Θαυμαστές οπτασίες στη Θεία Λειτουργία! (Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής)

Ο Άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής (4ος αι.) αξιώθηκε να δεί πολλά θεικά οράματα με τα φωτισμένα απο το Άγιο Πνεύμα, μάτια της ψυχής του.

Κάποτε σε μιά θεία λειτουργεία, μόλις ο λειτουργός εκφώνησε:

“Ευλογημένη η βασιλεία…”, ο άγιος είδε φωτιά να κατεβαίνει απο τον ουρανό και να καλύπτει το άγιο θυσιαστήριο και τον ιερέα, που δέν είχε καταλάβει τίποτα.  Αργότερα , όταν άρχισε να ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος απο τον λαό, τέσσερις άγγελοι κατέβηκαν και έψαλλαν μαζί τους.

Στον Απόστολο, φανερώθηκε ο μακάριος απόστολος Παύλος να καθοδηγεί τον αναγνώστη. Στο “Αλληλούια”, μετά τον Απόστολο, οι φωνές του λαού ανέβαιναν ενωμένες στον ουρανό, σαν ένα πύρινο, σφιχτοπλεγμένο σχοιν και στο ευαγγέλιο, κάθε λέξη έβγαινε σαν φλόγα απο το στόμα του ιερέα και υψωνόταν στα επουράνια.

Λίγο πρίν απο την είσοδο των τιμίων Δώρων, βλέπει ξαφνικά ο όσιος να ανοίγει ο ουρανός και να ξεχύνεται μια άρρητη και υπερκόσμια ευωδία. Άγγελοι κατέβαιναν απο ψηλά, ψάλλοντας ύμνους και δοξολογίες στον Αμνό, το Χριστό και Υιό του Θεού. Και νά!  Παρουσιάστηκε τότε ένα κατακάθαρο και τρισχαριτομένο Βρέφος! Το κρατούσαν στα χέρια τους άγγελοι, που Το εφεραν και Το απέθεσαν στο άγιο δισκάριο, όπου βρίσκονταν τα τίμια Δώρα. Γύρω Του μαζεύτηκαν πλήθος ολόλαμπροι και λευκοφόροι νέοι, που ατένιζαν με θαυμασμό και δέος τη θεική Του ομορφιά.

Ήρθε η στιγμή της μεγάλης εισόδου. Ο λειτουργός πλησίασε να πάρει στα χέρια του το άγιο δισκάριο και το άγιο ποτήριο. Τα ύψωσε και τα έβαλε πάνω στο κεφάλι του, σηκώνοντας μαζί τους και το Βρέφος. “Όταν βγήκαν τα Άγια, κι ενώ ο λαός έψαλλε κατανυκτικά, είδε ο όσιος αγγέλους να φτερουγίζουν κυκλικά πάνω απ’ τον λειτουργό. Δύο Χερουβείμ και δύο Σεραφείμ προχωρούσαν μπροστά του και πλήθος άλλων αγγέλων τον συνόδευαν, ψάλλοντας με αγαλλίαση άρρητους ύμνους.

Όταν ο ιερέας έφτασε στην αγία τράπεζα κι ακούμπησε τα τίμια Δώρα, οι άγγελοι τη σκέπασαν με τις φτερούγες τους. Τα δύο Χερουβείμ στάθηκαν στα δεξιά του λειτουργού και τα δύο Σεραφείμ στα αριστερά του, χωρίς όμως εκείνος να τα βλέπει.

Η θεία μυσταγωγία συνεχίστηκε. Είπαν το “Πιστεύω” και έφτασαν στον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων. Ο λειτουργός τα ευλόγησε και είπε το το ” … μεταβαλών τω Πνεύματι σου τω Αγίω. Αμήν. Αμήν. Αμήν. ” Τότε βλέπει πάλι ο δίκαιος έναν άγγελο να παίρνει μαχαίρι και να σφάζει το Βρέφος. Το αίμα Του το έχυσε στο άγιο ποτήριο, ενώ το σώμα Του το τεμάχισε και το τοποθέτισε στο άγιο δισκάριο. ” Ύστερα αποτραβήχτηκε πάλι στη θέση του και στάθηκε σεμνά και ευλαβηκά.”

Όταν ο λειτουργός ύψωσε τον άγιο Άρτο εκφωνώντας ” Τα άγια τοις αγίοις ” , ενώ ο λάός έψαλλε “Είς άγιος, είς Κύριος … “, κάποιος απο το εκλησίασμα στράφηκε στον άγιο και τον ρώτησε σιγανά :

– Γιατί πάτερ ο ιερέας λέει “Τα άγια τοις αγίοις” ;

– Για μάς όλους το λεει παιδί μου. Και σημαίνει: Στα άγια μέλη του Χριστού να προσέλθει όποιος είναι άγιος !

– Και τί είναι αγιοσύνη, πάτερ; ξαναρώτησε ο άλλος, που ήταν απλοικός.

– Νά… Άν είσαι ακόλαστος, μήν τολμήσεις να γίνεις μέτοχος σε τόσο μεγάλο μυστήριο. Άν έχεις έχθρα με κάποιον, μή πλησιάσεις. Άν περιγελάς ή υβρίζεις ή κατακρίνεις το συνάνθρωπο σου, στάσου μακριά απο τη θεία Κοινωνία. Πρώτα εξέτασε τον εαυτό σου, κι άν έισαι ενάρετος πλησίασε. Άν όμως δέν είσαι φύγε!…

Στο μεταξύ ο λειτουργός εκφώνησε: Μετα φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε”.

Ο άγιος παρατηρούσε τώρα όσους κοινωνούσαν. Άλλων τα πρόσωπα μαύριζαν, μόλις έπαιρναν τα θεία Μυστήρια, ενώ άλλων έλαμπαν σαν τον ήλιο.

Οι άγγελοι στέκονταν εκεί κοντά και παρακολουθούσαν με σεβασμό τη μετάληψη. Όταν κοινωνούσε κάποιος ευσεβής του έβαζαν στο κεφάλι ένα στεφάνι. Όταν αντίθετα, πλησίαζε κάποιος αμαρτωλός, γύριζαν αλλού το πρόσωπο τους με φανερή αποστροφή. Τότε τα άχραντα Μυστήρια σαν να εξαφανίζονταν απο την αγία λαβίδα, έτσι που ο αμαρτωλός φαινόταν να μήν παίρνει μέσα του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και έφευγε κατάμαυρος με την αποδοκιμασία του Κυρίου διάχυτη στην όψη του.

Όταν τελείωσε η λειτουργία και ο ιερέας έκανε την κατάλυση, παρουσιάστηκε και πάλι το Βρέφος σώο πάνω στα χέρια των αγίων αγγέλων! Ξαφνικά η στέγη του ναού σκίστηκε στα δύο. Απο εκεί οι αγγέλοι ανέβασαν το Παιδί στους ουρανούς με ύμνους και δοξολογίες όπως το είχαν κατεβάσει, ενώ μιά υπέροχη ευωδία ξεχύθηκε και πάλι ολόγυρα.

Αρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλόπουλου
Θαύματα Και Αποκαλύψεις Απο Τη Θεία Λειτουργεία
Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής 2000