Θεοτόκος Μαρία: η Μάνα του Φωτός και δική μας

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Ο Αύγουστος μήνας θεωρείται ως μήνας της Παναγίας. Ήδη το πρώτο 15νθήμερο, με τις Παρακλήσεις και τη νηστεία, προετοιμαζόμαστε για τη μεγαλύτερη γιορτή Της, την κοίμησή Της. Η απόδοση της γιορτής αυτής γίνεται σε μια βδομάδα ή, σε κάποιες Εκκλησίες, σε δυο βδομάδες. Η 31η Αυγούστου είναι η γιορτή τής «κατάθεσης της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου». Έτσι, όλος ο μήνας έχει έντονη την παρουσία της Παναγίας, για όσους βέβαια η πίστη προς τον Υιό Της βρίσκεται στην καρδιά τους.

Είναι αλήθεια πως η Παναγία, ως Μάνα όλου του κόσμου, αγκαλιάζει όλα τα παιδιά του Θεού ό,τι και να ’ναι, όπως και να ζουν. Η αγάπη Της καλύπτει πλήθος αμαρτιών και έρχεται καλεσμένη ή ακάλεστη για να βοηθήσει, να καλύψει, να διαφυλάξει. Όσοι αγωνίζονται «τον καλόν αγώνα της πίστεως», τη νιώθουν να συμπορεύεται και να συν-αγωνίζεται, ως δύναμη που κατατροπώνει τους αόρατους εχθρούς.

Κανένας άνθρωπος δεν δέκτηκε τόση τιμή και δόξα από τους ανθρώπους όσο δέχτηκε η ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ, όπως το προείπε στην Ελισάβετ «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1,48). Γιατί βέβαια κανένας άνθρωπος δεν έκανε τόση ευεργεσία στην ανθρωπότητα όση η παρθένος Μαρία. Ως Θεοτόκος τιμάται και δοξάζεται!

Σ’ Αυτήν νικηθήκαν οι όροι της φύσεως. «Παρθενεύει γαρ τόκος και ζωήν προμνηστεύεται θάνατος. Η μετά τόκον Παρθένος και μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, την κληρονομίαν σου» (Ειρμός Θ΄ ωδής Καταβασιών ιε΄ Αυγούστου). Δηλαδή σ’ Αυτήν συνδυάζεται η παρθενία με τη λοχεία, ο θάνατος με τη ζωή. Μετά τον τοκετό μένει Παρθένος και μετά το θάνατό Της ζει. Αυτές οι αντιφάσεις δεν είναι λογοπαίγνια. Είναι αλήθειες που πραγματοποιούνται στη «Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός».

Κι εμείς, μέσα στην καθημερινότητα και αμαρτωλότητά μας, προστρέχουμεν σ’ Αυτήν ως άτακτα παιδιά Της και την παρακαλούμε: «Μητέρα του Θεού μας και δική μας Μάνα, ποιος ύμνος μπορεί να υμνήσει το μεγαλείο Σου; ποια γλώσσα να μιλήσει για σένα; εσύ ως «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ» θα μπορούσε να είσαι μακρυά μας, τέτοιοι που είμαστε… Όμως η αγάπη Σου συγκαταβαίνει στην αδυναμία μας και έρχεσαι, καθώς ο Υιός Σου! Έλα, λοιπόν, στην ταραγμένη μας ζωή και γαλήνεψέ την. Έλα στη νωθρότητά μας και ζωντάνεψέ μας. Έλα στον καρδιακό πόνο μας και παρηγόρησέ μας. Έλα στη θλίψη μας και χαροποίησέ μας. Έλα στις ασθένειές μας και θεράπευσέ μας. Έλα στο σκοτάδι μας και γέμισέ μας με το Φως το αληθινόν του Υιού Σου, για να’ ναι η ζωή Του ζωή μας, γευόμενοι «εν τω νυν αιώνι» την «ασάλευτη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Αμήν!