Ενθρόνιση του Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων κ.κ. Αποστόλου

Ακολούθησαν οι ομιλίες του Οικουμενικού Πατριάρχου, του Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεως Δέρκων Αρχιμ. Χρυσάνθου, εκ μέρους του Ι. Κλήρου της Μητροπόλεως και του Συμεών Φρανζολατζίογλου, προέδρος της κοινότητας Θεραπείων, εκ μέρους της οικείας εκκλησιαστικής επιτροπής.

Εν τέλει ο νέος ποιμενάρχης, Γέρων Δέρκων Απόστολος, διάβασε τον ενθρονιστήριο λόγο του.

Η τελετή έληξε με τον πολυχρονισμό του Σεβ. Αποστόλου, που έψαλε η χορωδία. Επακολούθησε δεξίωση στον αυλόγυρο του Ναού.

Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α ΙΟ Υ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΕΡΚΩΝ

κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

(1 Οκτωβρίου 2011)

Ιερώτατε και προσφιλέστατε Αδελφέ, άγιε Δέρκων κύριε Απόστολε,

Ιερώτατοι λοιποί Αδελφοί Αρχιερείς,

Εξοχώτατε κ. Πρέσβυ της Ελλάδος,

Εντιμολογιώτατοι Αρχοντες του Θρόνου,

Προσφιλές χριστεπώνυμον πλήρωμα της Θεοσώστου Μητροπόλεως Δέρκων,

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά!

Μέσα εις εορταστικήν και χαρμόσυνον διά την Ομογένειαν ατμόσφαιραν, ενθρονίζομεν σήμερον εις τον ιστορικόν θρόνον της Θεοσώστου γεροντικής ταύτης Μητροπόλεως, τον πρότριτα υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου ομοφώνως και επαξίως εκλεγέντα Ιερώτατον Μητροπολίτην Δέρκων, υπέρτιμον και έξαρχον Βοσπόρου Θρακικού και Κυανέων κ. Απόστολον, τον από Μοσχονησίων και από Καθηγουμένων της κατά Χάλκην Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Αγίας Τριάδος.

Αίνον και δοξολογίαν αναπέμπομεν προς τον εν Τριάδι Θεόν, ο Οποίος ούτως ώκονόμησε τα πράγματα, μετά την κανονικήν από του θρόνου των Δέρκων παραίτησιν του Ιερωτάτου Αδελφού κ. Κωνσταντίνου, Μητροπολίτου πλέον της περικλεούς Μητροπόλεως Νικαίας, του πολλά προσενεγκόντος εις την Ι. Μητρόπολιν ταύτην επί τριάκοντα και πέντε έτη, εν φόβω Θεού, στοργή προς το ποίμνιόν του, φιλεργία, εκκλησιαστικώ φρονήματι, υπευθυνότητι και ευλογημένη καρποφορία. Η ουτωσί κενωθείσα Μητρόπολις Δέρκων δεν παρέμεινεν απροστάτευτος, αλλά θεία συνάρσει και χάριτι και ευδοκία εύρεν αυθημερόν τον νέον αυτής Ποιμενάρχην και Επίσκοπον εις το πρόσωπον του σήμερον εν ώραις αισίαις και επ’ ελπίσι χρησταίς ενθρονιζομένου Μητροπολίτου κ. Αποστόλου.

Μετά τα γνωστά τραγικά διά την εν Τουρκία Ομογένειαν γεγονότα του Κ΄ αιώνος και την αναγκαστικήν εντεύθεν μετακίνησιν των πλείστων Λυχνιών της Εκκλησίας, τρεις μόνον Μητροπόλεις του Οικουμενικού Θρόνου απέμειναν εντός των ορίων του κράτους: η της Χαλκηδόνος, η των Δέρκων και η της Ίμβρου εις την οποίαν προσετέθη και η Τένεδος. Ολίγον κατόπιν εδημιουργήθη διά μιτώσεως και η των Πριγκηποννήσων, απαρτισθείσης ούτω τετράδος Μητροπόλεων μετά ποιμνίου εν Τουρκία. Εύλογον είναι τάς Μητροπόλεις αυτάς η Μήτηρ Εκκλησία να τάς εμπιστεύεται εις διακεκριμένας προσωπικότητας χαρακτηριζομένας από αφθονίαν δυνάμεων, από πολλήν αφοσίωσιν είς τε τον Θρόνον και εις το ποιμαντικόν καθήκον και από πολλά τάλαντα, φυσικά τε και επίκτητα, χωρίς τούτο να απομειώνη το παράπαν την προς τα λοιπά εκλεκτά μέλη της ενταύθα σεβασμίας Ιεραρχίας εκτίμησιν και αγάπην της Εκκλησίας. Εκ των αρίστων, όπως είναι άπαντες οι εν τη Πόλει αδελφοί Ιεράρχαι, επιλέγονται αριστείς, εκ των ισχυρών δυνατοί, εκ των επιφανών επιφανείς, εκ των φιλοπόνων ακάματοι και εκ των αξίων άξιοι!

