Συνομιλώντας με το Γέροντα Σωφρόνιο (2)

Συνέχεια από 1

Αρχιμ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Διότι σήμερα ο άνθρωπος είναι συγχυσμένος, θα έλεγα πολύ συγχυσμένος, και θέλει συγκεκριμένη ορθόδοξη σύγχρονη μαρτυρία για να μπορέσει να αφυπνιστεί.

Ναι το λέγω, το λέγω με θάρρος διότι είναι γεγονός. Δηλαδή δεν αποτελεί αυτό το βιβλίο μία διανοητική εξεύρεση, αλλά αναφέρομαι σε πραγματικά γεγονότα.

Είναι καρποί της θείας Χάριτος.

Και από αυτής της απόψεως εγώ ετόλμησα να γράψω· μήπως αυτή η αυτοβιογραφία θα βοηθήσει σε κάποιον να βρει δηλαδή την λύση του δικού του, του προσωπικού του προβλήματος.

Και εμάς, αυτό το βιβλίο πολύ μας ωφέλησε στο Άγιον Όρος.

…Ο Γέροντας Σωφρόνιος μιλάει στη συνέχεια για το θέμα της μετάφρασης του βιβλίου του στη δημοτική…

Αλλά την έχει κάνει με την απλή γλώσσα η οποία δεν εκφράζει λεπτά νοήματα.

Δεν εκφράζει, Γέροντα, αλλά πρέπει να το κάνετε και στη δημοτική διότι οι νέοι σήμερα δεν ξέρουν τα αρχαία ελληνικά. Πρέπει να κάνετε μία “οικονομία”, να δώσετε ευλογία να το μεταφράσει και στη δημοτική γλώσσα γιατί οι νέοι μας σήμερα επί το πλείστον είναι άμοιροι της γλώσσας δυστυχώς.

Δηλαδή εάν υπάρχει τώρα σε καλή γλώσσα, τι γίνεται;

Είναι καλή η γλώσσα, και εμείς αυτή θέλουμε. Αλλά δυστυχώς οι νέοι μας σήμερα δεν μπορούν να την καταλάβουν.

Και η μετάφραση μπορεί να γίνει τώρα.

Ναι, μπορεί να γίνει.

Καταλαβαίνω άγιε Καθηγούμενε. Άραγε όμως πολλοί καταλαβαίνουν αυτό το βιβλίο;

Δεν το καταλαβαίνουν στο βάθος του, αλλά μπορεί και για ένα επιπλέον λόγο, τη γλώσσα, να μην το καταλαβαίνουν. Στην Μονή μας έχουμε αρκετούς νέους μοναχούς. Οι νέοι μοναχοί δε γνωρίζουν ελληνικά και ας είναι Έλληνες, διότι δυστυχώς στην Ελλάδα διάφοροι παράγοντες κατάφεραν να νοθεύσουν την ελληνική γλώσσα.

Αλλά θέλω να πω ότι αυτό το βιβλίο, φυσικώ τω λόγω, αφού δηλαδή η πρόνοια του Θεού με έφερε στο Σιλουανό, λέγει περί της πνευματικής ασκήσεως ανωτάτου χαρακτήρος. Περισσότερο βαθιά, περισσότερο οξεία μορφή ασκήσεως δεν υπάρχει. Και από εδώ μπορεί κανείς να καταλάβει ότι είναι του Θεού. «Κράτα το νου σου στην κόλαση και μην απελπίζεσαι»…

Και το βιβλίο σας, Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, έγινε αφορμή να έρθουν και να γίνουν πολλοί μοναχοί στο Άγιον Όρος. Επίσης και σε όλη την Ευρώπη πολλούς ετεροδόξους τους έκανε Ορθοδόξους.

Αλλά και τώρα στη Ρωσία μπορεί να ωφελήσει διότι αυτοί τελείως έχασαν την ασκητική κουλτούρα. Εβδομήντα χρόνια αιχμαλωσίας…

Ήρθαν μερικοί επίσκοποι από τη Ρωσία στο Βατοπαίδι και μας είπαν ότι εκεί υπάρχει ευλάβεια, αλλά δεν υπάρχει εσωτερική ζωή, λόγω του διωγμού.

Έχασαν την άσκηση και τούτο μπορεί να βοηθήσει. Οι Ρωμαιοκαθολικοί, όπως έχω ακούσει από πολλά χρόνια, από τας αρχές που άρχισα να έχω φιλολογικές σπουδές και επαφές, λένε ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν μπορεί να λέγει ότι είναι: «Η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία». Δεν είναι μία καθολική αλλά είναι κομματάκι τους, πως να πούμε, εθνικιστικών κεφαλαίων που ζουν με την έχθρα μεταξύ τους.

Έτσι λένε δυστυχώς.

Και εγώ… και εγώ…

Εσείς αποδείξατε το αντίθετο.

Δώδεκα μοναχοί, δώδεκα εθνικότητες. Αλλά και αυτήν την ιδέα την κατάλαβε ο πατριάρχης Αθηναγόρας ο Α . Αυτός είχε μεγάλη πείρα και έτσι ενθαρρύνθηκα και υπέβαλα αίτηση να είναι η Ιερά μας Μονή, εξάρτημα της Μονής του Αγίου Παύλου. Και αυτός δηλαδή διαμέσου άλλου “Αθηναγόρα του Λονδίνου”, είπε: «Πέστε στο Σωφρόνιο να μου δώσει, δηλαδή να μου υποβάλλει αίτηση για το σταυροπήγιο.

Και το ότι δόθηκε εύκολα το σταυροπήγιο αποτελεί ένδειξη ότι ήθελε ο Θεός να γίνει αυτό το μοναστήρι. Μεγάλο πράγμα αυτό.

Βέβαια η επιστήμη λέγει· ο,τι έγινε μία φορά μπορεί να μη συμβαίνει πάντοτε.

… Και από τα γραπτά μου, όπως λένε μερικοί, φαίνεται ότι ο μοναχισμός δεν είναι ανθρώπινο πράγμα αλλά κλήση του Θεού. Και εάν κάποιοι διαβάσουν αυτό το βιβλίο θα πούνε ότι δεν είναι οι μοναχοί που επιλέγουν ανθρωπίνως αυτήν την οδό, αλλά είναι κλήση από το Θεό. Από αυτής της απόψεως το βιβλίο μπορεί να είναι θεολογικό, η θεολογία δηλαδή που συμπίπτει με την άσκηση ορθοδόξου ασκητή. Γι’ αυτόν το λόγο οι παραπομπές είναι μόνον στην Αγία Γραφή. Και σας ευχαριστούμε για το γράμμα σας περί του βιβλίου. Να σας πω το γιατί. Λίγοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν αυτό το βιβλίο. Αλλά και στο Άγιον Όρος που έζησε σχεδόν μισό αιώνα ο Σιλουανός, λίγοι κατάλαβαν το πνευματικό ύψος του Γέροντος. Αυτοί είχαν φόβο· αλλά και τέτοιο θάρρος γαι την αγάπη του Θεού! Και αυτός δεν έλεγε ανοικτά την πνευματική του κατάσταση, κρυβόταν.

Δεν τον κατάλαβαν· τον άγιο Σιλουανό εκεί στο Μοναστήρι που ζούσε δεν τον καταλάβαιναν οι διπλανοί του, και κάποιοι τον ειρωνεύονταν. Δεν ήξεραν με ποιόν είχαν να κάνουν δυστυχώς. Γι’ αυτό και τα λείψανά του, βλέπετε δεν τα έχουμε, εσείς πήρατε μερικά, ενώ ήταν τόσο μεγάλος άγιος.

Εμένα, αμαρτωλό που ήμουνα, χαμένος δηλαδή, πολύ με ευεργέτησε… Μεγαλύτερο δώρο της θείας προνοίας είναι που μου έδειξε το Θεό…

Συνεχίζεται…