Επιστολή Καθηγουμένου Μονής Βατοπαιδίου αρχιμ. Εφραίμ προς τη πρεσβυτέρα Ανδρούλλα Παπαευέλθωντος σύζυγο του μακαριστού π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους

Αγαπητή Ανδρούλλα,

Χαίρετε εν Κυρίω!

Διά του παρόντος ιεροσφραγίστου και ενυπογράφου Μοναστηριακού ημών Γράμματος σπεύδομεν ίνα γνωρίσωμεν Ύμίν ότί ελάβομεν την υφ’ Υμών αποσταλείσαν ημίν επιστολήν περί της πρόν Κύριον εκδημίας του μακαριστού και λίαν αγαπητού συζύγου Υμών π. Ευέλθοντος Χαραλάμπους, ο οποίος προσφάτως και λίαν απροσδοκήτως απήλθεν των εγκοσμίων. Ωσαύτως, είδομεν και την συναποσταλείσαν φωτογραφίαν του κεχαριτωμένου λειψάνου του αληθούς τούτου διακόνου και πιστού δούλου του Κυρίου ημών, μίαν εισέτι μαρτυρίαν της κατά Χριστόν ευαρεστήσεως αυτού.

Ημείς δεν δυνάμεθα να λησμονήσωμεν την συναναστροφήν μας μετά του α­πελθόντος π. Ευέλθοντος κατά τα έτη της φοιτητικής μας βιοτής, όπου ο μακαρι­στός σύζυγος Υμών είχε πάντοτε τον διακαή πόθον να γνωρίση πνευματικούς ανθρώπους.

Η ταπεινότης ημών ηυλογήθη να εξομολογήση αυτόν πολλάκις· συνεχής διαπίστωσις ημών ήτο η ταπείνωσις, η ευθύτης, η συντριβή και η ειλικρίνεια του π. Ευέλθοντος οσάκις προσήρχετο εις το άγιον και προφητικόν άμα τούτο μυστήριον. Διεκατείχετο υπό βαθείας συναισθήσεως της ιδιότητός του, εδαπανάτο δι’ έν έκαστον μέλος του ποιμνίου του και συχνάκις μεριμνούσε υπέρ των ποιμενομένων υπ’ αυτού πλέον ή των οικογενών του.

Τώ όντι υπέστη πολλούς πειρασμούς· ιδιαιτέρως δε εδοκιμάσθη διά του θανάτου του ηγαπημένου του υιού Χριστοφόρου, γεγονός όπερ συνετάραξεν ου μόνον αυτόν αλλά και πάσαν την οικογένειάν του. Εν τούτοις, καθώς έλεγεν εις ημάς, προσεπάθει να ίδη το όλον θέμα όπως το εθεώρουν οι πατέρες εις το Άγιον Όρος, ουχί συναισθηματικώς αλλά μάλλον πνευματικώ τώ τρόπω. Εδοκιμάσθη επίσης διά των κατηγοριών και των συκοφαντιών και απετέλεσεν αντικείμενον φθόνου εις πολλούς ανθρώπους. Ωστόσο, τον εχαρακτήριζεν η ανεξικακία και όπως εωράκαμεν, δεν εκδικείτο τους κατηγόρους του, αλλά μάλλον προσηύχετο υπέρ αφέσεως των αμαρτιών αυτών.

Υπήρξε γνήσιος φίλος του Αγίου Όρους και χάριν εις την προσωπικότητα αυτού οφείλονται ου μόνον αι εις τάς ημέρας ημών επισκέψεις εις Άγιον Όρος πολλών κατοίκων της περιοχής Παραλιμνίου, ένθα υπηρέτει, αλλά και η συχνή πα­ρουσία αγιορειτών πατέρων εις την επαρχίαν αυτού και εις πάσαν την Μεγαλόνησον. Επίστευε πάντοτε ότι η διάδοσις του ορθοδόξου ήθους επιτυγχάνεται απολύ­τως υπό των ανθρώπων, οίτινες βιώνουν την ορθόδοξον παράδοσιν.