Ο Ιερώτατος νέος άγιος Δέρκων ευόρκως «εδούλευσεν εις το Ευαγγέλιον» από πρωΐμου ήδη νεότητος, χειροτονηθείς Διάκονος εις ηλικίαν εικοσιενός μόλις ετών. Ετίμησε, λίαν ευδοκίμως και μεθ’ υποδειγματικής αφοσιώσεως και φιλοπονίας εργασθείς, τάς θέσεις του Πατριαρχικού Διακόνου, του Γραμματέως του Α΄ Πατριαρχικού Γραφείου, του Κωδικογράφου της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και του Υπογραμματέως αυτής, οπόθεν και εκλήθη να επωμισθή τον ευαγγελικόν ζυγόν της Αρχιερωσύνης. Εκλεγείς και χειροτονηθείς τιτουλάριος Μητροπολίτης Αγαθονικείας προ δεκαεξαετίας, διωρίσθη ευθύς μετ’ ολίγον Ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Αγίας Τριάδος Χάλκης, εργασθείς και ενταύθα φιλοτίμως, ευσχημόνως, επιμελώς και θεοφιλώς, μή φεισθείς κόπων και θυσιών διά να συντηρήση αξιοπρεπώς το μέγα σέβασμα και να κρατήση άσβεστον την κανδήλαν της εν ύπνω, δυστυχώς, εισέτι ευρισκομένης παρά πάσαν έννοιαν λογικής και δικαίου γεραράς Θεολογικής ημών Σχολής. Παραλλήλως, ειργάσθη τιμίως και επιτυχώς διά την τακτοποίησιν των οικονομικών της Εκκλησίας, πανταχού αποδείξας εαυτόν πιστόν και φρόνιμον οικονόμον ποικίλης χάριτος. Εν ακμή όθεν ηλικίας και δυνάμεως ήκουσε τον λόγον του Κυρίου: «Εύ, δούλε αγαθέ και πιστέ, επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω» (Ματθ. 25: 23) και ούτω σήμερον εισέρχεται εις την κατά Δέρκους χαράν του Κυρίου, έτοιμος να δουλεύση και εν τοίς εφεξής εις το Ευαγγέλιον από της νέας ταύτης υψηλοτέρας σκοπιάς εν αφοσιώσει προς τον Χριστόν, το ποίμνιόν του και την ποτνίαν Μητέρα Εκκλησίαν.

