Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος: Οι Απόστολοι με την δύναμη τής χάριτος ήσαν βιβλία ζωντανά και νόμοι έμψυχοι!

Πώς λοιπόν εδόθη τότε ο νόμος εκείνος και πότε και πού; Έπειτα από την καταστροφή των Αιγυπτίων εις την έρημον, επάνω εις το όρος Σινά, ενώ ανυψώνετο από το όρος καπνός και πυρ, ηχούσεν η σάλπιγγα, εξεσπούσαν βρονταί και αστραπαί και ο Μωυσής εισήρχετο εις αυτόν τον γνόφον.
Δεν συνέβη έτσι εις την Καινήν Διαθήκην. Μήτε εις την έρημον εδόθη, μήτε εις το όρος ούτε με καπνόν και σκότος και αχλύν και θύελλαν. Αλλά μέσα εις το σπίτι ενώ ήρχιζε η ημέρα και ήσαν όλοι καθισμένοι μαζί, συνέβησαν τα πάντα με πολλήν ημερότητα.
Δι’ όσους έχουν ακαλλιέργητον λογική και είναι δυσάγωγοι εχρειάζετο κάποια ικανοποίησις των αισθήσεων με την έρημον, το όρος, τον καπνόν, τον ήχον της σάλπιγγος και τα άλλα όμοια.
Ενώ διά τους προχωρημένους και πειθηνίους, αν έχουν υπερνικήσει την δύναμιν του σώματος δεν υπάρχει χρεία [ανάγκη] κανενός από αυτά. Εάν τώρα και εις την συγκέντρωσιν αυτήν ηκούσθη ήχος, τούτο δεν έγινε διά τους αποστόλους αλλά διά τους παρισταμένους Ιουδαίους, χάριν των οποίων εφάνησαν και αι γλώσσαι του πυρός. Αν και έπειτα από αυτό έλεγαν ότι “Γλεύκους μεμεστωμένοι εισί” [πιωμένοι, μεθυσμένοι], θα έλεγαν περισσότερα, αν δεν έβλεπαν τίποτε από αυτά.

Και εις μεν την Παλαιάν Διαθήκην όταν ανέβη ο Μωυσής κατέβη ο Θεός. Εδώ όμως, αφού η ιδική μας φύσις ανυψώθη εις τον ουρανον ή μάλλον εις τον θρόνον του βασιλέως τότε κατέρχεται το Πνεύμα.
Και αν το Πνεύμα ήτο ολιγώτερον, δεν θα ήσαν όσα συνέβησαν μεγαλύτερα και πλέον θαυμαστά. Διότι αι νεώτεραι πλάκες είναι πολύ ανώτεραι και λαμπρότερα τα έργα. Δεν κατέβαιναν οι απόστολοι από το όρος έχοντες εις τα χέρια των στήλας από λίθο όπως ο Μωυσής.
Είχαν εις τον νουν των το Πνεύμα και ξεχειλίζοντες από κάποιον θησαυρόν και από κάποιαν πηγή διδαχής και χαρισμάτων και όλων των αγαθών περιήρχοντο όλα τα μέρη, και ήσαν οι ίδιοι με την δύναμιν της χάριτος βιβλία ζωντανά και νόμοι έμψυχοι.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο εκέρδισαν τας τρεις και τας πέντε χιλιάδας και τα πλήθη της γης, επειδή ήτο ο Θεός που ωμιλούσεν εις όλους τους προσερχομένους με το στόμα εκείνων.
Αφού και ο Ματθαίος ακόμη, γεμάτος από το Πνεύμα, έγραψεν όσα έγραψεν() ο Ματθαίος ο τελώνης. Δεν εντρέπομαι που τον αποκαλώ από το επάγγελμά του, ούτε αυτόν ούτε τους άλλους. Διότι αυτά αποδεικνύουν καλύτερα και την χάριν του Πνεύματος αλλά και την αρετήν εκείνων.

Από το βιβλίο “Ι. Χρυσοστόμου έργα”, τόμος 9, “Υπόμνημα εις το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Α’, Ομιλία Α’”, της σειράς “Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας”, των Πατερικών Εκδόσεων “Γρηγόριος ο Παλαμάς”. Η εισαγωγή, το κείμενο, η μετάφραση και τα σχόλια είναι των Ιγνάτιου Σακαλή και Νικόλαου Τσίκη.