Ανακαλύφθηκε τροπική αράχνη που μπορεί να παραμείνει κάτω από το νερό για 30 λεπτά

Προκειμένου να προστατευτεί από τους επίγειους θηρευτές, αυτή η τροπική αράχνη που μπορεί να «αναπνέει» υποβρύχια για περισσότερα από 30 λεπτά.

Για έναν βάτραχο ή ενα άλλο αμφίβιο ζώο (όπως ο ιπποπόταμος), το να πηγαίνουν από την ξηρά στο νερό είναι παιχνίδι. Για αυτά τα ζώα, το να κρύβονται για μεγάλο χρονικό διάστημα στο νερό από αλλα αρπακτικά είναι ο κανόνας. Στις αράχνες, από την άλλη, αυτή είναι μια ασυνήθιστη τεχνική.

Ωστόσο, ένα είδος που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, η αράχνη Trechalea extensa, έχει περισσότερα από ένα κόλπα στο μανίκι του.

Σε ένα νέο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ethology, οι ερευνητές παρουσιάζουν αυτό το νέο είδος με μήκος 2,4 εκατοστών και 14,1 εκατοστών.
Γενικά, στις αράχνες δεν αρέσει να βυθίζονται. Επειδή δεν είναι ο βιότοπός τους, δεν μπορούν να αναπνεύσουν καλά. Αλλά αυτή η τροπική αράχνη βρήκε τη λύση, χρησιμοποιώντας την υδρόφοβη γούνα της για να φτιάξει θωράκιση αέρα.

Πανοπλία από αέρα και μαλλιά
Επομένως, δεν φοβούνται το νερό, ακόμα κι αν η μελέτη διευκρινίζει ότι αυτά τα ζώα «σπάνια είναι γνωστό ότι βυθίζονται, ενώ τα υδρόβια θηράματά τους είναι συνήθως προσβάσιμα από την ξηρά». Εξάλλου, ο λόγος που αυτό το νέο είδος κάνει καταδύσεις δεν είναι το κυνήγι. Και δεν είναι μια απλή βουτιά, αφού αυτά τα αραχνοειδή μπορούν να παραμείνουν κάτω από το νερό για περισσότερο από 30 λεπτά!

Για να καταφέρουν, αυτές οι αράχνες χρειάζονται αέρα, αλλά και για να αντισταθμίσουν την απώλεια θερμότητας που προκαλείται από την αλλαγή του περιβάλλοντος. Εδώ μπαίνει η υπερδύναμη. Με ένα στρώμα γούνας σε όλο τους το σώμα όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία, γίνονται υδρόφοβες.

«Το φιλμ αέρα που περιβάλλει την αράχνη όταν βρίσκεται κάτω από το νερό φαίνεται να συγκρατείται στη θέση του από υδρόφοβες τρίχες που καλύπτουν ολόκληρη την επιφάνεια του σώματος της αράχνης», είπε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Λίντελει Σγουέρκ. Ο ερευνητής προσθέτει επίσης ότι αυτή η θωράκιση από αέρα και μαλλιά είναι «τόσο πλήρης που η αράχνη μοιάζει σχεδόν σαν να έχει βυθιστεί σε ασήμι».

Αυτός ο μηχανισμός θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση της απώλειας θερμότητας που προκαλείται από το κρύο νερό στο οποίο βυθίζεται η αράχνη, ο Λίντελει Σγουέρκ σχολιάζει: «Για πολλά είδη, το να βρέχονται και να κρυώνουν είναι σχεδόν εξίσου επικίνδυνο για την επιβίωση με το να αντιμετωπίζουν αρχικά τα αρπακτικά τους».

Με πληροφορίες από το Sci-news