Όσιος Γεώργιος: Από την Δράμα πετούσε στην Παναγία Σουμελά άναβε τα καντήλια και γυρνούσε!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

 

O Γρηγόριος Eλευθεριάδης διηγείται μία ξεχωριστή μαρτυρία.
Κάποια φορά που είχε πάει να εξομολογηθεί περίμενε όλο σχεδόν το πρωινό μέχρι το μεσημέρι, να επιστρέψει ο Γέροντας που έλειπε.

Καθόταν κάτω από ένα δένδρο υπομένοντας την καλοκαιρινή ζέστη κι, είχε αρχίσει ν’ αδημονεί.

Ξαφνικά, τον βλέπει μπροστά του να εμφανίζεται απ’ το πουθενά κάθιδρος και κατακουρασμένος.
– Μα, πού ήσουν Γέροντα και χάθηκες;

Τον ρώτησε με απορία.
– Στην Παναγία τη Σουμελά ήμουν, γιαβρούμ, κι άναψα τα καντήλια.

Ήταν η ήρεμη απάντηση του αγίου της Σίψας…

Αυτά τα παράδοξα για μας, τους ανθρώπους της ύλης, ήταν για τον Γέροντα απολύτως φυσικά, καθώς κινούνταν καθημερινά μέσα σ’ αυτήν την ουράνια σφαίρα όπου φυσικοί περιορισμοί δεν υπάρχουν.

Η μάνα Αργυρώ, που τον διακονούσε τα τελευταία χρόνια, είχε πλέον τόσο εξοικειωθεί με την υπερφυσική του βιοτή ώστε, όταν τον έβλεπε να έρχεται πετώντας από τον Προφήτη Ηλία, με πολλή φυσικότητα τον μάλωνε, γιατί άργησε και κρύωσε το φαγητό.

Δεν της έκανε πλέον καμμία έκπληξη για ό,τι υπέρ φύσιν έβλεπε να συντελείται στο πρόσωπο του Γέροντα, που στοργικά και αφοσιωμένα διακονούσε σαν πραγματική του μητέρα…

 

Από το βιβλίο ο “Όσιος Γεώργιος της Δράμας, Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων”, έκδοση Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα).