Η ιστορία ενός σκύλου! (συγκινητικό)

«Έλα παλιόσκυλο» φεύγουμε…!!!
…έτσι μου είπε ο μπαμπάς του Ντίνου μου…
Αυτή η βόλτα έμοιαζε χωρίς επιστροφή…
Στο τελευταίο σκαλί προσπάθησα να αντισταθώ…
Με κλώτσησε δυνατά μα δεν πόνεσα. Πόνεσα που ο Ντίνος μου δεν ήταν εκεί να τον δώ… να κάνω αυτό που θέλει, αυτό που θα μου ζητούσε…
Μετά ήρθε το κρύο… κρύο… πείνα και δίψα… και ένιωσα τόσο μόνος και φοβισμένος…
Ποσο άδειος νιώθω χωρίς το λουρί του Ντίνου μου,χωρίς το χάδι και τα γέλια του…!!!
Του άρεσε να χαιδεύει τη μουσούδα μου κια να βλέπει την ουρά μου να κουνιέται πέρα δώθε…
Προσπάθησα πολύ καιρό να τον βρώ… μα δεν τα κατάφερακαι νομίζω πως δεν θα τον βρώ ποτέ ξανά…
…Κι όταν γίνεται νύχτα έρχεται κρύο…
…Κι όταν γίνεται μέρα νιώθω πείνα…
…Μα βρήκα κι άλλους σαν εμένα…
σκύλους και γάτες που μας περιφρονούν και μας αποκαλούν ΑΔΕΣΠΟΤΑ..!!
Μα δεν γεννηθήκαμε όλοι αδέσποτα..πολλά απο εμάς μας εγκατέλειψαν γιατί βαρέθηκαν τα χάδια μας, γιατί δεν καταλάβαιναν πια τι σημαίνει το κούνημα της ουράς μας…
Συγχωρέστε μας που ορισμένες φορές σας ικετεύουμε για λίγο φαγητό και λερώνουμε το δρόμο σας με σκουπίδια κατά το ψάξιμο μιας μπουκιάς…
Συγχωρέστε μας ου σας ζητάμε λιγο χώρο σε αυτό τον κόσμο..Το δικό σας!!!
Και τώρα πάω να ξαπλώσω κάτω από εκείνη τη σκάλα…
Κάποιος καλός κύριος μου έδωσε ένα κομματάκι κρέας..μα …από την ώρα που το έφαγα δε νιώθω καλά…
ποναέι λίγο η κοιλιά μου..τα μάτια μου κλείνουνε και θαμπώνουν..αλλά δε νυστάζω…
Τα πόδια μου λυγίζουν .μα δε νιώθω κουρασμένος…
Μα πάλι πρίν αποκοιμηθώ το Ντίνο μου σκέφτομαι…

πηγή: Αγιορείτικο Βήμα

Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος