“Γιατί οι Αυτοκράτορες, οι Βασιλείς και οι Κυβερνήτες”

Γράφει ο Αρχιμ. Νεκτάριος Μουλατσιώτης
24.10.08

Γιατί οι Αυτοκράτορες, οι Βασιλείς και οι Κυβερνήτες έδωσαν στην εποχή τους προνόμια στην Εκκλησία και περιουσίες στα Μοναστήρια;;
Μετά τον σάλο που τα τηλεοπτικά κανάλια και οι εφημερίδες δημιούργησαν γύρω από την Εκκλησία για τα προνόμια που έχει, αλλά και γύρω από την κτηματική περιουσία που παλαιά και ιστορικά μοναστήρια κατέχουν, θεωρώ αναγκαίο να ακούσουν, όσοι έχουν αυτιά για ν᾽ ακούν, και λίγα λόγια που εκφράζουν την άλλη πλευρά που δεν ακούστηκε στα ΜΜΕ.
Κατ᾽ αρχήν δηλώνουμε ότι το δικό μας μοναστήρι είναι νέο και δεν έχει καμία περιουσία, οπότε ο,τι θα γράψουμε δεν έχει ιδιοτελές κίνητρο. Το δικό μας μοναστήρι για να ζήσει όλα αυτά τα χρόνια, είναι σε όλους εσάς γνωστόν, ότι ζητιανεύουμε και εκλιπαρούμε κάθε φορά την αγάπη των πιστών για να το χτίσουμε.
Ουδέποτε η Διοίκηση της Εκκλησίας,… Αρχιεπίσκοπος, Επίσκοπος, παπάς η καλόγερος ζήτησε να τοποθετηθεί ως επικεφαλίδα του Συντάγματός μας οι λέξεις “Εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος”.
Ουδέποτε εκκλησιαστικός παράγων η ρασοφόρος μεγάλος η μικρός, ζήτησε από τους κυβερνήτες μας να δώσουν προνόμια στην Εκκλησία. Ουδέποτε ζήτησε κανείς να γίνει αναφορά στο πρώτο, στο δεύτερο η στο τρίτο άρθρο του Συντάγματος για την Εκκλησία μας και για το τι σχέσεις θα έχει με το Κράτος.
Ουδέποτε ζήτησε κανένας κληρικός στα άρθρα του Συντάγματος που αναφέρονται στην Εκκλησία μας, να γραφτούν όσα έχουν γραφτεί και να δοθούν τα προνόμια που δόθηκαν.
Ουδέποτε ζήτησε κανείς και από κανέναν, να δοθούν περιουσίες στις Ιερές Μονές και στις Ιερές Μητροπόλεις μας.
Αλλά οι πρόγονοί μας Έλληνες (γονείς, παπούδες και γιαγιάδες μας) και σύσσωμος ο ελληνικός λαός, επειδή οι ίδιοι πίστευαν πάρα πολύ στο Θεό -και τούτη την αλήθεια δεν την λέγω εγώ, αλλά την μαρτυρεί η ιστορία μας, η οποία γράφει ότι οι Έλληνες ακόμη και όταν ξεκίνησαν τον απελευθερωτικό αγώνα του Έθνους μας είπαν “αγωνιζόμεθα πρώτα υπέρ της πίστεώς μας και ύστερα υπέρ πατρίδος”,- βλέποντας την μεγάλη προσφορά και θυσία των καλογήρων και της Εκκλησίας γενικότερα για την επιβίωση του έθνους στα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους και έχοντας από μόνοι τους αυτή την τεράστια πίστη και ευλάβεια στο Θεό, έθεσαν στην προμετωπίδα του Συντάγματός τους, από ευγνωμοσύνη, σεβασμό και αγάπη, την αναφορά στην Εκκλησία τους, στην Πίστη τους και στον Θεό.
Σήμερα όμως που η πίστη των σύγχρονων Ελλήνων μειώθηκε απέναντι στο Θεό και στην Εκκλησία Του, ζητούν να φύγει από τη δημόσια ζωή του Κράτους ο,τι θυμίζει το Θεό και την Εκκλησία.
Οι πατέρες μας πίστευαν και είχαν ευλάβεια προς τον Θεό και την Εκκλησία και δι᾽ αυτό τους έδωσαν την πρώτη θέση μέσα στο έθνος μας. Σήμερα εμείς δεν πιστεύουμε, δι᾽ αυτό και τα καταργούμε. Αυτή είναι η αλήθεια.
Οι πατέρες μας είχαν ευλάβεια και πίστη στο Θεό, δι᾽ αυτό και ήθελαν τα Μοναστήρια μας να έχουν περιουσία, ώστε να μπορούν αφ᾽ ενός μεν να συντηρούν τα μεγάλα τους κτίρια για να μην πέσουν και καταστραφούν, αφ᾽ ετέρου δε, να μπορούν να συντηρούνται οι μοναχοί ώστε να παραμένουν αμέριμνοι για τις βιοτικές τους ανάγκες.
Δηλαδή να μην είναι αναγκασμένοι οι μοναχοί η οι ηγούμενοι να διακόπτουν την προσευχή και τα πνευματικά τους καθήκοντα, εξερχόμενοι των Ιερών Μονών τους και γενόμενοι “ζητιάνοι”, προκειμένου να κτίσουν η να συντηρήσουν τις Ιερές Μονές και τους μοναχούς τους.
Την ίδια ευλάβεια προς τον Θεό επίσης είχαν και πολλοί αυτοκράτορες, βασιλείς και κυβερνήτες την εποχή του Βυζαντίου και μετέπειτα. Δι᾽ αυτό και εξέδοσαν τα λεγόμενα χρυσόβουλα η αργυρόβουλα, τα οποία είναι συμβόλαια κανονικά της εποχής εκείνης, που έδιδαν προνόμια η περιουσία χρηματική η κτηματική προς τις Ιερές Μονές και τις Μητροπόλεις για να εκτελούν αμέριμνα οι Μοναχοί το έργο της προσευχής. Ακόμη και όταν ήλθαν οι Οθωμανοί Τούρκοι ως κατακτητές στη χώρα μας, σεβάστηκαν αυτήν την πίστη του ελληνικού λαού και με νέα συμβόλαια (φιρμάνια) επικύρωσαν τις περιουσίες των Μονών αναγνωρίζοντας την αξία των αυτοκρατορικών χρυσοβούλων.
Σήμερα δυστυχώς χάθηκε αυτή η ευλάβεια από τους σύγχρονους Έλληνες, δι᾽ αυτό και δεν μας ενδιαφέρουν πλέον τα Μοναστήρια και η Εκκλησία. Όποια δε περιουσία πρόσφεραν οι πρόγονοί μας, τα τελευταία χρόνια φροντίζει το σύγχρονο Κράτος με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις να την πάρει πίσω, ο δε λαός δυστυχώς συνηγορεί σε αυτήν την ασέβεια, διότι έπαψε να είναι ευλαβής όπως οι πρόγονοί του.
Πρέπει επίσης να θυμίσουμε σε όλους ότι, μέχρι το 1912 οι Τούρκοι ήταν στην Ελλάδα. Ακόμη δε, παραμένουν οι Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και σε άλλα ελληνικά εδάφη που υπάρχουν ελληνικές περιουσίες. Όλες αυτές οι περιουσίες των Ελλήνων κατοχυρώνονται και μάλιστα από ευρωπαϊκά δικαστήρια, βάσει των αυτοκρατορικών χρυσοβούλων και τουρκικών φιρμανιών.
Αν εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες τα ακυρώσουμε, ας γνωρίζουμε τότε ότι ακυρώνουμε όλα τα προνόμια των Ελλήνων που ευρίσκονται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό και όχι μόνον. Αναρωτηθήκαμε ποτέ, εάν αμβισβητηθεί η προσωπική περιουσία του καθενός μας, πως θα αποδείξουμε σε βάθος χρόνου ότι είναι δική μας; Υποχρεωτικά τότε θα φθάσουμε 100, 200 και 300 χρόνια πιο πριν.
Δηλαδή θα βρούμε τα συμβόλαιά μας ως τούρκικα φιρμάνια στην εποχή της τουρκοκρατίας. Αλλά και οι Έλληνες που ζουν από την εποχή του Βυζαντίου στην Πόλη, στον Πόντο, στη Σμύρνη, στα Ιεροσόλυμα, στην Αλεξάνδρεια κτλ. θα χάσουν ξαφνικά τις περιουσίες τους. Διότι τα συμβόλαιά τους είναι από διάφορα χρυσόβουλα αυτοκρατόρων, τα οποία αναγνωρίζονται από όλα τα κράτη.
Πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι το ελληνικό Κράτος για να αποδείξει ότι ένα νησί μας είναι ελληνικό σε διεθνή δικαστήρια, αναγκάζεται να καταφεύγει στο συμβολαιογραφείο της Άγκυρας μέσα στην Τουρκία, αναζητώντας χρυσόβουλα και τούρκικα φιρμάνια που μαρτυρούν την ελληνικότητα των νησιών μας.
Είναι λοιπόν η δεν είναι ανόητο, όταν κάποιοι δημοσιογράφοι στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν την Εκκλησία και τον Μοναχισμό, ζητούν να καταργηθούν τα χρυσόβουλα και τα τούρκικα φιρμάνια; Γιατί οι πολιτικοί όλων των κομμάτων δεν λέγουν την αλήθεια;
Η σημερινή στάση των σύγχρονων ελλήνων δυστυχώς μαρτυρεί ασέβεια προς τον Θεό και προς τους προγόνους μας και επιπλέον δείχνει και την απομάκρυνση του λαού μας από τον Θεό, η οποία εκδηλώνεται σήμερα με την εχθρική συμπεριφορά κάποιων απέναντι στις Ιερές Μονές και την Εκκλησία μας.
Τα Μοναστήρια και η Εκκλησία έστω και ζητιανεύοντας θα ζήσουν, όπως ζει ζητιανεύοντας η Ιερά Μονή μας, γιατί υπάρχει Θεός και υπάρχουν ακόμη ευλαβείς χριστιανοί, κληρικοί και μοναχοί που θα αγωνίζονται και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την δόξα του Χριστού και τον θρίαμβό Του, έως συντελείας του αιώνος. Δε γνωρίζω εάν το Κράτος μας μπορεί να ζήσει χωρίς Θεό.
Με ευχές για ειλικρινή μετάνοια όλων μας

Πηγή: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1828&Itemid=2