Ή πολλή και ανιδιοτελής ελεημοσύνη, ήτις τον διεκατείχε, ήτο εμφανεστάτη εις άπασαν την Ορθοδοξίαν και δή εις το Άγιον Όρος. Τυγχάνει εις εκ των μεγαλυτέρων ευεργετών της Ιεράς ημών Μονής καθώς και πολλών άλλων Ιερών Μονών και λοιπών σκηνωμάτων του Αθωνος, καθότι επόθει να μνημονεύωνται πάντοτε ου μόνον ο ηγαπημένος του υιός και πάντες οι οικογενείς του αλλά και άπαν το εν Χριστώ λογικόν αυτού ποίμνιον. Τοσούτον εθέλγετο υπό του Αγιωνύμου Όρους, ώστε κατά την διάρκειαν μιάς εκ των προσφάτων επισκέψεων αυτού ητήσατο ευλογίαν όπως ερχόμενος κατά μονάς καθίση εις το Όρος δι’ ένα μήνα εφησυχάζων και προσευχόμενος. Σημειωτέον δέ, ότι εις μίαν εκ των τελευταίων επιστολών του επληροφόρει περί προγραμματισθείσης επισκέψεώς του μεθ’ ομάδος προσκυνητών εκ Παραλιμνίου, τεσσάρας ημέρας μετά την πρόν Κύριον εκδημίαν του. Τυγχάνει αναμφιβόλως ιδιαιτέρα εκ Θεού ευλογία το γεγονός ότι απεβίωσεν ευρισκόμενος εις γυναικείαν Μονήν, ήτοι εις τόπον έχοντα πνευματικάς προϋ­ποθέσεις και προδιαγραφάς.

Ήτο λίαν ευαίσθητος ορών τον πόνον των συνανθρώπων αυτού καίπερ πολλάκις ουκ εδείκνυεν ταύτην την συμπάσχησίν του. Πάντοτε συνέπασχε μετά των συνανθρώπων του και εξέφραζεν την προς τον συνάνθρωπον αγάπην αυτού διά της εμπόνου προσευχής υπέρ σωτηρίας παντός του κόσμου. Μόνιμος επιθυμία του ευλαβεστάτου π. Ευέλθοντος ήτο όπως τα τέκνα αυτού μείνωσι εις τους κόλπους της Εκκλησίας και διακαής πόθος αυτού όπως εντρυφήσωσιν εις τα βάθη της πνευματικής ζωής. Τούτο παρεκάλει την ταπεινότητά μου συνεχώς ίνα ευχηται εις τάς κατ’ ιδίαν ημών προσευχάς.

Είμεθα βέβαιοι ότι ο μεταστάς εκ των νεκρών του παρόντος αιώνος αγαπη­τός π. Ευέλθων ευρίσκεται εις τους κόλπους της Αγίας Τριάδος· τρανοτάτη δε απόδειξις τούτου τυγχάνει το γεγονός ότι εξεπληρώθη η ανέκαθεν επιθυμία αυτού όπως εγκατάλειψη τα εγκόσμια ειρηνικώ τώ τρόπω, άνευ οιασδήποτε διαφωνίας μετά των συνανθρώπων του. Και τώ όντί, καθώς εγνώσθη ημίν, πάντοτε προσέπιπτε εκζητών συγχώρησιν υπό πάντων των ανθρώπων, μετά των οποίων ως άνθρω­πος είχεν διαφοράν ή παρεξήγησίν τινα. Διά τούτο και ετελειώθη εν ειρήνη.

Ημείς ως ελάχιστην ευγνωμοσύνην προς το πρόσωπον του προσφιλούς εις πάντας π. Ευέλθοντος μνημονεύομεν το όνομα αυτού εν τη Ιερά ημών Μονή εις τάς επιμνημοσύνους δεήσεις και εις τα Σαρανταλείτουργα εν τη Θεία Προσκομιδή. Όθεν, επικαλούμενοι εν γνησία πατρική αγάπη εφ’ Υμάς την δαψιλή ουρανόδωρον ευλογίαν και σκέπην παρά της Κυρίας Θεοτόκου και της Πανακηράτου Αυτής Αγίας Ζώνης της αποτεθησαυρισμένης εν τη καθ’ ημάς Ιερά Μονή, προς κατόρθωσιν του κυρίως προορισμού ημών ως χριστιανών, ήγουν της ψυχικής σω­τηρίας, ίνα εν τη ημέρα εκείνη ομοθυμαδόν πάντες έν ώμεν εν «Εκκλησία πρωτοτόκων απογεγραμμένων εν ουρανοίς» (Εβρ. 12,23). Αιωνία του η μνήμη!

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς και Σεβασμίας
Μεγιστης Μονής του Βατοαπαιδίου

αρχιμ. Εφραίμ