Ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος)

“Ἐὰν κάποιος δὲν μὲ κατέκρινε γιὰ περιττὴ φιλοδοξία, θὰ μποροῦσες νὰ δεῖς καθημερινὰ νὰ χύνω πηγὲς ἀπὸ δάκρυα, ἀλλὰ αὐτὲς τίς πηγὲς τῶν δακρύων μου τίς γνωρίζει τὸ σπιτάκι μου καὶ ἡ ἐρημιά.

Πράγματι πιστέψτε με, γιὰ μὲν τὴ δική μου σωτηρία ἔχασα κάθε ἐλπίδα, θρηνῶντας ὅμως τὰ δικά σας, δὲν μοῦ μένει εὐκαιρία νὰ πενθῶ γιὰ τὰ δικά μου ἁμαρτήματα, τόσο πολὺ εἶστε σεὶς τὸν πᾶν γιὰ μένα.

Καὶ ἂν ἀντιληφθῶ νὰ προκόβετε ἐσεῖς στὴν ἀρετή, δὲν αἰσθάνομαι, ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης χαρᾶς, τὰ δικά μου ἁμαρτήματα, ἂν πάλι δῶ νὰ μὴ προκόβετε, τότε πάλι, λόγῳ τῆς μεγάλης μου λύπης, παραβλέπω τὰ δικά μου, καὶ νιώθω μὲν μεγάλη χαρὰ γιὰ τὰ δικά σας ἀγαθά, καὶ ἂν ἀκόμα εἶναι ἀμέτρητα τὰ κακὰ ποὺ μὲ πιέζουν, κυριεύομαι δὲ ἀπὸ ὑπερβολικὴ λύπη γιὰ τὰ δικά σας λυπηρά, καὶ ἂν ἀκόμα εἶναι ἀμέτρητα τὰ κατορθώματα μου.

Διότι ποιά ἐλπίδα ὑπάρχει γιά το δάσκαλο, ὅταν τὸ ποίμνιο εἶναι διεφθαρμένο; ποιά ζωή; Ποιά προσδοκία; Μὲ ποιό θάρρος θὰ σταθεῖ μπροστὰ στὸ Θεό; Τί θὰ πεί;

Διότι ἂς ὑπόθεσουμε ὅτι δὲν κατηγορεῖται, οὔτε τιμωρεῖται, ἀλλὰ εἶναι καθαρὸς ἀπο τὸ αἷμα ὅλων καὶ ἔτσι θὰ ὑποστεῖ ἀθεράπευτα κακά, καθόσον καὶ οἱ πατέρες ποὺ δὲν συμβαίνει νὰ κατηγορηθοῦν γιὰ τὰ παιδιά τους, ὅμως πονοῦν καὶ καταπληγώνονται.

Καὶ σὲ τίποτε αὐτό, λέγει, δὲν τοὺς ὠφελεῖ, οὔτε τοὺς προφυλάσσει, το ὅτι δηλαδὴ αὐτοὶ ἀγρυπνοῦν γιὰ τίς ψυχές μας. Ἀλλὰ ἀγρυπνοῦν διότι θὰ δώσουν λόγο καὶ φαίνεται μὲν αὐτὸ σὲ μερικοὺς ὅτι εἶναι φοβερό, ἐμένα ὅμως δὲν μὲ ἐνδιαφέρει καθόλου αὐτὸ μετὰ τὴ δική σας ἀπώλεια, διότι καὶ ἂν δώσω λόγο, καὶ ἂν δὲν δώσω δὲν ἔχω νὰ ὠφεληθῶ σὲ τίποτε.

Μακάρι νὰ συμβεῖ νὰ σωθεῖτε ἐσεῖς καὶ νὰ δώσω ἐγὼ λόγο γιά σᾶς! Νὰ σωθεῖτε σείς, καὶ ἐγὼ νὰ κατηγορηθῶ ὅτι δὲν ἔκανα ἐκεῖνο ποὺ ἐξαρτόταν ἀπὸ μένα! Διότι δὲν φροντίζω γιὰ νὰ σωθεῖτε σεὶς μὲ τὴ δική μου προσπάθεια, ἀλλὰ τὸ νὰ σωθεῖτε μόνο μέσῳ ὁποιουδήποτε.

Δὲν γνωρίζετε τὴν τυρρανικὴ ἐξουσία τῶν πνευματικῶν πόνων, πὼς ἄπειρες φορὲς θὰ προτιμοῦσε νὰ κατακομματιασθεὶ ἐκεῖνος ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ αὐτὸν τὸν ὑπερβολικὸ πόνο τοῦ τοκετοῦ, παρὰ νὰ δεῖ ἕνα ἀπὸ ἐκείνους ποὺ γεννήθηκαν νὰ χάνεται καὶ νὰ καταστρέφεται;

Ἀπὸ ποὺ νὰ σᾶς πείσουμε; Ἀπὸ πουθενὰ μὲν ἀλλοῦ, ἀλλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν θὰ δώσωμε λύση σ’ ὅλα τὰ σχετικά με σᾶς.

Μπορῶ καὶ ἐγὼ νὰ λέγω ὅτι δὲν παρέλειψα τίποτε ἀλλὰ ὅμως πονῶ ἀφάνταστα, καί το ὅτι πονῶ γίνεται φανερὸ ἀπὸ ὅτι ἀμέτρητα μέσα ἐπινοῶ καὶ μηχανεύομαι. Ἄν καὶ βέβαια θὰ μποροῦσα νὰ πῶ πρός σᾶς. Τί μ’ἐνδιαφέρει; Ἐγώ ἔκανα ὅτι ἐξαρτόταν ἀπὸ μένα, ἐγὼ εἶμαι καθαρὸς ἀπὸ τὸ αἷμα σας, ὅμως αὐτὸ δὲν εἶναι ἀρκετὸ γιὰ παρηγοριά.

Ἔαν δηλαδὴ ἠταν δυνατὸν νὰ σχίσω τὴν καρδιά μου καὶ νά σᾶς τὴ δείξω, θὰ μπορούσατε νὰ δεῖτε ὅτι ὑπάρχετε ὅλοι σας μέσα σ’ αὐτὴν μὲ μεγάλη εὐρυχωρία, καὶ γυναῖκες καὶ παιδιὰ καὶ ἄνδρες, διότι τέτοια εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης, κάμνει τὴν ψυχὴ πιὸ εὐρύχωρη ἀπὸ τὸν οὐρανό “.

(ὁμιλίας εἰς τὰ πράξεις τῶν Ἀποστόλων)

Πηγή: agiazoni.gr