Τιμούμε έναν Άγιο που αποτελεί εικόνα πραότητος.

Το Ευαγγέλιο δεν είναι ένα σύστημα αφηρημένων ιδεών και αρχών. Είναι η ζωντανή αλήθεια που μας αποκάλυψε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Και μας την αποκάλυψε όχι για να κορέσουμε την έμφυτη δίψα μας για γνώση, αλλά κυρίως για να φωτίζει την επίγεια πορεία μας. Για να τη μετουσιώσουμε σε καθημερινή πράξη, μαρτυρία και ζωή. Για να μας οδηγήσει στο πλήρωμα της αληθινής ζωής.

Το χριστιανικό μήνυμα, λοιπόν, πάνω απ’ όλα είναι ήθος χωρίς να εκτρέπεται σε ηθικολογία. Είναι πράξη χωρίς να μεταπίπτει σε ακτιβισμό. Συνιστά έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Διαμορφώνει ένα νέο πλέγμα ανθρώπινων σχέσεων. Μια από τις βασικές πλευρές του καινούργιου αυτού τρόπου ζωής των Χριστιανών μας αποκαλύπτει ο άγιος Νικόλαος, η οποία τονίζεται με έμφαση στο απολυτίκιο του: την πραότητα . Σε αυτή την πλευρά της ζωής του αγίου Νικολάου θα σταθούμε λίγο, αφού ο ιερός υμνογράφος -και αυτό δεν είναι τυχαίο , τον ονομάζει και «εικόνα πραότητος».

Η πραότητα, στάση ζωής

Πραότητα είναι μια στάση ζωής που τη χαρακτηρίζει η ηπιότητα και η μετριοπάθεια, η γλυκύτητα, η καλοσύνη και η ευγένεια, το ήσυχο και το ήρεμο, το ατάραχο και το αφιλόνικο.

«Η πραότητα», λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «είναι μια αμετακίνητη κατάσταση του νου, που παραμένει η ίδια και στις τιμές και στις περιφρονήσεις». Πραότητα σημαίνει το να προσεύχεσαι ειλικρινώς για τον πλησίον σου, χωρίς να ενοχλείσαι καθόλου από τις ταραχές που σου προξενεί.

Η πραότητα είναι το στήριγμα της υπομονής, η θύρα ή καλύτερα η μητέρα της αγάπης, η προϋπόθεση της διακρίσεως, η πρόξενος της αφέσεως των αμαρτιών, το θάρρος της προσευχής, η περιοχή του Αγίου Πνεύματος.

Η πραότητα είναι συνεργός στην υπακοή, οδηγός στην αδελφοσύνη, κόψιμο του θυμού, ιδιότητα των Αγγέλων, δεσμός των δαιμόνων, ασπίδα κατά της πικρής οργής. Και τη δείχνουμε πότε; Όταν οι άλλοι παραβαίνουν ή παραλείπουν καθήκοντα και υποχρεώσεις που έχουν απέναντί μας ή όταν πρόκειται να διεκδικήσουμε τυχόν δικαιώματά μας. Δηλαδή, ο πράος άνθρωπος πολλές φορές θυσιάζει ή παραιτείται από την αυστηρή ικανοποίηση των αιτημάτων του. Και το κάνει αυτό προς κάθε κατεύθυνση. Προς όλους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό θεωρείται όχι απλώς μία αρετή, αλλά καρπός του Αγίου Πνεύματος.

Πραότητα και ανθρώπινες σχέσεις

Ως μαθητές του Ιησού, φίλοι και αδελφοί του αγίου Νικολάου έχουμε χρέος να μιμηθούμε πρώτα τον Κύριο και διδάσκαλο μας (Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία), αλλά και τον Άγιο τον οποίο, αν θέλουμε να τιμήσουμε, οφείλουμε να ακολουθήσουμε τα βιώματα της ζωής του.

Ιδιαίτερα στην εποχή μας, όπου κινδυνεύουμε να λησμονήσουμε την ύπαρξη καθηκόντων και υποχρεώσεων και αυτό που θυμόμαστε με κάθε τρόπο είναι μόνο τα δικαιώματά μας. Προπάντων σήμερα, που η ποικιλώνυμη βία και το πάθος για αντεκδίκηση υψώνουν με θράσος το κεφάλι τους μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες και τις διαπροσωπικές σχέσεις και απειλούν να μεταβάλουν τους ανθρώπους σε βαδίζοντα άγρια δείγματα και την ανθρώπινη κοινότητα σε ζούγκλα.

Ας φροντίσουμε να είμαστε πράοι στην οικογένεια μας κατ’ αρχήν. Οι σύζυγοι μεταξύ τους. Χωρίς την πραότητα και την αμοιβαία κατανόηση, κλονίζεται εύκολα η ενότητα της οικογένειας. Διασαλεύεται η εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλο. Τραυματίζεται η συζυγική αγάπη.

Πράοι οι γονείς και προς τα παιδιά και τα παιδιά προς τους γονείς. Αν υπάρχουν σήμερα συχνά διαταραγμένες ενδοοικογενειακές σχέσεις και, όχι σπάνια, αληθινά οικογενειακά δράματα, αυτό σε πολλές περιπτώσεις οφείλεται στην έλλειψη πραότητας και ανοχής εκεί όπου χρειάζεται.

Πράοι στις διαπροσωπικές σχέσεις με τους γύρω μας. Αυτούς που αποτελούν το ευρύτερο περιβάλλον μας, συγγενείς, φίλους, γείτονες.

Το μήνυμα της εορτής

Μέσα στη Θεία Λειτουργία μας δίνεται η δυνατότητα να πλησιάσουμε το Χριστό «απλώς και απλάστως, και αποικίλως και απονήρως και απεριέργως». Εξαιρέτως δε τιμούμε έναν Άγιο που αποτελεί εικόνα πραότητος.

Ας εμπνευσθούμε, ας διδαχθούμε, και ας αγωνισθούμε να αποκτήσουμε κι εμείς την πραότητα, απερίεργη σκέψη, ανυπόκριτη συμπεριφορά, ευθύτητα και να είμαστε απαλλαγμένοι από κάθε κακή σκέψη και υπόνοια.

Αυτό είναι, λοιπόν, το μήνυμα της εορτής του αγίου Νικολάου , αυτό είναι το μαρτύριο μας το οποίο δεν μπορεί να χωρισθεί από τη μαρτυρία που οφείλουμε να δώσουμε. Μαρτυρία ζωντανής ορθοδόξου πίστεως, μαρτυρία Χριστού διά των λόγων, των πράξεων, ολόκληρης της ζωής μας. Αυτή είναι η ευθύνη μας, ως Χριστιανών, ως μελών του Σώματος της Εκκλησίας, αυτή είναι η ιερά παρακαταθήκη την οποία οφείλουμε να τηρήσουμε, να φυλάξουμε και να παραδώσουμε.

Σήμερα ο κόσμος μας χρειάζεται ως κληρονόμος μιας άλλης προτάσεως ζωής. Μιας ζωής ειρηνικής, ατάραχης, δίκαιης, φιλάνθρωπος, μιας ζωής η οποία θα ευωδιάζει από αγιότητα, από τη Χάρη του Πνεύματος.

Σε καιρούς κρίσιμους και χαλεπούς, το σώμα της Εκκλησίας φαίνεται να έχει απολέσει αυτή την συνείδηση και ευθύνη της παρουσίας και μαρτυρίας, και παραπαίει μέσα σε διαταραχές, στασιασμούς. φιλονικίες, και φιλοπρωτείες. Η εκκλησιαστική συνείδηση και η πνευματική ζωή είναι σήμερα δύο περιοχές ξεχωριστές και αδιάφορες η μία για την άλλη και ο κίνδυνος από την παρατεινόμενη αδράνεια της νεοελληνικής πνευματικής ζωής είναι μεγάλος. Παρ’ όλα αυτά βέβαια δε θα πρέπει να λησμονούμε ότι πίσω από την ανθρώπινη αδυναμία προβάλλει πάντοτε η Χάρη του Τριαδικού Θεού.

Κατά την ήμερα, λοιπόν, αυτή κλήρος και λαός, ποιμένες και ποιμαινόμενοι, όλοι οι Χριστιανοί, ας διδαχθούμε από τον εορταζόμενο Άγιο και ο Θεός, με τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου, θα ευλογήσει τον αγώνα μας και θα ανταποδώσει καρπόν εκατονταπλασίονα.