Άγιος Μάξιμος Ομολογητής: Αδιάκοπη προσευχή σημαίνει να είναι κυριευμένος από πόθο για το Θεό!

Και αποκρίθηκε ο γέροντας:
Τίποτε από τα αδύνατα δεν προστάζει η θεία Γραφή· καθόσον και ο ίδιος ο Απόστολος και έψαλλε και διάβαζε και πρόσφερνε την υπηρεσία του και προσευχόταν αδιάκοπα.

Διότι αδιάκοπη προσευχή είναι να έχει κανείς το νου πολύ ευλαβή, να είναι κυριευμένος από πόθο για το Θεό, να είναι η ελπίδα του κρεμασμένη πάντοτε απ’ αυτόν και σ’ όλα να έχει εμπιστοσύνη σ’ αυτόν, και τα έργα του και σ’ εκείνα που συμβαίνουν.

Σ’ αυτήν την κατάσταση ζωής βρισκόμενος ο Παύλος, έλεγε· «ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; θλίψη ή στενοχώρια;» και τα εξής.

Και μετά από λίγο· «πιστεύω απόλυτα ότι δεν θα μας χωρίσει ούτε ο θάνατος, ούτε ή ζωή, ούτε οι άγγελοι».

Και πάλι· «θλιβόμαστε από παντού, αλλά δεν νικώμαστε από τη στενοχώρια· αντιμετωπίζομε μεγάλες δυσκολίες, αλλά δεν επελπιζόμαστε καταδιωκόμαστε από τους εχθρούς, αλλά δεν εγκαταλειπόμαστε από το θεό· εξαντλούνται οι δυνάμεις μας από τις συμφορές, αλλά δεν χανόμαστε. Πάντοτε φέρομε στο σώμα μας τον κίνδυνο να πεθάνουμε όπως και ο Κύριος Ιησούς, ώστε μέσα από την θνητή σάρκα να φανερωθεί η ζωή του Ιησού».

Έχοντας λοιπόν αυτή την ψυχική διάθεση ο Απόστολος προσευχόταν αδιάκοπα· διότι, όπως έχει λεχθεί, σ’ όλες τις ενέργειές του και στα όσα του συνέβαιναν, ήταν κρεμασμένος από την ελπίδα στο Θεό.

Γι’ αυτό στις θλίψεις πάντοτε χαίρονταν όλοι οι άγιοι, για να γίνουν κάτοχοι της θείας αγάπης.

Και γι’ αυτό έλεγε ο Απόστολος· «με μεγάλη λοιπόν ευχαρίστηση θα καυχηθώ για τις αδυναμίες να κατασκηνώσει σ’ εμένα η δύναμη του Χριστού».

Και μετά από λίγο· «όταν βρίσκομαι σε αδυναμία, τότε είμαι δυνατός».

 

Απόσπασμα από τον «Λόγο ασκητικό» του αγίου Μαξίμου του Ομολογητή, σε μετάφραση του Ελευθερίου Μερετάκη, όπως περιέχεται στο βιβλίο, Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών, Μάξιμος Ομολογητής, 14», των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος Παλαμάς».