Θα ηθέλομεν, Ιερώτατε, να σε ενθρονίζαμεν εις τον Άγιον Γεώργιον, την ιστορικήν καθέδραν της Μητροπόλεώς σου. Όμως, από πεντήκοντα και τριών ήδη ετών, ο Μητροπολιτικός σου εκείνος ναός δεν υπάρχει. Θα ηθέλαμεν να σε εγκαταστήσωμεν εις το παρ’ εκείνον Επισκοπείον σου. Όμως ούτε και εκείνο υπάρχει πλέον! Θύελλα τυφωνική εξηφάνισεν αμφότερα, προς απαραμύθητον λύπην και των προκατόχων σου και πάντων ημών. Σε ενθρονίζομεν, λοιπόν, εις τον περίπυστον τούτον ναόν της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής, ο οποίος κατ’ανάγκην ανέλαβε τον ρόλον Μητροπολιτικού ναού, και τον οποίον ο πολύμουσος προκάτοχός σου Ιερώτατος Μητροπολίτης Νικαίας κ. Κωνσταντίνος προσφάτως ανεστήλωσε και ανεκαίνισε ριζικώς και αποκατέστησεν εις είδος και κάλλος, και τα Θυρανοίξια αυτού επισήμως εν πληθούση εκκλησία ετελέσαμεν την 21ην παρελθόντος Μαΐου. Σε ενθρονίζομεν με τάς ευχάς και τάς ευλογίας των εν Αγίοις προκατόχων σου Γρηγορίου του εκ των Πατέρων της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου και του συνωνύμου του Ιερομάρτυρος Γρηγορίου, το τίμιον αίμα του οποίου ηγίασε μετά από αιώνας την γήν των Θεραπείων. Με τάς ευχάς και ευλογίας των αοιδίμων Πατριαρχών Σαμουήλ του Χαντζαρή, Γερασίμου του Γ΄, Γερμανού του Δ΄, του και ιδρυτού της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, Ιωακείμ του Δ΄, Κωνσταντίνου του ΣΤ΄ και Φωτίου του Β΄, οι οποίοι εκλέϊσαν τον Μητροπολιτικόν θρόνον των Δέρκων πριν ανυψωθούν εις τον Αποστολικόν και Οικουμενικόν θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως. Με τάς ευχάς και ευλογίας των αμεσωτέρων προκατόχων σου Ιακώβου και Κωνσταντίνου, ο οποίος και σωματικώς ευρισκόμενος εν μέσω ημών συμπροσεύχεται, συγχαίρει, συναγάλλεται και συνευδοκεί. Σε ενθρονίζομεν ποιμένα μικρού αριθμού Κοινοτήτων, των ιστορικών Κοινοτήτων Θεραπείων, της οποίας και ο σημερινός Πατριάρχης τυγχάνει «ενορίτης», Βαθυρρύακος, Μακροχωρίου, Νέας Συνοικίας ( Γενή Μαχαλλέ) και Αγίου Στεφάνου. Αι πολλαί και μεγάλαι Κοινότητες, και αυτή των ιστορικών Δέρκων – της κατά τον Στράβωνα Φινεπόλεως, δεν υφίστανται πλέον παρ’ ημίν. Τα πλήθη του ποιμνίου δεν ευρίσκονται πλέον ενταύθα. Μικρός ο αγρός, μικρόν και το ποίμνιον! Όμως δεν χρειάζεται κάν να σου υπομνησθή ο λόγος του Κυρίου: «Μή φοβού το μικρόν ποίμνιον, ότι ευδόκησεν ο Πατήρ υμών δούναι υμίν την Βασιλείαν» (Λουκ. 12: 32). Εν σμικρώ καλείσαι να είσαι μέγας! Και ως Δέρκων, να δέρκης! Δηλαδή να βλέπης, να παρατηρής μετά προσοχής, οξυδερκώς, τα συμβαίνοντα εις την ποίμνην σου, εις την κοινωνίαν, εις την Μητέρα Εκκλησίαν, εις το πολύπαθον ευσεβές ημών Γένος! Να επισκοπής αγρύπνως από της νέας θείας φυλακής, όπου υψώθης, να καθοράς τα σημεία των καιρών και να έχης το ούς τεταμένον, ευήκοον, να ακούης «τί το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις» (Αποκ. 2: 7). Ήδη προσφωνείσαι Γέρων, μολονότι ακόμη δεν έφθασες κάν το εξηκοστόν έτος της ηλικίας. Η προσφώνησις αύτη να σου θυμίζη ότι χρεωστείς να είσαι πολιός την σύνεσιν, την σωφροσύνην και την σοφίαν. Φιλοκαλικός τον τρόπον της ευαγγελικής βιοτής, ως οι παλαιοί εκείνοι Αββάδες, της ενθέου σοφίας και ιεράς πείρας των οποίων το απόσταγμα μελετώμεν εις τα Γεροντικά και τους Ευεργετινούς. Αλλά και ταυτοχρόνως νέος άλκιμος και σύγχρονος την αντίληψιν, διά να δύνασαι να συμπορεύεσαι με την εποχήν σου και τα τέκνα του ΚΑ΄ αιώνος. Σε συνοδεύει η αγάπη και η προσευχή πάντων ημών. Η στοργή και η ευχή και η ευλογία του Πατριάρχου σου. Η ευπείθεια και ο σεβασμός του ευαγούς κλήρου σου, των κοινοτικών αρχόντων και πάντων των πιστών τέκνων της Μητροπόλεώς σου. Καί, ακόμη, η αγάπη και η εκτίμησις ολοκλήρου της εν τη Πόλει προσφιλούς Ομογενείας, η οποία γνωρίζει να συμμετέχη εκάστοτε εις όλα τα χαρμόσυνα γεγονότα της ζωής της Μητρός Εκκλησίας. Έντεινε, Αδελφέ πολυφίλητε, και κατευοδού και διαποίμαινε επί πολλά και άγια έτη την λαχούσάν σοι ιεράν εκλογάδα ευόρκως, θυσιαστικώς και εν φόβω Θεού, ως λόγον αποδώσων τώ Αρχιποίμενι Χριστώ. Αξιος!

Προσφώνησις του Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως Δέρκων Αρχιμ. Χρυσάνθου Δημητριάδη

Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα,

καί της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως πρωθιεράρχα·

εκ μέρους του Κλήρου, του εμπιστευθέντος εις Υμάς υπό της Μητρός Μεγάλης Εκκλησίας, αναφωνώ το «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.»

 Η επαξία εκλογή Σας, εις την Γεροντικήν ταύτην Μητρόπολιν των Δέρκων, πληροί τάς καρδίας ημών μεγίστης χαράς και αφάτου αγαλλιάσεως, διότι ο νέος ημών επίσκοπος και Μητροπολίτης τυγχάνει δεδοκιμασμένος Ιεράρχης και επιτυχημένος εις όσας διακονίας τώ ανέθεσεν η Μήτηρ Εκκλησία.

Μικρόν το ποίμνιόν Σας αλλά πιστόν και σταθηρόν Σεβασμιώτατε

Άγιε Δέσποτα και «μή φοβού το μικρόν ποίμνιον». Σύ γινώσκεις ότι «μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί».

Είμεθα και θα είμεθα πλησίον Υμών και υπό τάς εντολάς Σας, υπήκοοι και δέρκοντες προς την υμετέρα Σεβασμιότητα, εις όσα ήθελε προτείνη και διατάξη.

Ευχαριστούμεν εκ μυχίων καρδίας, τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην ημών, κύριον κύριον Βαρθολομαίον και την περί Αυτόν Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον, διά την χαράν ταύτην, ην εχαρίσαντο ημίν διά της προαγωγής Υμών εις την Μητρόπολιν Δέρκων, και της την σήμερον ημέραν εν αυτή ενθρονίσεως, χαράν ην «ουδείς αίρει αφ’ ημών» κατά το ευαγγελικόν λόγιον.

Καλώς ήλθατε Σεβασμιώτατε άγιε Δέσποτα, Γέρον Μητροπολίτα Δέρκων κύριε κύριε Απόστολε. Είησαν τα έτη Υμών ιοστεφή και μαθουσάλεια εν τη πηδαληουχία της νηός των Δέρκων, υφ’ ής οράται άπας ο Βόσπορος ο Θρακικός και οι Κυάνεοι.

Προσφώνησις του Προέδρου της Κοινότητος Θεραπείων Συμεών Φρανζολατζίογλου

Σεβασμιώτατε Γέροντα,

Μητροπολίτα Άγιε Δέρκων κ. Απόστολε,

Πνευματικέ Πατέρα της ιστορικής μας επαρχίας,

Με μεγάλη τιμή, σεβασμό και αγάπη σας υποδεχόμαστε στον προσφάτως ανακαινισθέντα Μητροπολιτικό μας Ναό των Θεραπείων, την ημέρα ταύτη της ενθρονίσεώς Σας τον θρόνο της θεοσώστου Επαρχίας Δέρκων.

Είμαστε υπερήφανοι που η Μητέρα Εκκλησία φρόντισε να μας στείλει ένα άξιο και πολυτάλαντο τέκνο της για να ποιμαίνει την Επαρχία ταύτη, μετά την σεβαστή απόφαση του απερχομένου Γέροντός μας, νυν Μητροπολίτου Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, που εποίμανε επιτυχώς και πατρικώς την Μητρόπολή μας επί 35 συναπτά έτη.

Η Επαρχία Δέρκων σεμνύνεται που σε όλη την ιστορία της έδωσε την Χριστιανική μαρτυρία και είχε το ευτύχημα να ποιμαίνεται από άξιους Ιεράρχες, οι οποίοι εδόξασαν την Εκκλησία και το Γένος.

Σήμερα, με τις 5 κοινότητες που μας απέμειναν και το ολιγάριθμο ποίμνιο, προσπαθούμε με φιλοτιμία να δώσουμε το παρόν, συστρατεύοντας όλες μας τις δυνάμεις για να εξασφαλίσουμε ένα μέλλον τόσο για την Εκκλησία όσο και για την παρουσία της Ομογένειας μας στην ευλογημένη αυτή πόλη.

Σεβασμιώτατε Γέροντα,

Όπως όλοι οι συμπολίτες μας, έτσι και εμείς, το άμεσο ποίμνιο σας, γνωρίζουμε την πολύτιμη προσφορά σας στην Εκκλησία, όλα αυτά τα χρόνια της διακονίας σας από διάφορες βαθμίδες του Οικουμενικού Πατριαρχείου: ως Μητροπολίτης Αγαθονικείας και Μοσχονησίων, την υποδειγματική σας προσφορά, επί 16 ολόκληρα έτη, στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης και, τον αγώνα σας, σε δύσκολες εποχές και κάτω από δυσμενείς συνθήκες, δίπλα στον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας, τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας, για την αξιοποίηση των καταπατηθέντων δικαιωμάτων του Πατριαρχείου και της τροφού Σχολής.

Συστηματικός, μεθοδικός, δυναμικός, επικοινωνιακός, πιστός στα ήθη και τα έθιμα της Φαναριώτικης παραδόσεως, σήμερα καλείστε να ποιμάνετε ως Μητροπολίτης Δέρκων το μικρό ποίμνιο της ιστορικής Μητροπόλεως.

Είστε άξιος στον θρόνο αυτό και εμείς, οι λίγοι αλλά πιστοί Ρωμιοί της Επαρχίας σας, δηλώνουμε σήμερα με την εδώ παρουσία μας την αφοσίωσή μας στην Εκκλησία, σε Εσάς διότι γνωρίζουμε καλά τις υποχρεώσεις μας έναντι της ιστορίας μας.

Ολοψύχως ευχόμαστε στην Αρχιεροσύνη σας, έτη πολλά και ευλογημένα, υγεία και μακροημέρευση, δύναμη και επιτυχία στο έργο σας.

Θέλουμε να γνωρίζετε ότι θα είμαστε δίπλα σας στον κοινό και δύσκολο αγώνα.

Την ευχή σας Άγιε Δέσποτα.

ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΕΡΚΩΝ κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

(Θεραπειά, 1η Οκτωβρίου 2011)

Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι Άγιοι Αρχιερείς,

Εξοχώτατε κύριε Πρέσβυ,

Εντιμότατοι Γενικοί Πρόξενοι της Ελλάδος ενταύθα και εν Αδριανουπόλει,

Πανοσιολογιώτατοι και Αιδεσιμολογιώτατοι πατέρες και αδελφοί,

Εντιμολογιώτατοι Αρχοντες Οφφικίαλοι της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας,

Εντιμότατοι Κοινοτικοί Παράγοντες,

Ελλογιμώτατε εκπρόσωπε της εν Αθήναις Εστίας Θεολόγων Χάλκης,

Εντιμότατοι Εκπρόσωποι του Συλλόγου Μακροχωριτών εν Αθήναις,

Εντιμότατε Εκπρόσωπε της ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.,

Αγαπητή χορεία των προσελθόντων εις την χαράν μου αδελφών, συγγενών και φίλων,

Ευσεβείς Χριστιανοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά!

“Εν ασθενεία και εν φόβω και εν τρόμω πολλώ” (Α΄ Κορ. 2,3) ανερχόμενος τάς βαθμίδας του Αρχιερατικού Θρόνου της Ιεράς Μητροπόλεως Δέρκων, “δόξαν τη αγία και ομοουσίω και ζωοποιώ και αδιαιρέτω Τριάδι” αναπέμπω και μετά Ιωάννου του Χρυσοστόμου αναφωνώ και λέγω: “Δόξα τώ Θεώ πάντων ένεκεν”.

Μετά Θεόν, η σκέψις μου στρέφεται οφειλετικώς προς το σεπτόν ημών και συνόλης της Ορθοδοξίας Κέντρον, το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον, ίνα προ των βαθμίδων του Αγιωτάτου Οικουμενικού Θρόνου, τον Οποίον από εικοσαετίας όλης, Θεία Προνοία, κοσμεί και κλεΐζει Βαρθολομαίος ο Α ´, καταθέσω τα πληρούντα την ψυχήν και την καρδίαν μου αισθήματα βαθυτάτης ευγνωμοσύνης και υιϊκής αφοσιώσεως προς την Αυτού Θειοτάτην Παναγιότητα, τον Δεσπότην και Αυθέντην ημών, τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον και την περί Αυτόν Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον, διά την επιεική κρίσιν και ευεργετικήν διά την ελαχιστότητα μου απόφασιν αυτών προς εκλογήν μου, ως Μητροπολίτου Δέρκων.

Η εν τώ μέσω ημών εξόχως τιμητική και συγκινητική παρουσία της Υμετέρας Παναγιότητος τιμά ιδιαιτέρως την ελαχιστότητά μου. Είμαι διά τούτο λίαν ευγνώμων, ως και διά τους πατρικούς, ενισχυτικούς και τιμητικούς λόγους, τους οποίους, ως απόσταγμα της πατρικής αγάπης Αυτής θεωρώ και εκτιμώ και ως παρακαταθήκην ιεράν εκλαμβάνω και αποδέχομαι, καθ’ όσον η φωνή του Παναγιωτάτου κατά την ιεράν και εύσημον ταύτην στιγμήν είναι η φωνή του Φαναρίου, του σεπτού Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου, της Θεοφρουρήτου κιβωτού αυτής του ευσεβούς Γένους μας, διά της οποίας διεσώθημεν και υπάρχωμεν διά μέσου των αιώνων και συν Θεώ θα συνεχίσωμεν να υπάρχωμεν ως Εκκλησία και ως Γένος.

Η διά της εκλογής μου επιδειχθείσα προς την ελαχιστότητά μου εύνοια και εμπιστοσύνη της Μητρός Εκκλησίας αποτελούν σαφώς, δι’ εμέ υψίστην τιμήν και διάκρισιν, ταυτοχρόνως, όμως, και κλήσιν προς ανάληψιν νέων καθηκόντων, μεγάλων ευθυνών και υψηλών υποχρεώσεων, δυναμένων να αντιμετωπισθούν μόνον διά της υποταγής εις την φωνήν της Μητρός Εκκλησίας και της απολύτου αφοσιώσεως εις τα κελεύσματα του Οικουμενικού Θρόνου διά του Πατριάρχου μου, λέγοντός μοι, σήμερον, “τέκνον ύπαγε εργάζου έν τώ αμπελώνί μου” (Ματθ. 21,28).

Κατά την ιερωτάτην ταύτην στιγμήν μνημονεύω μετά συγκινήσεως, σεβασμού και τιμής του ονόματος του σεβαστού αμέσου Προκατόχου μου, Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, ευχαριστών θερμότατα δι’ όσα κατά την τριακονταπενταετή ποιματορίαν του υπέρ της ιστορικής και Γεροντικής Μητροπόλεως ταύτης εμόχθησε και έπραξε, ών από της σήμερον “μέτοχος εγώ ειμί”. Μνημονεύω καθηκόντως και των προ αυτού προκατόχων μου Ιωακείμ και Ιακώβου των Αρχιερέων και πάντων των θεοφιλώς και θεαρέστως αρχιερατευσάντων εν τη Ιερά Μητροπόλει ταύτη, εν οίς και του προσφάτως επαναπατρισθέντος μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντίνου Στ΄, του από Δέρκων. Εξαιτούμαι την πατρικήν ευχήν του Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Νικαίας και ταπεινώς αντεύχομαι αυτώ εν ευγνωμοσύνη και αγάπη έτη πολλά εν υγεία και ακμή πνευματικών και σωματικών δυνάμεων, εις δε τους μακαριστούς προκατόχους μου εύχομαι αιωνίαν ανάπαυσιν και ζητώ τάς ευχάς των.

Με πολλήν συγκίνησιν αναμιμνήσκομαι των αειμνήστων γονέων μου Δανιήλ και Μακρίνης, αι ψυχαί των οποίων αγάλλονται και συγχαίρουν σήμερον εν ουρανοίς. Η ευχή των ας με συνοδεύη παντού και πάντοτε και ας είναι η μνήμη των αιωνία.

Χαιρετισμόν τιμής αποτίω προς τάς ενταύθα Επαρχιακάς και Δημοτικάς Αρχάς, ευελπιστών εις την έν παντί αγαστήν συνεργασίαν μετ΄ αυτών. Χαιρετίζω επίσης, την εν τώ μέσω ημών τιμητικήν παρουσίαν των Ελληνικών Διπλωματικών Αρχών εν Τουρκία με επί κεφαλής τον αγαπητόν εις όλους μας, φίλον, Πρέσβυν της Ελλάδος εν Αγκύρα Εξοχ.κ. Φώτιον Ξύδαν, τον Γενικόν Πρόξενον αυτής ενταύθα, Εντιμ. κ. Βασίλειον Μπορνόβαν και την Ευγενεστάτην Πρόξενον εν Αδριανουπόλει κυρίαν Παρασκευήν Τζεβελέκην.

Ευχαριστίας θερμοτάτας και ειλικρινείς απευθύνω και από καρδίας ευγνωμονώ τους σεβαστούς και πολυφιλήτους εν Χριστώ αδελφούς μου Αγίους Αρχιερείς, ως και τον αγαπητόν άδελφόν μου και μετ’ αυτού όλους τους αγαπητούς συγγενείς και εκλεκτούς φίλους, τους συνελθόντας, εντεύθεν και εκ του εξωτερικού, εις την σημερινήν χαράν μου ταύτην και οι οποίοι προθύμως με τιμούν και με στηρίζουν με την αγάπην των. Μετά πολλής συγκινήσεως ευχαριστώ διά την παρουσίαν και την συμπροσευχήν των προς ικανωσίν μου εν τη νέα μου διακονία των σεβαστών Καθηγητών μου εν τη Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Ευχαριστώ διά τον χαιρετισμόν εκ μέρους του Ιερού Κλήρου, της Ομογενείας και του Ποιμνίου ημών εν γένει. Έχω πολλήν εμπιστοσύνην και ελπίδας εις τους αδελφούς μου Κληρικούς και τους Κοινοτικούς παράγοντας. Εκτιμώ τον ζήλον όλων ανεξαιρέτως, γνωρίζω και διαισθάνομαι τα προβλήματα, θεωρώ βεβαίαν και δεδομένην την πρόθυμον και αμέριστον συνεργασίαν όλων, προς πληρεστέραν διακονίαν του Ποιμνίου ημών γενικώτερον και εις τους διαφόρους τομείς της εκκλησιαστικής και ποιμαντικής μερίμνης ειδικώτερον.

