Όσιος Αγάθων, κοιμήθηκε σαν να πήγαινε να συναντήσει το πιο αγαπημένο του πρόσωπο!

Όταν επρόκειτο να κοιμηθή ο Όσιος Αγάθων έμεινε τρεις ημέρες ακίνητος στο στρώμα με τα μάτια ανοικτά, γυρισμένα προς τον ουρανό. Την τρίτη ημέρα, σαν συνήλθε λίγο, τον ρωτούσαν οι μαθηταί του, που τον είχαν περιτριγυρίσει να τους πη πού βρισκόταν το πνεύμα του σ’ όλο αυτό το διάστημα.
– Στο κριτήριον του θεού, ψιθύρισε εκείνος τρέμοντας
– Κι’ εσύ φοβάσαι, Πάτερ; τον ρώτησαν με απορία οι αδελφοί.
– Προσπάθησα, όσο μπορούσα, να φυλάξω τις εντολές του Θεού σε όλο μου το βίο. Μα είμαι άνθρωπος. Πώς να ξέρω ότι έχω ευχαριστήσει τον Θεό; είπε πάλι με πολύ κόπο ο Όσιος.
– Δεν είσαι βέβαιος πως τα έργα σου ήταν κατά Θεόν; είπαν έκπληκτοι εκείνοι.
– Όχι, προτού βρεθώ μπροστά στον Δημιουργό μου, αποκρίθηκε ο Όσιος, γιατί με άλλο κριτήριο κρίνουν οι άνθρωποι και με άλλο ο Θεός.

Ήθελαν και άλλα ωφέλιμα για την ψυχή τους να ρωτήσουν οι αδελφοί, αλλ’ ο Όσιος τους έκανε νόημα να μη ομιλούν πια.
– Είμαι απασχολημένος, ψιθύρισαν τα χείλη του.

Η μορφή του έλαμψε! Οι μαθηταί του τον είδαν να φεύγη από τον μάταιο κόσμο για την αιώνιο ζωή, με τη χαρά που νοιώθη κανείς σαν ξεκινά να συναντήση το πιο αγαπημένο του πρόσωπο.

 

Από το βιβλίο του Ιερομονάχου, π. Καλλινίκου Αγιορείτη «Μικρός Ευεργετινός», Άγιον Όρος, 2000.