Στάρετς Ανατόλιος: Ο Γέροντας και οι πράξεις του δεν υπόκεινται σε κριτική από τον μαθητή του

Ο δόκιμος Νικόλαος [αργότερα Στάρετς Νεκτάριος] είχε τον στάρετς Ανατόλιο Ζερτσάλωφ ως πνευματικό πατέρα-εξομολόγο μέχρι την κοίμησή του το 1894 και τον στάρετς Αμβρόσιο ως Γέροντα, στον οποίον απευθυνόταν σε σπάνιες κι εξαιρετικές περιπτώσεις.

Ειδικά για την σχέση του με τον στάρετς Αμβρόσιο διηγείται ο ίδιος:

«Είχα μεγάλη αγάπη κι εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του.

Οσάκις τον επισκεπτόμουν, μου αποκάλυπτε τα μύχια της καρδιάς μου, μου έλυνε όλες τις απορίες, μου χάριζε ειρήνη και με παρηγορούσε.

Το ενδιαφέρον και η φροντίδα του Γέροντα για μένα τον ανάξιο με εξέπλητταν.

Όταν ρώτησα γι’ αυτό τον πνευματικό μου πατέρα, Ιερομόναχο Ανατόλιο, μου απάντησε πως η αιτία είναι η πίστη και η αγάπη μου προς τον Στάρετς· αν δεν έδειχνε σε άλλους την ίδια αγάπη όπως σε μένα, ήταν γιατί κι αυτοί δεν έδειχναν προς τον Γέροντα τόσην αγάπη κι εμπιστοσύνη όσο εγώ· αυτό είναι γενικός κανόνας: όπως φέρεται κάποιος στον Γέροντα, έτσι ακριβώς κι εκείνος φέρεται σ’ αυτόν.

Ο Γέροντας και οι πράξεις του δεν υπόκεινται σε κριτική από τον μαθητή του.

Οι εντολές του πρέπει να γίνονται αποδεκτές, χωρίς καμιά αντιλογία.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να συζητάει τις ενέργειες του Γέροντά του, παρακινούμενος από τη ανοησία και αυθάδειά του.

Ο Γέροντας αποδίδει λογαριασμό για τις πράξεις του στον Θεό· δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την έννοιά τους».

Αυτά δίδαξε τον αρχάριο δόκιμο ο στάρετς Ανατόλιος.

Από το βιβλίο “Όσιος Νεκτάριος, Ο τελευταίος μεγάλος στάρετς της Όπτινα”, έκδοση της Σταυροπηγιακής και Συνοδικής Ιεράς Μονής Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Κάλαμος 2003.