Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης: Σύντομος Βιογραφία (μέρος 3ο)

β’. Η στράτευσις στο εργο της Εκκλησίας· πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας

Ο π. Αύγουστίνος, παρ’ ότι ως αριστούχος της θεολογίας είχε διορισθή καθηγητής σε γυμνάσιο, προτίμησε εν τούτοις να υπηρέτηση την Εκκλησία, μολονότι οικονομικώς οι απολαβές ήταν πολύ λιγώτερες[25].

Γράφει· «Εις την ούτω πως θαυμαστώς διαβιβασθείσαν πρόσκλησιν δεν εφάνην απειθής. Υπήκουσα προθύμως. Την πρώτην ημέραν του έτους 1935 εις το ατμόπλοιον της αγόνου γραμμής ουδείς υπήρχεν επιβάτης πλην εμού, προξενούντος την απορίαν του πλοιάρχου, πως μίαν τοιαύτην ημέραν εγώ εταξίδευον. Επειγόμην να φθάσω εις τον προορισμόν μου. Και έφθασα την επομένην εις Μεσολόγγιον.

Ω Μεσολόγγιον! Ιερά πόλις του Ελληνισμού, περι της οποίας οι καλοί μας διδάσκαλοι και καθηγηται όταν ωμίλουν ανελύοντο εις δάκρυα! Και μόνον η θέα της πόλεως αυτής με συνεκίνησε βαθύτατα. Ο Μητροπολίτης Ιερόθεος, εις τον οποίον ήμην γνωστός εκ της προηγηθείσης ποιμαντορίας του ως Μητροπολίτου Παροναξίας, με εδέχθη με ανοικτάς αγκάλας. Εις το Μοναστήριον Αγγελοκάστρου εκάρην μοναχός και έλαβον το όνομα Αυγουστίνος. Εις το χωρίον Παραβόλα εχειροτονήθην διάκονος. Εις την Ιεράν Μητρόπολιν υπηρέτησα ως γραμματεύς, πρωτοσύγκελλος και ιεροκήρυξ επί μίαν 6ετίαν περίπου. Αι αναμνήσεις μου εκ της υπηρεσίας αυτής είνε πολλαί. Εις πόλεις και χωρία εκήρυξα τον λόγον του Θεού. Από ταπεινόν χωρικόν ήκουσα σπουδαιότατον μάθημα ομιλητικής, το οποίον επέδρασεν εις την ζωήν μου. Άλλος δε χωρικός μοι έδωκε βιβλίον που περιείχε τας διδαχάς του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, βιβλίον το οποίον ως πολύτιμον θησαυρόν έφύλασσεν εις την καλύβην του.

Εις την πόλιν του Μεσολογγίου εκήρυξα τα περισσότερα κηρύγματά μου. Αλησμόνητος θα μείνη εις εμέ η προθυμία των ευσεβών κατοίκων της πόλεως αυτής, ανδρών, γυναικών και παίδων, οι οποίοι ως εις άνθρωπος καθ’ εκάστην Κυριακήν συνέρρεον εις τον ευρύχωρον ναόν της Αγίας Παρασκευής και ήκουον το κήρυγμα. Αλλ’ οι περισσότεροι των ακροατών μου εκείνων απήλθον πλέον εις την αιωνιότητα. Ζουν όμως ακόμη άρκετοί, τους οποίους οσάκις συναντώ μου υπενθυμίζουν τας ημέρας εκείνας και συγκινούμαι. Η εν γένει διακονία μου εις την Ιεράν Μητρόπολιν Αιτωλοακαρνανίας υπήρξε δι’ εμέ ένα δεύτερον πανεπιστήμιον, διότι ο,τι εδιδάχθην εις την Θεολογικήν Σχολήν ως θεωρίαν έπρεπε να γίνη εκεί πράξις. Αλλ’ οποίοι κόποι και μόχθοι διά να φθάση τις εις το ιδεώδες!»[26].

Το όνομα «Αυγουστίνος» το διάλεξε ο ίδιος, κινώντας μάλιστα την περιέργεια του επισκόπου, για την επιλογή του αυτή. Ο -ακόμη τότε- Ανδρέας του εξήγησε, ότι το είχε επιλέξει, διότι του είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωσι η μετάνοια του ιερού Αυγουστίνου και αυτήν ήθελε να μιμηθή και να προβάλη.

Το κήρυγμα του π. Αυγουστίνου στις αρχές της διακονίας του είχε ως επί το πλείστον οικοδομητικο χαρακτήρα. Και έτσι ωφελούσε ασφαλώς. Χρειαζόταν όμως, ως φαίνεται, και κάτι άλλο. Τότε ήταν που άκουσε και δέχθηκε το μάθημα του ταπεινού χωρικού που αναφέρει ο ίδιος παραπάνω· «Κάποια μέρα, μετά από ενα κηρυγμά του, τον πλησιάζει ένας χωρικός και του λέει θυμόσοφα· “Καλά μας τα είπες, αλλά τίποτα δεν έκανες. Εμείς θέλουμε βουκέντρα για να ξυπνήσουμε!”. “Ετσι αρχίζει το ελεγκτικό κήρυγμα[26]. Όταν εκήρυττε επικρατούσε νεκρική σιγή, ενώ κατά την εξέλιξι του κηρύγματος τόση ήταν η επίδρασι στο εκκλησίασμα, ώστε πολλοί έκλαιγαν. Κατά τις περιοδείες του στα χωριά το κήρυγμα συνοδεύεται και από εξομολόγησι από έμπειρο πνευματικό με ιδιαίτερη επιτυχία[27].

Κατά την διακονία του στην μητρόπολι αυτή ο π. Αυγουστίνος θα πρωτοφανερώση τις αναζητήσεις και τις προτάσεις του για την πορεία της Εκκλησίας. Εδώ θα θελήση να θέση σε εφαρμογή όσα έμαθε κατά την περίοδο της θεολογικής του συγκροτήσεως (τα οποία δεν θεώρησε απλώς «γνώσι», αλλά θέλησε να τα θέση σε πράξι) και όσα όνειρα είχε για την ανασυγκρότησι της Εκκλησίας.

Αναλαμβάνει την διεύθυνσι της «Εκκλησιαστικής Προπαρασκευαστικής Σχολής» στο Μεσολόγγι, οπού διδάσκει Ποιμαντική. Προσπαθεί να εμπνεύση στους υποψηφίους κληρικούς την πίστι στο ύψος της αποστολής τους. Συγκαλούνται ιερατικά συνέδρια και συνέδριο πνευματικών πατέρων[28]. Συνεργάζεται -ως πρωτοσύγκελλος- με τους ιερείς μέσα στα πλαίσια του σεβασμού και της εύθύτητος που τον διακρίνει. Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις όπου αναγκάζεται να χρησιμοποίηση «γλώσσαν δριμείαν» προσπαθώντας να περιστείλη το κακό το ψεύδος την απάτη την επιβολή της αδικίας, ήταν «ουκ ολίγοι οι ιερείς, οι οποίοι ομολογούν πόσον ωφεληθησαν πνευματικώς»[29]. Σκοπός του πάντοτε είνε να υπηρέτη την Εκκλησία εν καθαρά συνειδήσει.

Οργανώνει την κατηχητική κίνησι με κατηχητικά σε πόλεις και χωριά· μεγάλη κατηχητική δραστηριότητα αναπτύσσεται στις πόλεις με εορτές, εκμάθησι τραγουδιών και ύμνων από μουσικούς, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, διαγωνισμούς εκθέσεων, δημιουργία βιβλιοθήκης, ειδικώς προγραμματισμένη ιερά εξομολόγησι, ειδικές αγρυπνίες («νυκτολειτουργίες») με μεγάλη συμμετοχή παιδιών (εκατοντάδες παιδιά στους ναούς που διακονεί ο ίδιος αλλά και αλλού). Στους στρατώνες, τις φυλακές, τις επαγγελματικές σχολές ακούγεται επί τόπου ο λόγος του Θεού[30].

Πρωτοστατεί στη δημιουργία διαφόρων συλλόγων, οι οποίοι αναπτύσσουν δραστηριότητα ιεραποστολική και φιλανθρωπική· «Χριστιανική Ένωσις Νεανίδων Μεσολογγίου», «Ένωσις Ορθοδόξων Μεσολογγίου», «Χριστιανική Ένωσις Νεανίδων Αιτωλικού» κ.ά.. Δημιουργεί τα «Φιλόπτωχα Ταμεία» σε ενοριακή βάσι και ένα «Γενικό Φιλόπτωχο» στην έδρα της Μητροπόλεως για τον συντονισμό και την προώθησι του συνολικού έργου. Προχωρεί στην σύστασι νέου. Γηροκομείου εντός μοναστηρίου. Εκδηλώνεται ενεργός συμπαράστασι της Μητροπόλεως στους φυλακισμένους και τους αποφυλακισθέντες. Επαναδραστηριοποιεί[31] το περιοδικό της Μητροπόλεως «Ποιμήν ο Καλός», το οποίο αργότερα -μετά την προσωπική γνωριμία του με τον βίο και το κήρυγμα του αγίου Κοσμά- μετονομάζεται σε «Κοσμάς ο Αιτωλός» [32]. Στο περιοδικό αυτό είνε διευθυντής συντάξεως και παραλλήλως αρθρογραφεί με σειρές άρθρων (περί κατηχήσεως, περί ιεροκατηγορίας κ.ά.), με γραπτά κηρύγματα επάνω στα αγιογραφικά αναγνώσματα των Κυριακών, με σημειώματα επάνω στην τρέχουσα επικαιρότητα, και με έκθεσι των χρονικών της Μητροπόλεως. Τα γραπτά του διακρίνουν ήδη το πατερικό βάθος, η πρωτοτυπία, η επικαιρότης. Το περιοδικό αποτελεί ζωντανή έπαλξι Ορθοδοξίας. Εκδίδει επίσης με έδρα το Μεσολόγγι το μικρό περιοδικό «Ευαγγελικά Σαλπίσματα», το οποίο κυκλοφορεί και διανέμεται δωρεάν. Φροντίζει για την οργάνωσι των ενοριών και την δραστηριοποίησι των εφημερίων. Δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στον αγώνα κατά του φαινομένου της βλασφημίας· τυπώνονται αντιβλασφημικές πινακίδες και φυλλάδια, ενώ παραλλήλως εκδίδονται και σχετικές εγκύκλιοι της χωροφυλακής και, του στρατού. Ακόμη την περίοδο αυτή γίνεται προσπάθεια για ανασυγκρότησι των ιερών μονών έστω και με συγχώνευσι, ιδρύονται «Κύκλοι αναγνωστών της αγίας Γραφής» κατά τόπους με την προοπτική να επεκταθούν σε κάθε ενορία κ.λπ..

Σημειώσεις:

25. βλ. αποχαιρετιστήριο Επιστολή του προς τους ιερείς της ι. Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας σε αυτοτελές φυλλάδιο.

26. περ. «Χριστ. Σπίθα» φ. 440/1985.

27. Εν Ιωβηλαίον, περ. «ΣΑΛΠΙΓΞ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ όργανον της L Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, τ. 199/Αύγουστος 1985, σελ. 200.

28. περ. «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», δργανο της ί. Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, φ. 251/1940.

29. βλ. περ. «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» φφ. 237 και 238/1940.

30. αποχαιρετιστήριος Επιστολή προς τους ιερείς, 10-7-1941. 1.

31. περ. «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», φφ. 240 και 238/1940.

32. με το φ. 106/1937.

πηγή: Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης, Σύντομος βιογραφία, Ιερά Κοινοβιακή Μονή «Ζωοδόχος Πηγή» Λογγοβάρδας, Πάρος 2010, Ημερολόγια – Εκδόσεις «Κυπρής», 1η ανατύπωσις Σεπτέμβριος 2010