Εισαγγελικά… συμπλέγματα (2ο μέρος)

Μπαίνουν στο ταξί δύο κυρίες, η μία Πρόεδρος και η άλλη Εισαγγελέας. Ακούστε διάλογο. Δεν θα αναφέρω το θέμα τους, απλώς την απόφασή τους: -Τι θα κάνουμε με αυτήν την περίπτωση; Σημειωτέον ήταν απόγευμα και τις πήγαινα να πιουν

καφέ.

-Έλα μωρέ, θα δικάσουμε αυτήν και να κλείσει η υπόθεση.

Εγώ βέβαια είχα ακούσει κατά τη διαδρομή όλο το θέμα. Είδα πως πήγαιναν να κάνουν αδικία. Είπα:

-Συγγνώμη, επειδή άκουσα τη συζήτηση, μπορώ να πω την γνώμη μου; -Ναι, πέστε μας.

-Είστε παντρεμένες;

-Ναι.

-Έχετε παιδιά;

-Έχουμε.

-Λοιπόν, αν ήσασταν στην θέση της κυρίας, που αύ¬ριο θα καταδικάσετε, θα θεωρούσατε πως δίκαια σας κα¬ταδικάζουν;

Και τους εξηγώ πώς τα βλέπω εγώ τα γεγονότα. Ύστερα από λίγα λεπτά σκέψης, μου απάντησαν:

-Ναι, έχετε δίκιο, θα κάναμε αδικία αύριο σε έναν άνθρωπο που πραγματικά άξιζε άλλη αντιμετώπιση. Σας ευχαριστούμε.

Οι κυρίες κατέβηκαν από το ταξί. Εγώ όμως προ¬βληματίστηκα πάρα πολύ. Δεν ικανοποιήθηκα που μου εί¬παν οτι έχω δίκιο, γιατί, αν δεν έμπαιναν στο δικό μου τα¬ξί, αύριο η γυναίκα θα καταδικαζόταν άδικα. Άραγε πόσοι δικαστές παίρνουν αποφάσεις του ποδαριού, χωρίς να με¬λετήσουν την υπόθεση, χωρίς να έχουν έναν πνευματικό καθοδηγητή, χωρίς να είναι κοντά στον Θεό, χωρίς να εί¬ναι σωστοί με τον εαυτό τους; Πώς μπορούν τόσο επιπό¬λαια να παίρνουν τη ζωή του κάθε ανθρώπου στα χέρια τους;

-Κύριοι δικαστές, πριν αποφασίσετε να εκδώσετε κάποια απόφαση, ελάτε πρώτα στη θέση αυτού που δικά¬ζετε και ύστερα πάρτε την απόφασή σας.

 

πηγή: Πορφυρίας Μοναχής, Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης, § Αποφάσεις του ποδαριού, Γ’ Έκδοση, Αθήνα 2011, Κεντρική διάθεση: Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος