Ποίημα οσίου Ιωσήφ Ησυχαστή: Περί αγάπης

<Περί αγάπης>

Αλλ’ ουδέ επιτρέπει, η γλώσσα λαλήσαι

ούτε νους και καρδία, ψυχή και θελήσει,

επειδή βασιλεύει η γλυκεία Αγάπη,

Ιησούς ο Σωτήρ μου, ο γλυκύτατος έρως,

 

και Πατήρ πλαστουργός μου και Άγιον Πνεύμα,

ω Τριάς Παναγία, εν μονάδι τη Θεία,

η ζωή της ψυχής μου και τρυφή της καρδίας,

φωτισμός του νοός μου, ω Αγάπη τελεία,

 

η πηγή της Αγάπης, η Ελπίς και η Πίστις,

δίδαξόν με τον τρόπον τού για πάντα να σε έχω,

ναι γλυκεία Αγάπη, Ιησούς ο Σωτήρ μου,

τούτο μόνον ειπέ μοι και άλλο πλέον δεν θέλω·

 

διαρκώς να σε έχω, στους σους πόδας να πίπτω

και γλυκά να φιλήσω τας πληγάς και τους ήλους.

Αενάως να κλαίω μετά πόνου καρδίας

και τους πόδας να βρέχω ως η πάλαι Μαρία,

 

και να μην με χωρίζουν όλαι πάσαι δυνάμεις,

εξουσίαι, αρχαί δε, του εχθρού και Βελίαρ,

μηδέ πάλιν ο κόσμος άπας όλος εξ όλου

και τρυφαί απολαύσεις του αιώνος ετούτου.

 

Αλλ΄ εκεί καθώς είμαι και τους πόδας σου βρέχων,

την ψυχήν μου να λάβης και όθεν οίδας να βάλης

και εσέ τον Σωτήρα, Πλαστουργόν και Θεόν μου,

αενάως να βλέπω, να υμνώ, να λατρεύω,

 

μετά πάντων Δικαίων, Προφητών και Μαρτύρων

και Όσιων Πατέρων και γυναίων των θείων·

και στρατείας απάσης ουρανίων Αγγέλων,

Χερουβείμ, Σεραφείμ τε, Εξουσιών και Θρόνων,

 

και Μητρός γλυκύτατης, Παναγίας Παρθένου,

και Κυρίας των όλων Θεοτόκου Μαρίας.

Αμήν.

 

Ποίημα του Οσίου Ιωσήφ Ησυχαστή μέσα από το βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, “Θείας χάριτος εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Επιστολιμαία βιογραφία – Ανέκδοτες επιστολές και ποιήματα”, έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρους.