Γέροντας Αρσένιος: Για να πιάσει η δική μου προσευχή πρέπει να εύχεσαι και συ!

Σε μιαν άλλην μικρήν συνάθροισιν με λαϊκούς, ένας ευλαβής νέος του είπε [στον Γέροντα Αρσένιο τον Σπηλαιώτη]:
– Παππού σε παρακαλώ να εύχεσαι και για μένα.
– Πώς σε λένε;
– Με λένε Ανδρέα.
– Εγώ να εύχομαι για τον Ανδρέα, αλλά για να πιάση η δική μου προσευχή πρέπει να ενδιαφέρεται και να εύχεται και ο Ανδρέας για τον εαυτόν του. Ο άγιος Αντώνιος λέγει, “ούτε εγώ σ’ ελεώ ούτε ο Θεός σ’ ελεεί, αν δεν ελεήσης εσύ πρώτα το εαυτόν σου”.
– Δηλαδή, Γέροντα;
– Μα δεν το καταλαβαίνεις; Καλά· τότε να σου πω κάτι που συνέβη εδώ, επί των ημερών μου. Πέρασε ένας προσκυνητής από την έρημο ψάχνοντας αγίους, όπως κι εσύ τώρα, για να του κάνουν προσευχή.
Βρίσκει έναν ασκητήν και του λέγει: “Σε παρακαλώ γέροντα, προσεύχου για μένα· έχω σοβαρά προβλήματα”. Ο ασκητής τον λυπήθηκε και κάθε βράδυ στην αγρυπνία, δώστου προσευχήν για τον κοσμικόν.
Μια νύχτα ενώ προσευχόταν, βλέπει έξω από το κελλί του τον σατανάν, να γελά σαρκαστικά και να κοροϊδεύη.
Του λέει ο Μοναχός: “Γιατί ρε καταραμένε μου χαλάς την ησυχίαν”; και ο σατανάς “χα, χα, χα· γελώ που αγρυπνάς άδικα για τον δικό μου (τον Γιάννην).
Κι αυτός αγρυπνά, αλλά στα στέκια τα δικά μου (εννοώντας φυσικά τα στέκια διαφθοράς). Πριν λίγο ετελείωσε την αγρυπνία του και τώρα ροχαλίζει”!
Ε, τώρα κατάλαβες τι θέλω να σου πω;

– Ναι, Γέροντα, τώρα κατάλαβα, ότι πρέπει κι εμείς να ζούμε χριστιανικά και να προσπαθούμε όσο μπορούμε.

 

Από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτη, ο “Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης, (1886-1983), Συνασκητής Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού”.