Και τώρα ο λόγος προς τον Ορθόδοξον λαόν του Κυρίου, τον περιούσιον και ηγαπημένον, το ευλογημένον Ποίμνιον της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Δέρκων, ευάριθμον μέν “κρίμασιν οίδεν Κύριος”, πλουσιώτατον δε εις μαρτυρίαν και μαρτύριον, φρόνημα ορθόδοξον, ιστορίαν, παρακαταθήκας ιεράς και παραδόσεις. Από της θέσεως ταύτης θέλω να τονίσω και να Σας διαβεβαιώσω ότι αισθάνομαι υπερήφανος και ευτυχής διά το έμψυχον υλικόν της Ιεράς ημών Μητροπόλεως. Σείς είσθε από της σήμερον η δόξα μου και το καύχημά μου.

Ως γόνος και θρέμμα της Πόλεως γνωρίζω παιδιόθεν το από της σήμερον Ποίμνιόν μου, όπερ θεωρώ πλούτον πνευματικόν και εμπλουτισμόν πολιτισμικόν, αλλά και απόδειξιν της ευλογημένης πραγματικότητος, ότι το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον, ως η Μήτηρ Εκκλησία πάντων, επισυνάγει αξιοχρέως το ευλογημένον και ευλαβές ημών Γένος “ως η όρνις τα νοσσία εαυτής” (Ματθ. 23,37).

Κατά την εύσημον ταύτην ημέραν της Ενθρονίσεώς μου, επιθυμώ να σας διαβεβαιώσω, ότι με την βοήθειαν του Θεού και την συμπαράστασίν σας θα επιτελέσω μετά φόβου Θεού το έργον μου, εστιάζων την ιδιαιτέραν προσοχήν μου εις τα σπουδαιότερα σημεία τούτου, τα οποία είναι:

1. Η διακονία του πιστού Λαού του Θεού, προς καλλιτέραν επιτέλεσιν της οποίας θα καταβληθή πάσα δυνατή προσπάθεια διά την επάνδρωσιν των στερουμένων εφημερίου Κοινοτήτων.

2. Η σύσφιγξις των σχέσεων μεταξύ Μητροπόλεως και Ποιμνίου, προς αποτελεσματικωτέραν αντιμετώπισιν κοινών προβλημάτων και συντονισμόν κοινής ορθοδόξου μαρτυρίας.

3. Η καταβολή πάσης δυνατής προσπαθείας προς διασφάλισιν ακραιφνούς Ορθοδόξου στοιχείου, εντός της διακρινούσης και μαστιζούσης την σημερινήν κοινωνίαν εκκοσμικεύσεως.

4. Η εξασφάλις της πνευματικής, εκκλησιαστικής και μυστηριακής ζωής των πιστών, προς εμμονήν αυτών εις την Ορθόδοξον πίστιν.

5. Η εξασφάλισις οικονομικών πόρων προς αντιμετώπισιν των αναγκών της Ιεράς Μητροπόλεως, ως, μεταξύ άλλων, η δημιουργία Γραφείων αυτής και Μητροπολιτικής κατοικίας.

Ταύτα δε πάντα με πίστιν εις την ιστορίαν και τάς παραδόσεις μας, των οποίων θα είμαι ταπεινός συνεχιστής και πιστός διάκονος.

Διά τους γνωρίζοντας την υπάρχουσαν κατάστασιν εις την Ιεράν Μητρόπολιν Δέρκων, δηλ. την έλλειψιν συνεργατών και ιδίως των αναγκαίων πόρων, ίσως, αι ανωτέρω σκέψεις και διαθέσεις μου να εκληφθούν ως υψηλοί οραματισμοί ή ευγενείς πόθοι και φιλοδοξίαι. Η συναίσθησις της ανεπαρκείας, όμως, δεν πρέπει να οδηγή, πιστεύω, εις μοιρολατρικήν απάθειαν, αλλ’ αντιθέτως εις επιστράτευσιν όλων των δυνάμεων υπέρ της Εκκλησίας. Διά τούτο και την στιγμήν αυτήν παρακαλώ όλους να ανασυγκροτήσωμεν τάς δυνάμεις μας, προς διατήρησιν και αύξησιν μιάς ζωντανής ορθοδόξου εκκλησιαστικής εκφράσεως, η οποία θα τιμά και θα προβάλη την ταυτότητά μας ως Ρωμηών ορθοδόξων.

Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα!

“Στού Βοσπότου τ’ αγιονέρι” έρχομαι από την ερατεινήν Χάλκην, όπου με την βοήθειαν του μεγάλου Θεού διηκόνησα επί δεκαεξατίαν την εκείσε Ιεράν Μονήν της Αγίας Τριάδος και την εν αυτή Ιεράν Θεολογικήν Σχολήν, ως της Τρισηλίου Θεότητος κατοικητήριον, του Ιερού Φωτίου καθίδρυμα, της Ορθοδοξίας προπύργιον, του Μοναχισμού μαρτυρίαν, του Φαναρίου προέκτασιν, της Θεολογίας παλλάδιον λειτουργών του Υψίστου και της Επιστήμης φυτώριον, της Μητρός Εκκλησίας καύχημα και του ευσεβούς ημών Γένους αγλάϊσμα. Παρακαλώ, Παναγιώτατε, όπως δεχθήτε και τάς επί τούτω ιδιαιτέρας ευχαριστίας μου διά τε την συμπαράστασιν και την πολύτιμον συμβολήν Σας εις την άμα τη εις Αρχιερέα χειροτονία μου ανατεθείσαν μοι τιμητικήν διακονίαν της κοινής Τροφού Ιεράς Θεολογικής Σχολής. Ωσαύτως ,ευχαριστώ και την σεβαστήν Εφορίαν αυτής διά την στενήν, εποικοδομητικήν και αγαστήν συνεργασίαν. Ακόμη ευχαριστώ και την εν Αθήναις Εστίαν Θεολόγων Χάλκης διά την συμπαράστασιν αυτής εις την εν Χάλκη διακονίαν μου κατά τα τελευταία έτη, και πάντας τους επωνύμους και ανωνύμους που συνέβαλον εις την προώθησιν του έργου εν αυτή.

Περαίνων τον λόγον, πάλιν και πολλάκις ευχαριστώ την Υμετέραν Παναγιότητα, διά την τιμητικήν παρουσίαν και τους εκ του περισσεύματος της καρδίας και των αγαθών αισθημάτων και διαθέσεων Αυτής λόγους και στοχασμούς, παρακαλώ δ’ όπως και αύθις δεχθήτε μετά της κυκλούσης την Υμετέραν Θεοφρούρητον Κορυφήν Αγίας και Ιεράς Συνόδου, της τιμησάσης με διά της ψήφου αυτής τα πληρούντα με αισθήματα σεβασμού, τιμής, αφοσιώσεως και αγάπης.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά!

“Ουκ έρχομαι διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι” (Ματθ. 20, 28.) Θα ευρίσκωμαι πάντοτε πλησίον σας, ως ο ποιμήν ο καλός πλησίον του ποιμνίου του, πρόθυμος εις εξυπηρέτησιν πάντων. Έχετε την ευχήν μου, δώστε μου την αγάπην σας. Ζητώ την προσήλωσίν σας εις την Ορθόδοξον αλήθειαν και τάς ιεράς παρακαταθήκας των προγόνων μας και τάς παραδόσεις της Εκκλησίας και του Γένους μας. Παρακαλώ διά την πολύτιμον συμβολήν και συμπαράστασίν σας εις το έργον μου. “Εγώ δε ήδιστα δαπανήσω και εκδαπανηθήσομαι υπέρ των ψυχών υμών” (Β΄ Κορ. 12,15).

Αδελφοί μου και τέκνα εν Κυρίω, “Χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης έσται μεθ’ υμών”(Β΄ Κορ. 13,11). Αμήν.

Ο Μητροπολίτης Δέρκων με τον Μητροπολίτη Αυστρίας κ. Μιχαήλ, ο οποίος, στο γεύμα που ακολούθησε απήγγειλε μαντινάδες σε 15σύλλαβο στίχο, που συνέθεσε, με περιεχόμενο

τη ζωή και τη δράση του Σεβ. Αποστόλου.

Ο Γέρων Δέρκων Απόστολος δέχεται τις συγχαρητήριες ευχές του Λάκη και της Ζυλιέτ Βίγκα

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

πηγή: Φώς Φαναρίου