Η Κάρα του Αγίου Γερασίμου του Νέου στον Βόλο

11 Μαΐου 2012

Όπως καθε χρόνο την παραμονή της Μεσοπεντηκοστής έτσι και φέτος η καρα του Αγίου Γερασίμου του Νέου μεταφέρθηκε απο την Μακρινίτσα στο Φυτόκο με τα πόδια, συνοδεία εκατοντάδων πιστών, που και φέτος συνόδευσαν την κάρα του αγίου σε μια πορεία τριών ωρών μέσα απο μονοπάτι στο βουνό κενταύρων. Επικεφαλής της λιτανείας ήταν ο ηγούμενος της Μονής Φλαμουρίου – Σουρβιάς π. Συμεών, και άλλοι ιερείς. Την κάρα υποδέχτηκαν στο προπύλαια του ναού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος, ο κλήρος και ο λαός του Βόλου. Εν συνεχεία τελέστηκε εσπερινός μετ, αρτοκλασίας και αργά το βράδυ κατανυκτική αγρυπνία. Ανημερα ο τελέστηκε η Θεία Λειτουργία και τον θείο λόγο κηρυξε ο πανοσ. ιεροκήρυκας π. Πάμφιλος Κοιλιάς.

Βιος Αγίου Γερασίμου του Νέου
Στη στρατιά των Οσίων, λαμπρή θέση κατέχει και ο Όσιος Γεράσιμος ο Νέος ο Θαυματουργός, ο εκ Λεονταρίου της Πελοποννήσου. Έζησε και ασκήτευσε στην Ιερά Μονή Aγίας Τριάδος Σουρβιάς, την οποία έκτισε εκ βάθρων ο Όσιος Διονύσιος του Ολύμπου πρίν 150 περίπου χρόνια, βρίσκεται δε στα σύνορα του χωρίου Μακρινίτσα, και σε αποσταση δύο ωρών. Έμεινε εκεί ο Άγιος και θεωρείται ο δεύτερος κτήτωρ της Ιεράς Μονής Σουρβιάς. Εκεί δε, βρίσκεται και ο τάφος του.
Ο Όσιος Γεράσιμος ο Νέος γεννήθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα στο χωριό Λεοντάριο Μεγαλοπόλεως Πελοποννήσου, από το Θεόδωρο και την Ευαγγελία. Όταν ο Γεώργιος έγινε 8 ετών τον παρέδωσαν σε δάσκαλο να μαθαίνει τα ιερά γράμματα. Ιδιαίτερα αγαπούσε τους βίους των Αγίων. Έτσι όταν μεγάλωσε πήγε στη μονή Φιλοσόφου, που ήταν κοντά και ήταν σπουδαίο πνευματικό κέντρο ελληνικής παιδείας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κι έγινε μοναχός με το όνομα Γεράσιμος κι όπως ήταν φυσικό απέκτησε καλή παιδεία.

Έχοντας Θείο πόθο μετέβη στους Αγίους τόπους, για να προσκυνήσει του Άγιους Τόπους. Γυρίζοντας στον ελλαδικό χώρο ως άλλος απόστολος κήρυττε σε χωριά και πόλεις το λόγο του Θεού. Έτσι έφτασε και στην περιοχή της Μακρινίτσας και στη φημισμένη μονή Αγίας Τριάδος Σουρβιάς, που έχτισε ο Άγιος Διονύσιος Ολύμπου. Εδώ αποφασίζει να μείνει αγωνιζόμενος τον καλόν αγώνα της πίστεως και της αγάπης στο θεό. Ανακαίνισε όλα τα οικοδομήματα και την επαναδιοργάνωσε σε βάσεις ασκητικές. Τον ικανοποιούσε ιδιαίτερα το ήσυχο περιβάλλον της μονής και το καλό του κλίματος. Ψάχνοντας για ακόμη περισσότερη ησυχία βρήκε σε κοντινή απόσταση από τη μονή σπήλαιο όπου περνούσε ώρες ησυχίας και προσευχής και δακρύων πολλών για τη σωτηρία του και όλων των ανθρώπων. Ο θεός έτσι τον στόλισε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Από τη μονή έβγαινε χάριν αγάπης προς τους σκλαβωμένους αδερφούς Έλληνες των γύρω περιοχών Μακρινίτσας, Βελεστίνου, Καναλίων, Aγιάς, όπου κήρυττε, εξομολογούσε, ανέπαυε τις κουρασμένες από τα πάθη ψυχές και τους στήριζε να μην αλλαξοπιστήσουν. Στο Βελεστίνο κοντά στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου είχε ένα κελλί, για να ξεκουράζεται, το οποίο μαζί με το ναό κάηκαν στην επιδρομή του Δράμαλη το Μάιο του 1821, πουκατέπνιξε την Επανάσταση στην Θεσσαλία
. Στις αρχές του 1740, ενώ βρισκόταν στο Βελεστίνο, προαισθάνθηκε το τέλος του και γύρισε στη μονή ν’ αφήσει την τελευταία του πνοή. Σύναξε όλη την αδελφότητα και με συγκίνηση τους είπε:

«Αδελφοί και πατέρες, ευλογητός ο θεός, οπού διά την άφατον Αυτού ευσπλαχνίαν έχει να ελευθερώσει σήμερον την αμαρτωλόν μου ψυχήν από την φυλακήν, από τούτον λέγω, τον κόσμον και διά τούτο σας παρακαλώ να ενθυμηθείτε την εντολήν του Δεσπότου Χριστού, οπού λέγει: ¨Άφετε και αφεθήσεται ημίν¨ και να δώσετε συγχώρηση ανίσως και έπταισα καμίαν φοράν ωσάν άνθρωπος όχι άπαξ αλλά πολλάκις. Κι ο Θεός να σας συγχωρήσει για όσα εις εμέ πράξατε. Προσέχετε, αδελφοί, να μη παραβαίνετε τας εντολάς του θεού, να αγαπάτε την προσευχήν, ωσάν οπού είναι ομιλία ανθρώπου με τον Θεόν. Να μην αμελείτε τον κανόνας σας, να έχετε αγάπην αναμεταξύ σας, να συντρέχετε εις την εξομολόγησιν, ωσάν οπού είναι το κλειδί του παραδείσου και καθώς χωρίς του κλειδίου είναι αδύνατον να ανοιχτεί η θύρα, ούτω και ο άνθρωπος χωρίς εξομολόγησιν είναι αδύνατον να εισέλθει εις την βασιλείαν των Ουρανών. Να μην ανακατώνεσθε εις κοσμικάς φροντίδας, αλλά να είστε όλως διόλου προσηλωμένοι εις τον φόβον του Θεού και να έχετε γραμμένην μέσα εις τον νου σας τη μνήμη του Θανάτου».

Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που φέρουν τα λείψανα του Αγίου και κυρίως η τίμια κάρα του, πολλά παλαιότερα αλλά και σύγχρονα θαύματα του Αγίου Γερασίμου αναφέρονται από τους γέροντες της Μονής και από πιστούς των γύρω περιοχών.

Πολλοί δαιμονισμένοι έγιναν υγιείς. Γυναίκες που δεν τεκνοποιούσαν απέκτησαν παιδί. Κάτοικοι των γύρω περιοχών γλίτωσαν κατόπιν λιτανείας της Αγίας κάρας από πλήθος ακρίδων που κατέτρωγαν τα χωράφια τους. Στη Σκόπελο γλίτωσαν από λοιμό και από καταστροφική ασθένεια στα αμπέλια τους. Στις Πινακάτες έπαυσε ο Άγιος μεγάλο θανατικό. Στον Άγιο Γεώργιο Βελεστίνου έσωσε τα πρόβατα βοσκού. Στο Στεφανοβίκειο εξαφάνισε αρουραίους που κατέτρωγαν τα σπαρτά. Πολλά είναι και τα θαύματα του Αγίου Γερασίμου προς τους κατοίκους της Μακρινίτσας, αφού ως γνωστό στο ψηλότερο μέρος του χωριού βρισκόταν το ασκητήριό του. Ακριβώς εκεί που σήμερα βρίσκεται η γυναικεία μονή Αγίου Γερασίμου Μακρινίτσας (μετόχιο της Ιεράς Μονής Φλαμουρίου – Σουρβιάς).

Παρέδωσε την αγία Του ψυχή την 14η Σεπτεμβρίου του έτους 1741. Έζησε στη γη αυτή ως ουράνιος άνθρωπος κι επίγειος άγγελος… Η δε μνημη του τελείτε πανηγυρικά στις 15 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Η γυναικεία κοινοβιακή Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου Μακρινίτσης, που βρίσκεται 800 περίπου μέτρα από της παραλίας του Βόλου στο γοητευτικό χωριό της Μακρινίτσης, έχει την ευλογία να φυλάσσει την Τιμίαν Κάραν του Οσίου Γερασίμου, η οποία ήταν και είναι έως σήμερα ένας ποταμός θαυμάτων.