Επιστολή συμπαράστασης στον Ηγ. Εφραίμ από την Αδελφότητα των Δανιηλαίων

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Επιστολή συμπαράστασης στον Ηγ. Εφραίμ από την Αδελφότητα των Δανιηλαίων στα Κατουνάκια Αγίου Όρους

Ιερόν Ησυχαστήριον Αδελφότητος Δανιηλαίων
630 87  Κατουνάκια, Άγιον Όρος

Εν Κατουνακίοις Αγίου Όρους
τη 20η /12/2011

Τω Πανοσιολογιωτάτω Καθηγουμένω της Ιεράς και Σεβασμίας Μεγίστης Μονής του Βατοπαιδίου κ.κ. Εφραίμ

Σεβαστέ Άγιε Καθηγούμενε κ. Εφραίμ,
«Επιβαλούσιν εφ’ υμάς τας χείρας αυτών και διώξουσι, παραδίδοντες εις συναγωγάς και φυλακάς….»
Ου Λόγος, ούδέ κάλαμος γραμματέως οξυγράφου δύναται καταγράψαι το άλγος της πολυωδύνου ημών ψυχής επί των επισυμβαινόντων Υμίν παντοίων οδυνών και θλίψεων αΐτινες ωσεί θρόμβοι λιθοσχήμου χαλάζης δέρουσι ανηλεώς το Παναγιοφρούρητον και αγιόλεκτον Μοναστικόν παγκράτιον της γεραράς και παλαιφάτου Υμών Μονής. Μέγα ει το δεινόν. Όντως φοβερώτατα τα του διωγμού ακόρεστα παφλάζοντα κύματα, άτινα επιζητούν αδηφάγα και λυσσώδη όπως καταποντίσωσι την γεραράν και άτρωτον κιβωτόν της μονήρους και θεοφιλούς ημών βιοτής.
Θλιβερόν το γενόμενον (κατ άνθρωπον), αλλ’ οίδαμεν πάντες ότι τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν. Ως εκ τούτου ουδείς αμφιβάλλει ότι εκ της επισυμβάσης τοιαύτης δοκιμασίας, επί του ασφαλούς θα προσπορισθείτε μέγα τι το αγαθόν και ωφέλιμον, τόσον δι Υμάς προσωπικώς, όσον και διά την ολβίαν Υμών συνοδίαν, την φέρουσαν επί τοις ώμοις αυτής άπαν το βάρος του πατρικού σταυρού.
Έπίσταται η Υμετέρα Πανοσιολογιότης ότι καθώς οι Άγιοι της Εκκλησίας Πατέρες εντέλλονται, αι δοκιμασίαι προάγουσιν τους αθλητάς αγωνιστάς εις μείζονα τελειότητα και ουδείς «αδοκίμαστος ευδόκιμος» κατά την ρήσιν του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου εις τον αείμνηστον και αγιώτατον πάππον ημών γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτην.
Ουδείς αδοκίμαστος πολύαθλε Γέρον και παμφίλτατε αδελφέ, υψούται ύπερθεν του γεώδους επιπέδου, εάν μετά μαρτυρικού φρονήματος δεν ακολουθήσει το εσφαγμένον αρνίον όπου αυτό υπάγει. Αι τοιαύται δοκιμασίαι ως πάντες γινώσκομεν, εις τους αγαπώντας τον Θεόν αποβαίνουσι παιδευτήρια εκπαιδεύοντα την ψυχήν προς υψίστην φιλοσοφίαν. Την τοιαύτην θεόθεν φιλοσοφίαν εγκολπώθησαν άπαντες οι της Εκκλησίας θεοείκελοι Πατέρες οίτινες την υψοποιόν υπομονήν δουλεύσαντες και τον δίαυλον αυτής αόκνως διανύσαντες, ενόησαν χάριτι Θεού, ότι ο υπομείνας γενναίως διά την αγάπην του Εσταυρωμένου Ιησού, ουχί μόνον δεν ολιγωρεί και αποδυσετεί αλλά και θαρρεί και αγάλλεται και χαίρει κατά τον Ευαγγελικόν μακαρισμόν, «χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι πολύς ο μισθός υμών εν τοις ουρανοίς».
Υπομείνατε Άγιε Καθηγούμενε μετ αφάτου δοξολογίας και η αγάπη του Θεού και Πατρός, θέλει εκχυθεί εις την πεπυρωμένην και πάλλουσαν καρδίαν Σας, ως δρόσος αποστάζουσα ουχί εκ των ορέων της Σιών αλλ’ εκ της παλλεύκου αθωνικής κορυφής, ην κατέκτησαν θριαμβευτικώς τοσούτοι ερασταί του Πνεύματος, ως αι αναρίθμηται φαειναί λαμπάδες, ας ειδεν ο Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης εν τω οράματι Αυτού.
Ιδού ίσταται ενώπιον Σας, άπασα η του όρους πληθύς η ευαρεστήσασα την Κυρίαν Θεοτόκον μεθ’ ων εις περίπτυστον θέσιν, άπαντες οι εν ασκήσει και αθλήσει διαλάμψαντες Βατοπαιδινοί φαεσφόροι Πατέρες, με σημειοφόρον τον Άγιον Μάξιμον τον Γραικόν, όστις τους χρόνους Αυτού εν φυλακή διήλθεν, και ούτοι άπαντες, στεντορεία τη φωνή ανακραυγάζουσιν γοερώς προς την Άνασσαν του Αγιωνύμου τούτου Όρους: «Σύ υπέσχου Παρθένε προπολεμείν πάντοτε, πάντων των εν τώδε τω όρει αράντων πόλεμον, προς τον πολέμιον τον τοις βροτοίς πολεμούντα, όθεν ΠΛΗΡΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΗΝ ΣΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΙΝ». (Εκ της Ακολουθίας των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων).
Αυτήν την υπόσχεσιν φέροντες προ οφθαλμών μας και ημείς, οι εν τοις ακρωτηρίοις του Άθωνος ενασκούμενοι μοναχοί εν τοις σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης και δη εν τω ταπεινώ ημών ησυχαστηρίω, των εν Άθω Οσίων Πατέρων, καταθέτομεν εν τη παρούση ημών αλγώδη επιστολή, την αμέριστον ημών Κυρηναίαν αγάπην και φιλομόναχον συμπαράστασιν, εύελπιστούντες πως η Κυρία Θεοτόκος, η Παραμυθία, η Βηματάρισσα, η Έσφαγμένη, η Αντιφωνήτρια, η Παντάνασσα, η Ελαιοβρύτισσα και δή η χάρις της Πανακηράτου Θεομητορικής Αγίας Ζώνης, συν πάση τη χορεία των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων, θέλει συντρέξει και απαλλάξει Υμάς από πάσης επηρείας του αντικειμένου και έτσι δοξασθεί πάλιν και πολλάκις το Πανάγιον όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του λέγοντος εν τω Αγίω και Ιερώ Αυτού Ευαγγελίω: «Μη φοβηθείτε από των αποκτενόντων το σώμα, την δε ψυχήν μή δυναμένων αποκτείναι» και αλλαχού: «Ιδού έρχεται ώρα και νυν ελήλυθεν, ίνα σκορπισθείτε έκαστος εις τα ίδια και εμέ μόνον αφήτε. Και ουκ ειμί μόνος, ότι ο Πατήρ μετ εμού έστι. Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα εν εμοί ειρήνην έχητε. Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, ΑΛΛΑ ΘΑΡΣΕΙΤΕ ΕΓΩ ΝΕΝΙΚΗΚΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ» (Ιω. 16, 32-33).