Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται… δεν αξίζει ούτε μια πεντάρα!

ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΙ

1. Ο Ιβάν Τουργκένιεφ

Σε ένα βιβλίο του ο Τουργκένιεφ (άθεος Ρώσος συγγραφέας του περασμένου αιώνα) διηγείται, πως, ώριμος άνδρας πια, περπατούσε μέσα στο δάσος  στο χωριό του, το Σπάσκοϊε και ξανάβλεπε τον εαυτό του μικρό αγόρι να κάνει περίπατο κάτω από τα ψηλά δένδρα. «Να, γράφει, το δένδρο, που σκότωσα τον πρώτο μου κόρακα. Να το ξέφωτο, που παρακολούθησα, πώς ένα φίδι μετά από μια σκληρή μάχη έφαγε ένα βάτραχο, και από τότε έπαυσα να πιστεύω στη Θεία Πρόνοια»!

Πριν το διαβάσω αυτό, πίστευα και εγώ, ότι ο Τουργκένιεφ θα είχε λίγη σοβαρότητα στη σκέψη του. Μετά από αυτό απογοητεύθηκα. Και το ίδιο γίνεται με όλους τους άθεους. Όταν κανείς τους γνωρίζει απογοητεύεται εντελώς, από τον τρόπο με τον οποίο βλέπει ότι σκέπτονται!

2. Ο Αντόν Τσέχωφ

Αλλ’ ας ακούσουμε, τί λέει πάνω στο ίδιο θέμα ο επίσης Ρώσος, αλλ’ ευσεβέστατος χριστιανός Αντόν Τσέχωφ σ’ ένα γράμμα του προς τον γνωστό άθεο μαρξιστή συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκυ. «Τί τα θέλεις; του γράφει. Συνηθίσαμε να ζούμε περιμένοντας: ή την άνοιξη· ή καλή εσοδεία· ή ευχάριστες περιπέτειες· ή πολλά κέρδη·ή να βολευτούμε, σε κάποια καλή θέση! Ποτέ όμως δεν περιμένουμε, (γιατί αυτό καθόλου δεν μας νοιάζει!), να γίνουμε πιο μυαλωμένοι και πιο έξυπνοι. Μέχρι σήμερα δεν γνώρισα κανένα, που να έψαχνε για κάτι τέτοιο. Δεν ασχολούμαστε καθόλου να το συλλογισθούμε, ότι η ζωή γίνεται όλο και πιο σύνθετη και τραβάει μόνη της το δρόμο της- (ποιός ξέρει, πού;), ενώ οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο ηλίθιοι· και απομακρύνονται όλο και πιο πολύ από τη ζωή» (περιοδικό Εποπτεία, 1978). Και πράγματι. Οι άθεοι με τον τρόπο που σκέπτονται και ενεργούν, γίνονται όλο και πιο πολύ ηλίθιοι και, όσο κι αν καμαρώνουν για το αντίθετο, απομακρύνονται όλο και πιο πολύ από τη ζωή. Και τελικά πουλιούνται για ένα βόλεμα ή κάτι τέτοιο.

Ε, λοιπόν. Οι άνθρωποι αυτοί, που ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται δεν αξίζει ούτε μια πεντάρα, οι αποστάτες, άθεοι και ολιγόπιστοι, είναι εκείνοι που συνεχώς παροργίζουν την απέραντη μακροθυμία του Κυρίου. Και όχι μόνο με τα φαύλα τους έργα, αλλά και με τη νοοτροπία τους, που εκδηλώνεται κατά κύριο λόγο, στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τα ακατάληπτα, ακόμη και για τους αγγέλους, μυστήρια του Θεού.

( Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, Η μακροθυμία του Κυρίου)