Είχα πολύ ζήλο για τα πνευματικά

Οι Γέροντές μου, δεν με διέταξαν ποτέ τι να κάνω.

μου έδωσαν ένα κομοσκοίνι και μου είπαν:

-Να λες την ευχή.

Τίποτα άλλο. Μέ ‘βλεπαν φανατικό και δεν μου έλεγαν πολλά, ούτε τι να διαβάσω. Δεν με άφηναν να διαβάζω τίποτα από τους μεγάλους Πατέρες, που έχουν αυστηρότητες. Δηλαδή δεν με άφηναν να διαβάσω τον Άγιο Εφραίμ, τον Άγιο Ισαάκ, τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, τον Ευεργετινό κ.ά. Μου το είχαν απαγορεύσει. Έτσι κάνοντας υπακοή, διάβαζα μόνο βίους αγίων, το Ψαλτήρι, την Παρακλητική, τα Μηναία, κι από ‘κει έμαθα να διαβάζω, γιατί δεν ήξερα. Αλλά είχα πολύ ζήλο για τα πνευματικά. Κάθε τόσο πήγαινα στον Άγιο Γεώργιο, που βοήθησα κι εγώ να χτιστεί, κι έψαλα πολλά ψαλτικά. Πιο πολύ μου άρεσαν οι Τριαδικοί Κανόνες. Και μου άρεσαν αυτά που είχαν Θείο έρωτα. Ήταν μοιρολόι, ερωτικό τραγούδι όπως θέλετε πείτε το. Κι έκλεγα με δάκρυα πολλά, αλλά δεν ήταν δάκρυα λύπης, ήταν δάκρυα χαράς. Συγκινιόμουνα. Τα έλεγα ωραία! ήταν η ζωή μου αυτή. Ζούσα με τη χάρη του Κυρίου, όχι με την δική μου δύναμη. Όλα αυτά ήταν από την θεία χάρι, δεν ήταν ούτε από την εξυπνάδα μου, ούτε από την επιστήμη μου – που δεν είχα – ούτε, ούτε, ούτε… ήταν από την χαρι του Θεού.

Κάποιες φορές, όμως ξέφευγα. Χωρίς να ρωτήσω τους Γέροντές μου έπαιρνα κάτι πρωτοβουλίες. Ακούστε με. Για την καθαρότητα του νου άρχισα να μαθαίνω απέξω την Αγία Γραφή. Άρχισα από την αρχή από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο. Μια μέρα δόθηκε μια αφορμή και τους είπα απέξω το πρώτο κεφάλαιο του Ιωάννου. Όταν το άκουσαν με μάλωσαν που το είχα κάνει χωρίς ευλογία.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ – ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ)