρίδα,
μύρισε Κερύνεια απόψε η σκέψη
μύρισε πατρικό σπίτι
κι αναλαμπές καρδιών,
μύρισε αυλή και τριαντάφυλλο.
(Ευριδίκης Περικλέους Παπαδοπούλου)
Όσοι δε σ’ είδαν, Κερύνεια
μπορούν να’ χουν μάτια να βλέπουν
κι αλλού ομορφιά.
Όσοι δε σ’ έζησαν, Κερύνεια
Μπορούν να ‘χουν πόδια που περπατούν αλλού
Για εμάς;
Για εμάς
μάνα και κόρη μας
σειρήνα κι ερωμένη μας
παρελθόν και μέλλον μας
αναπνοή και είναι μας
χαρά και πόνος μας
νους και καρδιά μας
ψυχή της ψυχής μας,
Κερύνεια μας!
(Γ. Σέρτη)
Η ψυχή κομματιάζεται
στη νερομάνα της Λάπηθος.
Το κύμα σε γλυκοφιλά
Κι η λεμονιά σε νανουρίζει
Λάπηθος, η πεθυμιά μας ,μια μέρα
Κοντά σου να’ ρθουμε ξανά.
Β΄Ενότητα:Μεσαορία
Όταν ιστορεί
τ’ ανιστόρητο καλοκαίρι
της Κύπρου
η Μεσαορία μουδιάζει
κι ο ιδρώτας χαράσσει
το ξεραμένο της κορμί.
(Β. Κορφιώτη)
Άμα ξεριζωθείς από το σπίτι σου
δεν έχεις δέντρο να κρεμάσεις τα όνειρά σου.
(Κλ. Αγγελίδου)
Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν.
Έτυχε να’ ναι χρόνια δύσκολα
Πόλεμοι, χαλασμοί, ξενιτεμοί.
(Γ.Σεφέρη)
Ό, τι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια.
Στο στήθος μου η πληγή ανοίγει πάλι.
Παντού ερείπια, εγκατάλειψη.
Σπασμένοι σταυροί, σπασμένα τα μάρμαρα.
Αλίμονο σ’ εκείνους που σβήνουν τα καντήλια των νεκρών!
Γ ΄ Ενότητα: Ερειπωμένες Εκκλησιές
Εμείς που ξεκινήσαμε για το προσκύνημα τούτο
Κοιτάξαμε τις εκκλησιές και τα ξωκλήσια.
Τώρα βουβές οι εκκλησιές μας, βεβηλωμένες.
Δισκοπότηρα άγια στο παζάρι.
Αγνώριστη η εκκλησία του Αγίου Αναστασίου.
Μάτωσε την ψυχή μας.
Θρήνος και ολολυγμός
κάτω από το θόλο του Παντοκράτορα.
Γέριμα όλα.
Ευτελισμός!
Γυμνή η Αγία Τράπεζα. Άδειο το εικονοστάσι.
Οι βάνδαλοι πέρασαν.
Έφυγε ο πολιτισμός κι έμειναν τα ζωντανά να δοξολογούν τον Θεό.
Δ΄ Ενότητα:Αμμόχωστος
Η πόλη αυτή η πανέμορφη είναι δική μας.
Εμείς ανάψαμε τον ήλιο της.
Εμείς κεντήσαμε την πούλια στην κορώνα της.
(Χρ. Ζιτσαία)
Η θάλασσα.
Και μόνο όταν σκέφτομαι
τη θάλασσά σου Αμμόχωστος, γιορτάζω.
( Κλ. Αγγελίδου)
Εδώ είναι μια πόλη θάλασσα και φως.
Η γη μας η θαλασσινή
Η ψυχή μας η θαλασσινή.
Κι εμείς
κολυμπούμε από ένα κομμάτι ουρανού σ’ άλλο
και ποτίζουμε τις θύμησες με τ’ αθάνατο νερό της καρδιάς μας.
Αμμόχωστος! Φως κι ήλιος διαμαντόπετρα
Κι ένα λουλούδι ν’ ανεμίζει
Πέταλα για τον άνεμο και την αγάπη.
Πόλη της πορτοκαλιάς, της χαράς, της ζωντάνιας!
Όποιον δρόμο κι αν πάρω
Φτάνω πάντα στο ίδιο σημείο.
Όποια θάλασσα θαυμάσω
Φτάνω πάντα στην ίδια αμμουδιά.
Όποιαν άνοιξη ζήσω
φτάνω πάντα στην άνοιξη εκείνη.
Όποια φουρτούνα απαντήσω
φτάνω στο ίδιο λιμάνι.
στην Αμμόχωστο.
Απόστολος Αντρέας
Και στ’ ακρωτήρι της Κύπρος
Ο Απόστολος Αντρέας
Αγναντεύει μερόνυκτα
Τα καράβια με τα’ άσπρα πανιά.
(Κλ. Αγγελίδου)
Ακούσαμε το τραγούδι της θάλασσας
και δεν μπορούμε πια να κοιμηθούμε.
(Γ. Ρίτσου)
Να σ’ αγναντεύω θάλασσα, να μη χορταίνω
απ’ το βουνό ψηλά,
στρωτήν και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.
( Κ. Βάρναλη)
Όπου και να γυρίσεις
θαμπώνεσαι από το φλογοβόλο πρόσωπο
της εγκάρδιας ανατολής.
(Οδ. Ελύτη)
Σκοτώνεις με πολλούς τρόπους ένα νησί.
Η μνήμη, όπου και να την αγγίξεις, πονεί.
Κλαίω γιατί χάθηκε ο πολιτισμός.
Δεν υπάρχει συνέχεια στα χώματά μας.
Σταμάτησε βίαια η πορεία
Του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Χάσαμε τις ρίζες μας, την εστία μας,
τον ομφάλιο λώρο.
Κόπηκε η ανάσα της φυλής μας.
Όμως, εμείς, δε χάνουμε τις ελπίδες μας.
Φεύγω τώρα, μα θα ζήσω.
Χίλια χρόνια αν χρειαστεί θα ζήσω,
Θα ξανάρθω.
Κερύνεια
Κερύνεια
Κερύνεια συμβασιλεύουσα!
( Α Παυλίδη)
Αυτό ζητούμε όλοι μας. Λευτεριά
Κι επανένωση της πατρίδας μας.
Αυτή τη μέρα όλοι προσμένουμε.
Να γιορτάσουμε τα «Ελευθέριά μας»
Στη βλογημένη γη μας.
Εκεί, που είναι η πηγή της ευτυχίας μας.
Εκεί, που ζει η καρδιά μας.
Η ψυχή σου ολόρθη, Κύπρος μας.
Η αυγή σου και πάλι θαρθεί.
Καρτερούμεν μέρα νύκτα
για να φέξει τζείνη μέρα
πον’ να φέρει στον καθένα
τζιαι δροσιάν τζιαι ποσπασιάν.
