Ταξίδι στη μαγευτική ορεινή Ναυπακτία

Το κάλεσμα των βουνών είναι πολύ δυνατό. Όπως δυνατές είναι και οι αναμνήσεις που κουβαλάω από τα μικράτα μου. Θες το μεγαλείο των βουνών, θες οι μυρουδιές των ελατόδασων στο απόβροχο, θες οι παιδικές αναμνήσεις από τις καλοκαιρινές διακοπές, θες το σμίξιμο με πρόσωπα αγαπημένα, όλα αυτά μαζί βουίζουν ευχάριστα μέσα μου και με κάθε ευκαιρία παίρνω το δρόμο για τα ψηλά της Ναυπακτίας. Εκεί είναι και το χωριουδάκι της μισής ταπεινής μου καταγωγής, που όμως για μένα είναι ένας παράδεισος στα μικρά διαλείμματα της μάχης για την επιβίωση στη πόλη.

Τα ferries για το Αντίρριο τα αντικατέστησε η γέφυρα. Ελάχιστα έχουν απομείνει πια στη γραμμή. Αν βιάζεσαι επιλέγεις τη γέφυρα με το υψηλό αντίτιμο των σχεδόν 13 €, διαφορετικά παίρνεις το καραβάκι με τα μισά λεφτά. Στη Ναύπακτο μπορείτε να προμηθευτείτε ότι θέλετε (οπωσδήποτε να φουλάρετε βενζίνη) και μετά θα πάρετε το δρόμο προς Ιτέα, αλλά στη διασταύρωση θα συνεχίσετε ευθεία ακολουθώντας τις ταμπέλες προς ορεινή Ναυπακτία ή Άνω Χώρα. Περνάτε την πεντάτοξη γέφυρα του Μόρνου κι αμέσως μετά αριστερά κι ευθεία θα προσπεράσετε το Ευπάλιο και κατευθύνεστε προς τη Μονή Βαρνάκοβας έχοντας τη στα αριστερά σας. Για όποιον θελήσει αξίζει τον κόπο μια παράκαμψη για μια επίσκεψη στο μοναστήρι.

Συνεχίζοντας τη πορεία σας θα συναντήσετε το χάνι της Ρέρεσης. Μπορείτε να φάτε ή να ξαποστάσετε για λίγο απολαμβάνοντας το καφεδάκι σας και να πάρετε δυνάμεις για τις στροφές που πρόκειται να ακολουθήσουν. Φανταστείτε πως ενώ η συνολική διαδρομή είναι περίπου 60 χιλιόμετρα, ο χρόνος που χρειάζεται για ολοκληρωθεί χωρίς στάσεις είναι πάνω από 1,5 ώρα. Αυτά εξαιτίας των πολλών στροφών. Και παλιότερα που ήταν χωματόδρομος χρειαζόσουν πάνω από 2 ώρες. Στην γέφυρα της Ρέρεσης μπορείτε να χαζέψετε την πανέμορφη φύση, ειδικά όταν είναι Φθινόπωρο, με τα φύλλα των δέντρων σε μια χρωματική πανδαισία.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή προς τη Λιμνίτσα, θα παρατηρήσετε πως ήδη το τοπίο έχει αποκτήσει μια άγρια ομορφιά και η ευεργετική επίδραση του καθαρού αέρα αρχίζει να ξυπνάει όλες τις αισθήσεις. Στη Λιμνίτσα κάντε μια στάση στη ταβέρνα «Τζάκι». Η κυρά Τασία πάντα φιλόξενη και χαμογελαστή θα σας ταξιδέψει με ένα σωρό παραδοσιακές γεύσεις με αποκορύφωμα τιςπίτες, το χοιρινό με καμβρολάχανα και τα υπέροχα μαγειρευτά της. Για επιδόρπιο συνιστώ γιαούρτι συνοδευμένο με γλυκό κουταλιού καρότο.

Αφήνοντας τη Λιμνίτσα μετά από 150 μέτρα στρίβουμε αριστερά και προχωράμε συναντώντας το Κοκκινοχώρι, το Χρύσοβο και τον Ασπριά. Έχουμε ήδη μπει στον υπέροχο κόσμο των ελάτων και των καστανόδασων. Αμέσως μετά είναι το δικό μου χωριουδάκι με την ονομασία Κεντρική. Τα καφενεία του Αλέκου και του Πάνου είναι ανοιχτά το καλοκαίρι σερβίροντας και φαγητό, αλλά και κάποια Σαββατοκύριακα του χειμώνα. Μη φοβηθείτε όμως πως θα πεινάσετε αφού 8 χιλιόμετρα μετά είναι η Άνω Χώρα. Το τουριστικότερο χωριό του πρώην Δήμου Αποδοτίας και μέχρι πρότινος η έδρα του Δήμου. Δίκαια αποτελεί το «κεφαλοχώρι» της ευρύτερης περιοχής μαζί με την Τερψιθέα. Σε ημέρες αργίας καλό θα ήταν να έχετε εξασφαλίσει τη διαμονή σας κλείνοντας δωμάτια της αρεσκείας σας λίγες μέρες πριν την άφιξή σας.

Για τους γυμνασμένους προτείνω ανεπιφύλακτα ένα ανέβασμα στην κορφή του βουνού με την ονομασία Τσακαλάκι. Επιβλητικό και πανέμορφο! Μιλάμε για τις νότιες απολήξεις της οροσειράς της Πίνδου. Στη βάση βρίσκεται η «Μελισσόβρυση». Το κρυστάλλινο νερό που σιγοτρέχει από την πηγούλα μαζί με το ψωμί, τις ντομάτες και το τυρί που θα έχετε στο σακίδιό σας θα σας κάνουν να αισθανθείτε ανώτεροι των βασιλέων. Κατακτώντας την κορφή θα αποζημιωθείτε με το παραπάνω από τη θέα, αλλά και από τις μυρωδιές των αγριοβότανων του βουνού, με αυτή της ρίγανης να επικρατεί.